Η σειρά Desperados της γερμανικής ομάδας Spellbound Entertainment αποτελούσε ένα σπάνιο συνδυασμό γουέστερν με real-time tactics στο στιλ της γνωστότερης σειράς Commandos. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ πιο εύκολο να συνδέσει κανείς μια ομάδα κομάντο σε αποστολές πίσω από τις γραμμές του εχθρού με το stealth και την τακτική από ότι την Άγρια Δύση, όπου έχουμε συνηθίσει περισσότερο μονομαχίες στο καταμεσήμερο και παράτολμες ληστείες τρένων, αλλά ίσως αυτό είναι το χαρακτηριστικό που έκανε τη σειρά να ξεχωρίζει. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά stealth/tactical strategy games τύπου Commandos, αλλά μόνο μία σειρά Desperados.
Ή, τουλάχιστον, υπήρξε, καθώς μετά το κλείσιμο της Spellbound και το άδοξο τέλος του Desperados Gangs, του steampunk spin-off που δεν κυκλοφόρησε ποτέ, φαινόταν ότι δεν θα είχαμε κάποια συνέχεια. Εδώ όμως ήρθε μια άλλη γερμανική ομάδα, η Mimimi Games, που έγινε γνωστή χάρη στο καταπληκτικό Shadow Tactics: Blades of the Shogun, να αναλάβει τη συνέχεια της σειράς. Όσοι έχουν παίξει τον εν λόγω τίτλο θα βρουν πολλά γνώριμα στοιχεία στο νέο Desperados: από το quick save και το quick load που βρίσκονται σε άμεση πρόσβαση (στα κουμπιά Back και Start στο Xbox One) γιατί πρέπει να χρησιμοποιούνται συνεχώς και τον τρόπο που χειρίζεται το παιχνίδι τα view cones, μέχρι τα στημένα «δυστυχήματα» των εχθρών ή τις ικανότητες κάθε μέλους της ομάδας μας (όπως το… εκρηκτικό βαλιτσάκι του Doc που αποτελεί παραλλαγή του μπουκαλιού σάκε του σαμουράι από το Shadow Tactics), όλοι οι μηχανισμοί θυμίζουν έντονα το προηγούμενο παιχνίδι της Mimimi.
Οι χαρακτήρες που ελέγχουμε, από τον πρωταγωνιστή John Cooper που είναι ένας απλός cowboy με τάση να «παίζει» περισσότερο με το μαχαίρι παρά με το περίστροφο, μέχρι την μυστηριώδη Isabelle που χρησιμοποιεί μαγεία voodoo, έχουν ξεχωριστές ικανότητες ο καθένας που μας βοηθούν να λύνουμε τους stealth «γρίφους» κάθε επιπέδου. Τα επίπεδα γενικά είναι αρκετά μεγαλύτερα από εκείνα του Shadow Tactics, πράγμα που αποτελεί ένδειξη για τη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση που έχει αποκτήσει η Mimimi. Ας μην ξεχνάμε ότι το νέο Desperados είναι μόλις ο τρίτος τίτλος της ομάδας κάτι που δεν θα το πίστευε κανείς από το επίπεδο του σχεδιασμού του. Εξαιρώντας κάποιες ιδιομορφίες, όπως για παράδειγμα οι φρουροί-φάροι που κινούν το κεφάλι τους πέρα-δώθε σε εντελώς αφύσικη ταχύτητα για ανθρώπινο ον ή το γεγονός ότι τη νύχτα οι φρουροί βλέπουν πολύ καλύτερα από ό,τι θα έπρεπε, ο σχεδιασμός αυτός σπανίως αποτυγχάνει και όπου αυτό συμβαίνει συνήθως είναι εις βάρος του όποιου ρεαλισμού και όχι του gameplay.
Μιας και αναφερθήκαμε στους χαρακτήρες, πρέπει να εξηγήσουμε ότι το Desperados III, σε αντίθεση με αυτό που υπονοεί ο αριθμός, είναι στην ουσία prequel του Desperados: Wanted Dead or Alive και ασχολείται με το πώς ο Cooper γνώρισε τους άλλους δύο χαρακτήρες που τον συνοδεύουν στη σειρά, δηλαδή την Kate και τον Doc McCoy. Η πρώτη ειδικεύεται στην παραπλάνηση και προσωρινή εξουδετέρωση των εχθρών, ενώ ο «γιατρός» είναι ο ακροβολιστής της παρέας, χωρίς να του λείπουν και λιγότερο θανατηφόρα τεχνάσματα. Οι νεοφερμένοι είναι η μάγισσα Isabelle που αναφέραμε προηγουμένως και ο Hector που κουβαλά μια πελώρια παγίδα για αρκούδες και με κάποιον εξίσου μαγικό τρόπο την κάνει αόρατη στους εχθρούς. Οι χαρακτήρες και το σενάριο δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο της σειράς, ωστόσο είναι φανερό ότι η ομάδα ανάπτυξης προσπάθησε να τα αξιοποιήσει όσο μπορούσε καλύτερα. Οι καρποί της προσπάθειας φαίνονται σίγουρα περισσότερο σε άλλους τομείς.
Η βασική διαφορά του τρίτου μέρους από τα προηγούμενα είναι ότι βασίζεται πολύ περισσότερο στο stealth. Στο πρώτο παιχνίδι μπορούσε ο παίκτης να κρυφτεί και να πυροβολεί όποιον έρθει κατά πάνω του, αλλά αυτό είναι σχεδόν ανέφικτο στο Desperados ΙΙΙ. Συνήθως αν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο, θα σημάνει συναγερμός και η περιοχή θα γεμίσει εχθρούς, οπότε τα πράγματα γίνονται πολύ πιο δύσκολα. Ο αυστηρός περιορισμός στα πυρομαχικά ενισχύει αυτόν τον προσανατολισμό. Αυτό, αν και είναι κάτι που δεν ταιριάζει αντικειμενικά τόσο με το setting, στην πραγματικότητα βελτιώνει το gameplay. Εδώ αξίζει να θυμηθούμε ότι στο Desperados II η Spellbound παρασύρθηκε ίσως και από την τρισδιάστατη -για πρώτη φορά στη σειρά- μηχανή γραφικών και έκανε το παιχνίδι playable ως third-person shooter, ομολογουμένως χωρίς μεγάλη επιτυχία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και σε μια αποστολή στην οποία έχουμε μια κλασική πολιορκία φάρμας που θα περίμενε κανείς να εξελιχθεί σε πιστολίδι, η ιδανική προσέγγιση είναι και πάλι το stealth, παρόλο που δεν θα έβλαπτε που και που μια αλλαγή στο μοτίβο. Αυτό, πάντως, το επιδιώκει η Mimimi με τη σταδιακή ένταξη των διάφορων χαρακτήρων στην ομάδα, πράγμα που εμπλουτίζει τις επιλογές του παίκτη και επιτρέπει πολλαπλές προσεγγίσεις.
Αυτό ενθαρρύνεται περισσότερο με τα mission badges (ένα ακόμα κληροδότημα από το Shadow Tactics), τα οποία αποκαλύπτονται μετά την πρώτη ολοκλήρωση κάθε αποστολής, αν δεν ολοκληρώσει κάποιο από αυτά ο παίκτης στη φυσιολογική πορεία του gameplay. Αποτελούν έναν τρόπο να προωθηθεί το replayability, είτε «ερασιτεχνικά», δοκιμάζοντας άλλους τρόπους να ξεπεραστεί κάθε κατάσταση (π.χ. αναισθητοποιώντας τους εχθρούς αντί να τους σκοτώνουμε) είτε «επαγγελματικά», οπότε ο παίκτης θα πρέπει να μάθει τόσο καλά ένα χάρτη, ώστε να μπορεί να πιάσει χρόνους οι οποίοι αρχικά φαίνονται αδύνατοι. Στο τέλος κάθε αποστολής μπορούμε να δούμε αναλυτικά την πορεία μας σε μια αναδρομή πάνω σε χάρτη, κάτι που χρησιμεύει πολύ αν θέλουμε να δοκιμάσουμε κάποια άλλη προσέγγιση. Ένας άλλος τομέας όπου το παιχνίδι λάμπει είναι εκείνος της ηχητικής επένδυσης, για παράδειγμα το άρτιο soundtrack στο οποίο ο Filippo Beck Peccoz δείχνει ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα ακόμα από το Shadow Tactics. Ο Peccoz είναι σίγουρα πιο άνετος με κάτι στο οποίο η αγαπημένη του κλασική κιθάρα έχει φυσική θέση, ενώ σαφώς καλύτερη προσπάθεια έχει γίνει και στα voice over. Ακόμα και ο ήχος του παιχνιδιού γενικότερα είναι ιδιαίτερα προσεγμένος. Η αλήθεια είναι ότι αν πρέπει να κάνουμε quick save κάθε τρεις και λίγο, δεν βλάπτει ο ήχος επιβεβαίωσης να είναι ευχάριστος.
Και θα χρειαστούν πολλά, πολλά quick save. Το trial-and-error είναι απαραίτητο, τόσο πολύ μάλιστα ώστε η THQ Nordic φρόντισε να το εντάξει ακόμα και στην προώθηση του τίτλου με ένα έξυπνο trailer, στο πλαίσιο μιας καμπάνιας που δείχνει ότι η Mimimi Games είναι σε καλά χέρια με αυτόν τον publisher. Το μόνο σοβαρό μειονέκτημα του τίτλου είναι η δυσκολία του και αυτό φυσικά δεν είναι μειονέκτημα για όλους. Τα εργαλεία που προσφέρονται στον παίκτη και ο σχεδιασμός των επιπέδων δίνουν μια πληθώρα προσεγγίσεων που ανταμείβει την υπομονή και την ευρηματικότητα. Πολύτιμο όπλο σε αυτό είναι το Showdown mode, το οποίο επιτρέπει τον «προγραμματισμό» κάποιων κινήσεων από κάθε χαρακτήρα και την εκτέλεσή τους ταυτόχρονα ή ξεχωριστά, ανάλογα με το απαραίτητο timing.
Και το timing, στον απαιτητικό κόσμο του Desperados III, είναι πιο σημαντικό και από τις σφαίρες.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity