Παρόλα αυτά, θέλουμε να πιστεύουμε ότι το gameplay μετράει περισσότερο. Στην τελική, θα έχουμε στη διάθεση μας έναν χαρακτήρα με υπερδυνάμεις, έτσι δεν είναι; Και όντως σε αυτόν τον τομέα δεν απογοητεύει η δημιουργία της Phosphor. Οι “δυνάμεις” που έχει στη διάθεσή της η Cassandra, είναι η τηλεκίνηση, η δυνατότητα να “παγώνει” το χρόνο, αλλά και η δυνατότητα να μεταπηδά μεταξύ δύο χρονικών περιόδων, το 2008, οπότε και το εργαστήριο που εξερευνά λειτουργούσε κανονικά, αλλά και το 2014 όπου κατά κύριο λόγο δεν υπάρχουν αντίπαλοι, όμως το μεγαλύτερο τμήμα του περιβάλλοντος είναι κατεστραμμένο. Με την τηλεκίνηση, μπορείτε να εκσφενδονίζετε πράγματα προς τους εχθρούς, ή ακόμα και να αρπάξετε τους ίδιους τους αντιπάλους και να τους εκτοξεύσετε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Ενδιαφέρουσα προσέγγιση, μα και αναγκαία βέβαια μιας και η Cassandra, ως άλλη Faith (Mirror’s Edge), δεν χειρίζεται όπλα.
Το σενάριο του παιχνιδιού μάς τοποθετεί στο ρόλο της Cassandra, μιας εικοσάχρονης που μαζί με τον φίλο της, Alex, καλείται να εξερευνήσει την τοποθεσία όπου παλαιότερα στεγαζόταν ένα μυστικό εργαστήριο.
Με τη δεύτερη δύναμη της πρωταγωνίστριας, μπορούμε να κάνουμε το χρόνο να κυλά πιο αργά, κατά το bullet time που είδαμε πρώτη φορά στο μακρινό Max Payne. Αποδεικνύεται δε ότι η συγκεκριμένη δυνατότητα είναι…αγέραστη, μιας και δεν την έχουμε βαρεθεί όπου και αν την έχουμε πετύχει. Και οι δύο παραπάνω δυνάμεις έχουν συγκεκριμένη διάρκεια, η οποία αυξάνεται όσο περνάνε τα επίπεδα, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι και οι δύο μετρητές γεμίζουν τόσο γρήγορα που είναι πρακτικώς αδύνατον να μην μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποια από τις δύο. Το ίδιο ισχύει και για το health της πρωταγωνίστριας, μετατρέποντας τον τίτλο σε cakewalk για τους έμπειρους παίκτες. Και ακόμα και αν ο χειρισμός των δυνάμεων απαιτεί λίγο χρόνο εξοικείωσης, είναι σίγουρο ότι μετά από δύο επίπεδα θα έχετε “μπει στο κλίμα” και θα τις συνδυάζετε με ευφάνταστους τρόπους. Η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων, ή, ακόμα καλύτερα, η έλλειψή της, δεν βοηθά στην αύξηση της δυσκολίας του παιχνιδιού και η μόνη περίπτωση, θεωρητικά, να τα βρείτε σκούρα προέρχεται από τους περιβαλλοντικούς γρίφους του Gemini: Heroes Reborn.
Οι “δυνάμεις” που έχει στη διάθεσή της η Cassandra, είναι η τηλεκίνηση, η δυνατότητα να “παγώνει” το χρόνο, αλλά και η δυνατότητα να μεταπηδά μεταξύ δύο χρονικών περιόδων.
Και εδώ φτάνουμε στην τρίτη “ιδιότητα” της Cassandra. Η δυνατότητα να μεταπηδούμε στο χρόνο, στο ίδιο χωρικό σημείο σε χρονική απόσταση έξι χρόνων, μας βοηθά να περάσουμε από μέρη που είτε στη μία είτε στην άλλη χρονική περίοδο είναι απροσπέλαστα. Συνήθως στην περίπτωση του 2008, μια κλειδωμένη πόρτα είναι αρκετή να αποτελέσει εμπόδιο, ενώ στο 2014 το γκρεμισμένο περιβάλλον θα αποτελέσει το μεγαλύτερο εχθρό μας. Κατά τις τέσσερις ώρες περίπου που μας απασχόλησε το παιχνίδι, είδαμε αρκετά έξυπνες ιδέες για τη χρήση του εν λόγω μηχανισμού. Αν πλημμυρίσουμε ένα δωμάτιο στο 2008, το 2014 το πάτωμα έχει υποχωρήσει λόγω του βάρους. Το μεγαλύτερο κρίμα είναι ότι αν και οι δυνατότητες με το ταξίδι στο χρόνο είναι, θεωρητικά, ατελείωτες, πρακτικά στο μεγαλύτερο μέρος του Gemini: Heroes Reborn είδαμε το συγκεκριμένο μηχανισμό να αναλώνεται στην απλή προσπέλαση ορισμένων περιβαλλοντικών εμποδίων. Τα ευχάριστα νέα έρχονται από τη τετράωρη διάρκεια του τίτλου. Παλαιότερα είχαμε πει ότι το “περισσότερο” δεν σημαίνει απαραίτητα και “καλύτερο” και η δημιουργία της Phosphor δεν θα μπορούσε να έχει ιδανικότερη διάρκεια. Το τελευταίο επίπεδο και η μάχη με το τελικό boss ήρθαν ακριβώς τη στιγμή που νιώθαμε κόπωση από τους μηχανισμούς του τίτλου και μας έδωσαν τη λύτρωση που περιμέναμε. Με το κλείσιμο της ιστορίας δε να είναι, όπως προείπαμε, προβλέψιμο, αξίζει να σημειώσουμε ότι αφήνεται ανοικτό το ενδεχόμενο ενός sequel, κάτι που θα θέλαμε να δούμε, υπό προϋποθέσεις όμως.
Η γραφική απεικόνιση του Gemini: Heroes Reborn είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητική, δεδομένου του budget της εταιρείας, του βεληνεκούς του παιχνιδιού αλλά και της τιμολόγησής του. Στο κάτω κάτω o αψεγάδιαστος τεχνικός τομέας δεν υπάρχει και αν είστε από αυτούς που παρατήρησαν το scaling της ανάλυσης στο Halo 5 τη στιγμή που γινόταν ο χαμός στο παιχνίδι καθ’ αυτό, μην περιμένετε ότι θα εντυπωσιαστείτε από την προσπάθεια της Phosphor. Για όλους τους υπόλοιπους, κοινούς θνητούς, ισχύει ότι θα παρατηρήσετε αρκετές λεπτομέρειες στο περιβάλλον, αλλά και πολύ όμορφα particle effects που “ντύνουν” την τηλεκίνηση που χρησιμοποιεί η πρωταγωνίστρια, ή το κλασικό wave που αφήνουν πίσω τους οι σφαίρες που έρχονται κατά πάνω σας. Ηχητικά μας έκαναν εντύπωση οι voice actors, οι οποίοι, πάντα βάσει του budget του τίτλου, προσπάθησαν και κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να μας βάλουν στο όλο κλίμα. Το ίδιο ισχύει και για την ηχητική επένδυση που “ντύνει” σωστά τις στιγμές που υποτίθεται ότι είναι ενδιαφέρουσες.
Που μας αφήνει όμως όλο αυτό; Η αλήθεια είναι ότι θα διασκεδάσετε ως ένα βαθμό παίζοντας το Gemini: Heroes Reborn. Στο τέλος όμως, το οποίο ευτυχώς έρχεται σύντομα, πριν επέλθει η κούραση, δεν μπορεί παρά να μείνει μια πικρή γεύση, για την μη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που είχαν στη διάθεσή τους οι developers. Είτε αυτό αφορά το main story, είτε τη χρήση ενός τόσο έξυπνου μηχανισμού όπως το time travel, για να προσπερνάτε τοίχους που υπάρχουν/δεν υπάρχουν, ή γέφυρες που γκρεμίστηκαν. Θεωρούμε ότι το σύμπαν των Heroes έχει τη δυναμική για πολλά περισσότερα. Και ελπίζουμε σε ένα sequel που θα διατηρεί τα καλά στοιχεία του Gemini: Heroes Reborn, αλλά θα εμβαθύνει περισσότερο σε ζητήματα ουσίας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity