Ενώ λοιπόν η ιστορία είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, παρατηρούνται προβλήματα με το έτερο βασικό κομμάτι του παιχνιδιού. Οι περισσότερες αποστολές μοιάζουν επαναλαμβανόμενες (επίθεση στη βάση του εχθρού, μακελειό, αποστολή εξετελέσθη, επόμενη αποστολή) και μετά από ένα σημείο βαρετές, καθώς η ολοκλήρωση τους σταματάει να προσφέρει την ίδια ικανοποίηση. Αυτό συντελείται επίσης κι από το γεγονός πως η κλιμάκωση της δυσκολίας δεν είναι ιδανική. Αντίθετα, όσο εξελίσσεται η ιστορία, γίνεται αντιληπτό ότι το ΑΙ των αντιπάλων, ακόμη και στα πιο σκληρά επίπεδα δυσκολίας, πραγματοποιεί συγκεκριμένες κινήσεις, οι οποίες καταλήγουν να αντιμετωπίζονται εύκολα. Ένας ακόμη λόγος για αυτήν τη γραμμικότητα του τίτλου είναι και το γεγονός πως ο παίκτης έχει στη διάθεση του, από το πρώτο λεπτό, όλα τα διαθέσιμα όπλα και gadgets που του επιτρέπουν να μάχεται με άνεση απέναντι στους εχθρούς του. Πέρα από κάποια τρικ στην πορεία του παιχνιδιού, έχει αφαιρεθεί σημαντικός χώρος από τη δυνατότητα αναβάθμισης των εν λόγω βοηθημάτων , είτε μέσω ενός levelling system, είτε μέσω της εξέλιξης της ιστορίας. Μόνη εξαίρεση αποτελεί το glider suit, που επιτρέπει στον Rodriguez να πετάξει με τη βοήθεια jetpack οπουδήποτε στον αχανή χάρτη του παιχνιδιού. Τα όποια προβλήματα υπήρχαν στην τρίτη κυκλοφορία της σειράς έχουν διορθωθεί κι έτσι ο συγκεκριμένος τρόπος μετακίνησης προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Δυνατό σημείο της σειράς εδώ και χρόνια είναι ο τομέας των γραφικών. Στο Just Cause 4 οι δημιουργοί του παιχνιδιού έδωσαν ένα νέο εντυπωσιακό στοιχείο. Ο κακός του παιχνιδιού έχει τη δυνατότητα να διαχειρίζεται τα καιρικά φαινόμενα. Έτσι βλέπουμε συνεχείς μεταβολές στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού, με ηλιόλουστες περιοχές να καταστρέφονται σε μία στιγμή από θυελλώδεις βροχές και χιόνια, ενώ δεν λείπουν ούτε οι ανεμοστρόβιλοι. Έτσι πέρα από τις συνεχείς εντυπωσιακές πολύχρωμες εκρήξεις και το ούτως ή άλλως πανέμορφο setting της κοιλάδας του Αμαζονίου, η προσθήκη των έντονων αυτών φαινομένων κάνει τον τίτλο ένα πραγματικό τεχνικό επίτευγμα. Επίσης, σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τα συχνά bugs και glitches έχουν περιοριστεί σημαντικά, αν και υπάρχουν στιγμές που το παιχνίδι μοιάζει να μην είναι έτοιμο να διαχειριστεί το μεγάλο μέγεθος του χάρτη του. Στιγμαία κολλήματα υπάρχουν ακόμη, όμως σε καμία περίπτωση δεν αγγίζουν το επίπεδο των προηγούμενων κυκλοφοριών.
Φυσικά, μιλώντας για ένα open-world game, το Just Cause 4 διαθέτει αρκετές δευτερεύουσες αποστολές και δοκιμασίες για τον παίκτη. Από την απελευθέρωση ενός ομήρου, μέχρι αγώνες αυτοκινήτων, η ποικιλία αυτών των side missions είναι αξιοθαύμαστη. Την ίδια στιγμή, παρότι δεν υπάρχει multiplayer, οι εν λόγω δοκιμασίες ελέγχονται μέσω leaderboards κι η προσπάθεια αναρρίχησης στην κορυφή της κατάταξης δίνει μερικές παραπάνω ώρες παιχνιδιού σε έναν αρκετά πληθωρικό τίτλο. Αυτό που δεν είναι αρκετά καλό είναι ο ηχητικός τομέας του παιχνιδιού. Είτε μιλάμε για τους αλλοπρόσαλλους φυσικούς ήχους του περιβάλλοντος, είτε για τις άψυχες ερμηνείες των voice actors, είτε ακόμη για το μέτριο soundtrack, η δουλειά που έγινε στο συγκεκριμένο κομμάτι μοιάζει ημιτελής και ανισόρροπη. Ειδικά όταν ακολουθεί μια πολύ όμορφα εκτελεσμένη ακολουθία εκρήξεων και πυροβολισμών, η διαφορά είναι εμφανής και σίγουρα δεν δίνει το κατάλληλο αποτέλεσμα.
Συμπερασματικά, το Just Cause 4 είναι μια αρκετά καλή πρόταση που παρότι δεν είναι το καλύτερο μέρος της σειράς, δεν θα απογοητεύσει κανέναν που έχει ασχοληθεί μαζί της κι έχει τη δυναμική μέσω της καλής του ιστορίας να φέρει και νέους φίλους στο περιβάλλον της. Ταυτόχρονα όμως, το μοτίβο της ναι μεν όμορφης αλλά συνεχόμενης κι ασταμάτητης καταστροφής που ακολουθείται σε κάθε τίτλο θα χρειαστεί να διαφοροποιηθεί στη συνέχεια, καθώς το ίδιο αποτέλεσμα δεν θα συνεχίσει να εντυπωσιάζει κάθε φορά.
ενα παιχνιδι που οσο εντυπωσιακο και αν ειναι κατανταει κουραστικο κανοντας τα ιδια και τα ιδια
Δεν εχω δοκιμασει αλλο της σειρας, οποτε καλο μου φαινεται