Μπορεί ο κόσμος του παιχνιδιού να περιλαμβάνει κινδύνους, αλλά οι επιθέσεις γίνονται κυρίως στο μυαλό και στις αισθήσεις.
Στο Here They Lie το περιβάλλον είναι ο πιο σημαντικός χαρακτήρας και παίζει με την ψυχολογία του παίκτη σε κάθε βήμα. Το Here They Lie είναι παιχνίδι horror, που ακολουθεί βέβαια τη γραμμή της ψυχολογικής βίας, όχι τόσο της σωματικής και, το σημαντικότερο, αποφεύγει, όχι τελείως, φθηνά τρικ που θα προκαλούσαν έντονη αλλά στιγμιαία αντίδραση. Τα πάντα είναι μυστήριο. Οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται από σημειώματα και τηλεφωνήματα προσθέτουν συνεχώς ερωτήματα και λίγη σαφήνεια. Η ερμηνεία είναι υποχρέωση του παίκτη, καθώς και η οργάνωση όλης της πληροφορία στο μυαλό του. Δεν υπάρχουν δεκανίκια, ενώ το στιλ γραφής είναι εσκεμμένα κρυπτικό. Έως ένα σημείο η εμπειρία είναι αυτή που διαμορφώνει νοερά ο ίδιος ο παίκτης. Ο τερματισμός που θα προβληθεί εξαρτάται από ηθικές επιλογές σε κομβικά σημεία άλλωστε, στις οποίες οδηγεί η “πυξίδα” του καθενός. Η προσπάθεια αυτή εκτιμάται μεν, αλλά θα έπρεπε να συνοδεύεται από καλύτερη γραφή και σίγουρα καλύτερους διαλόγους. Αν δεν είναι οι μηχανισμοί που προσπαθούν να έχουν το πάνω χέρι, όπως εδώ, πρέπει να έχει αποδοθεί η προσοχή αλλού όπως σε σενάριο, χαρακτήρες κ.λπ. Φαίνεται πως η έμφαση στην ιδιαιτερότητα του κόσμου ήταν τέτοια από την αρχή μέχρι το τέλος που δεν έγινε κι αυτό ολοκληρωμένα.
Μπορεί ο κόσμος του παιχνιδιού να περιλαμβάνει κινδύνους, αλλά οι επιθέσεις γίνονται κυρίως στο μυαλό και στις αισθήσεις. Εχθροί με γουρουνοκεφαλές στο κεφάλι τους μπορεί απλά να λένε αστεία και να γελούν, να αυτοκτονούν μετά χαράς ή να…κάνουν σεξ με τηλεόραση CRT. Σε τμήματα υπάρχει ανάγκη για υποτυπώδες stealth με ακόμη πιο υποτυπώδη τεχνητή νοημοσύνη, αλλά κάτι τέτοια στιγμιότυπα υπάρχουν πρωτίστως για να δημιουργούν εντάσεις, όχι τόσο προκλήσεις. Τα μη εντυπωσιακά γραφικά είναι αναμενόμενα. Κάτι το μέγεθος της παραγωγής, κάτι η ιδιαιτερότητα του VR, το αποτέλεσμα είναι αρκετά λογικό στην πραγματικότητα. Το σημείο τριβής θα είναι ο χειρισμός πάντως. Υπάρχουν δύο μοντέλα.
Στο Here They Lie το περιβάλλον είναι ο πιο σημαντικός χαρακτήρας και παίζει με την ψυχολογία του παίκτη σε κάθε βήμα.
Στο ένα η κίνηση σε κάθετους άξονες ορίζεται από τον αριστερό μοχλό, η κατεύθυνση όμως εξαρτάται από το στρέψιμο της ματιάς. Εναλλακτικά, χρησιμοποιείται ο δεύτερος μοχλός για στροφή 45 μοιρών τη φορά. Το δεύτερο σύστημα είναι για εκείνους που καταλήγουν ευκολότερα με ναυτία αλλά και το πιο προβληματικό. Διότι μπορεί να γλιτώνουμε ενοχλήσεις, κάθε “στροφή” όμως συνοδεύεται από καθυστέρηση που απλά χαλάει την ατμόσφαιρα. Έχουμε δει παρόμοια ιδέα στο Robinson: The Journey να εφαρμόζεται καλύτερα και μάλιστα με καλύτερο, βαρύτερο τεχνικό τομέα. Το αποτέλεσμα ενοχλεί περισσότερο από τη σχετικά γραμμική και απροσδιόριστη πορεία που οδηγεί σε τέλος που, ανάλογα με το χρόνο και την προσοχή του καθενός, μπορεί να είναι ικανοποιητικό ως ακατανόητο.Το Here They Lie είναι ιδιαίτερη περίπτωση διότι προσπαθεί πραγματικά και προσφέρει κάτι που δεν βρίσκουμε αλλού, παρότι οι αλληλεπιδράσεις είναι υποτονικές. Ευτυχώς μάλιστα ακριβώς επειδή χειρισμός, τεχνητή νοημοσύνη ακόμη και γραφή είναι κατώτερα του οράματος που προφανώς είχε η ομάδα ανάπτυξης. Είναι αρχή για το VR πάντως. Ελπίζουμε να φταίει αυτό. Διότι η ομάδα σίγουρα έχει πράγματα να πει.
Ρε παιδιά τι έγινε με το dishonored? Πως και δεν έχετε κάνει review ακόμα?
@ant0nis, υπάρχουν reviews και "ξεπέτες". Το Dishonored όπως και κάθε...Dishonored χρειάζονται να γραφτούν ώρες πριν πιάσουμε πληκτρολόγιο. Θα ήταν εύκολο να γεμίσουμε ύλη ξεπέτα. Δεν έχει νόημα όμως. Οπότε, λίγο υπομονή :)