Η CyberConnect2 εκμεταλλεύτηκε με καλοδεχούμενο τρόπο τη δουλειά της Dimps στα δύο Dragon Ball Xenoverse. Ψάχνοντας να δημιουργήσει το καλύτερο παιχνίδι της σειράς, όσον αφορά την πιστότητά του στο υλικό της ιστορίας του Goku (Kakarot), η ιαπωνική ομάδα ανάπτυξης δανείστηκε το περίπου open world στιλ των προαναφερθέντων παιχνιδιών, το ρετουσάρισε φτιάχνοντας έναν ιδιαίτερο κόσμο που χωρίζεται σε μέρη αλα sandbox και ανέβασε τον πήχη στις περισσότερες πτυχές του συστήματος μάχης. Το Dragon Ball Z: Kakarot απευθύνεται πιο άμεσα από κάθε άλλο παιχνίδι στην αδυναμία των fans για την ιστορία που τους μαγεύει χρόνια τώρα. Ευτυχώς δεν επαναπαύεται εκεί και φέρνει μαζί του διασκεδαστικά χαρακτηριστικά για να το κάνουν πραγματικά αξιοπρόσεκτο ακόμη και για εκείνους που θα μπορούσαν να το θεωρήσουν μια επανάληψη.
Kakarot είναι το πρωτότυπο όνομα του Goku, το οποίο είχε πολύ μικρός στον πλανήτη του (Vegeta). Όμως ο Goku έχει χάσει κάθε μνήμη από το παρελθόν, έχει μεγαλώσει στην Γη, έναν αδύναμο πλανήτη συγκριτικά με άλλους στο γαλαξία, όμως μόνο όταν αυτό το παρελθόν τού χτυπήσει την πόρτα τον κάνει η μοίρα να εξερευνήσει τις πραγματικές του δυνατότητες. Το Kakarot λοιπόν αφορά αυτήν την ιστορία, με τον Goku σε πρώτο πλάνο, δίνει όμως χώρο και στους υπόλοιπους γνωστούς και μη εξαιρετέους χαρακτήρες, μέσα από τους οποίους δίνονται «κρυφές» πτυχές του lore. Η πλοκή χωρίζεται σε sagas και επεισόδια και ξετυλίγεται με ιδιαίτερη… φροντίδα, γεγονός που το αντιλαμβάνεται εύκολα ο οπαδός της σειράς. Ταυτόχρονα, ο παίκτης που δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με την ιστορία του Goku και της παρέας του, μετά από το παιχνίδι θα ξέρει σχεδόν τα πάντα για το σύμπαν με το οποίο καταπιάστηκε. Το ατού του παιχνιδιού είναι το arena fighting. Οι χαρακτήρες πετούν πάνω από το εκάστοτε σημείο του χάρτη όπου βρίσκονται και επιδίδονται σε μάχες που είναι σχεδόν πολύ απλοϊκά διαχειρίσιμες. Ο παίκτης δεν έχει παρά να «διαβάσει» τις κινήσεις του αντιπάλου του και να πράξει αναλόγως. Τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα, τις περισσότερες φορές πρόκειται για υπόθεση δύο διαφορετικών πλήκτρων. Super attacks ή support απαιτούν τη χρήση δύο πλήκτρων ακόμα και ρίχνουν το ρυθμό σε σε slow motion, δίνοντας μερικά έξτρα δευτερόλεπτα πριν την επιλογή της επόμενης κίνησης. Τον υπόλοιπο χρόνο τα πράγματα κυλούν πολύ γρήγορα. Οι χαρακτήρες πετούν οπουδήποτε με άνεση, μπορούν να αποφύγουν επιθέσεις ή να βρεθούν πίσω από τον αντίπαλό τους, να πετάξουν με boost για να αποφύγουν απανωτές βολές από τον εχθρό (ή κάποιο καταστροφικό super move) ή να κατευθύνουν τη μάχη σε ψηλότερο ή χαμηλότερο σημείο, ανάλογα με τις προτιμήσεις τους.
Οι αντίπαλοι χαρακτήρες που συναντάμε βρίθουν επιθέσεων. Τις περισσότερες φορές, μια επίθεσή τους γίνεται εύκολα αντιληπτή πριν καν εκτελεστεί. Ακριβώς τότε είναι που ο παίκτης πρέπει να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι ο αντίπαλός του ετοιμάζει επίθεση και να επιχειρήσει είτε να τον μπλοκάρει τελείως, είτε να του κόψει πολύτιμα HP. Αναλόγως, μόλις δει ότι ο αντίπαλός του ετοιμάζει κάποια επίθεση που θα του κοστίσει σημαντικό ποσοστό της εναπομείνασας ζωής του, πρέπει να περάσει στην άμυνα. Αυτή η διαδικασία είναι και το βασικό στοιχείο του συστήματος μάχης. Επίθεση όταν υπάρχουν τα σωστά ανοίγματα, άμυνα και υπομονή όταν έρχεται η μπόρα. Όλο αυτό απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη εγρήγορση όταν υπάρχουν περισσότεροι από ένας εχθροί (πολλαπλάσια όταν μιλάμε για δύο και περισσότερα bosses). Όσο ο παίκτης απασχολείται με τον έναν από τους δύο (υποθέτουμε πως πρόκειται μόνο για δύο για χάρη του παραδείγματος), προειδοποιήσεις για επικείμενη επίθεση από τον άλλο έρχονται με κόκκινο τόξο που δείχνει την κατεύθυνσή τους ή με κόκκινες σημάνσεις προς την τοποθεσία του χαρακτήρα μας, πράγμα που συνήθως προϊδεάζει για super move. Στις περιπτώσεις αυτές καλύτερο είναι να εξουδετερώνεται πρώτα ο ένας κι ύστερα ο άλλος και όχι και οι δύο ταυτόχρονα, όμως η ευκολία της εναλλαγής μεταξύ των εχθρών λύνει τα χέρια και δίνει την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας.
Σε κάποιες άλλες μάχες ο παίκτης έχει βοήθεια από άλλον έναν ή περισσότερους χαρακτήρες, φίλους του ή σχεδόν φίλους του. Όταν εντοπίσει την κατάλληλη στιγμή για κάλεσμα του support, τότε μπορεί να «διατάξει» τους συντρόφους του να εκτελέσουν super move. Εδώ έχει μεγάλη σημασία το timing, ίσως περισσότερη από όταν εκτελεί μια ο ίδιος. Οι εχθροί τείνουν να κινούνται πολύ και γρήγορα. Οι περισσότερες από αυτές τις επιθέσεις κατευθύνονται αποκλειστικά προς το μέρος που ήταν ο εχθρός μόλις ξεκίνησαν, ενώ όλες τους καθιστούν το χαρακτήρα που τις χρησιμοποιεί προσωρινά ανίκανο να κινηθεί ή να αμυνθεί, αφήνοντάς τον ευάλωτο… στα πάντα. Άλλο ένα χαρακτηριστικό που ο παίκτης πρέπει να διαχειριστεί σωστά είναι το Ki, η κύρια «πρώτη ύλη» που του δίνει τη δυνατότητα να εκτελέσει τις περισσότερες επιθέσεις του, αλλά και αυτό που του δίνει τη δύναμη να αμυνθεί σωστά και να μη… σπάσει από τις απανωτές επιθέσεις των εχθρών του. Όλα αυτά ο παίκτης μπορεί να επιλέξει να τα εξασκήσει στο Training Grounds, κάτι που θα χρειαστεί ούτως ή άλλως στην περίπτωση που θέλει να ξεκλειδώσει όσο το δυνατόν περισσότερες επιθέσεις γίνεται (για τον κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά), ή να το συνηθίσει μέσα από τις μάχες που θα κάνει trigger κατά τη διάρκεια της εξερεύνησής του στους κόσμους του παιχνιδιού. Αυτές οι μάχες, όπως και τα side quests, επιβραβεύουν με δυσάρεστα λίγα XP, γι’ αυτό και είναι προτιμότερη η συνέχιση της ιστορίας και, κατ’ επέκταση, η αντιμετώπιση των «κανονικών» μαχών αν θέλει κανείς να κάνει level up.
Τα side quests, στην πλειοψηφία τους, είναι απογοητευτικά. Διάφοροι χαρακτήρες ζητούν χάρες, όπως συλλογή αντικειμένων για να φτιάξουν ένα πιάτο, ή απλά ζητούν βοήθεια γιατί τους απειλούν οι ίδιοι αδύναμοι εχθροί που μπορούμε να νικήσουμε εντός μισού λεπτού. Εδώ έρχεται να χτυπήσει το καμπανάκι για τα ελάχιστα XP που αναφέραμε προ ολίγου, αφήνοντας την όποια σημασία μπορούν να έχουν αυτά τα side quests να κρέμεται από τυχόν μικρολεπτομέρειας της ιστορίας του universe που δεν θα μαθαίναμε από αλλού (εκτός του Z Encyclopedia που μας μαθαίνει τα πάντα όσο προχωράμε και ξεκλειδώνουμε πληροφορίες έτσι κι αλλιώς). Όσο για την εξερεύνηση στους κόσμους του Kakarot, μιλάμε για μια διαδικασία που πλησιάζει το ανιαρό μετά τις πρώτες 5 με 8 ώρες παιχνιδιού (γύρω στις 30 είναι το σύνολο, πολύ περισσότερες αν ο παίκτης θέλει να κάνει τα πάντα), όμως είναι απαραίτητη η συλλογή Z orbs διαφόρων χρωμάτων τα οποία εμπλουτίζουν το skill tree των προσφερόμενων χαρακτήρων. Εκτός αυτών, το παιχνίδι δεν κρύβει κάποιον άσσο στο μανίκι. Αν δεν λάβει κανείς υπόψη την ιστορία, η οποία, όπως είπαμε, αποδίδεται εξαιρετικά, τότε το παιχνίδι παύει να κρατά το ενδιαφέρον μετά από περίπου 10 ώρες. Τα ψεγάδια όμως εντοπίζονται και στον τεχνικό τομέα. Τώρα μιλάμε για τα πρακτικά ψεγάδια. Χαρακτήρες που έχουμε νικήσει, εξαντλώντας τους τα HP, καταφέρνουν και κάνουν επίθεση μέχρι και δύο δευτερόλεπτα αφότου έχει εμφανιστεί κιόλας το μήνυμα της νίκης μας. Frame drops παρατηρούνται συχνά και, ορισμένες φορές, το παιχνίδι μπορεί να παγώσει τελείως για ένα ή δύο δευτερόλεπτα.
Για τους fans του franchise, το Dragon Ball Z: Kakarot είναι ένα δώρο. Είναι το καλύτερο μέσο να ζήσει κανείς την ιστορία σε μορφή video game. Ένα video game μάλιστα με αρκετά απολαυστικό σύστημα μάχης. Μόνο που, δυστυχώς, αυτή η διασκέδαση που προσφέρει ξεκινά να ξεθωριάζει πριν η πλοκή πλησιάσει στην κορύφωσή της. Επιπλέον, ο χώρος για βελτίωση στα side quests, στα… καλούδια που μπορεί να προσφέρει η εξερεύνηση και στον τεχνικό τομέα είναι τεράστιος, γεγονός που μας δίνει να καταλάβουμε ότι θα μπορούσαμε να έχουμε στα χέρια μας ένα πολύ καλύτερο παιχνίδι.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity