Το πάντρεμα του τρόμου με VR μπορεί κάλλιστα να θεωρείται μια από τις πιο αυτονόητες σκέψεις όλων των εποχών. Ελάχιστα λιγότερο αυτονόητη είναι η σκέψη για μεταφορά του Five Nights At Freddies, όλων των τίτλων της σειράς για την ακρίβεια, έστω στο περίπου, σε VR. Πιο συγκεκριμένα, το Five Nights at Freddy's VR: Help Wanted είναι μια ήπια διασκευή των τριών βασικών τίτλων της σειράς, μαζί με μερικά νέα modes ειδικά για την περίσταση, τα οποία λειτουργούν στην πράξη ως mini-games. Οπότε η κεντρική ιδέα παραμένει η ίδια. Ο παίκτης είναι φύλακας σε μια πιτσαρία με μασκότ τον Freddy και τους φίλους του, όλοι μαζί κολλημένοι κάπου μεταξύ χνουδωτού και σατανικού ρομποτικού παιχνιδιού. Κάτι σαν τον νέο Chucky κατά μία έννοια δηλαδή. Ο φύλακας μένει μόνος κι έρημος στη νυχτερινή βάρδια και παρακολουθεί τα πάντα μέσω κλειστού κυκλώματος. Στις κάμερες, αργά ή γρήγορα, βλέπει τα ρομποτάκια να πλησιάζουν απειλητικά, απότομα κι απρόσμενα προς το μέρος του. Αν καταφέρουν να μπουν στο δωμάτιό του, την πάτησε. Δηλαδή θα του επιτεθούν κανονικά, πράγμα που γενικά μεταφράζεται σε «βουρ» στο πρόσωπο. Ο ορισμός του jump scare δηλαδή που λειτουργεί, αυτονόητα και πάλι, ακόμη πιο αποτελεσματικά.
Η ιδέα είναι απλή, το ίδιο και η εκτέλεσή της. Η ένταση της στιγμής προκύπτει φυσικά από την καλή ατμόσφαιρα που χτίζει ο τεχνικός τομέας και ειδικά ο ήχος -ακόμη περισσότερο σε VR δηλαδή- σε συνδυασμό με τους απλούς περιορισμούς. Ο παίκτης μπορεί να φωτίζει σημεία των χώρων που παρακολουθεί, να κλείνει τις πόρτες του δωματίου στο οποίο βρίσκεται κ.λπ. Ωστόσο όλα αυτά απαιτούν ενέργεια και αν επιχειρεί κάποιος να το πάρει εκ του ασφαλούς, θα διαπιστώσει ότι κάτι τέτοιο είναι ουσιωδώς αδύνατο. Η διαθέσιμη ενέργεια είναι πεπερασμένη και σίγουρα δεν φτάνει για να κλειδαμπαρωθεί κανείς μέχρις τις 6 το πρωί που λήγει και η βάρδια του φύλακα. Οπότε χρειάζεται προσοχή στην κίνηση των εχθρών και φειδώ σε καθετί που καταναλώνει ενέργεια, μαζί με εύστοχες επιλογές ώστε να υπάρξει ελπίδα να ξημερώσει. Έτσι κυλά η αναβίωση των τριών τίτλων, με την καθεμιά να χωρίζεται σε κεφάλαια. Δεν υπάρχει περιορισμός ως προς το με ποιον «τίτλο» θα ξεκινήσει ο παίκτης, αλλά δεν μπορεί να διαλέξει επιμέρους κεφάλαιο του καθενός με το «καλημέρα». Εκτός από τις διασκευές υπάρχουν 4 ακόμη modes. Το Night Terrors αντλεί έμπνευση από τον 4ο τίτλο της σειράς με τα πάντα να λαμβάνουν χώρα σε υπνοδωμάτιο. Με ένα φακό, ντουλάπες ως κρυψώνες και τις διαθέσιμες πόρτες, στόχος είναι και πάλι η επιβίωση. Στο Vent Repair ο παίκτης καλείται να επισκευάσει του σύστημα εξαερισμού σε διαφορετικές πιτσαρίες. Όσα περισσότερα λάθη, τόσα περισσότερα και τα jump scares. Και το Dark Rooms φαίνεται να επηρεάζεται από τον Five Nights At Freddy’s 4 και περιλαμβάνει mini games όπου ο παίκτη κραδαίνει μόνο ένα φακό με τον οποίο προσπαθεί να εντοπίσει αλλά και να σταματήσει τα διαολεμένα animatronics. Στο Parts And Service στόχος είναι η επισκευή αυτών των animatronics. Ακολουθούμε τις οδηγίες, προσπαθούμε να αφαιρούμε και να προσθέτουμε ανταλλακτικά χωρίς να «βρίσκουμε» στο περιθώριο κ.λπ. Αλλιώς… ξέρετε.
Από άποψη design, όλα τα παραπάνω λειτουργούν μια χαρά. Αρκεί να θυμόμαστε, βέβαια, τις ιδιαιτερότητες του PSVR όπου και δοκιμάστηκε ο τίτλος. Είναι γνωστό ότι το PSVR δεν έχει και το καλύτερο tracking στο χώρο, ακριβώς επειδή βασίζεται σε PlayStation Camera, μια σαφώς πιο προσιτή αλλά όχι το ίδιο αποτελεσματική επιλογή σε σχέση με τα VR headsets που βρίσκουμε στο PC. Κλασικά, χρειάζεται μια κάποια προσοχή ώστε το DualShock 4 ή τα PS Move να είναι εντός οπτικού πεδίου της κάμερας. Φυσικά αυτό δεν είναι ζήτημα του παιχνιδιού στην πραγματικότητα. Αυτό που ίσως έπρεπε να είχαν σκεφτεί λίγο διαφορετικά στην ομάδα ανάπτυξης είναι η υποστήριξη του DualShock 4. Μάλλον θα ήταν λογικότερο να μην υφίσταται καν. Στο παιχνίδι ο παίκτης μπαίνει καλύτερα στη νοοτροπία της διαδικασίας, ελέγχοντας με τα χέρια του διακόπτες, εξαρτήματα κ.λπ., κάτι που δεν μπορεί να κάνει, σίγουρα όχι με το ίδιο καλή και «αυθεντική» αίσθηση εκτός VR. Και η αλήθεια είναι ότι το VR ταιριάζει μια χαρά στο Five Nights At Freddy’s. Φανταστείτε όμως διάφορες από αυτές τις κινήσεις να γίνονται «στοχεύοντας» με το light bar του DualShock 4 και δεν θέλει πολλή φαντασία ότι δεν έχουμε να κάνουμε με καθόλου, καθόλου ιδανικό σενάριο. Δεν θα παραξενευόταν κανείς αν ο τίτλος απαιτούσε δύο PS Move για να παιχτεί.
Το έχουν τολμήσει τόσοι και τόσοι, ακριβώς επειδή ήταν σαφές ότι αυτή η οδός ήταν και η καλύτερη δυνατή για το χειρισμό. Ως έχουν τα πράγματα, η ένταση της στιγμής, αυτή που προκύπτει από το χαρακτήρα του παιχνιδιού, μερικές φορές ενισχύεται από την ένταση… που προκαλεί μια αποτυχία λόγω ανακρίβειας του χειρισμού, ελέω PS Camera πάντα. Βάζοντας το θέμα αυτό στην άκρη πάντως, η απόδοση του Five Nights At Freddy’s σε VR γίνεται απλά, λογικά και ποτέ δεν μένει η αίσθηση ότι προκύπτει καταναγκαστικά.
Τόσο ώστε να θεωρούμε απολύτως λογικό, αν όχι απαραίτητο, επόμενοι τίτλοι της σειράς να παίζονται και σε VR αλλά και κανονικά, χωρίς να έχουμε ξεχωριστές παραγωγές για κάθε περίσταση, ειδικά αφού το πέρασμα από τη μια κατάσταση στην άλλη φαίνεται να γίνεται τόσο φυσικά. Όχι τίποτα άλλο. Έτσι θα είχε νόημα και η υποστήριξη DualShock.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity