Η αλήθεια είναι ότι όταν οι πρώτες λεπτομέρειες βγήκαν στην επιφάνεια, η συνεργασία με τον George R.R. Martin και ο ανοιχτός κόσμος, αναπόφευκτα στο μυαλό των περισσοτέρων άρχισαν να σχηματίζονται πολλές και διάφορες θεωρίες. Με το πρώτο trailer τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν μορφή και η γνωστή αισθητική της From ήταν ολοφάνερη. Με ένα fast forward στο τώρα, το πρώτο πάτημα του πλήκτρου και το εισαγωγικό βίντεο, τα πράγματα είναι τόσο μα τόσο οικεία. Μετά την υποχρεωτική, αλλά πάντα για κάποιο λόγο χρονοβόρα, δημιουργία του χαρακτήρα μας και την επιλογή class, τα πρώτα δευτερόλεπτα στο Elden Ring έχουν αυτή την εξαιρετικά οικεία αίσθηση. Ελάχιστα tutorial messages και το πρώτο boss είναι εδώ για να καλωσορίσει τους παίκτες στον κόσμο του. Ο θάνατος την πρώτη φορά είναι αναπόφευκτος και λίγο-πολύ αναμενόμενος, με τον τίτλο ουσιαστικά να ξεκινάει από εκείνο το σημείο.
Πιστό στην παράδοση, οι όποιες πληροφορίες γύρω από τον κόσμο, τo setting και την ιστορία είναι ελάχιστες, και μετά από το εισαγωγικό βίντεο, τα περισσότερα κενά είναι στην ευχέρεια των παικτών να καλυφθούν μετά από τη δική τους αναζήτηση και εξερεύνηση. Για να μην είμαστε άδικοι, αυτή τη φορά η ομάδα ανάπτυξης είναι αρκετά πιο γενναιόδωρη και σαφής με το lore και το τι γίνεται άμεσα διαθέσιμο μέσα από cutscenes και διάλογο . Γνωρίζουμε λοιπόν ότι οι Tarnished είναι εξόριστοι από το Lands Between, και επιστρέφουν μετά την παρακμή και την πτώση του, για να διεκδικήσουν το Elden Ring, εκπληρώνοντας την προφητεία. Είναι προφανές ότι όποιος θέλει να εμβαθύνει στην ιστορία θα πρέπει να αφιερώσει αρκετό χρόνο σε wikis και YouTube για να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί ακόμα και μετά από περίπου 40+ ώρες παιχνιδιού αρκετές πτυχές της ιστορίας είναι ακόμα ελάχιστα φωτισμένες.
Από εκείνα τα πρώτα λεπτά ο τίτλος φροντίζει να κατευθύνει τους παίκτες με έναν τρόπο σχεδόν διαισθητικό, δίνοντας διακριτικά -ή και όχι- ερεθίσματα για να κάνει τις προθέσεις του ξεκάθαρες χωρίς την παρουσία κάποιου μενού ή κειμένου. Από τα πρώτα πράγματα, για παράδειγμα, που γίνονται σαφή, είναι το πώς για να φτάσεις στο ίδιο σημείο τις περισσότερες φορές υπάρχει περισσότερες από μία διαδρομές, όπως επίσης και ότι από ορισμένα boss fights ο χαρακτήρας μπορεί απλά να αποχωρίσει. Οπλισμένοι λοιπόν με αυτή τη νέα γνώση, προχωράμε στο objective με την διακριτική κατεύθυνση του grace, αυτής της αόρατης «δύναμης» που ορισμένες φορές μαζεύεται σε σημεία και δημιουργεί μέρη ανάπαυσης και επαναφόρτισης (βλ. bonfire). Σε εκείνα τα μέρη, μικρές αχτίδες φωτός καθοδηγούν τους tarnished προς τον προορισμό τους. Ο χάρτης επίσης παίζει τον ρόλο του, δίνοντας πληροφορίες για τον χώρο και το τι μπορεί να περιμένει κανείς σε πολλά σημεία, ενώ σταδιακά μεγαλώνει, μέχρι να αποκαλύψει ολόκληρο το “Lands Between”, επιτρέποντας fast travel σε οποιοδήποτε site of grace έχουμε ήδη επισκεφθεί.
Σε πρώτη φάση ο ανοιχτός κόσμος λειτουργεί αναζωογονητικά με διαφορετικούς τρόπους. Προσφέρει ασύγκριτη ελευθερία κίνησης σε κάθε μέρος και περίπτωση, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει μια ευρεία γκάμα από εναλλακτικές ασχολίες, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ σε ένα σημείο. Αυτές θα φανούν και πολύ χρήσιμες, αφού το grinding είναι λίγο πολύ αναπόφευκτο σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, και με αυτόν τον τρόπο γίνεται ταυτόχρονα με την εξερεύνηση, αφαιρώντας μεγάλο κομμάτι της ρουτίνας που επέρχεται με το grind. Αυτό που είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον, είναι το πώς η From κατάφερε και «χώρεσε» την ιδέα του Dark Souls σε ένα open world σκηνικό με τέτοιο, σχεδόν οργανικό, τρόπο. Ταυτόχρονα, ενσωμάτωσε μια σειρά από βελτιώσεις στην γενικότερη εμπειρία που πραγματικά έλειπαν και βρίσκουν τη θέση τους στα νέα δεδομένα. Όπως για παράδειγμα το πώς ορισμένες ομάδες από mobs έχουν μια χαρακτηριστική λάμψη στα μάτια και όταν ο τελευταίος τους πέσει, ο χαρακτήρας επιβραβεύεται με healing flasks. Σε πρώτη ανάγνωση κάτι τέτοιο ακούγεται τεχνητή πτώση του επίπεδου δυσκολίας, αλλά μετά από αρκετές ώρες στον ανοιχτό κόσμο, συνειδητοποιεί κανείς ότι είναι ένα εργαλείο για να κρατάει τους παίκτες στον δρόμο, χωρίς να χρειάζεται να επισκέπτονται sites of grace συχνά, κρατώντας τους στην καρδιά της δράσης και εξερεύνησης χωρίς διακοπές.
Και όποιος αναζητάει την πρόκληση και την τιμωρία, μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα την βρει σε μεγάλες δόσεις. Για το πρώτο, «τυφλό» playthrough, υπάρχουν πολλά σημεία και bosses που θα προκαλέσουν τους παίκτες και θα αφήσουν τον τίτλο να δείξει τα δόντια του. Και μετά από πολλά deaths ένα μοτίβο θα αναδειχθεί και τα πράγματα θα είναι σαν να μπαίνουν στη θέση τους, με την νίκη να δίνει εκείνο το γνώριμο αίσθημα ικανοποίησης, μέχρι την επόμενη πρόκληση – και ο κύκλος συνεχίζεται. Η μάχη φυσικά είναι εκεί που χτυπάει η καρδιά του παιχνιδιού, και εδώ τα πράγματα ακολουθούν το γνωστό μονοπάτι, μόνο που όπως είναι αναμενόμενο, το ρεπερτόριο των κινήσεων έχει ανανεωθεί αισθητά. Μπορεί να μην έχει την ταχύτητα του Sekiro ή του Bloodborne, το Elden Ring έχει όμως έναν πιο μεστό χαρακτήρα, με μια γκάμα από όπλα και πανοπλίες, ειδικές κινήσεις που μπορούν να γίνουν “equip” στο όπλο και να προσφέρουν περισσότερες επιθετικές αλλά και αμυντικές επιλογές, και η εισαγωγή ενός μηχανισμού που ουσιαστικά είναι ένα counter hit, μετά την επιτυχή άμυνα.
Σταδιακά οι διαφορετικές κατευθύνσεις των διαφορετικών objective αλλά και η βέλτιστη σειρά εκπλήρωσής τους θα γίνουν γνωστά, και εκεί, αρκετές ώρες μετά τα πρώτα βήματα στον κόσμο του Elden Ring είναι που ο τίτλος είναι σαν να «ανοίγει» σε ένα ακόμα επίπεδο και να ξεδιπλώνεται στις πραγματικές του διαστάσεις, χωρίς να εννοούμε το μέγεθος του χάρτη. Για την ακρίβεια το μέγεθος του χάρτη, που είναι σε σεβαστά επίπεδα, θα μπορούσε να είναι το οποιοδήποτε, όσο «αγκαλιάζει» όλα τα στοιχεία του χωρίς να έχει filler. Και πράγματι, σε πολλές περιπτώσεις η δράση και η πρόοδος ή η πρόσβαση σε συγκεκριμένα σημεία «διοχετεύεται» μέσα από συγκεκριμένα περάσματα που πρακτικά λειτουργούν σαν checks, σαν μια δοκιμασία για να δούμε αν ο χαρακτήρας μας είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σε αυτά που τον περιμένουν παρακάτω. Όποιος αποφασίσει να ψάξει κάθε σπιθαμή του χάρτη θα βρει πάρα πολλές σπηλιές, κατακόμβες, dungeons, κάστρα και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, γεμάτα από εχθρούς, εκπλήξεις, και ορισμένους παλιούς γνώριμους.
Όλα αυτά μεταφράζονται αρκετά καλά στην οθόνη, με την έκδοση του PlayStation 5, η οποία και χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες αυτού του review να τρέχει ικανοποιητικά, σε επιλογή που δίνει προτεραιότητα στο frame rate, αν και η μηχανή γραφικών της From Software έχει αρχίσει να δείχνει την ηλικία της πλέον, παρά τα tweaks και τις εμφανείς βελτιώσεις που έχουν γίνει. Ο κόσμος είναι πραγματικά μεγάλος και οι μεταβάσεις από τις διαφορετικές θεματικά περιοχές είναι πολύ ομαλές, αλλά δεδομένου του μεγέθους και του όγκου περιεχομένου, το περιστασιακό bug θα κάνει την εμφάνισή του, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έχει γίνει επαναχρησιμοποίηση ολόκληρων templates σε assets περιβάλλοντος (η ίδια σκηνή, στημένη με τον ίδιο τρόπο). Στις αναπόφευκτες συγκρίσεις με το remake του Demon’s Souls στον τεχνικό τομέα και μόνο, το δεύτερο βγαίνει ξεκάθαρα νικητής. Ο χειρισμός είναι επίσης ικανοποιητικός, αν και δεν υπάρχει κάποια εμφανής αξιοποίηση του haptic feedback. Ο ήχος είναι ως συνήθως σε υψηλά επίπεδα, αν και αρκετά εφέ είναι reused assets από παλαιότερους τίτλους, και οι συνθέσεις, στην πλειοψηφία τους δεν έχουν το ίδιο «βάρος» με άλλες που έχουν ακουστεί στο παρελθόν.
Το Elden Ring δείχνει σαν ένα πιο ραφιναρισμένο Souls, περισσότερο εστιασμένο αλλά και ταυτόχρονα πιο ανοιχτό από ποτέ. Σαφώς πιο ξεκάθαρο και ελαφρώς πιο φιλόξενο για όσους δεν είχαν επαφή με Souls/Bloodborne/Sekiro στο παρελθόν, με μια αισθητική σε μικρότερο φάσμα μεν, αλλά με την ίδια ιδιαιτερότητα και τον γνωστό χαρακτήρα. Ταυτόχρονα όμως, στον πυρήνα του δεν κάνει συμβιβασμούς και παραμένει πολύ κοντά στις βάσεις του, ακολουθώντας τον δρόμο που το ίδιο χάραξε, και χωρίς αμφιβολία, καμία άλλη προσπάθεια δεν έχει καταφέρει να μιμηθεί στον ίδιο βαθμό την ίδια αίσθηση. Η συνεργασία με τον Martin δείχνει πως λειτούργησε περισσότερο σε αισθητικό, καλλιτεχνικό και αφηγηματικό/σεναριακό τομέα, διανθίζοντας με αυτόν τον τρόπο το νέο εγχείρημα του Miyazaki και της ομάδας του. Το Elden Ring είναι ξεκάθαρα η φυσική συνέχεια του Dark Souls, σαν μια εξέλιξη του, αν το θέσουμε διαφορετικά. Αν τώρα είναι ένα άνοιγμα προς το ευρύ κοινό, ή μια ελαφριά αλλαγή πάνω στην ίδια φόρμα, είναι ακόμα ανοιχτό προς ερμηνεία. Σε κάθε περίπτωση όμως το Elden Ring είναι το νέο στάνταρ, και μια πραγματικά αξιομνημόνευτη εμπειρία.
Τέτοιου είδους παιχνίδια ποτέ δεν με άγγιξαν. Η βαθμολογία σε τέτοια παιχνίδια είναι ακόμα πιο υποκειμενική. Είτε σου αρέσουν τα souls παιχνίδια είτε όχι. Σε όσους άρεσαν τα προηγούμενα θα το βρουν εξαιρετικό. Στους υπόλοιπους δεν θα τους αγγίξει. Υπερβολικά αναμενόμενο θα πείτε. Θα προτιμούσα να δω ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού παρά ξανά το ίδιο.
Φαβορί για game of the year. Η from ξεπέρασε τον εαυτ;o της με το Elden Ring
Game of the year με γραφικά χειρότερα και απο dark souls 3 δεν νομίζω. Χρειάζεται οπωσδήποτε αλλαγή μηχανής γραφικών η From. Εννοείται ότι το πήρα απο την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε στο ps store γιατί αγαπώ το είδος αλλά όμως δεν γίνεται άλλο να μην γκρινιάξω. Ελπίζω σε διάφορα fix που ίσως το σουλουπωσουν κάπως όπως επίσης και το απαράδεκτο performance. Δηλαδή αν αυτό δεν μπορεί να πιάσει σταθερό 60αρι τι να πει το Forbidden West. Ευτυχώς που μέχρι να τελειώσω με την κοκκινομάλλα χρειάζομαι αρκετό χρόνο ακόμη πιστεύοντας ότι θα συμμαζευτεί.
Ολα τα παιχνιδια της εταιριας εχουν πανω κατω τα ιδια γραφικα. Και το Σεκιρο παρομοιας ποιοτητας γραφικα ειχε και βγηκε game of the year. Η εμπειρια που σου προσφερει μετραει, το βαθος του gameplay και του κοσμου, το φανταστικο art design. Αν τα γραφικα γινουν το βασικο κρητιριο για το game of the year κατι παει λαθος στην βιομηχανια. Απο εμενα κανενα θεμα με τα γραφικα, περναω ωρες χαζευοντας τον υπεροχο κοσμο και τις εναλαγες μερας και νυχτας. Για το perfomarnce ομως θα συμφωνήσω, επρεπε να ειναι κλειδωμενο 60αρι, αυτο ειναι φαουλ για κονσολες νεας γενιας και ας μην χαλαει ιδιαιτερα την εμπειρια, ελπιζω να το διορθωσουν.
Μπραβο στον ΜΕΓΑΛΟ Κωσταντινο Καλκανη για το Review του που μας εδωσε μια γευση!!!Θελω να τολμησω να πω πως το παιχνιδι παει για GameOfTheYear για πλακα!!!!!!!!!
Ωραία η παρουσίαση και άμεση. Προβλέπω χαλαρά πάνω από 100 ώρες για πλήρη εξερεύνηση.
Το παιχνίδι εκτός απροόπτου θα πάρει το game of the year
Και το 9 ακομα φανταζει λιγο για αυτο το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!Ενα απο καλυτερα παιχνιδια που εχουν βγει ποτε,και το 9 το αδικει περιτρανα.Το παιχνιδι ειναι ενα κομψοτεχνημα,τοσο σε παικτικο οσο και σε αισθητικο επιπεδο.Ποσο φτωχο θα ηταν το gaming αν δεν ηπηρχε ο MIYAZAKI!!Σε υπερ ευχαριστουμε υπερτατε Elden Lord Myiazaki!!!