Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

Fe Review - Σελίδα 2

Είναι δεδομένο ότι η πρώτη επαφή με το Fe μαγεύει.
Η παλέτα του, τα παράξενα χρώματα του περιβάλλοντος, η -κυριολεκτικά- πολυγωνική μορφή του, η κίνηση, ο ήχος, ακόμα και η επιβλητική μουσική, σας παίρνουν από το χέρι και σας μεταφέρουν σε έναν παράξενο, εξωγήινο, αιθέριο κόσμο που αμέσως θέλετε να ανακαλύψετε τα μυστήρια του και να γευτείτε τους καρπούς του. Στην αρχή θα πιάσετε τον εαυτό σας πιο πολύ να χαζεύει και λιγότερο να θέλει να κινηθεί, προσφέροντας σε αισθητικό επίπεδο μια αρκετά μοναδική εμπειρία. Αυτά από την ποιητική πλευρά των πραγμάτων. Διότι όλη αυτή η επιθυμία, όλη αυτή η ομορφιά, πρέπει να έχει μέσα και παιχνίδι, διότι, ναι τα videogames είναι μορφή τέχνης, αλλά από την άλλη δεν ασχολούμαστε ούτε με το σχέδιο, ούτε με τη μουσική, ούτε με τον κινηματογράφο. Κι εκεί, από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή, οι εντυπώσεις είναι από ανάμεικτες έως αναιμικές. Διότι αν και υπάρχουν καλές προθέσεις, δεν φτάνουν.



Το Fe ανήκει στο πρόγραμμα ανεξάρτητων παραγωγών EA Originals, το οποίο στο παρελθόν είχε δώσει το Unravel. Το παράξενο της ιστορίας είναι ότι δείχνει πως οι τίτλοι διακρίνονται από τις ίδιες αρετές, αλλά πάσχουν και από τα ίδια προβλήματα. Με βασικότερο ένα: δείχνουν να προσπαθούν πολύ για να δείξουν πόσο indie είναι και να αποτάξουν από πάνω από την ΕΑ τη ρετσινιά του «κακού» publisher με τα microtransactions και τις άλλες αμαρτίες. Βέβαια, για να είμαστε τίμιοι, αν ο τίτλος δεν είχε ακριβώς κυκλοφορήσει από την ΕΑ, πιθανώς αυτές οι γραμμές να μην υπήρχαν. Το Fe είναι ένα πλάσμα που θυμίζει αλεπού και που πρέπει να ταξιδέψει μέσα στο οικοσύστημα ενός δάσους, να σαγηνέψει και να πάρει με το μέρος του άλλα πλάσματα, να αντιμετωπίσει -περισσότερο να αποφύγει- τις «εξωγήινες» (;) ρομποτικές απειλές, με ουσιαστικά και μοναδικά του όπλα τις ικανότητές στο…platforming και βασικότερο όλων το τραγούδι του. Το τραγούδι λειτουργεί ως γλώσσα του παιχνιδιού, με διαθέσιμες 6 γλώσσες-τραγούδια, που πρέπει να μάθει ο παίκτης για να γοητεύσει τα πλάσματα, να τα πάρει με το μέρος του και να ανοίξει νέες περιοχές. Τα ζώα που γοητεύετε σας συνοδεύουν και σας βοηθούν, ενώ το τραγούδι σας αφήνει μια αίσθηση ελέγχου μιας και ελέγχεται την έντασή του με τις σκανδάλες. Εξάλλου όλο αυτό προσδίδει στο μαγικό κομμάτι του τίτλου, αν και είναι αλήθεια ότι το τραγούδι του Fe μάλλον στριγκό και συρικτό το λέτε και όχι γλυκό και εύηχο.



Τα θέματα σε επίπεδο gameplay είναι αρκετά. Η σκανδιναβική ομάδα ανάπτυξης έχει επιλέξει να μη δίνει σχεδόν καθόλου κείμενο ως οδηγία ή ως ιστορία, αλλά τα οποία “tutorials” ή βοήθειες να εμφανίζονται μπροστά σας με μορφή εικόνας. Αυτό δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, μιας και όποιος θέλει πιο πολλές οδηγίες δεν τις έχει, ενώ από την άλλη κάποιες από τις βοήθειες χαλάνε εντελώς την ατμόσφαιρα και την όποια πρόκληση.
Μιλώντας για πρόκληση και θέλοντας να αποφύγουμε όσο το δυνατόν τα spoilers -πόσο μάλλον σε έναν τίτλο με συνολική διάρκεια 3 ωρών- αυτή γενικά είναι λίγο αντιφατική ως έννοια. Ο τίτλος είναι δεν είναι δύσκολος για κάποιον που κατέχει το άθλημα, αλλά μπορεί να προκαλέσει αρκετό εκνευρισμό με το μάλλον ασταθές σύστημα χειρισμού, ειδικά στο κομμάτι που έχει να κάνει αποκλειστικά με τις πλατφόρμες, όπου μαζί με τον χειρισμό, ώρες-ώρες το χάνει και η κάμερα. Από την άλλη υπάρχει ένα εξαιρετικό κομμάτι στο χειρισμό, αυτό που έχει να κάνει με το σκαρφάλωμα δέντρων που έχει αποδοθεί εξαιρετικά, είναι εύκολο και θυμίζει παράξενο χορό. Μάλιστα σε ένα σημείο συνδυάζεται με το πλέον όμορφο και μαγικό κομμάτι του παιχνιδιού, που προφέρει και την πλέον συγκινητική του σκηνή, διότι ναι, τελικά το Fe έχει μπόλικο συναίσθημα, απλά όχι πάντα αναλογικά δοσμένο.



Τα αρκετά και σιωπηλά cut-scenes που προωθούν την όλη ιστορία εμφανίζονται αν ο παίκτης περάσει από συγκεκριμένα σημεία και, ενώ είναι προφανή, ο παίκτης μπορεί να τα αποφύγει και να μη δει σχεδόν τίποτα από την απλοϊκή αλλά ενδιαφέρουσα, ειδικά στο τέλος της, ιστορία. Οι κακοί της ιστορίας ξεκινούν ενδιαφέροντες, αλλά καταλήγουν αδιάφοροι, αφού ουσιαστικά πρόκειται για sentry που πρέπει να αποφύγετε με stealth. Βέβαια ενώ εσείς θα τα αποφεύγετε, δεν θα συμβεί το ίδιο με τα ζώα που σας συνοδεύουν.



Γενικά κάθε βήμα στο Fe, πέρα από τις συγκλονιστικές πρώτες στιγμές που χαζεύετε τα υπέροχα χρώματα του πρώτου κομματιού αλλά και το εξαιρετικό τέλος του, αφήνει κάποιες στιγμές ανάμεικτα συναισθήματα, σαν μια ζυγαριά να έρχεται να αντισταθμίσει το εξαιρετικό με κάτι που του κόβει τα φτερά. Η τρίωρη διάρκεια δεν βοηθάει (αν και πραγματικά αν συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο, μπορεί να γινόταν βαρετό), αν και όταν το τελειώσετε έχετε την άνεση να περιηγηθείτε στον κόσμο του, κάτι που εξαρτάται ξεκάθαρα από το αν σας γοήτευσε το προηγούμενο κομμάτι του.



Ναι, το Fe είναι κάτι το όμορφο και διαφορετικό, ναι θα σας γοητεύσει και θα σας μαγέψει, αλλά κάνει δυο βασικά λάθη που δεν το αφήνουν να ανέβει στο ακόμα πιο ψηλό ράφι: από τη μια φαίνεται να προσπαθεί πολύ και από την άλλη να ξεχνάει ότι πρέπει να γίνει και «παιχνίδι». Διότι καλές οι ομοιότητες με το Journey αλλά δυστυχώς δεν πιάνει τα επίπεδα του, χωρίς πάντως να χάνεται στο κενό. 

7

ENTERNITY SCORE
ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟ opencritic.com
ΘΕΤΙΚΑ
  • Μαγικός υπέροχος κόσμος, συμπαθής ήρωας
  • Περιέχει κάποιες πραγματικά υπέροχες στιγμές
  • Σωστά δοσμένος τεχνικός τομέας
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
  • Προβλήματα στο χειρισμό
  • Προσπαθεί πολύ, αρκετές φορές κάπως αμήχανα
  • Δεν είναι όσο «παιχνίδι» πρέπει
*