Όσοι δεν είστε εντελώς νέοι σε αυτόν τον πλανήτη, θα θυμάστε μια παλιά παιδική σειρά της κρατικής τηλεόρασης, με τίτλο «Του κουτιού τα παραμύθια» (σ.α.: ΚΑΙ Ο ΡΟΥΧΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑ). Τότε, μια μικρή κοπέλα με τεράστια γυαλιά άνοιγε ένα, περίπου, μαγικό κουτί και από μέσα του έβγαιναν δεκάδες κουφές και μη ιστορίες. Μάλλον αυτό το κοριτσάκι παραμεγάλωσε και είπε να ασχοληθεί με άλλα κουτιά και να τα κάνει μαντάρα. Το «κουτί» που πλέον διαθέτει είναι ένα PC tower, η συμπαθέστατη γιαγιά το έχει παραγεμίσει με ιούς, μέχρι που γίνεται το μπαμ και ένας εξ αυτών τής κάνει το σύστημα εξίσου χρήσιμο με έναν τρίφτη τυριού (σ.α.: Mac Pro FTW).
Έτσι ξεκινά το Exception, βάζοντας τον παίκτη στο ρόλο ενός από τα ελάχιστα κομμάτια κώδικα που δεν έχουν επηρεαστεί από τον ιό και προσπαθεί να επαναφέρει την ισορροπία. Αυτό μαρτυρά η ιστορία που ξεδιπλώνεται μπροστά στον παίκτη ως άλλο comic, με το PC της γιαγιάς να παρουσιάζεται ως ζωντανή πόλη και τον ιό ως καταστροφή που καταλήγει σε απολυταρχικό καθεστώς με μπόλικη RAM για την απαραίτητη καταστολή. Αν μη τι άλλο απλή αλλά ωραία ιδέα. Τι κάνετε εσείς μέσα σε αυτήν την πόλη λοιπόν; Ο μικρός σας ηλεκτρονικός χαρακτήρας πρέπει να μετακινηθεί μέσα σε δισδιάστατους λαβυρίνθους και να αρπάξει το χρυσό κύβο στο τέλος τους. Το Exception είναι λοιπόν ένα πολύ γρήγορο και απλό δισδιάστατο platformer. Η απλότητά του βέβαια δεν κάνει εκπτώσεις στον οπτικό τομέα, που δεν ντρέπεται να μοιραστεί μαζί μας τις επιρροές του από το Tron, και σε μουσική αλλά κυρίως σε εφέ, και συνολική αισθητική. Με τέτοιο καμβά λοιπόν είναι μεγάλη η χαρά σας να τρέχετε μέσα στα επίπεδα του Exception. Άλμα και ένα πλήκτρο για επίθεση είναι όλα τα συμπληρωματικά πλεονεκτήματα του χαρακτήρα σας έναντι στους άλλοτε πολλούς και άλλοτε ελάχιστους αντιπάλους και τα εμπόδια που θα συναντήσετε, έχοντας πάντα τη δυνατότητα να τους καταστρέψετε με ένα χτύπημα. Πολύ λίγα από τα δεκάδες επίπεδα του Exception θα σας πάρουν παραπάνω από μια χούφτα δευτερόλεπτα για να τα ολοκληρώσετε και τα retries είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας. Ευτυχώς όταν αυτά χρειάζονται είναι άμεσα και δεν είναι απαραίτητο να περιμένετε στιγμή.
Η μεγαλύτερη γοητεία του Exception βρίσκεται στο level design. Κάθε επίπεδο παρουσιάζεται σαν μικρός λαβύρινθος. Στην πραγματικότητα αυτό είναι σχετικό. Υπάρχουν μεν παράλληλα μονοπάτια, δυνατότητα για να σκαρφαλώσετε σε τοίχους και πάντα ένα collectible που σας ζητά να βγείτε από το κεντρικό μονοπάτι για να το συλλέξετε. Τα πράγματα είναι όμως αρκετά ευθύγραμμα, καλοσχεδιασμένα και θεαματικά. Όχι μόνο με τα neon lights που καταλήγουν σε υπέροχα μπλιμπλίκια ή τα κομμάτια αντιπάλων και εμποδίων που εκτοξεύονται με χάρη στα γύρω πατώματα και ταβάνια. Η έλευση σε power-up που αλλάζει τη δομή του επιπέδου ολοκληρωτικά ώστε να μπορέσετε να συνεχίσετε είναι κάτι που το μάτι δεν χορταίνει ποτέ και που δίνει την αίσθηση λαβυρίνθου που προαναφέραμε. Το zoom out της κάμερας, μαζί με τις κοφτές/ρομποτικές και πολύ γρήγορες κινήσεις κάθε πλατφόρμας, που οδηγούν στη νέα σύνθεση, σχεδόν σας τσιτώνει να συνεχίσετε. Είναι μια μικρή παρηγοριά το ότι το ξαναβλέπετε μετά από κάθε νέα προσπάθεια, ενώ με αυτές τις αλλαγές ένα πάτωμα με δεκάδες παγίδες γίνεται ξαφνικά τοίχος που πρέπει να σκαρφαλώσετε. Πάλι γεμάτος παγίδες. Για να σας δούμε πόσο ηλεκτρονικά παλικάρια είστε. Τελικά όμως αυτό το εφέ είναι μεν όμορφο αλλά δεν κάνει το επίπεδο πραγματικά πολύπλοκο. Είναι πολύ λίγες οι φορές που μπορείτε να αποφύγετε ένα στάδιο μεταμόρφωσης του επιπέδου και αυτό να μπορεί ακόμα να ολοκληρωθεί. Παίζοντας με τέτοια μικρά τερτίπια, αλλά και με την κάμερα που μένει αρκετά μακριά για να έχετε καλή αίσθηση του σημείου όπου βρίσκεστε και ταυτόχρονα αρκετά κοντά για να μην μπορείτε να «κλέψετε» βλέποντας τι έχει το επίπεδο τριγύρω, το Exception θέλει να δώσει την αίσθηση ενός σύντομου λαβυρίνθου, αλλά δεν είναι. Αυτό που είναι είναι αφορμή για speedruns. Το μέγεθος κάθε επιπέδου είναι τέτοιο που μπορείτε να το απομνημονεύσετε και η επανάληψή του δεν είναι βαρετή διαδικασία.
Τρεχάλα, σκαρφάλωμα και σπαθιές με 500.000 lumens κάνουν διάλειμμα με περιστασιακά boss fights που μια φέρνουν χαμόγελο και μια εκνευρισμό. Οι φορές που ένα τεράστιο αλλόκοτο πλάσμα σάς κυνηγά και πρέπει απλά να ξεφύγετε είναι οι χαρούμενες. Οι πιο δυσάρεστες είναι όταν πρέπει κάπως να χτυπήσετε τα bosses και οι λόγοι είναι δύο. Αν και άνετα καταλήγει ένας. Και αυτό είναι το άλμα. Είναι τεράστιο και ιδιαίτερα ρευστό (ή ακροβατικό αν προτιμάτε), όπως και κάθε κίνηση του χαρακτήρα σας. Αυτή η ρευστότητα είναι τις περισσότερες φορές το εργαλείο που βοηθά πολύ στην πλοήγηση. Ταυτόχρονα, όταν χρειάζονται κινήσεις ακριβείας, κλαύ’ τα, Χαράλαbit. Ο χαρακτήρας μπορεί να εκτελέσει τη μοναδική του επίθεση με σπαθί με διάφορους τρόπους και σε boss battles είναι ενίοτε εκνευριστικό να έχετε μια χούφτα διαφορετικές επιθέσεις διαθέσιμες, το weak point του boss εκτεθειμένο και να μην μπορείτε να το πετύχετε. Δεν είστε και αθάνατοι, οπότε μερικά χτυπήματα σάς πάνε στην αρχή του επιπέδου για σιχτίρια και μια ακόμα προσπάθεια. Σίγουρα το μικρό μέγεθος των επιπέδων σάς γλιτώνει από μεγαλύτερο εκνευρισμό σε τέτοιες καταστάσεις. Είναι όμως τέτοιοι οι απλοί μηχανισμοί του Exception που η παρουσία έστω μερικών ακόμα επιπέδων, μεγαλύτερων σε μέγεθος, με λιγότερη έμφαση σε αντιπάλους που περισσότερο είναι εκεί για να καταστραφούν εντυπωσιακά, και με πιο πολύπλοκη διάταξη θα ήταν σίγουρα ευχάριστη. Ως έχει το level design πάντως είναι πολύ καλό για τα άτυπα speedruns που επιδιώκει ο τίτλος.
Είναι μικρή παραγωγή το Exception και τέτοια ατοπήματα μπορούν να συγχωρεθούν στην προκειμένη. Είναι όμορφο, θεαματικό, απαιτητικό για τα δάχτυλα σας, ακόμα και αν δεν είναι και τόσο για το μυαλό. Απολαύστε το λοιπόν για αυτό που είναι και να ευγνωμονείτε την ανθρωπότητα που εφηύρε το antivirus και γλιτώνει το σύστημά σας τέτοιες περιπέτειες.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity