Οι χαρακτήρες ξεκινούν από ένα και μόνο δωμάτιο, όπου και στεγάζεται ένας κρύσταλλος.
Ένα από τα χαρακτηριστικά του Dungeon of the Endless είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει σχεδόν κανενός είδους βοήθεια ή επεξήγηση ως προς τα επιμέρους στοιχεία του. Αντιθέτως, οι παίκτες αφήνονται ελεύθεροι να ανακαλύψουν μόνοι τους τι ακριβώς πρέπει να κάνουν, αλλά και πως θα το κάνουν αυτό. Βέβαια, tutorial υπάρχει, αλλά είναι κρυμμένο στα menu και κατά πάσα πιθανότητα θα διαφύγει της προσοχής των περισσοτέρων, ενώ μετά βίας εξηγεί τα απολύτως απαραίτητα, οπότε είναι μάλλον περιττό. Τολμηρή κίνηση από πλευράς Amplitude, αλλά στην πορεία αποδεικνύεται σωστή, αφού η ομάδα ανάπτυξης έχει εμπιστοσύνη στο gameplay που έχει δημιουργήσει.
Ένα από τα χαρακτηριστικά του Dungeon of the Endless είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει σχεδόν κανενός είδους βοήθεια ή επεξήγηση ως προς τα επιμέρους στοιχεία του.
Και όχι άδικα, αφού τα πάντα βασίζονται σε αυτό - και το όλο οικοδόμημα, εν τέλει, στέκεται εξαιρετικά καλά. Οπότε θα μπορούσε να πει κανείς πως το Dungeon of the Endless είναι ένας τίτλος που ανακαλύπτεται σταδιακά από τους παίκτες, βήμα προς βήμα - και θα ήταν μια πολύ εύστοχη παρατήρηση. Οι χαρακτήρες ξεκινούν από ένα και μόνο δωμάτιο, όπου και στεγάζεται ένας κρύσταλλος. Με το άνοιγμα της πρώτης πόρτας και την πιθανή αναμέτρηση με τα τέρατα που θα εμφανιστούν, γίνεται αντιληπτό ότι ένας από τους στόχους είναι η εξερεύνηση. Το κάθε δωμάτιο μπορεί να «φωτιστεί», και πηγή ενέργειας αποδεικνύεται ο προαναφερθείς κρύσταλλος, με την ενέργεια όμως να είναι ένα πεπερασμένο αγαθό - και δη σε περιορισμένη ποσότητα.
Κανείς θα μπορούσε να πει πως το Dungeon of the Endless είναι ένας τίτλος που ανακαλύπτεται σταδιακά από τους παίκτες, βήμα προς βήμα - και θα ήταν μια πολύ εύστοχη παρατήρηση.
Πολύ γρήγορα αρχίζει και αναδύεται ένα είδος στρατηγικής, αφού κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού γίνεται αντιληπτό ότι τα τέρατα κάνουν spawn μόνο στα δωμάτια που δε φωτίζονται, ενώ σχεδόν σε κάθε δωμάτιο μπορεί κανείς να χτίσει αμυντικά όπλα ή nodes που φροντίζουν για την ανανέωση των τριών resources: Industry, Science και Food. Το πρώτο ουσιαστικά προσφέρει πρώτες ύλες για την κατασκευή, το δεύτερο για την έρευνα και ανάπτυξη νέων κτισμάτων και όπλων, και το τρίτο φροντίζει για το healing και το levelling των χαρακτήρων. Αν σε όλα τα παραπάνω προστεθεί και η (τυχαία) εμφάνιση vendors ή χαρακτήρων που μπορούν να στρατολογηθούν δαπανώντας το αντίστοιχο resource, τότε καθίσταται σαφές ότι η διαχείριση πόρων αποτελεί προτεραιότητα για την επιβίωση. Ταυτόχρονα, σε αυτό παίζει ρόλο και ο διττός χαρακτήρας turn-based/real-time του τίτλου, αφού η σειρά αλλάζει με το άνοιγμα κάθε πόρτας/δωματίου (οπότε και γίνεται η ανανέωση των resources/cooldowns), ενώ σε όλες τις υπόλοιπες φάσεις η δράση εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο. Όλα τα παραπάνω, συμβαίνουν μέχρι την ανακάλυψη της εξόδου και την απόφαση της παραμονής ή όχι στον όροφο.
Παρά το γεγονός ότι θεωρητικά ακούγεται υπέροχο, μετά την πρώτη προσπάθεια που θα στεφθεί με επιτυχία, το Dungeon of the Endless δεν προσφέρει σημαντικό κίνητρο στους παίκτες για να επιστρέψουν πολλές φορές στον κόσμο του.
Για να περάσουν οι ήρωες στο επόμενο dungeon, πρέπει να μεταφέρουν τον κρύσταλλο από την αρχική περιοχή στην έξοδο, ώστε να συνεχίσουν με τα resources που είχαν μαζέψει - αλλά όχι το dust (ενέργεια για την ηλεκτροδότηση των δωματίων). Από τη στιγμή που θα σηκώσει ένας από τους χαρακτήρες τον κρύσταλλο και μέχρι να δραπετεύσει η ομάδα, οι εχθροί ξεκινούν να κατακλύζουν το dungeon σε αλλεπάλληλα κύματα, κάτι που σημαίνει ότι η λήψη της απόφασης αυτή θα πρέπει να γίνεται μετά την απαραίτητη προετοιμασία. Στην αρχή όλα τα επιμέρους στοιχεία είναι ικανά να «πνίξουν» αυτούς που θα μπουν με μια πιο ανάλαφρη διάθεση στον κόσμο του Dungeon of the Endless, ενώ τα επίπεδα δυσκολίας “Easy” και “Too Easy” χαρακτηρίζονται ως ειρωνικά στην καλύτερη περίπτωση, αφού τα πράγματα κάθε άλλο παρά εύκολα είναι. Σταδιακά όμως, όπως σε κάθε καλό roguelike, όλα μπαίνουν στη θέση τους και η αποτυχία δίνει τη θέση της στην αποφασιστικότητα. Και όταν τελικά η παρέα των ηρώων φτάσει στο τέλος της περιπέτειάς της, ξεκλειδώνεται (υπό προϋποθέσεις) ένα διαφορετικό Escape Pod, το οποίο ουσιαστικά προσφέρει μια σειρά από modifiers που αλλάζουν την εμπειρία, όπως διαφορετικές προϋποθέσεις healing, διαφορετικό αριθμό αρχικών χαρακτήρων (ή χαρακτήρων που μπορούν να στρατολογηθούν) και πολλά άλλα. Προσθέστε σε αυτό και τα procedurally generated dungeons, και έχετε την τέλεια συνταγή replayability.
Με το άνοιγμα της πρώτης πόρτας και την πιθανή αναμέτρηση με τα τέρατα που θα εμφανιστούν, γίνεται αντιληπτό ότι ένας από τους στόχους είναι η εξερεύνηση.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι, παρά το γεγονός ότι θεωρητικά ακούγεται υπέροχο, μετά την πρώτη προσπάθεια που θα στεφθεί με επιτυχία, το Dungeon of the Endless δεν προσφέρει σημαντικό κίνητρο στους παίκτες για να επιστρέψουν πολλές φορές στον κόσμο του. Τα modifiers είναι ενδιαφέροντα, αλλά όχι αρκετά για να κρατήσουν το ενδιαφέρον των παικτών για πολλές ώρες. Κατά τα άλλα, αν κανείς ψάξει, μπορεί να βρει αρκετά θέματα που περισσότερο ενοχλούν, παρά χαλάνε την εμπειρία, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι οι χαρακτήρες δεν επιδέχονται κανενός είδους έλεγχο ως προς το ποιον εχθρό θα αντιμετωπίσουν ή το ότι οι ικανότητές τους δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ή πώς τα -κατά τα άλλα- pixelated γραφικά, παρότι όμορφα, πολλές φορές εμποδίζουν τη σωστή εποπτεία της δράσης. Ευτυχώς, ο επίσης retro ηχητικός τομέας τα καταφέρνει πολύ καλά και συμβάλει τα μέγιστα στην ατμόσφαιρα και τη συνολική αισθητική του τίτλου. Τέλος, αναφορά θα πρέπει να γίνει και στο multiplayer, στο οποίο 4 παίκτες καλούνται να συνεργαστούν και να εξερευνήσουν μαζί τα dungeons μέχρι να φτάσουν στην πολυπόθητη έξοδο. Δυστυχώς, παρά το εξαιρετικά ενδιαφέρον concept, είναι σχεδόν αδύνατο για κάποιον να βρει συμπαίκτες στο Xbox Live.
Η τελική εντύπωση που αφήνει όμως το Dungeon of the Endless είναι πέρα για πέρα θετική. Αφενός γιατί καταφέρνει να συνδυάσει στοιχεία από διαφορετικά είδη, όπως το Tower Defense και τα RPG, με procedurally generated dungeons και μεγάλο βαθμό πρόκλησης. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι δουλεύει. Και ταυτόχρονα, με σύστημα χειρισμού που χαρακτηρίζεται από την απλότητα και την αμεσότητά του, σε έναν συνδυασμό turn-based/real time που δεν μπερδεύει - είναι ένα επίτευγμα αν μη τι άλλο εντυπωσιακό. Μπορεί να μην αποδειχθεί η πλέον εθιστική roguelike εμπειρία που είχατε ποτέ, αλλά σίγουρα είναι μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες. Και αυτό από μόνο του είναι ένας λόγος για να ασχοληθούν μαζί του οι λάτρεις της πρόκλησης - ή έστω όσοι θέλουν ένα ιδιαίτερα ευχάριστο διάλειμμα.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity