Μόνο που τα ρομπότ δεν έχουν πιάσει ακριβώς το νόημα και τείνουν να παίρνουν κάπως κυριολεκτικά τα πράγματα. Εξ ου και το καρτουνίστικο ύφος. Σε κάθε είδος εργασίας ο παίκτης καταλήγει σε συγκεκριμένο και, ευτυχώς, περιορισμένο χώρο με όσα μπορεί να χρειαστεί σε μικρή απόσταση. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι πάντως θεωρείται αναμενόμενο να χρειαστεί να σηκωθεί κανείς από τη θέση του, αφού η αλλαγή…υψομέτρου είναι απαραίτητη για εκείνα τα χαμηλά συρτάρια ή τα ψηλά ντουλάπια. Όλα ανοιγοκλείνουν και συνήθως κρύβουν κάτι ενδιαφέρον. Στη δουλειά γραφείου πάντως χρειάζεται λίγος χώρος παραπάνω και 2-3 μέτρα απόσταση από την κάμερα για να μη χάνονται οι κινήσεις στη μετάφραση.
Το Job Simulator λαμβάνει χώρα στο μέλλον. Η ανθρωπότητα έχει αφανιστεί, τα ρομπότ έχουν επικρατήσει αλλά εξακολουθούν, μάλλον, να προσπαθούν να κατανοήσουν τους δημιουργούς τους.
Και αυτό με δεδομένο ότι η έκδοση του Job Simulator για PS VR έχει τροποποιηθεί ελαφρώς ώστε να είναι πιο μαζεμένοι οι χώροι, άρα πιο απίθανες και οι μετακινήσεις στον πραγματικό κόσμο. Άλλωστε ο τίτλος ξεκίνησε στο HTC Vive όπου υπολογίζεται κανονικά η κίνηση του παίκτη στο χώρο που χρησιμοποιεί για να παίξει χάρη στα συνοδευτικά “lighthouses” του συστήματος. Ένα ακόμη σημείο τριβής για το Job Simulator στο PS VR είναι η πιθανότητα να στραφεί ο παίκτης προς τα πίσω, να σκύψει χαμηλά κ.λπ. Αν σε κάποια κίνηση το σώμα του παίκτη κρύψει τις φωτεινές σφαίρες ενός ή και των δύο PS Move (τα οποία απαιτεί το παιχνίδι για να λειτουργήσει), τότε χάνεται και ο έλεγχος των εικονικών, καρτουνίστικων χεριών στα οποία βασίζονται όλα. Κατά τα λοιπά το σύστημα λειτουργεί καλά όμως. Και ευτυχώς οι περισσότερες δραστηριότητες δεν απαιτούν περιστροφές και πιρουέτες.
Σε κάθε είδος εργασίας ο παίκτης καταλήγει σε συγκεκριμένο και, ευτυχώς, περιορισμένο χώρο με όσα μπορεί να χρειαστεί σε μικρή απόσταση.
Τι απαιτούν όμως; Κάθε επαγγελματικός χώρος είναι κι ένα sandbox στο οποίο πρέπει να γίνει και δουλειά κάποια στιγμή. Είναι ένας χώρος γεμάτος αντικείμενα που πιάνει ο παίκτης χρησιμοποιώντας τα PS Move. Η δυνατότητα μεταφοράς ενός αντικειμένου από το ένα χέρι στο άλλο με αρκετά φυσικό τρόπο είναι μια πρώτη αποκάλυψη των δυνατοτήτων της ιδέας και του VR γενικότερα. Η δεύτερη είναι η δυνατότητα να κάνετε διαφορετικό πράγμα με το κάθε χέρι, όπως το αν ανοίγετε το ψυγείο την ώρα που ανάβετε το μάτι της κουζίνας ως σεφ. Αυτά τα “μικρά” είναι αδύνατα με χειριστήριο στο χέρι και ματιές προς κάτι καλύτερο και ενδιαφέρον. Αλλά είπαμε. Ώρα για δουλειά. Σε κάθε δουλειά λοιπόν υπάρχουν στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν και ορίζονται από το παιχνίδι. Δεν σημαίνουν όμως πάντα αυτό που περιμένει κανείς. Είπαμε άλλωστε πως είναι σχετικό τι καταλαβαίνουν τα ρομπότ του μέλλοντος για την ανθρωπότητα. Ο μάγειρας πρέπει να φτιάξει διάφορα πιάτα και να τα σερβίρει χωρίς να τα κάψει και εγκαίρως. Το αν το σάντουιτς θα έχει καρότα και βενζίνη δεν ενδιαφέρει τα ρομπότ. Αφού δεν μπορούν να φάνε. Ο ψιλικατζής πρέπει να φτιάξει αναψυκτικά. Αν θα βάλει μέσα απορρυπαντικό είναι άλλη υπόθεση. Το ίδιο και η αντίδραση στα παιδιά-ρομπότ που θέλουν τη δόση τους από ζάχαρη για να σταματήσουν την γκρίνια. Μπορείτε να τους την πετάξετε και στα μούτρα αν προτιμάτε. Αντίστοιχα στο γραφείο πρέπει να συνδεθεί και να ανοίξει ένας υπολογιστής, να βγουν αντίγραφα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνεται να κολλήσετε μούρη στο φωτοαντιγραφικό για να δείτε τι θα γίνει. Ακόμη και όταν ο τυπικός στόχος είναι να γραφτεί ένα CD, μπορείτε να πάρετε ένα δισκάκι και να του βάλετε φωτιά πριν το τοποθετήσετε στο drive. Θα θεωρηθεί ότι πετύχατε το στόχο σας. Ως μηχανικοί από την άλλη μπορείτε να φτιάξετε τη βλάβη ή να λούσετε τη μηχανή με αναψυκτικό, πριν βουλώσετε την εξάτμιση με μπανάνα και ζωστείτε με βενζίνη.
Και όλα αυτά όταν προσπαθείτε να κάνετε αυτό που λέει το σύστημα. Που, σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει λόγος να βιαστείτε να κάνετε. Δεν υπάρχει ποινή για τίποτα. Μπορείτε να καθυστερήσετε όσο θέλετε, να δοκιμάσετε ό,τι πιο κουφό περνάει από το μυαλό, να εξερευνήσετε τα πάντα και να εντυπωσιαστείτε πόσα αδιανόητα πράγματα μπορείτε να πράξετε και να προκαλέσετε όντως ανάλογες αντιδράσεις από τα λοιπά ρομπότ. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Μόνο φαντασία και γέλιο, τόσο για αυτά που δοκιμάζετε όσο και για τις αντιδράσεις του παιχνιδιού σε αυτά. Χωρίς πειραματισμό, ζήτημα είναι να χρειαστεί παραπάνω από μισή ώρα με τρία τέταρτα για την ολοκλήρωση κάθε δουλειάς ξεχωριστά. Και, ομολογουμένως, το Job Simulator δεν είναι κάτι που θα σας τραβά ξανά και ξανά προς το μέρος του.
Μπορεί όμως να είναι για το VR στο σπίτι κάτι σαν το Wii Sports του Wii. Όχι ιδιαίτερα ουσιώδες, αλλά μόλις το δείξετε λίγο σε φίλους, gamers και μη, και αρχίσουν οι προτάσεις όσο ένας “βάζει χέρι” στον εικονικό κόσμο, είναι δύσκολο να αρνηθεί κανείς την πραγματική χρησιμότητα του Job Simulator. Δεν είναι για δουλειά. Είναι για δούλεμα όμως.
Wait...What?
@GiannisRethymno
Βλέπεις τι ζω λολ