Αν το DKC1 είχε μερικά εξαιρετικά κομμάτια, τότε το DKC2 ήρθε για να χάσουμε το μέτρημα, μιας και από την αρχή ως το τέλος του παιχνιδιού μάς βομβαρδίζει με κομμάτια που το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Lockjaw's Saga, Mining Melancholy, Forest Interlude, Stickerbush Symphony, Flight of the Zinger, Krook's March, Bayou Boogie και η λίστα τελειωμό δεν έχει - το παιχνίδι έχει αρκετό ποιοτικό υλικό για να γράψουμε ξεχωριστό κείμενο για τη μουσική του και μόνο. Το soundtrack κάνει ακόμα πιο εμφανή τη στροφή της σειράς σε ελαφρώς πιο σκοτεινά μονοπάτια. Αυτήν τη φορά ο Donkey έχει δώσει τη θέση του στην Dixie ενώ ο Diddy επιστρέφει για μια ακόμα φορά στον τόπο του εγκλήματος. Η Dixie αιωρείται χάρη στην αλογοουρά της και ο Diddy είναι πιο ευκίνητος λόγω του γρηγορότερου roll του, ενώ σημαντική προσθήκη αποτελεί και το ότι οι δύο χαρακτήρες κάνουν team up είτε για να φτάσουν σε σημεία που δεν φτάνουν αλλιώς, είτε για να επιτεθούν σε εχθρούς εξ αποστάσεως.
Τα γραφικά έχουν βελτιωθεί ελαφρώς από το 1ο παιχνίδι της σειράς, αλλά αυτό που μετράει περισσότερο είναι η ποικιλία στα backgrounds μεταξύ κόσμων και πιστών, μιας και οι developers δημιούργησαν έναν κόσμο με πολύ μεγαλύτερη ποικιλία
Το cast των εχθρών είναι με τη σειρά του πιο ποικίλο, βοηθώντας έτσι και το σχηματισμό νέων ισορροπιών στα διάφορα επίπεδα. Οι πίστες του παιχνιδιού έχουν βελτιωθεί, είναι πιο σύνθετες και κρύβουν πολλά περισσότερα μυστικά - κάτι που αυξάνει τη διάρκεια του παιχνιδιού, αλλά και τη δυσκολία του για όσους στοχεύουν να το ποσοστό ολοκλήρωσης 100%. Τα επίπεδα χρησιμοποιούν πάρα πολλές διαφορετικές ιδέες, χωρίς να επαναλαμβάνονται και εκπλήσσοντας, προφανώς, τον παίκτη. Το πρώτο DKC πόνταρε σε μια συνταγή η οποία θα το βοηθούσε να διαφοροποιηθεί από τον ανταγωνισμό και το DKC2 ήρθε για να τελειοποιήσει σχεδόν αυτή τη συνταγή. Οι παίκτες που θα επιμείνουν θα ανταμειφθούν με επιπλέον πίστες που θα ξεκλειδώσουν. Ακόμη και τα βασικά επίπεδα όμως αποκτούν τελείως άλλο χαρακτήρα όταν στόχος είναι η απόλυτη εξερεύνησή τους.Η ποικιλία, οι κρυφές διαδρομές αλλά, τελικά, και η αυξημένη δυσκολία επιμηκύνουν τη διάρκεια του παιχνιδιού. Η γενικότερη ισορροπία είναι πολύ καλή πάντως και ο πήχυς της δυσκολίας ανεβαίνει σταδιακά, όχι απότομα. Τα boss fights εξακολουθούν να είναι σχετικά απλά, αλλά είναι σαφώς ανώτερα από αυτά του DKC1 και όσο προχωράει το παιχνίδι γίνονται ολοένα και πιο σύνθετα. To DKC2 ξεχειλίζει από pure platforming fun. Oπτικά είναι ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια της γενιάς του και ηχητικά ένα από τα πιο καλά που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Το level design είναι υποδειγματικό και τα διάφορα gameplay gimmicks από πίστα σε πίστα είναι αναρίθμητα και όλα τους σχεδόν είναι πολύ πετυχημένα. Ο κόσμος μετά από αυτό ήταν σίγουρος πως η Rare θα γινόταν η μόνη εταιρεία που θα έκλεβε λίγη (και γιατί όχι και πολλή) από τη δόξα της Nintendo στα ίδια της τα συστήματα, πράγμα που εδώ που τα λέμε δεν απέχει και πολύ από αυτό που είδαμε στα χρόνια που ακολούθησαν. Η τριλογία των DKC πάντως έκλεισε μόλις ένα χρόνο μετά, κάτι που θα δούμε σύντομα στην παρουσίαση του DKC3 που θα ακολουθήσει προσεχώς.
Απο τα λιγα παιχνιδια οπου το δευτερο παιχνιδι ειναι απειρως καλυτερο του πρωτου χωρις αυτο να σημαινει οτι το DKC1 δεν ειναι καλο παιχνιδι.
Και τωρα μας βαζουν και παιζουμε την απολυτη μαπα-game Donkey Kong Country Returns.
Μάπα το Donkey Kong Country Returns;;;;;;
Το έχεις παίξει;
Απο τα καλυτερα 2Δ platformers. Το να φτασεις το 102% δεν ειναι παιξει-γελασε.
Σχεδιαστικα παντως ειναι κορυφαιο με levels που σου μενουν στο μυαλο και μαματο OST.
Τωρα, οσο για αν το Returns ειναι μαπα ειναι μεγαλη κουβεντα. Σιγουρα δε φτανει την τριλογια του ΣΝΕΣ, αλλα και παλι, καλα στεκει. Το Τροπικαλ παντως ειναι ετη φωτος καλυτερο απο το Returns.
Μεγάλο λιώσιμο.... Άλλες εποχές.
Φοβερές αναμνησεις.Πραγματικά οταν βλεπω τετοια αρθρα με πιανει νοσταλγια αλλα και στεναχωρια για την Rare.
Που ηταν και πως καταντησε...
Αγαπημένο το dkc2.Μου το χε δώσει ένας φίλος μου και το είχα ευχαριστηθεί.
Αν και δεν έχω παίξει το tropical freeze απο το youtube που το έχω δει είναι πάρα πολύ καλό!!
Πραγματικά αυτήν η σειρά θα μείνει στην ιστορία. Μόλις ακούς αυτήν την μουσική λες να μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο και να ζήσω πάλι την μαγεία του παιχνιδιού .
Το πρώτο μου DK. Πραγματικά αξέχαστη εμπειρία. Ακομα δεν μπορω να καταλάβω γιατι δεν ακολούθησαν τη συνταγή αυτή τις συνεργασίας των 2 χαρακτήρων και στο DKC Returns. Για το Tropical δεν εχω άποψη.