Η BioWare και η ΕΑ έχουν παρακολουθήσει φανερά το ποιες φόρμες gameplay κυριαρχούν σήμερα στη βιομηχανία και ποιές φέρνουν πωλήσεις: interaction points στο minimap για τα πάντα, στα πλαίσια του Assassin's Creed και παράλληλα άφθονος χώρος για εξερεύνηση στα πλαίσια των Elder Scrolls. Και σαν κερασάκι στην τούρτα, οι μηχανισμοί μάχης είναι παρμένοι εξ ολοκλήρου από το Dragon Age 2, όπου είχαν επικριθεί πολύ έντονα. Ενώ η κριτική στο κείμενο που ακολουθεί, λοιπόν, θα περιστραφεί γύρω από το τι και πώς κάνει το Inquisition, η κατάληξη είναι πως ο τίτλος θα γίνει αρεστός στο ευρύ κοινό, παρά το ότι τα επιμέρους του είναι ακόμα και μέτρια, και ο λόγος είναι η στροφή σε νεωτεριστικές φόρμες που κυριαρχούν στο gaming σήμερα: το open world και το άνετο, απροβλημάτιστο gameplay που δίνει τα πάντα στο πιάτο. Οι βετεράνοι θα βρουν και αυτοί ελκυστικά στοιχεία, που όμως σχετίζονται περισσότερο με το σενάριο και τη μορφολογία των χαρτών και λιγότερο με τους μηχανισμούς που δεν είναι και οι πιο πολυεπίπεδοι στην ιστορία του είδους. Ξεκινώντας όμως από τα αδιαμφισβήτητα θετικά, η BioWare καταφέρνει όχι μόνο να στήσει ένα σενάριο που ενοποιεί πολύ ικανοποιητικά τις παράλληλες αφηγήσεις των προηγούμενων τίτλων, εξελίσσει ακόμα περισσότερο τον κόσμο τους και στέκεται πολύ καλά και σαν αυτόνομη ιστορία.
Tο Inquisition είναι καλό παιχνίδι: είναι ευχάριστο, διασκεδαστικό και οι developers έχουν προσπαθήσει πολύ και ειλικρινά για ένα καλό αποτέλεσμα.
Μετά τα γεγονότα του Dragon Age 2 στο Kirkwall ο πόλεμος mages και templars μαίνεται, με τους Mage Circles να έχουν διαλυθεί, τους Templars να μην υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο και το Chantry να είναι στα πρόθυρα διάλυσης. Η Divine Justinia σκοτώθηκε σε ένα κατακλυσμικό γεγονός που άφησε ένα σχίσμα στον ουρανό μαζί με όλους τους υψηλόβαθμους ιερείς, από το οποίο ο μόνος επιζήσας είναι ο ήρωας. Με το ξεκίνημα του τίτλου δύο είναι τα σημαντικά γεγονότα: ο ήρωας έχει τη δύναμη να κλείνει τα σχίσματα (μια δύναμη που πολλοί θεωρούν θεόσταλτη) και η Cassandra Penteghast, υψηλόβαθμο στέλεχος ενός ειδικού τάγματος Templars, επανιδρύει την Inquisition με σκοπό να αποτρέψει αυτό που φαντάζει το τέλος του κόσμου. Εννοείται όμως πως σε έναν τόσο ταραγμένο κόσμο, με την αυτοκρατορία του Orlais μπλεγμένη σε εμφύλιο πόλεμο, το Ferelden να μην έχει ανακάμψει από την πρόσφατη Blight και πράκτορες του Tevinter Imperium να εκμεταλλεύονται την κατάσταση, η εμφάνιση μιας νέας δύναμης δε γίνεται άμεσα αποδεκτή και οι ιδρυτές της θα πρέπει να πολεμήσουν για το παραμικρό.
Η ιστορία εξελίσσεται μεταξύ εσχατολογίας και πολιτικών χειρισμών, όπου η καταστροφή του κόσμου από ένα αρχαίο κακό πρέπει να αποτραπεί και παράλληλα η Inquisition να μετατραπεί σε αποτελεσματική στρατιωτική, διπλωματική και κατασκοπευτική μηχανή που θα σταθεί ανάμεσα στα γύρω βασίλεια. Πάνω σε αυτούς τους δύο άξονες οι συγγραφείς δένουν επιτυχημένα τα γεγονότα των δύο προηγούμενων τίτλων (πολύ περισσότερο του 2 σαν όγκο) και παράλληλα στήνουν μια αυτόνομη, εξίσου ευχάριστη ιστορία που δε λειτουργεί απλά σα φινάλε και κλείσιμο κενών. Δεν είναι τυχαίο πως τα πιο φορτισμένα και νευρώδη τμήματα του τίτλου είναι όσα εξελίσσουν την κεντρική πλοκή, όπου η BioWare ξαναβρίσκει τον καλό σκηνοθετικό της εαυτό και δοκιμάζει και ορισμένες καινοτομίες. Ο γνώστης της σειράς θα ενθουσιαστεί με τις ανατροπές, τον τρόπο που αλληλεπιδρούν και εξελίσσονται οι διάφορες ομάδες (με το εύρημα για τους Grey Wardens να ξεχωρίζει), το πώς εμφανίζονται και αξιοποιούνται παλιοί γνώριμοι συμπεριλαμβανομένων των πρωταγωνιστών των προηγούμενων τίτλων, και το πώς ζωντανεύουν μέχρι τώρα άγνωστα κομμάτια του κόσμου του Thedas. Η αφηγηματική ροή μοιραία έχει αλλάξει λόγω του ανοιχτού χαρακτήρα του Inquisition αλλά κατά βάση είναι γραμμική, στηριζόμενη σε κομβικά σημεία που (πλην ενός) δεν αλλάζουν ούτε το gameplay ούτε το σενάριο αλλά παίζουν ρόλο στον τερματισμό.
Η BioWare δεν καταφέρνει να συγκεράσει αφηγηματική συνοχή και ανοιχτό gameplay και πρακτικά ζητά από τον παίκτη να ακολουθήσει τα προτεινόμενα levels και το μηχανισμό του power για ξεκλείδωμα περιοχών, αλλά δε στόχευσε ποτέ σε κάτι τέτοιο. Η μεγαλύτερη επιτυχία όμως βρίσκεται στους χαρακτήρες. Πέρα από ολοκληρωμένες, ξεχωριστές προσωπικότητες που πραγματικά χαίρεται κανείς να ασχολείται μαζί τους, έχουν επιλεγεί και γραφτεί με τρόπο ώστε να λειτουργούν σα σχόλιο στη γενικότερη ιστορία. Αντιπροσωπεύουν ένα κομμάτι και άποψη των δρώμενων, εκφράζοντας μια οπτική αλλά και χωρίς να γίνονται ανδρείκελα, και έτσι εντάσσονται πολύ όμορφα στο παιχνίδι. Τόσο οι παλιοί γνώριμοι και η εξέλιξή τους όσο και τα νέα πρόσωπα έχουν βάθος, πάρα πολλές γραμμές διαλόγου και προσωπικές αποστολές και κυρίως φαίνονται να έχουν δημιουργηθεί από το μηδέν: δε φέρνουν στο νου στερεότυπα ή παλιότερους χαρακτήρες της BioWare, και καταφέρνουν να ξεχωρίσουν ο καθένας με τον τρόπο του.
Εδώ θα πρέπει να σχολιαστεί το ότι η BioWare επέλεξε να μην επιτρέψει την εισαγωγή save files αλλά να υποχρεώσει τον παίκτη να εισάγει μία μία ό,τι επιλογές έχει κάνει στα δύο προηγούμενα παιχνίδια μαζί με τα expansions και DLC τους με το χέρι. Ο παίκτης συνδέεται σε μια σελίδα, δημιουργεί ένα προφίλ και το εισάγει μέσα από το Inquisition. Η επίσημη δικαιολογία περί πολυπλοκότητας δεν ακούγεται πειστική (με πιθανά προβλήματα συμβατότητας στα formats των κονσολών να είναι πιο αληθοφανής λόγος) αλλά η αλήθεια είναι πως όποιος θέλει να αλλάξει τις επιλογές του ή έχει χάσει τα αρχεία θα το βρει χρήσιμο. Η υλοποίηση δυστυχώς δεν είναι καλή, καθώς η δομή είναι πολύ χρονοβόρα με περιττά κλικ και μπρος πίσω, οι επιλογές είναι πάρα πολλές και πολύ πιθανό ο παίκτης να μη θυμάται τι είχε επιλέξει σε δευτερεύουσες ή μικρές αποστολές. Επίσης, με τις ερωτήσεις, ο παίκτης αποκτά μια ιδέα του τι θα συναντήσει οπότε υπάρχει και μια χροιά spoiler. Σε πιο ουσιαστικά θέματα, ο τεχνικός τομέας είναι επίσης υψηλής ποιότητας. Με την παρουσίαση του Enternity και την ανάλυση του Digital Foundry το review δεν έχει κάτι να προσθέσει στα απολύτως τεχνικά, πέρα από το ότι ο τίτλος είναι απολύτως playable και σε μέσα μηχανήματα ή κοντά στο minimum.
Το frame rate είναι σταθερό και δεν παρατηρήθηκαν crashes. Το animation, το draw distance και η λεπτομέρεια στις περιοχές είναι πλήρως ικανοποιητικά, αν και ορισμένες κινήσεις είναι παρμένες από το Dragon Age 2. Η Frostbite έχει αξιοποιηθεί στο έπακρο ώστε να αποδώσει πολύ διαφορετικές και ψιλοδουλεμένες περιοχές γεμάτες αξιοθέατα, ποικιλία και ιδιαιτερότητες που δεν επαναλαμβάνονται. Έρημοι, παγωμένες εκτάσεις, βάλτοι, λιβάδια, βουνά, φαράγγια, δάση, κυκλώπεια μνημεία, επαύλεις, παρελαύνουν από την οθόνη με ιδιαίτερη φυσικότητα και ζωντάνια και γεμάτα αληθοφάνεια. Γεννάται αυτόματα μια διάθεση για εξερεύνηση και της παραμικρής τρύπας που μεγενθύνεται από τη σωστή κλίμακα και μορφολογία των περιοχών, χωρίς υπερβολές και συμπύκνωση. Φυτά, ζώα, εχθρικά πλάσματα, χαλάσματα, είναι ενεργά στοιχεία του περιβάλλοντος. Οι στολές, τα αντικείμενα και τα μοντέλα βρίθουν λεπτομερειών στα textures αλλά τα τελευταία αν και λεπτομερή μοιάζουν με πλαστικές κούκλες, γυαλίζουν υπερβολικά και οι εκφράσεις και κινήσεις τους είναι ξύλινες στα cutscenes και στους διαλόγους. Ειδικά τα facial expressions κινούνται στα πλαίσια του ανύπαρκτου. Ένα patch διόρθωσε σε κάποιο βαθμό την πλαστική εμφάνιση αλλά όχι τελείως, καθώς και τη γυαλάδα των μαλλιών. Κατά το review σημειώθηκαν τεχνικά προβλήματα όχι τόσο στα γραφικά αλλά στο gameplay: προβληματικές αποστολές που δε μπορούν να ολοκληρωθούν ή διορθώνονται μόνες τους, χαρακτήρες που δεν εμφανίζονταν, προφανή exploits. Η μουσική είναι ταιριαστή και κινούμενη στους αναμενόμενους επικούς τόνους με μια δόση λυρισμού στα σημεία, αλλά δεν ξεχωρίζει από τα πολλά αντίστοιχα θέματα. Κάνει πάντως καλά τη δουλειά της και συνοδεύει αποτελεσματικά τη δράση, έχοντας την απαιτούμενη ποικιλία. Οι ομιλίες είναι υψηλού επιπέδου και επαγγελματισμού, διακρίνονται από πραγματική ηθοποιία και ταιριάζουν γάντι στους χαρακτήρες τους. Η υπερβολική γαλλική προφορά του Orlais είναι δικαιολογημένοι αν και κάποιοι ίσως τη βρουν εκνευριστική. Παραδόξως η ερμηνεία του κεντρικού ήρωα είναι η πιο άνευρη και επίπεδη, ενώ ορισμένες ατάκες του αποδίδονται με εμφανώς λάθος ύφος.
Από εκεί και πέρα, ανεξάρτητα από το τι υποστήριξαν οι ΕΑ/BioWare πριν την κυκλοφορία, το Inquisition δεν είναι σε καμία περίπτωση μια επιστροφή στις ρίζες του Origins και, ασφαλώς, το νέο open world στοιχείο το διαφοροποιεί σημαντικά και από τα δύο προηγούμενα μέρη της σειράς. Η υλοποίηση του open world φέρνει έντονα στο νου τα The Elder Scrolls και ειδικότερα το Oblivion, καθώς και εδώ ο παίκτης γυρίζει γύρω γύρω κλείνοντας πύλες με δαίμονες. Με τη μόνη διαφορά του μη ενιαίου χάρτη, η φιλοσοφία και εδώ είναι η ύπαρξη σημάνσεων για τα πάντα, φτάνοντας το κωμικό. Υπάρχουν map pointers για ενεργές αποστολές ακόμα και σε μέρη που δεν έχει εξερευνήσει ο παίκτης, σημάνσεις για collectibles και interaction points, σημεία ενδιαφέροντος, ενώ υπάρχει ειδοποίηση ακόμα και για...μυστικά. Όταν ο παίκτης πλησιάσει την ευρύτερη περιοχή ενός μυστικού το minimap αναβοσβήνει και με συνεχή highlightings τελικά το εμφανίζει. Έτσι η BioWare είναι σίγουρη πως ο καθένας μπορεί να βρει τα πάντα και θα χαρεί - ακόμα και αν αυτό σημαίνει παιχνίδι μέσα από το minimap, ελάχιστη σκέψη και προσπάθεια, και καταστροφή του πλήκτρου για highlighting.
Το frame rate είναι σταθερό και δεν παρατηρήθηκαν crashes. Το animation, το draw distance και η λεπτομέρεια στις περιοχές είναι πλήρως ικανοποιητικά, αν και ορισμένες κινήσεις είναι παρμένες από το Dragon Age 2.
Κάθε περιοχή έχει ένα τοπικό κεντρικό quest και αρκετά μικρότερα. Το κεντρικό quest είναι το μεγαλύτερο σε έκταση και συνήθως συνδέεται με το σεναριακό κορμό, ενώ και αν συμβαίνει το τελευταίο θα περιέχει cutscenes ή διαλόγους. Τα υπόλοιπα είναι ή τα κλασσικά collectibles της μίας ή της άλλης μορφής - που είναι πάρα πολλά και απαιτούν πολύ χρόνο - ή οι τυπικές αποστολές ενός RPG: να καθαριστεί μια περιοχή, να βρεθεί ένα αντικείμενο. Το μεγάλο αρνητικό είναι πως η υλοποίησή τους δεν ξεφεύγει από ό,τι θα έκανε ένα dungeon crawler. Με λίγες εξαιρέσεις η εξέλιξή τους είναι εντελώς απλοϊκή, ανάγεται στο "καθάρισε την περιοχή" ή "εξερεύνησε το τάδε σημείο" και τέλος (δηλαδή χωρίς εναλλαγές, επιλογές, συνέχεια ή οτιδήποτε), δεν περιλαμβάνουν διαλόγους ή αλληλεπίδραση με χαρακτήρες πλην του αρχικού NPC ενώ η ιστορία τους εκτυλίσσεται πάντα με codex entries και σημειώματα.
Το παράδειγμα της περιοχής Western Approach είναι απόλυτα χαρακτηριστικό και συνηθισμένο. Ο παίκτης πρέπει να αντιμετωπίσει μια ομάδα ανταγωνιστών που έχει οχυρωθεί στην περιοχή, οπότε κάθε φορά που καθαρίζει έναν καταυλισμό τους βρίσκει επιστολές αξιωματικών και στρατιωτών που αποδίδουν το όποιο σεναριακό υπόβαθρο και συχνά αναφέρονται στην πορεία του ήρωα, μέχρι να συναντήσει τον κορυφαίο αξιωματικό και να τον σκοτώσει. Δεν υπάρχει κάποια συζήτηση, διακλάδωση, επιλογή, κάποιος NPC που θα δώσει λίγο χρώμα, μια γραμμή διαλόγου από τον τελικό κακό ή οποιονδήποτε άλλο τέλος πάντων κλπ, απλά ένα τυπικό γραμμικό quest γαρνιρισμένο με κείμενα codex. Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται στις περισσότερες αποστολές, αν και υπάρχουν εξαιρέσεις για κάποια τμήματά τους όταν ο παίκτης κινηθεί σε οικισμούς. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποια minigames που σχετίζονται με συλλογές και μια πολύ ταιριαστή και ευπρόσδεκτη προσθήκη - οι χάρτες θησαυρών. Οι χάρτες αυτοί αποτελούνται από ένα σκίτσο μιας γεωγραφικής τοποθεσίας στον αχανή χάρτη με τα απαραίτητα σημάδια (κορμοί, πέτρες, βουνοκορφές κλπ) και ο παίκτης πρέπει να το αναγνωρίσει και να ψάξει για τα λάφυρα. Στον αντίποδα, τα κομμάτια του κύριου σεναριακού κορμού είναι παρμένα από την παλιά παράδοση της BioWare.
Γρήγορα, έντονα, νευρώδη, προκλητικά, δημιουργικά και ευρηματικά (αν και χωρίς να αναιρούν τις συμβάσεις και ευκολίες που αναφέρθηκαν παραπάνω), δίνουν ποικιλία και εμπλουτίζουν την εμπειρία του παίκτη ενώ είναι και αρκετά μεγάλα σε μέγεθος. Οι χαρακτήρες λάμπουν, οι καταστάσεις βαραίνουν και ο παίκτης νιώθει να τον συνεπαίρνει το δέος, η οργή, η υποκρισία ενός ρόλου και το αίσθημα του τέλους και της ευθύνης. Εξυπακούεται πως εκεί είναι που λάμπει η σκηνοθεσία και το level design του Inquisition, εξιλεώνοντας σε μεγάλο βαθμό (για κάποιους ίσως και πλήρως) τις αβαρίες του υπόλοιπου παιχνιδιού. Το lore αγκαλιάζει κάθε πλευρά του τίτλου και η εξέλιξη των quests βοηθά στην παρουσίασή του, πότε πιο δυναμικά και πότε πιο παθητικά. Γενικά πάντως είναι πολύ ανθρωποκεντρικό καθώς οι νάνοι σχεδόν δεν υπάρχουν πέρα από το Varric και μια περιοχή με ερείπια ενώ τα ξωτικά καταλαμβάνουν περιορισμένο χώρο και απλά καλύπτουν κομμάτι του κεντρικού lore.
Παρά τα συζητήσιμα στοιχεία το gameplay παραμένει ευχάριστο λόγω της ομορφιάς των χαρτών και του ότι αυτοί είναι τόσο μπουχτισμένοι με περιεχόμενο που πάντα υπάρχει ένα τυράκι. Η εξερεύνηση και η περιπλάνηση είναι ζωντανές και δεν κουράζουν τον παίκτη μα, αντιθέτως, τον ελκύουν να συνεχίσει. Έξυπνα σκεπτόμενη, η BioWare έχει φροντίσει ώστε ο παίκτης να συναντά πάντα επαρκές επίπεδο πρόκλησης ακόμα και μετά το πέρας του κεντρικού σεναρίου. Υπάρχουν ολόκληρες περιοχές με προτεινόμενο level ψηλότερο από την "τελική" περιοχή αν και προσβάσιμες από πριν, με αποστολές που σχετίζονται με το σεναριακό κορμό και πολύ ικανοποιητικό εξοπλισμό, πολλές συλλογές που φαίνεται πως καλύτερα είναι να ολοκληρωθούν αργότερα (αν μη τι άλλο επειδή ο παίκτης θα γίνει φανερά overleveled, κάτι αρκετά εύκολο στο Inquisition αν μείνει πολλή ώρα σε μια περιοχή) και γενικά έχει εισαχθεί.
Οι δυνατότεροι εχθροί του παιχνιδιού, και συνάμα οι πιο προκλητικές μάχες, δεν είναι άλλες από τους δράκους. Αν και ο παίκτης τους εντοπίζει και τους βλέπει να πετούν γύρω του από τις αρχικές ακόμα περιοχές, έχει κάποιες πιθανότητες απέναντί τους μόνο πλησιάζοντας προς το τέλος ενώ ο δυνατότερος ανάμεσά τους είναι ένα πανίσχυρο πλάσμα που απαιτεί πολλή προσπάθεια να νικηθεί, ομάδα μεγίστου επιπέδου και κορυφαίο εξοπλισμό. Είναι οι μάχες που χρειάζονται την περισσότερη υπομονή και σχεδιασμό, με τους δράκους να ξεχωρίζουν από οτιδήποτε άλλο με το σχεδιασμό και τις ικανότητές τους. Η προσέγγιση του λημεριού, το τέρας που πηδά στον αέρα και οι βρυχηθμοί του ενώ φτύνει φωτιά αφήνουν πιθανότατα την ισχυρότερη εντύπωση από οτιδήποτε άλλο, και οι developers δεν τσιγκουνεύτηκαν στον αριθμό και τη διαφορετικότητά τους . Μόνη έλλειψη τα καταπληκτικά animations του Origins που σηματοδοτούσαν το θάνατο του κτήνους. Η μάχη είναι εξ ολοκλήρου στηριγμένη στο σύστημα του Dragon Age 2, με τη μόνη κληρονομιά του Origins να είναι η επιλογή ισομετρικής κάμερας. Αρκετά skills είναι ίδια αν και έχουν προστεθεί κάποια νέα, που δεν αλλάζουν ουσιαστικά τη φιλοσοφία του character building αλλά τουλάχιστον βελτιώνουν κάπως την κατάσταση. Πρακτικά η μάχη - μέχρι να ξεκλειδωθούν οι specializations όπου αυξάνει κάπως η ποικιλία - παραμένει βασισμένη σε μικρό αριθμό συνδυασμών, κοινότοπες ικανότητες, περιορισμένη και τυποποιημένη συνεργασία ανάμεσα στις classes και συνδυασμοί που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Η κύρια μα όχι ιδιαίτερα μεγάλη διαφοροποίηση είναι η μεγαλύτερη βάση στις area of effect ικανότητες που περιλαμβάνουν και crowd controlling skills, οπότε οι μάχες δεν καθορίζονται από το ξερό damage, και η εισαγωγή του focus, μιας μπάρας που όταν φορτίσει επιτρέπει την εκτέλεση ενός skill μοναδικού για κάθε χαρακτήρα . Χαρακτηριστικό του πόσο μονοκόμματο και τροχιοδρομημένο παραμένει το σύστημα πάντως είναι το ότι η ύπαρξη τόσων area of effect ικανοτήτων κάνει το παιχνίδι με φίλια πυρά σχεδόν αδύνατο, και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα στοιχείων που έχουν εισαχθεί περισσότερο για τα μάτια του κόσμου και λιγότερο λόγω επιλογής.
Το ευτύχημα είναι πως ο ρυθμός είναι βελτιωμένος σε σχέση με το 2, η μάχη πιο ρευστή μέσα στον action προσανατολισμό της και τα cooldowns ελαφρώς μικρότερα. Από πλευράς τακτικής και στρατηγικής όμως η μάχη, αν και διασκεδαστική, δεν έχει να επιδείξει πολλά. Η προοπτική τρίτου προσώπου συνεπάγεται διαρκώς ενεργά tactics και behaviours, άρα αυτοματοποιημένο gameplay και ελάχιστο έλεγχο του party. Η ισομετρική προοπτική είναι κάκιστα ενσωματωμένη και ακόμα χειρότερα προσαρμοσμένη στα PC, ακόμα και μετά τα patches. Ο έλεγχος της μάχης είναι προβληματικός γιατί η κάμερα ζουμάρει αυτόματα και μπερδεύεται από το έδαφος, η κίνησή της γίνεται με τα βελάκια, η θέση της είναι πολύ ψηλά και πολλές φορές το παιχνίδι δε δέχεται τις εντολές του παίκτη οπότε πρέπει να ξαναδοθούν. Πρόκειται ξεκάθαρα για αδιαφορία και προχειρότητα.
Οι δυνατότεροι εχθροί του παιχνιδιού, και συνάμα οι πιο προκλητικές μάχες, δεν είναι άλλες από τους δράκους.
Ο χειρισμός με κάμερα τρίτου προσώπου είναι κλασσικό παράδειγμα χειρισμού που λειτουργεί ικανοποιητικά (όχι ιδανικά) με χειριστήριο και εξοργιστικά με πληκτρολόγιο. Η απλή επίθεση γίνεται με πατημένο το αριστερό κλικ αλλά το highlighting ενός εχθρού δε συνεπάγεται και αυτόματη κίνηση προς αυτόν - ο παίκτης πρέπει πρώτα να περπατήσει ως αυτόν, να κρατά πατημένο το πλήκτρο για απλές επιθέσεις και αν ο εχθρός μετακινηθεί να ξαναπερπατήσει αλλιώς θα χτυπάει αέρα. Ο δε έλεγχος της κάμερας γίνεται με πατημένο το δεξί κλικ αν και πολλές φορές λειτουργεί αναρχοαυτόνομα ενώ το strafe είναι δυσλειτουργικό. Ενέργειες όπως το backstab ή το flanking γίνονται έτσι πολύ χρονοβόρες και εκνευριστικές. Κάποια στιγμή ο παίκτης συνηθίζει και μπορεί να λειτουργήσει στοιχειωδώς, μα πρόκειται για μια σειρά από αδικαιολόγητες και αλλοπρόσαλλες επιλογές χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Η επίπτωση στη μάχη είναι προφανής, τουλάχιστον στο PC. Το ΑΙ, τέλος, είναι συμβατικό με ορθολογική χρήση των abilities αλλά και προβλέψιμη συμπεριφορά. Κάτι που παρατηρήθηκε είναι η δυνατότητα χρήσης ranged επιθέσεων από μεγάλη απόσταση και ένα μόνο χαρακτήρα χωρίς ο στόχος να τον αντιλαμβάνεται και να κινείται προς το μέρος του. Μετά από patching οι εχθροί κινούνταν περισσότερο, αλλά ήταν ακόμα δυνατή η χρήση αυτού του exploit σε πολλές περιπτώσεις.
Σχετικά με τον εξοπλισμό και το crafting, υπάρχουν περισσότερες επιλογές από παλιά αλλά η ποικιλία των stats και η σύλληψη των αντικειμένων είναι φτωχότερη του Origins. Τον κύριο ρόλο παίζουν τα απόλυτα νούμερα και όχι η δημιουργικότητα, αν και οι πολλές item sockets και το σωστά υλοποιημένο σύστημα crafting προσδίδουν μεγαλύτερη ευελιξία. Από την αρχή του παιχνιδιού ο παίκτης μπορεί να βελτιώνει τον εξοπλισμό του και επειδή οι πρώτες ύλες είναι άφθονες δεν υπάρχει φόβος έλλειψης. Μέσω του crafting αποκτώνται τα ισχυρότερα όπλα του τίτλου αλλά και χωρίς αυτά η ομάδα θα είναι επαρκέστατα εξοπλισμένη. Σα σύστημα δεν ανατρέπει την ισορροπία των μαχών (το overleveling έχει πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις) αλλά απλά κάνει τη ζωή πιο άνετη. Αυτό που ξενίζει και αποβαίνει εις βάρος του gameplay είναι η επιλογή να μην παρασκευάζονται healing potions πλην των regeneration potions, αλλά αυτά να μοιράζονται από κοινού και να ανανεώνονται αυτόματα με την επιστροφή σε checkpoint. Έτσι ο παίκτης μπορεί να βρεθεί στη μέση του πουθενά χωρίς τρόπο να αναπληρώσει τη ζωή του, να πρέπει να κάνει fast travel στην κοντινότερη κατασκήνωση και να επιστρέψει με το άλογο ή τα πόδια στο σημείο που βρισκόταν.
Το τελευταίο σημαντικό κομμάτι του τίτλου είναι η διαχείριση της βάσης και η διοίκηση της Inquisition. Η βάση του ήρωα είναι ένα σημαντικό και ελκυστικό κομμάτι του τίτλου με αρκετό και ποικίλο υλικό αν και χωρίς ιδιαίτερο βάθος, που κερδίζει τις εντυπώσεις περισσότερο με τη σύλληψή των ιδεών του και λιγότερο με την υλοποίησή τους. Πέρα από τις αναμενόμενες περιοχές για crafting, τη διαχείριση των υποζυγίων του και τις συζητήσεις με την ομάδα του, ο κεντρικός ήρωας μπορεί να επιλέξει το στολισμό και τη διαμόρφωση της βάσης (φτάνοντας την υπερβολή στη λεπτομέρεια) και κυρίως να εκτελέσει αποστολές στο War Table. Οι τρεις σύμβουλοί του για διπλωματία, κατασκοπεία και στρατιωτική διοίκηση παρέχουν τις αντίστοιχες επιλογές για την εκτέλεση μιας αποστολής. Η αποστολή σημαδεύεται στο χάρτη και συνοδεύεται από ένα μικρό ενημερωτικό κείμενο, η εκτέλεσή της απαιτεί μόνο χρόνο χωρίς κανένα άλλο κόστος, γίνεται τελείως αυτόματα και στο τέλος υπάρχει κάποια ανταμοιβή. Είναι μια ευχάριστη ενασχόληση, διαφορετική από τα συνηθισμένα, αλλά είναι υλοποιημένη με τόσο συμβατικό και διεκπεραιωτικό τρόπο - σαν mini game θα έλεγε κανείς, αν υπήρχε κάποιου είδους game - που δε δίνει την ψευδαίσθηση του δυναμικού κόσμου ή των συνεπειών. Οι αποστολές καλύπτουν μεγάλη γκάμα αλλά το αποτέλεσμα είναι συνήθως το ίδιο, πετυχαίνουν σχεδόν πάντα, δεν αλληλεπιδρούν με τίποτα στο παιχνίδι (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων με κατασκευές) ούτε και μεταξύ τους, δεν έχουν κανενός είδους ρίσκο ή επίπτωση και το μόνο που προσφέρουν είναι η ικανοποίηση της ολοκλήρωσής τους. Μια καλή ιδέα λοιπόν, γοητευτική όπως κάθε ευφυής σύλληψη, αλλά τόσο ασφαλής σαν υλοποίηση που καταλήγει χλιαρή.
Καταλήγοντας, η ΕΑ και η BioWare έχουν προσπαθήσει πάρα πολύ να κάνουν το Dragon Age: Inquisition ένα καλό, διασκεδαστικό παιχνίδι πολύ μεγάλης διάρκειας. Τα καταφέρνουν. Οι απαιτητικοί, σκληροπυρηνικοί παίκτες θα σταθούν κυρίως στις αρετές της γραφής και της ατμόσφαιρας και το πώς ενοποιείται η ιστορία. Η πλατιά μάζα θα βρεθεί σε σύγχρονο, αναγνωρίσιμο περιβάλλον και η εμπορική και κριτική επιτυχία παρόμοιων παιχνιδιών τα τελευταία χρόνια είναι εγγύηση της θετικής αντιμετώπισης. Το κυρίαρχο θέμα είναι το πώς αντιλαμβάνεται η σημερινή BioWare το "καλό". Με όρους της σειράς, το Inquisition θέλει να κάνει σωστά αυτά που δεν έκανε το Dragon Age 2 σε open world περιβάλλον.
Οι αποστολές καλύπτουν μεγάλη γκάμα αλλά το αποτέλεσμα είναι συνήθως το ίδιο, πετυχαίνουν σχεδόν πάντα, δεν αλληλεπιδρούν με τίποτα στο παιχνίδι ούτε και μεταξύ τους, δεν έχουν κανενός είδους ρίσκο ή επίπτωση και το μόνο που προσφέρουν είναι η ικανοποίηση της ολοκλήρωσής τους.
Ένα παιχνίδι μηχανιστικό, ξεκάθαρο ως απλοϊκό στους μηχανισμούς, γρήγορο, απροβλημάτιστο και με καθαρό action προσανατολισμό. Με όρους αγοράς, το βάρος της επιτυχίας ήταν τόσο συντριπτικό που οι developers όχι μόνο πήραν ελάχιστα ρίσκα και κινήθηκαν εκ του απολύτως ασφαλούς μα προσπαθούν διαρκώς να κρατήσουν τον παίκτη ικανοποιημένο: έναν παίκτη που τον αντιλαμβάνονται κακομαθημένο, που θα γκρινιάξει και θα σχολιάσει αρνητικά αν κολλήσει κάπου και η λύση δεν του προσφερθεί στο πιάτο, αν δεν ολοκληρώσει το 100%. Με τον τρόπο που είναι δομημένο το Inquisition και παρά τη διάρκειά του, που για πλήρη ολοκλήρωση φτάνει εύκολα τις 150 ώρες, ακόμα και ο πιο χαλαρός παίκτης μπορεί να κάνει τα πάντα. Η δυσκολία υπάρχει και δεν είναι αμελητέα, μα η απογοήτευση και το λάθος που προέρχεται από εκούσιες ή ακούσιες επιλογές απουσιάζει παντελώς. Τέτοια καθολική αποδοχή μπορεί να προέλθει μόνο από το mainstream κοινό και αυτό είναι το κύριο κοινό που απευθύνεται το παιχνίδι.
Είναι χαρακτηριστικό το ότι, πλην της αλληλεπίδρασης με τα μέλη του party, κανένα άλλο στοιχείο του Origins δε βρίσκεται στη λειτουργική καρδιά του Inquisition με τη σφραγίδα του Dragon Age 2 να είναι έντονη. Όσο το Inquisition εξελίσσει το main quest και ασχολείται με τους συντρόφους και τη βάση του κεντρικού χαρακτήρα (μέσω διαλόγων, cutscenes και αποστολών) δείχνει τις αρετές της παλιάς καλής κλασσικής BioWare στο ρυθμό, τη γραφή και την ποικιλία. Όταν το βάρος πέσει στα side quests, την εξερεύνηση και τα collectibles τα πράγματα είναι πιο άνισα. Από τη μια είναι ο παράδεισος του ψυχαναγκαστικού παίκτη που θέλει να βρει τα πάντα και από την άλλη ο τρόπος που υλοποιούνται πολλές αποστολές είναι ο παλαιολιθικός, ξερός τρόπος του "πήγαινε και βρες/ σκότωσε το/τον τάδε". Σε αυτά τα πλαίσια τα αφηγηματικά παρακλάδια, οι επιλογές, ακόμα και οι διάλογοι είναι περιττά πράγματα που απλά καθυστερούν τον παίκτη από την εύρεση του container (εχθρού, μπαούλου, φυτού) με το loot. Παρά τις φιοριτούρες του lore το μόνο που ζωντανεύει τα δρώμενα είναι η αδιαμφισβήτητη ζωντάνια και ομορφιά των περιοχών και η περιπλάνηση μαζί με τη γοητεία του σεναρίου - η ΕΑ και η BioWare θέλησαν να αποδείξουν πως μπορούν να φτιάξουν μια open world παιδική χαρά στο στυλ του Oblivion και του Skyrim από πλευράς level design, και σε γενικές γραμμές τα καταφέρνουν.
Ο καθένας μπορεί να δώσει θετική ή αρνητική χροιά και διαφορετική βαρύτητα στο κάθε στοιχείο του τίτλου, αλλά η κατακλείδα είναι πως έστω και μέσα σε αυτό το πλαίσιο (για τους γκρινιάρηδες) ή ειδικά λόγω αυτού το πλαισίου (για τους λάτρεις) ο παίκτης θα βρεθεί να περνάει καλά, να καταναλώνει πολλές ώρες χωρίς να το καταλάβει και να βρίσκει ελκυστικά στοιχεία. Αυτό παράλληλα σηματοδοτεί και την εκ βάθρων αλλαγή της φύσης της σειράς. Ο δράκος ξαναδείχνει τα δόντια του. Είναι όμως ένας διαφορετικός δράκος.
ωραιο review..
εαν βρω χρονο,ισως να το δοκιμασω(με ενοικιαση πρωτα)
ενα απο τα εγγληματα που κανει το DAI ειναι οτι οσο και το παιχνιδι να ελκυει τον καθε χαρακτηρα για εξερευνηση ΔΥΣΤΥΧΟΣ σπαταλας την ωρα σου και αυτο διοτι σχεδον καθε μερος στο χαρτι συνοδευετε/δενετε με ενα quest, που σημαινει οτι ετσι και αλλιος θα πηγενες εκει...εδω θα επρεπε να ειχαν αντιγραψει στεγνα το skyrim που τα περισσοτερα μεροι στον χαρτι παιζει να μην τα εβρισκες ποτε αν δεν εξερευνουσες...
γενικος το παιχνιδι εχει παααααρα πολλα μικρολαθοι ΑΛΛΑ κανενα απο αυτα δεν εμποδιζει με κανενα τροπο (εκτος απο την top down camera που ειναι σπασμενη) την απολαυση του παιχνιδιου...τωρα βεβαια οτι οντος το παιχνιδι ειναι GOTY ειναι και δεν υπαρχει αμφιβολια για αυτο αλλα μια μεγαλη ωθηση σε αυτο ηταν οτι απλα την μερα κυκλοφοριας του ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ, ετσι ολοι το παιξανε (εκτοςε απο το enternity :p ) και ετσι ολοι ειχαν αποψη...αντιθετα με αλλα παιχνιδια περσι που με καθε update γινονται χειροτερα....
Γιάννη ωραίο review.Το παιχνίδι αξίζει αγορά από τα μέχρι τώρα που έχω διαβάσει.Ίσως φοβήθηκαν την επιστροφή στο 1 μιας και το κοινό που θα αναφερόταν θα ήταν σίγουρα μικρότερο και η EA δεν θα ήθελε να απευθυνθεί σε μικρότερη βάση χρηστών.Επειδή ακόμα δεν έχω παίξει το δυο δεν ξέρω και κατά πόσο θα είναι ενδιαφέρον η μάχη του για μένα μιας και λες ότι βασίζεται κυρίως εκεί.Για μένα αυτό που ξεχώριζε στο πρώτο μέρος ήταν η στρατηγική στις μάχες μιας και δεν μπορούσες να τους σκοτώσεις όλους μόνος σου.Τώρα η action προσέγγιση λίγο με ξενίζει αλλά σίγουρα θα το δοκιμάσω το παιχνίδι.
Θεωρώ πως το DAI αξίζει τα λεφτά του μέχρι και τη τελευταία δεκάρα! Πολύ όμορφο,μεγάλο με πολλά πράγματα να κάνεις και περιοχές να εξερευνήσεις. Η διάρκεια του επίσης είναι πολύ καλή μιας και μου πήρε γύρω στις 130 ώρες να το τελειώσω με σχεδόν όλα τα Side quest ολοκληρωμένα,
Το σύστημα μάχης είναι απλοποιημένο μιας και δεν μου χρειάστηκε σχεδόν ποτέ να παγώσω τη μάχη και να δώσω εντολές με εξαίρεση 2-3 φορές σε σύνολο 130 ωρών! Είναι ποιο Action και φτιαγμένο να παίζεται εύκολα με controller. Φαίνεται πως η Bioware είχε στο μυαλό τις περισσότερο τις κονσόλες από ότι τα PC όσο αφορά τη μάχη και την εξέλιξη της.
Το σενάριο πολύ καλό και έχει αρκετές Epic στιγμές αλλά δεν θεωρώ πως ξεπερνάει το πρώτο της σειράς.
Σε γενικές γραμμές τα πάει πάρα πολύ καλά σε όλους τους τομείς χωρίς να βλέπουμε κάτι καινούργιο, πράγμα που εμένα δεν με χάλασε καθόλου. Αυτό που μου άρεσε και κάνει το παιχνίδι ποιο ζωντανό είναι η διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων ενώ παίζεις τους οποίους χαίρεσαι να ακούς! αλλά και τα διάφορα codex τα οποία βρίσκεις και μαθαίνεις για το κόσμο και την ιστορία.
Koel, το Enternity δεν το έπαιξε επειδή πίστεψε πως μια εταιρία σαν την ΕΑ θα έκανε στοιχειωδώς τη δουλειά της και θα έστελνε κώδικες κάποια στιγμή χωρίς να υποχρεωθούμε να αγοράσουμε οι ίδιοι ψηφιακό αντίτυπο. Τα Enternity Live με τον Αρχιστυντάκτη μας να χρησιμοποιεί εκφράσεις απείρου κάλλους είναι εκεί, για τους δύσπιστους. Η γενική πρακτική της ΕΑ όσον αφορά τον Τύπο και το πώς προώθησε το Inquisition χωράει πάρα πολλή κριτική, και θα έλεγα αρκετά σκληρή.
Από εκεί και πέρα, ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι θέλει πολλή ώρα παιχνιδιού για να έχεις ολοκληρωμένη άποψη τόσο σε mid όσο και late game όσον αφορά σενάριο, διάρκεια, καμπύλη δυσκολίας κλπ (όταν τέλειωσα το κείμενο είχα γράψει 150 ώρες).
Θα διαφωνήσω στην προσβασιμότητα από day 1 όχι επειδή δε δούλευε, αλλά επειδή άργησε πολύ να σπάσει και νομίζω πως ακόμα και τώρα δεν υπάρχει λειτουργική πειρατική έκδοση. Οπότε όσοι το έπαιξαν από τις αρχές ήταν κόσμος που το πλήρωσε
Αντιλαμβάνομαι, τέλος, ΠΛΗΡΩΣ το πόσο καθυστερημένο και ενδεχομένως άχρηστο είναι το review (σιγά μην περιμένατε τον Παπαδόπουλο για να αποφασίσετε) αλλά επειδή σαν κείμενο ένα review έχει και άλλες χρήσεις πέρα από οδηγό αγοράς, θα το εκτιμούσα αν διαβάζατε το κείμενο και ακολουθούσε μια γενικότερη ανταλλαγή απόψεων πάνω στον τίτλο.
Γιάννη,κανένα review δεν είναι άχρηστο γιατί αφενός δεν αγοράζουμε τα πάντα από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας και αφετέρου δεν εμπιστεύεσαι ένα κείμενο οποιουδήποτε αλλά κάποιου που τον έχεις διαβάσει επανειλημμένα, γνωρίζοντας ότι οι απόψεις σας ταυτίζονται και με τα όσα γράφει θα συμφωνήσεις παίζοντας τον τίτλο.
Προσωπικά δε μπορώ να ανταλλάξω απόψεις για το Inquisition μιας και δεν έχω ασχοληθεί ακόμα.Έχοντας δει τα 2 πρώτα σε κονσόλα,το πρώτο ήταν ένα πολύ καλό rpg με περιορισμούς στη μάχη(π.χ. ανάγκη απόκτησης άχρηστων skills για πρόσβαση στα χρήσιμα) και ατασθαλίες στον τεχνικό τομέα.
Το 2 από την άλλη βελτίωσε τα skill trees και τη μάχη συνολικά αλλά αναμάσαγε το ίδιο περιεχόμενο επί 3.Επίσης,στα σημεία που γινόταν πιο απαιτητικο σε δυσκολία ο συνδυασμός των skills μου είχε δώσει την εντύπωση ότι δεν λειτουργούσε τέλεια(πάντα στην εκδοση κονσόλας,στο pc είχε διαφορές από όσο είχε πάρει το μάτι μου και δούλευε κατά πολύ καλύτερα) και ότι οι χαρακτήρες ήταν υπερβολική και το story αδιάφορο.
πολύ ωραίο και πληρέστατο το review.διαφωνώ ότι ένα review αν και μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού είναι άχρηστο.στα του παιχνιδιού.τα γραφικά του είναι εντυπωσιακά ειδικά οι δράκοι,μου άρεσε πολύ η λεπτομέρεια στη δημιουργία του χαρακτήρα,το πως φτιάχναμε το οχυρό και τις αποστολές στο οχυρό,η ιστορία ήταν καλή και ένα τρομερά θετικό ήταν κάποιες πολύ καλές ατάκες που υπάρχουν μέσα στο παιχνίδι.στα τεράστια συν ότι είναι πολύ μεγάλο σε διάρκεια.
Το DA: I είναι αντάξιο του Origin (Στην ιστορία χάνει μόνο) Διαφωνώ καθέτως με την βαθμολογία (και πιστέψτε με, είναι η πρώτη φορά που επεμβαίνω και σχολιάζω ότι δεν συμφωνώ με τον βαθμό που πήρε game σε review, στα τόσα χρόνια που είμαι αναγνώστης στο Enternity).
Τα έχουμε πεί ότι ο βαθμός είναι καθαρά κάτι αντικειμενικό και δεν πρέπει να επηρεάζει τον αναγνώστη ΟΚ αλλά πιστεύω ένα 8,5 έπρεπε να του το δώσεις (θα μου πείς γιατι Σπύρο; αναλυσέ το μου, δώσε μου παραδείγματα για να το καταλάβω...... Αγαπητέ Γιάννη αν μπορούσα να αναλύσω ένα παιχνίδι για τα θετικά του και τα αρνητικά του ίσως γινόμουν και εγώ αρθρογράφος αυτού του site. Δεν ξέρω τι να σου πώ..... είναι η εμπειρία 25 ετών στο gaming.... είναι κάτι μέσα μου που μου λέει αυτό το παιχνίδι κάνει την διαφορά.... είναι ένα game που διασκέδασε έναν φανατικό hard core gamer)
Τεσπά το παιχνίδι το έχω απο την πρώτη μέρα, Εξερευνώ τα πάντα σπιθαμή προς σπιθαμή. έχω φτάσει τις 60 πανέμορφες ώρες gameplay και πραγματικά ένα μπράβο στην Bioware για αυτό το αποτέλεσμα. Ένα 9,5 απο μένα.
Ελπίζω οι αναγνώστες να μην λάβουνε την βαθμολογία σαν λόγο μην αγοράσουν αυτό το παιχνίδι και να το τιμήσουν κάποια στιγμή. (Κατεμέ τέτοια παιχνίδια αξίζει να υπάρχουν στην βιβλιοθήκη του κάθε gamer που αγαπάει τα RPG).
@tobajara .. δεν το ειπα ως μπηχτη στο site ουτε στον messie papapivleau....το ειπα ακριβως για τον λογο που εγραψες, διοτι ξερω οτι η ΕΑ ειναι ΓΤΠ και οτι για αλλη μια φορα τα εκανε μανταρα με τους κωδικους...
Πιο κατω (πιστευω οτι αναφερεσε ακομα σε μενα) που μιλας για την προσβασιμοτητα πιστευω οτι δεν εχει σημασια το αν εσπασε ή οχι στα goty awards...οι πωλησεις εκει δεν εχει σημασια..σημασια εχουν το τι βαθμο του εβαλαν αυτοι που το αγορασαν...και του βαλαν καλο βαθμο διοτι απλα καταφεραν και το παιξαν...διοτι λειτουργουσε..
Ωραιο review, τα Dragon Age ειναι απτα αγαπημενα μου rpg
Τελείωσα το παιχνίδι στο Nightmare κάνοντας όλα τα quest σε όλες τις περιοχές πλήν ενός και καθαρίζοντας εννοείται όλους τους δράκους,οπότε απευθύνομαι κυρίως σε hardcore παίκτες του είδους.
Από τι στιγμή που κάνεις crafting συχνά και αναβαθμίζεις το gear σου η υποτιθέμενη δυσκολία του παιχνιδιού πάει περίπατο.Απογοητευτική η τελευταία μάχη όπως και το φινάλε που συμβαίνουν κάποια "βολικά" γεγονότα προς το τέλος(σα να μην είχαν τον απαραίτητο χρόνο να τα "δέσουν" σωστά στο τέλος),Σεναριακές τρύπες...Η tactical camera απλά τραγική.Χτίζεις σε όλο το game έναν ισχυρό στρατό αλλά και φρούριο και δεν τα χρησιμοποιείς ποτέ πουθενά ουσιαστικά.
Γενικά πολύ καλό RPG εννοείται οτί αξίζει παρά τα αρνητικά του,έχει πάρα πολλά θετικά,απλά πιστεύω οτί μπορούσε(η μπορεί ακόμα με patch & DLC) να ανεβεί κι άλλο.
Μια τελευταία σημείωση.
Τελείωσα τo game se 94 περίπου ώρες κάνοντας σχεδόν τα πάντα όπως ανέφερα.
Δε ξέρω πως μπορεί να τραβήξει 150 ώρες το game,επειδή το είδα και σε άλλα site έχω την εντύπωση ότι απλά ο ένας αναπαράγει ότι γράφει ο άλλος.Δεν είναι λίγο 90 κ 100 ώρες,αλλά μέχρι τις 150 έχει μεγάλη διαφορά.
Αν παίζεις χωρίς guide, συλλέγεις συνέχεια crafting material και ασχοληθείς με όλες τις συλλογές και όλα τα collectibles, όπως έκανα εγώ, μπορεί να φτάσει τις 150 ώρες. Έπαιζα στο hard ακολουθώντας τα προτεινόμενα levels. Δεν έχω καμία ανάγκη να αναπαράγω review άλλων και τα όσα γράφω είναι με όλες τις περιοχές γλειμμένες.
wraio fovero review kai fusika dn xreiazete na kopiareis allo review kai exalou ta reviews kalitera na vgenoun arga kai na einai tekmeriomena para na einai pasalimata gia na les oti evgales review. btw egw akoma dn to peira to game peira akoma mia gnomi apo esena me to kalo as teliwsei (nai i teleutaia mou einai) exetastiki kai tha to tsimpisw kai meta tha pesei AGRIO kapsimo
Nomizo oti eisai ligo skliros stin kritiki sou man.
Nai den exei sxesi me to ena ALLA den tha mporouse aloste, i epoxi kai to targetgroup exei ekselixtei se kati pou oi skliropirinikoi rpgades einai pleon i meionotita. Theoro dedomeno oti o Reviewer prepei na kserei se ti epoxi briskete kai na simbadizei me autin giati to apotelesma se diaforetiki periptosi dinei mia arnitikotita sto paixnidi, opou stin prokeimenei den to aksizei!
Otan ginetai mia prospatheia apo mia etairia pou exei katastrepsei ta teleutaia xronia arketous tiltous (EA) bgazoume to kapelo kai eimaste ligo poio malthakoi sta logia mas.
Teliosa to game tin proti fora me 95 ores kai 2 perioxes merikos eksereunimenes. oi entiposeis mou einai oi eksis:
Bug arketa alla oxi se epipeda pou den mporeis na paikseis (unity fasi)
oi maxes me tous drakous einai poli kales alla epanalambanomenes, oi drakoi einai para poloi argoi stis epitheseis tous gia na dosoun xrono ston paikti na antisrasei, gia tous grigorous paixtes einai apla eukolo. 2nd try ton teleutaio drako... i moni diskolia pou brika itan stou lighting drakous alla oxi arketi gia na xaso pano apo 2-3 fores.
Opos eipes i apousia ton finishing moves einai aisthiti...
Ithela na do kati neo me ta skills, nea class nees epiloges akoma kai me auto to aploiko systima. i moni allagi pou eida itan sto optiko kommati pou ginete i ektelesi ton skills.
i kamera gia turn based mode (i opos legotan) itan apaisia. Eidikotera se maxes me drakous pou petousan kai den mporouses na pareis stoxo.
Episis metries oi epiloges tou AI.
sto telos tis imeras einai to RPG tis xronias kai to DAI einai ta prota deigmata oti i EA kai i Bioware ama theloun mporoun, mporoun akoma kai kalitera apo to DAI, elpizo na minei kai na ekselixtei auti i allagi poreias. ean kai pisteuo oti to epomeno DA tha einai MMO gia ton logo tou oti oi epiloges mas sto paixnidi den exoun idiaiteri epiptosi ston kosmo.
BTW what an amazing After Credit Scene!!!!
Διαφωνώ μόνο στο πρώτο κομμάτι του post σου.
Αυτό που εισπράττω είναι πως μου προσάπτεις μεροληψία: πως κρίνω αρνητικά το Inquisition επειδή δεν είναι "σαν το Origins" ή hardcore ή old school ή με άπειρα skills κλπ. Πως ήθελα ένα παιχνίδι που απευθυνόταν "στους λίγους" και στους "παλιούς". Σε διαβεβαιώνω πως δεν είχα και δεν έχω καμία τέτοια απαίτηση ή προσδοκία, και ακόμα και αν συνέβαινε αυτό δε θα ήμουν απαραίτητα πιο θετικός. Ας εφαρμόσει όποιο σύστημα μάχης και όποια κάμερα θέλει, αρκεί να δώσει το απαιτούμενο βάθος στους μηχανισμούς. Να μην πηγαίνουμε από το Α στο Β και τέλος, είτε αυτά είναι σημεία στο χάρτη είτε combos στις μάχες είτε πόντοι στο skill tree, αλλά να υπάρχουν διακλαδώσεις, αλληλεπιδράσεις και ποικιλία. Και δε με ενδιαφέρει καθόλου αν η μάχη είναι real time, turn based, action, first person, isometric, over the shoulder ή οτιδήποτε. Κατά περίπτωση έχω κατακρίνει και εξυμνήσει παραδείγματα και από τα δύο, οπότε πιστεύω πως έχω αποδείξει ότι δεν πάσχω από ρετρολαγνεία ή κολλήματα. Για να το κάνω ακόμα πιο λιανά, αν πχ η ισομετρική κάμερα ήταν της προκοπής δε θα έπαιρνε καλύτερο βαθμό επειδή θα ήταν περισσότερο σαν το Origins, θα τον έπαιρνε επειδή θα δούλευε σωστά. Αν έβαζε playable χαρακτήρα τη Morrigan ή το Sten δε θα έπαιρνε τίποτα.
Τώρα.
Καταρχάς αναγνωρίζω την προσπάθεια της Bioware και την επικροτώ ξεκάθαρα σε πάνω από ένα σημεία. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στο βαθμό - είναι βαθμός που θα έπαιρνε ένα παιχνίδι καλό, διασκεδαστικό, που προσπαθεί αλλά έχει συγκεκριμένα και υπαρκτά αρνητικά στοιχεία.
Τα αρνητικά που προσάπτω στο Inquisition επιγραμματικά είναι
1) Η απλοϊκή μάχη/ character building 2) Ο χειρισμός 3) Τα side quests νοοτροπίας 25ετίας 4) Το handholding
και κάποια μικρότερα πταίσματα (bugs, facial expressions κλπ)
Τίποτα από αυτά δεν έχει να κάνει με το αν απευθύνεται στο ευρύ κοινό ή στον παραδοσιακό παίκτη RPG, αν είναι ισομετρικό, old school, hardcore, "σαν το Origins", σύγχρονο ή οτιδήποτε άλλο. Είναι επίσης σημαντικά και αρκετά σε αριθμό ώστε να μη μπορώ να τα προσπεράσω στο ντούκου απλά και μόνο επειδή "προσπάθησαν". Δεν είναι κακό το ότι προσεγγίζει το ευρύ κοινό με τρόπους που αυτό αναγνωρίζει - είναι κακό το ότι το κάνει με δειλία και σε βάρος του βάθους των μηχανισμών. Η αλλαγή πορείας που αναφέρω στο τέλος ούτε αυτή είναι κάτι κακό, το πρόβλημα υπάρχει στη φιλοσοφία της ασφάλειας και της ευκολίας που πολύ φοβάμαι πως δεν προέρχεται από ανάγκη σταθεροποίησης (όπως νομίζω το βλέπεις εσύ) μα από πιο θεμελιώδεις αποφάσεις σχεδιασμού.
@ Tobajaras
Εννοείται χωρίς guide φίλε μου,full crafting,exploration,εκάνα πραγματικά σχεδόν τα πάντα σε όλες τις περιοχές,
και μάλιστα πολλές φορές άφηνα το game me alt-tab ενώ ήμουν στα win στη διάρκεια των operations.
Δε μπορώ καν να φανταστώ πως σου πήρε 150 ώρες,πόσο μάλλον όταν το έπαιζα και στο nightmare.
Πραγματικά θυμάμαι ότι δεν βρήκα 2 bottles of thedas και άφησα to quest missing notes 6/8 sta hissing wastes.
Τίποτα άλλο.
Γενικά συμφωνώ με την κριτική σου απλά αυτό μου κάνει μεγάλη εντύπωση.
Τι να σου πω, να σου βάλω 10 ώρες idle και άλλες 20 ώρες χοντρά χοντρά backtracking, επειδή είχα μονίμως φίσκα το inventory κι έπρεπε να αδειάζω. Επίσης πέρασα πολλή ώρα στο Skyhold / Keep και έκανα αρκετό grinding για να
αγοράσω decorations. Ίσως με έφαγε το τελευταίο και γενικά έριξα πολύ περπάτημα για minerals.
Οι περισσότεροι παίκτες που έχω δει πάντως για full clear αναφέρουν 120 ώρες +/- 10 . Από τη στιγμή που το χρονόμετρο στο save έγραψε 150 και δε με κούρασε, αυτό έπρεπε να καταθέσω :)
Αγαπάμε bioware!
Γειά χαρά και από εμένα! Το παιχνίδι πραγμάτικα το ευχαριστήθηκα στο μέγιστο. Αφιέρωσα 120 ώρες στον πρώτο μου Inquisitor (Mage, Knight Enchanter) και τώρα είμαι κοντά στις 70 ώρες με έναν Assassin Rogue. Σίγουρα αρνητικά στοιχεία υπάρχουν όπως αναφέρει και το review.
Προσωπικά εμένα ο χειρισμός δεν μου προξένησε κανένα πρόβλημα (PC έκδοση). Στο nightmare που παίζω τώρα στο 2ο playthrough μου, ο χειρισμός δεν με προβληματίζει καθόλου.
Αναφορικά με την βαθμολογία, προσώπική άποψη πάντα, το game είναι για 8,5 - 9. Τα διάφορα προβλήματα δεν είναι ικανά να του στερίσουν 2,5 βαθμούς, αλλά όπως ανέφερα, αυτό είναι στην κρίση του καθενός :)
Πάντως, το να βλέπω βαθμολογία 7,5 στο DA:I και 9 στο DA 2, είναι αλήθεια ότι με "χαλάει" κάπως :P
To παν σε ένα παιχνίδι είναι να το χαίρεσαι, και το Inquisition είναι διασκεδαστικό. Χαίρομαι που σας αρέσει.
Γεγονός είναι πως υπάρχει μια αβαρία στο βαθμό του Dragon Age 2, αλλά να σημειώσω πως δεν έγινε από εμένα :) Δεν ξέρω πάντως αν θα συφωνούσε τώρα ακόμα και ο ίδιος ο συντάκτης με το τότε κείμενό του, αλλά δε μπορώ να μιλήσω :D
Πολύ διαβασμένο και αναλυτικό review. Βάσει αυτών που διαβάζω θεωρώ τίμιο το βαθμό. Δυστυχώς το Dragon Age Origins δεν μπορεί να επαναληφθεί, από ότι βλέπω. Μπορεί να θεωρείται παλιομοδίτικο, αν και για εμένα ήταν πολύ μοντέρνο σε αρκετά πράγματα, αλλά ήταν ένα σχεδόν τέλειο σύνολο. Η ιστορία, οι χαρακτήρες, τα περιβάλλοντα, οι αποστολές (κύριες/δευτερεύουσες), ήταν όλα σε πολύ υψηλό επίπεδο, άρτια δεμένα μεταξύ τους. Επιπλέον τα kill animations ήταν καταπληκτικά, οι διαφορετικές αρχικές ιστορίες ανάλογα με τον χαρακτήρα που έφτιαχνες, το χιούμορ και η πρωτοτυπία ακόμα και στα πιο μικρά πράγματα, οι εναλλακτικές αποφάσεις/επιλογές και η ποικιλία γενικότερα έβριθαν παντού. Για μένα ένα τέλειο σύνολο! Και ένα από τα καλύτερα rpg που έχω παίξει ποτέ, για να μην πω το καλύτερο. Το ξαναπαίζω τώρα με διάφορα mods που προσθέτουν αντικείμενα, αποστολές, χαρακτήρες, γραφικά κτλ, και είναι εμφανές το πόσο πολύ είχε εμπνεύσει αυτό το παιχνίδι τους απανταχού gamers με την ποιότητα και την μοναδικότητα του. Δυστυχώς ανεπανάληπτο. Άμα βρω χρόνο, ίσως παίξω το Dragon Age Inquisition αφού είναι καλύτερο από το Dragon Age 2 όταν βγούν αρκετά mods... αλλά δεν με εμπνέει όσο το DAO...
Ωραίο review, κρατάω περισσότερο τα θετικά του σημεία μιας παρόλο τα κάποια αρνητικά που αναφέρθηκαν εξαιτίας της έκδοσης για PC στην οποία είδα ότι υπάρχουν όντως θέματα. Μέγας fan του Origins και απόλυτα ξενερωμένος με το 2 να πω ότι το Inquisition με εντυπωσίασε θετικά από τη πρώτη στιγμή. Απίστευτος κόσμος, απίστευτοι χαρακτήρες, τρομερό soundtrack και θεικότατα μερικά cutscenes.
Δε θα έλεγα όμως ότι στα προσφέρει όλα στο πιάτο. Τουλάχιστον στους χαρακτήρες μπορείς να το πεις ότι το κάνει αλλά όχι τόσο υποχρεωτικά. Μπορείς για παράδειγμα με μια επιλογή σου ας πούμε να μην καταφέρεις να δεις το first contact κάποιου συντρόφου σου και να στον προσφέρει αργότερα στο Skyhold. Εγώ πιστεύω ότι τουλάχιστον σε αυτό το θέμα και επειδή η Bioware έχει κάνει τρελή δουλειά με το στήσιμο αυτών των χαρακτήρων και μετά τις ανακοινώσεις της ότι δεν πρόκειται να εισάγει άλλους συντρόφους σε επόμενες ιστορίες, ίσως το βλέπει κάπως αναγκαίο, ο χρήστης να συγκεντρώσει την ομάδα του και να τους γνωρίσει καλύτερα.
Ένα από τα αρνητικά θα έλεγα πως είναι οι μάχες με τους δράκους. Πλην της πρώτης. Σου παρουσιάζουν μια επική (προσωπικά) πρώτη μάχη με δράκο ο οποίος σε πετάει μακριά με τη κίνηση των φτερών του, πετάει πάνω από την ομάδα σου και σου ρίχνει το elemental που του αντιστοιχεί, κάθεται σε ένα βάθρο που δεν μπορείς να τον χτυπήσεις και σου στέλνει μικρούς δράκους, και οι υπόλοιποι είναι τελείως απλοϊκοί και εύκολοι στην αντιμετώπισή τους (ειδικά ένας που δεν σηκώθηκε να πετάξει καν, με ηλεκτρισμό αν δεν κάνω λάθος και τον έριξα σχετικά γρήγορα για τη διαφορά lvl που είχαμε).
Τα highlightnings και τα map pointers μπορεί να κάνουν το παιχνίδι να φαίνεται πιο εύκολο, επειδή στα φανερώνει όλα, αλλά όταν έχουμε να κάνουμε με τόσους τεράστιους χάρτες που για να πας από τη μια άκρη στην άλλη που βρίσκεται το quest πρέπει να περάσεις και να αντιμετωπίσεις ότι μπορεί να φανταστείς, δε το λες και εύκολο. Και από την άλλη γιατί να κρύβει ας πούμε κάποια side quests στο χάρτη, με αποτέλεσμα να υπάρχει η πιθανότητα να τελειώσεις το παιχνίδι και να μην το έχεις κάνει (όπως αναφέρθηκε για το skyrim παραπάνω για παράδειγμα). Αλλά και πάλι είναι προτιμήσεις του καθενός αυτές αν ξενερώνουν ή όχι τέτοιες προσθήκες σε ένα game.
Μία διόρθωση μόνο Γιάννη για τα save files. Δεν υποχρεώνει τον χρήστη η BioWare για την εισαγωγή των επιλογών που έκανε στους δυο προηγούμενους τίτλους. Μπορείς να κάνεις import τα save files από τα προηγούμενα games τα οποία αντλεί μέσω origin και των achievement/trophies φαντάζομαι, όπως και να ξεκινήσεις το νέο Game με default επιλογές. Όποιος θέλει να τις επεξεργαστεί μπορεί να καθίσει να φτιάξει τα πάντα από τους δυο τίτλους, μια μια την κάθε επιλογή, αλλά και όποιος βαριέται να το κάνει ακόμα και αυτό μπορεί να πατάει για να δει το video της βασικής ιστορίας κάθε τίτλου στην οποία παρουσιάζονται τα πιο βασικά διλήμματα και τα οποία ανάλογα με τις επιλογές σου, αλλάζουν τη ροή του Video και δημιουργούν μια μικρή περίληψη στο τι έγινε σε κάθε τίτλο
Nα καταθεσω και εγω την αποψη μου ! Κατα βαση συμφωνω με το review που ειναι παρα πολυ καλο! Απλα για ενημερωτικους σκοπους το τελειωσα στις 75 ωρες στο hard με Mage και δεν εκανα καποια πραγματακια -Notes,bottles που καπου κουραστηκα-
Σε σχεση με το 2 ειναι σα να ξαναπαιρνεις ανασα!! Στην αρχη πηγε να με χαλασει γιατι μου φανηκε πολυ παρομοιο με το πως αρχιζε το 2 αλλα ευτυχως με το που κλεινεις το πρωτο rift αρχιζει και φαινεται η διαφορα στο τι εφτιαξαν σε αυτο!
Στο Hard αν εξαιρεσουμε μια μαχη με τον Envy Demon -μου βγαλε την ψυχη- μου φαινεται αρκετα βατο και χωρις ιδιαιτερη δυσκολια! Ειδικα που μπορεις ευκολα να επιστρεφεις στα διαφορα camps να κανεις heal και να στοκαρεις potions! Απλα μερικες μαχες καλο ειναι να της αφησεις για αργοτερα παρα να παιδευεσαι να της βγαλεις απο την αρχη! Επισης ειναι τεραστιο λαθος να μην κανεις αρκετες παραπλευρες αποστολες γιατι μετα θα εχεις σοβαρο θεμα με τις βασικες σε θεμα δυσκολιας -στο νορμαλ δεν ξερω αλλα στο hard σιγουρα-
Καποιες αποστολες ειναι αρκετα ενδιαφερουσες καποιες αλλες οχι! Απλα ακομα και οι αδιαφορες γεμιζουν τον κοσμο του παιχνιδιου αρκετα, που εμενα μου αρεσει! εξαλλου οποιος δεν θελει δεν τις κανει τις πιο απλες! Η ιστορια για rpg ειναι εκει απλα για να υπαρχει γεματη κλισε και στανταρακια αλλα τουλαχιστον προσχωραει βατα και δεν ειναι αρνητικη!
Μουσικη σε παρα πολυ καλο επιπεδο,οπως και οι φωνες αλλα και τα ηχητικα εφφε που αλλαζουν αμα περπατας σε νερο,χωμα,πετρα,σε τουνελ, κλπ κλπ! Τα γραφικα στα τοπια τα βρηκα εξαιρετικα, με γεματες περιοχες -ειτε με πανιδα ειτε με χλωριδα- πραγματα να κανεις και να δεις! Καλοσχεδιασμενα τοπια που δειχνει ποση δουλεια εχει γινει σε καθε περιοχη! Αυτο που με χαλασε παρα πολυ ειναι τα προσωπα των ηρωων που ειναι σαν κερινα ομοιοματα -γυαλισμενα κιολας- ανεκφραστα και μου χαλανε λιγο το ολο θεμα να απορροφηθεις εντελως σε εναν rpg κοσμο! Ειδικα που πλεον εχουμε δει φοβερη δουλεια σε προσωπα! Οπως επισης και μερικα ζωα οπως τα αλογα που ψευτιζουν - α ρε Red Dead-!
επισης εχει αρκετα glitches Και καποια bugs τα οποια ομως για το μεγεθος του κοσμου και ολων αυτων που πας να κανεις ειναι καπου λογικα!
Στην αρχη με τα Inquisition perks,power,war map καπου ειχα ψυλοχαθει αλλα σιγα σιγα αν δωσεις λιγο χρονο καταλαβαινεις τι και πως αν και πολλα στο war map ειναι λιγο για τα ματια του κοσμου και να σου δωσουν την ψευδαισθηση ενος μεγαλυτερου κοσμου και ποσο σημαντικος εισαι σε αυτον! Το gameplay μου αρεσε αρκετα αν και προς το τελος κουραστηκα και οπως ειπα δεν εκανα μερικα πραγματα!
Εν τελη μεχρι τωρα ειναι ενα εξαιρετικο παιχνιδι που ευτυχως αλλαξε απο το τι ηταν το 2! Εν αναμονη Witcher 3 ειναι οτι πρεπει! Λογικα θα του εβαζα καπου στο 8! Γιατι εχει πολλα περιθωρια βελτιωσης, αλλα πλεον εχει εξαρετικη βαση σε επομενο Dragon Age να δουμε κατι πραγματικα αριστουργηματικο!!!