Η έκδοση του 3DS δεν είναι η μοναδική μεταφορά μέχρι σήμερα, αφού πριν τρία χρόνια εμφανίστηκε το ίδιο παιχνίδι σε iOS και Android, όχι με τα καλύτερα αποτελέσματα. Ξέρουμε όμως πως η Square Enix παίρνει πιο σοβαρά τις μεταφορές που προορίζονται για καθαρόαιμες κονσόλες, πράγμα που ισχύει και στην προκειμένη. Για να γίνει η τελευταία αυτή μετάβαση οδηγούμαστε σε μερικές τεχνικές θυσίες. Δεν υπάρχει πραγματικό cel-shading, παρότι η γενικότερη αισθητική δεν αλλάζει, παρατηρείται περισσότερο pop-in ενώ η ορχηστρική εκτέλεση της μουσικής απεμπολείται και τη θέση της παίρνει η συνθετική εκδοχή της μουσικής επένδυσης. Η απώλεια αυτή μάλλον έκανε χώρο για τα voice overs που διατηρούνται, πιο συμπιεσμένα όμως αυτήν τη φορά. Όλα αυτά προσπερνιούνται βέβαια με ελάχιστη καλή θέληση.
Η πρωτότυπη έκδοση του PS2 δεν αποδείχθηκε απλά καμπή ενός κάποιου εκσυγχρονισμού για τη σειρά, αλλά και η πρώτη επίσημη εμφάνιση τίτλου Dragon Quest στη Γηραιά Ήπειρο.
Σημαντικότερο σημείο τριβής αποδεικνύονται οι χρόνοι φόρτωσης στις μάχες, με την είσοδο σε αυτές να φτάνει τα 5 δευτερόλεπτα τη φορά, και την έξοδο στα 3 περίπου, κατά τα οποία δεν βλέπουμε κάποιο animation ή περίεργη γωνία λήψης, αλλά μαύρη οθόνη. Αυτοί είναι τουλάχιστον οι χρόνοι σε κανονικό 3DS. Σε New 3DS οι χρόνοι αυτοί πέφτουν σχεδόν στο μισό, στα επίπεδα δηλαδή της έκδοσης του PS2. Μιας και το grind δεν είναι απλά βέβαιο αλλά ξεκάθαρα απαραίτητο σε αυτό το παιχνίδι, η αναμονή καταλήγει να ενοχλεί, ειδικά σε απλό 3DS, όταν οι μάχες πληθαίνουν. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, δεν υπάρχει δυνατότητα 3D προβολής. Με τα τεχνικά θέματα πίσω μας, μένει η παραδοχή ότι το Dragon Quest VIII: Journey Of The Cursed King κρατά το χαρακτήρα του. Η υπόθεση δεν αλλάζει ασφαλώς, αφού ο ήρωας προσπαθεί, όπως και την πρώτη φορά, να βρει ένα σατανικό γελωτοποιό/μάγο που μετέτρεψε το βασιλιά σε τρολ (κανονικό, όχι διαδικτυακό) και την κόρη του σε φοράδα (αυτός είναι ο τεχνικός όρος, οπότε απλά δεχτείτε το), και να αντιστρέψει τις κατάρες του.
Κατά παράδοση η ιστορία, η πλοκή, δεν είναι δυνατά σημεία ενός τίτλου Dragon Quest. Αν για αυτό είστε εδώ, τότε αποχωρήστε όσο είναι καιρός. Αυτό που κάνει τη σειρά να ξεχωρίζει είναι το γενικά πιο ανάλαφρο ύφος που συνδέεται, εκεί που δεν το περιμένει κανείς, με μεμονωμένες ιστορίες ξαφνικής ωριμότητας που συνήθως δεν συναντούμε εδώ κι εκεί. Οι χωρικοί και τα βάσανά τους, τα προβλήματα μιας πόλης, η ιστορία μια οικογένειας έχουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη μεγαλύτερη περιπέτεια. Αν λοιπόν σας κέρδιζαν τα εμβόλιμα δοκίμια στο Lost Odyssey, τότε δεν θα έχετε πρόβλημα εδώ. Διαφορετικά, ελπίζουμε να σας κερδίσουν οι μηχανισμοί, διότι το σενάριο δεν ενδιαφέρεται πολύ για εσάς. Γενικότερα λίγα αλλάζουν στην κανονική ροή κι αυτά για την ενσωμάτωση δυο χαρακτήρων που ήταν δεν ήταν playable στην πρωτότυπη έκδοση. Ο λόγος για την Red The Bandit Queen και τον Morrie που δεν εμφανίζονται έτσι απλά, όχι χωρίς αρκετό κόπο πρώτα. Η πρώτη προστίθεται ύστερα από συγκεκριμένα γεγονότα σε προχωρημένο σημείο του παιχνιδιού και ο δεύτερος απαιτεί την ολοκλήρωση του Rank S challenge στο Monster Arena. Έτσι ανοίγει η πρόσβαση και σε μάχες σε Rank X με τέρατα που δεν χαρίζονται. Το συγκεκριμένο επίπεδο πρόκλησης είναι νέο στην έκδοση για 3DS.
Επιστροφή στους χαρακτήρες όμως. Η Red έχει τη δυνατότητα να κλέβει τυχαία αντικείμενα και ποσά μετά το πέρας μιας μάχης, ενώ είναι αρκετά γρήγορη ώρα να εξυπηρετεί όταν τα περιθώρια στενεύουν και χρειάζεται γρήγορο heal ή κάποια άλλη βοηθητική ενέργεια. Ο Morrie από την άλλη είναι πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση, όχι λόγω συνδυασμού φαλάκρας και χαίτης αλλά κυρίως χάρη στην ιδιότητά του να ανεβάσει το Tension πιο γρήγορα. Όταν ένας χαρακτήρας επιλέγει την απραξία όταν έρχεται η σειρά του στη μάχη, αυξάνεται το Tension η επόμενη επίθεση γίνεται ισχυρότερη. Η γρήγορη άνοδός του είναι κάτι που μπορεί να κάνει τη διαφορά σε ένα σύστημα turn-based μάχης που, κατά τα άλλα, παραμένει συμβατικό, πράγμα που προσπαθεί να καλύψει με μεγάλη ποικιλία σε διαθέσιμα αντικείμενα και το απλοϊκό crafting με το συνδυασμό υπαρχόντων αντικειμένων.
Η έκδοση του 3DS δεν είναι η μοναδική μεταφορά μέχρι σήμερα, αφού πριν τρία χρόνια εμφανίστηκε το ίδιο παιχνίδι σε iOS και Android, όχι με τα καλύτερα αποτελέσματα.
Αν κάποτε έπεσε στα χέρια σας το πρωτότυπο και απογοητευθήκατε για την ενσωμάτωση των χειρότερων συνηθειών του είδους, στην έκδοση του 3DS θα έχετε την ευκαιρία να το ξανασκεφτείτε και, σε κάποιο βαθμό, να αναθεωρήσετε. Στο 3DS ενσωματώνονται αρκετές σύγχρονες ευκολίες ενώ παρατηρείται και ένας κάποιος εξορθολογισμός. Για παράδειγμα οι εχθροί είναι πλέον ορατοί και αποφεύγονται κατά το δοκούν. Με λίγα λόγια ξεφορτωνόμαστε τις τυχαίες μάχες του παρελθόντος. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αφιερώσετε λιγότερο χρόνο στις μάχες βέβαια, αλλά όταν κυνηγάτε συγκεκριμένα είδη εχθρών τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα, ενώ δεν θα αναρωτιέστε σε ποιο βήμα περιμένει η επόμενη συμφορά. Οι μάχες μπορούν να επιταχυνθούν για να γλιτώνουμε χρόνο, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να αναλάβει όλο το βάρος των απλών μαχών, ή το μεγαλύτερο αν ο παίκτης προτιμά να κρατά τον έλεγχο ενός χαρακτήρα, με αρκετά καλά αποτελέσματα. Εννοείται ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα όταν μπαίνουμε σε dungeon, πόσο μάλλον όταν έρχεται η ώρα για boss fight. Οι ευκολίες συνεχίζονται πάντως. Σε κάθε level up HP και MP αναπληρώνονται, κάτι που δεν ίσχυε προηγουμένως. Επιτρέπεται επίσης quick save, άρα δεν είναι ανάγκη η επιστροφή σε εκκλησία για save όπως παλιά. Το είδαμε να συμβαίνει και στη διασκευή του Dragon Quest VII στο 3DS, αλλά εκεί διακοπτόταν και το παιχνίδι. Εδώ κάνουμε quick save και μπορούμε να συνεχίσουμε. Η αυτονόητη προβολή του χάρτη στην οθόνη αφής του 3DS δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εξήγηση ή απόδειξη της χρησιμότητάς της. Η δυνατότητα φωτογράφισης (εκτός μάχης) και η ολοκλήρωση σχετικών challenges είναι. μια ακόμη προσθήκη που μάλλον καταλήγει να μοιάζει πιο ανούσια. Ειδικά από τη στιγμή που δεν μπορούν να αποθηκευθούν πάνω από 100 φωτογραφίες, άρα εκείνες που σχετίζονται με challenges και εκείνες που απλά αρέσουν στον παίκτη παλεύουν μονίμως για μια θέση στον μικρό αυτόν “κουβά”.
Μέχρι τώρα βέβαια μιλάμε για προσθήκες σε σημεία, ευκολίες, αλλά όχι προσθήκη ουσιαστικού περιεχομένου. Αυτό κρύβεται κυρίως μετά τον τερματισμό, οπότε και βρίσκουμε, υπό προϋποθέσεις δύο νέα dungeons. Το ένα συνοδεύεται από τη δική του προσθήκη στην ιστορία και χαρακτηρίζεται πιο πλούσιο, ενώ το άλλο είναι ουσιαστικά κάτι σαν boss rush mode, ένα dungeon στο οποίο αντιμετωπίζουμε διαδοχικά ακόμη πιο ισχυρές εκδοχές bosses από αυτό αλλά και άλλα παιχνίδια της σειράς.
Όταν μπαίνει η νοσταλγία στη μέση, εξωραΐζει συνήθως την εικόνα που μένει από προηγούμενες εμπειρίες. Η νοσταλγία, ως προς την εικόνα τουλάχιστον, τον τεχνικό τομέα, εδώ λειτουργεί αρνητικά. Από την άλλη βγαίνει σε καλό σε επίπεδο μηχανισμών που δουλεύτηκαν αρκετά ώστε να γίνουν φιλικότεροι. Κάποιοι θα το θεωρήσουν προδοσία, αλλά, μην ξεχνάμε, ορισμένοι περιορισμοί του παρελθόντος δεν ήταν απλά θέμα άποψης ή παράδοσης αλλά και ανάγκη προκειμένου να επιτευχθεί κάτι άλλο. Και το αποτέλεσμα είναι μια έκδοση που δεν θα κάνει κανένα να ξεχάσει την παλαιότητα του παιχνιδιού, αλλά, από την άλλη, καθιστά τη σειρά πιο προσιτή από όσο είναι συνήθως, σίγουρα δε εν συγκρίσει με την αρχική έκδοση. Το πραγματικό θέμα είναι, βέβαια, να μη χρειαστεί να περιμένουμε ποτέ ξανά τόσο μεταξύ μεγάλων κυκλοφοριών Dragon Quest.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity