Έκρηξη, η πιο βασική παγίδα πατώματος.
Βασικοί χαρακτήρες του τίτλου και σύμμαχοί του σε αυτήν την προσπάθεια είναι οι δύο κόρες του, η «παγωμένη» Laegrinna και η αισθησιακή Velguirie που στέλνονται στον κόσμο των ανθρώπων για ανακτήσουν τα 12 Verses όπου Αγιοι-ήρωες του Χριστιανισμού κατόρθωσαν να φυλακίσουν τα αντίστοιχα κομμάτια της ψυχής του Σατανά. Η συνένωσή τους θα επιτρέψει στον Άρχοντα του Σκότους να ανακτήσει τη μορφή του έπειτα από σχεδόν 3.000 χρόνια στην αφάνεια. Η κάθε κόρη ακολουθεί το δικό της διαφορετικό μονοπάτι. Η πρώτη μέσω του Story Mode του παιχνιδιού και η δεύτερη μέσω του Quest Mode. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί πως το Nightmare Princess δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αναβαθμισμένη έκδοση του Blood Ties που είχε κυκλοφορήσει πέρσι για PlayStation 3 και PS Vita. Η βασική προσθήκη σε αυτή την έκδοση που κυκλοφορεί και για το PlayStation 4 είναι η πορεία που ακολουθεί η Velguirie μέσω των quests. Κατά τα άλλα η Koei Temco δεν έχει καμία πρόθεση να παραπλανήσει υποστηρίζοντας πως πρόκειται για μια εντελώς νέα εμπειρία, γεγονός που φαίνεται ξεκάθαρα όταν κάποιος επιλέξει το Story Mode, οπότε και εμφανίζεται η σημείωση ότι είναι η ιστορία του Blood Ties. Όμως δεν θα πρέπει να προσπεραστεί και το γεγονός ότι για τους κατόχους του Blood Ties, αυτό το επιπλέον περιεχόμενο θα έπρεπε να προσφέρεται ως DLC και όχι να είναι αναγκασμένοι να πληρώσουν εκ νέου full-price για να το αποκτήσουν. Η εταιρεία ανάπτυξης φροντίζει να δημιουργήσει εξ αρχής το ιδανικό σκηνικό για το ξεδίπλωμα της ιστορίας και αυτό περιλαμβάνει ένα ταξίδι που ξεκινά από τη μεσαιωνική εποχή και φτάνει ως το 19ο αιώνα, με τη δράση να εκτυλίσσεται στα θεματικά δωμάτια κάστρων. Το εάν οι μάχες λάβουν χώρα εξ ολοκλήρου σε ένα δωμάτιο ή σε περισσότερα είναι κάτι που επιλέγουν οι παίκτες, μιας και μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα από το ένα στο άλλο. Το κάθε ένα από αυτά έχει εννοείται τη δική του διαφορετική διαμόρφωση αλλά και stage traps, δηλαδή αντικείμενα που, με λίγη σκέψη, μπορεί να χρησιμοποιηθούν εναντίον των εχθρών. Από την άλλη, η Laegrinna, αν και κόρη του Σατανά, δεν διαθέτει ιδιαίτερες φυσικές δυνάμεις ούτε και όπλα.
Έτοιμο το σκηνικό του πόνου.
Πέρα από κάποια, όχι ισχυρά, αμυντικά ξόρκια που μπορεί να εκτελεί, με πιο ενδιαφέρον αυτό που έχει να κάνει με την αναπλήρωση της ενέργειάς της για ορισμένες φορές σε κάθε μάχη, ειδικότητά της είναι η τοποθέτηση παγίδων στο έδαφος, στους τοίχους και στο ταβάνι. Συνεπικουρούμενη από τις δυνάμεις που της προσφέρουν τρεις θηλυκοί δαίμονες, η Caelea η Veruza και η Lilia, και χρησιμοποιώντας κάθε τοποθεσία ως σκακιέρα, θα πρέπει να συνδυάζει τα δεδομένα του περιβάλλοντος χώρου με τα τρία είδη παγίδων που έχει στη διάθεσή της (κάθε φορά επιλέγει το load-out της), για να στήνει αλληλουχίες χτυπημάτων που θα στείλουν κάθε επιτιθέμενο, είτε με περίτεχνο, είτε με σαδιστικό, είτε με ταπεινωτικό τρόπο να συναντήσει τον πλάστη του. Προσοχή όμως γιατί οι παγίδες δεν ξεχωρίζουν ποίος είναι ποιος και με μια μικρή απροσεξία ο θύτης μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε θύμα. Κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη είναι η απόλυτη ελευθερία που υπάρχει στο gameplay από την αρχή έως το τέλος του παιχνιδιού.
Η εταιρεία ανάπτυξης φροντίζει να δημιουργήσει εξ’ αρχής το ιδανικό σκηνικό για το ξεδίπλωμα της ιστορίας και αυτό περιλαμβάνει ένα ταξίδι στη μεσαιωνική εποχή.
Το εάν αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκπληκτικά πρωτοποριακό ή απίστευτα βαρετό, είναι κάτι που επαφίεται καθαρά στην προσέγγιση που θα επιλέξουν οι παίκτες. Κάποιοι θα στήσουν τα θανατηφόρα σκηνικά τους σε ανοιχτούς χώρους. Εκεί, η προσέλκυση εχθρών στις παγίδες όσο προχωράει το παιχνίδι δυσκολεύει σταδιακά λόγω της ποιοτικής αναβάθμισης του AI. Άλλοι θα επιλέξουν πιο κλειστούς χώρους, στήνοντας τις παγίδες τους σε στενά περάσματα, από όπου έτσι και αλλιώς θα πρέπει να διαβούν οι αντίπαλοι και με τη λογική του «γύρω, γύρω όλοι, στο ίδιο μέρος θα ξαναβρεθούμε», σιγά σιγά θα επιτύχουν τους θανατηφόρους σκοπούς τους. Αυτό όμως είναι κάτι που «εγκλωβίζει» τους παίκτες σε συγκεκριμένα μοτίβα μαχών, θυμίζοντας τους σκακιστές που στηρίζουν το παιχνίδι τους πολλές φορές όχι στη φαντασία αλλά σε τυποποιημένες βαριάντες. Από τη μία αισθάνονται ότι βρήκαν τη μαγική συνταγή για να στείλουν στον παράδεισο όποιον τους καταδιώκει, από την άλλη χάνεται όλη η ουσία του gameplay.Το trial and error είναι έντονο και οι παίκτες θα σπαταλήσουν αρχικά λίγη ώρα μέχρι να κατανοήσουν τις παρενέργειες που έχει κάθε διαφορετική παγίδα για τους αντιπάλους. Από την άλλη, το καλό είναι ότι την ώρα που στήνονται οι παγίδες υπάρχει η δυνατότητα ρύθμισης, όπου αυτό είναι εφικτό, της κατεύθυνσης του πεδίου δράσης κάθε μιας, οπότε γίνεται ευκολότερη η πρόβλεψη για το που θα βρεθεί το θύμα, άρα και η εύρεση της βέλτιστης θέσης για την επόμενη. Επιπλέον, δεν λείπουν οι ανταμοιβές και όσο περισσότερες οι επιτυχημένες μάχες, τόσο περισσότερα τα experience points που συλλέγουν οι παίκτες και μέσω αυτών αποκτούν το δικαίωμα να ξεκλειδώνουν νέες παγίδες και ικανότητες. Ακόμα, ο αριθμός των παγίδων που είναι δυνατό να χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα κάθε φορά συνεχώς αυξάνεται. Από τη μία, θέλει αρκετό στύψιμο του μυαλού και συνδυαστικές ικανότητες για να δημιουργεί κάποιος combos με περισσότερες από τέσσερις παγίδες από την άλλη, είναι ακόμα ένα στοιχείο που καταλογίζεται στα υπέρ του gameplay, μιας και οι παίκτες έχουν την ελευθερία επιλογής του βαθμού κλιμάκωσης της πολυπλοκότητας.
Stage traps όπως τα τεράστια καρφιά προκαλούν σημαντικές ζημιές στους αντιπάλους.
Όμως, όσο πλούσια είναι τα ελέη του gameplay από πλευράς επιλογών των παικτών, άλλο τόσο φτωχά είναι τα πράγματα στον τομέα της ποικιλίας των αντιπάλων και των δυνατοτήτων τους. Ναι μεν υπάρχει ο περιορισμός ότι όλοι τους είναι άνθρωποι, αυτό όμως δεν αποτελεί δικαιολογία. Άλλοι είναι ντυμένοι ως χωρικοί, άλλοι ως μεγαλοαστοί και άλλοι με πολεμικές πανοπλίες, όμως από ένα σημείο και μετά, λες και στέρεψε η φαντασία, πέρα από τα ονόματά τους, δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα. Ίδιες ικανότητες, παρόμοια όπλα, ίδιοι τρόποι επίθεσης. Ακόμα και το immunity που σταδιακά παρουσιάζουν κάποιοι αντίπαλοι σε συγκεκριμένα είδη παγίδων δεν είναι αρκετό για να καλυφθεί η έλλειψη ποικιλίας. Μοναδική φωτεινή εξαίρεση αποτελούν τα bosses στο τέλος κάθε κεφαλαίου που αν μη τι άλλο το καθένα έχει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και παλμαρέ κινήσεων. Η αντιμετώπισή τους προϋποθέτει αρκετή μελέτη, με το game over που σημαίνει έναρξη μιας μάχης από την αρχή, να συντροφεύει κάθε απρόσεκτο βήμα. Περνώντας στο Quest Mode o βασικός πυρήνας του gameplay δεν αλλάζει. Υπάρχει βέβαια διαφορετική πρωταγωνίστρια, η Velguirie, με την επιπλέον ικανότητα να κλοτσάει, δίχως όμως να προκαλεί ιδιαίτερη ζημιά στους αντιπάλους της. Απλά είναι ένας τρόπος να τους φέρνει κοντά στις εκπλήξεις που τους έχει ετοιμάσει. Σε αντίθεση όμως με το Story Mode όπου η πρωταγωνίστρια πρέπει να εξοντώσει τους πάντες, η Velguirie πρέπει να ολοκληρώσει κάθε φορά συγκεκριμένα tasks για να θεωρηθεί επιτυχημένη η αποστολή της. Για παράδειγμα, να σκοτώσει έναν εχθρό χρησιμοποιώντας combo τεσσάρων παγίδων, να αποτελειώσει κάποιον με χρήση σαδιστικής παγίδας κ.λπ. Όλα αυτά προσφέρουν νέες προκλήσεις στους παίκτες και όσοι αρέσκονται σε προβλήματα για δύσκολους λύτες, θα νιώσουν ότι βρίσκονται στο στοιχείο τους. Συν ότι στο εν λόγω mode το σκηνικό των μαχών μεταφέρεται και στη σύγχρονη εποχή, με νέες παγίδες και είδη εχθρών να προσθέτουν πόντους στη διασκέδαση η οποία συνεχίζεται στο Free Battle Mode με τους παίκτες να μπορούν να επιλέγουν ποιον ή ποιους εχθρούς θέλουν να ρίξουν στα νύχια της Velguirie και σε ποιο κάστρο. Ακόμα, ενδιαφέρον παρουσιάζει το Deception Studio.
Πιασμένη στην παγίδα σαν αλεπού.
Εκεί είναι δυνατή η διαμόρφωση των χαρακτηριστικών κάθε εχθρού και παράλληλα η δημιουργία custom quests. Όλα αυτά είναι δυνατό να γίνουν share με άλλους παίκτες, οπότε καταλαβαίνει κάποιος ότι το περιεχόμενο του παιχνιδιού είναι ανεξάντλητο. Τέλος ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει στο εξαιρετικό Tutorial. Μέσα από σειρά αναλυτικών μαθημάτων, ακόμα και οι πλέον αδαείς με τη σειρά θα εξοικειωθούν πολύ γρήγορα με όλους τους μηχανισμούς του gameplay και γρήγορα θα μετατρέψουν τη σκέψη τους σε φονικό εργαλείο. Στον τεχνικό τομέα, ταιριάζει απόλυτα η φράση “μια κρύο και μια ζέστη”. Από τη μία το παιχνίδι σε όλη του τη διάρκεια τρέχει στα 1080p60, από την άλλη, τα “δωρικού ρυθμού” γραφικά του δεν έχουν καμία σχέση με new gen και παλεύουν να κινηθούν πάνω από τα όρια του μετρίου, γεγονός που προφανώς οφείλεται στο ότι το παιχνίδι προέρχεται από το PlayStation 3. Η μουσική και τα ηχητικά εφέ είναι απολύτως προσαρμοσμένα στο κλίμα που θέλει να δημιουργήσει η ομάδα ανάπτυξης.
Σε αντίθεση όμως με το Story που η πρωταγωνίστρια πρέπει να εξοντώσει τους πάντες, στο Quest Mode η Velguirie θα πρέπει να ολοκληρώσει κάθε φορά συγκεκριμένα tasks για να θεωρηθεί επιτυχημένη η αποστολή της.
Το κυρίως μουσικό κομμάτι φέρνει στο μυαλό εικόνες από το καθαρτήριο, το κάψιμο μαγισσών, την Ιερά Εξέταση και την Κόλαση του Δάντη, ενώ παράλληλα τα ουρλιαχτά αλλά και ο ήχος που ακούγεται όταν κοφτερές λεπίδες ξεσκίζουν μανιασμένα τα ανθρώπινα σώματα παραπέμπουν σε ανθρώπινο σφαγείο. Τα voice-overs είναι στα ιαπωνικά, εννοείται όμως ότι δεν λείπει η απαραίτητη μετάφραση στα αγγλικά, οπότε όλοι καταλαβαίνουν τι λέγεται στους διαλόγους που λαβαίνουν χώρα ανάμεσα στα κεφάλαια του παιχνιδιού. Ο χειρισμός δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα προβλήματα και πέρα από ελάχιστες περιπτώσεις όπου η απόκριση του παιχνιδιού στην ενεργοποίηση μιας παγίδας επιτυγχάνεται είτε καθυστερημένα, είτε μετά από δύο προσπάθειες όλα κυλάνε ομαλά. Το ίδιο συμβαίνει και με την κάμερα που κάνει άψογα τη δουλειά της. Λείπει μεν το lock on σε αντιπάλους, όμως η απουσία του δεν γίνεται αισθητή, παρά μόνο στους φανατικούς μιας τέτοιας ευκολίας.Κλείνοντας, το Deception IV: Nightmare Princess αποτελεί το ιδανικό παιχνίδι για όσους αναζητούν τρόπους να βγάλουν ψηφιακά το άχτι τους, αναλαμβάνοντας επιτέλους το ρόλο του κακού και έχοντας στη διάθεσή τους τους πλέον βασανιστικούς τρόπους για να γεμίσουν το death file τους με πορτρέτα αγνώστων που θέλησαν να τα βάλουν με τους απογόνους του Σατανά. Πολλοί ίσως επικοινωνήσουν για πρώτη φορά με μια κρυμμένη πλευρά του εαυτού τους και βρουν την απόλυτη χαρά που μπορεί να προσφέρει το gaming στα επιτυχημένα combos βασανιστικών παγίδων. Προσοχή όμως, δεν πρόκειται παρά για ένα παιχνίδι, μια δημιουργία της ανθρώπινης φαντασίας που απλά προσεγγίζει τον θάνατο με διαφορετικό τρόπο, που σε αρκετές περιπτώσεις περιέχει χορταστικές δόσεις χιούμορ. Όλοι γελάνε στο θέαμα ενός ανθρώπου στο κεφάλι του οποίου μόλις έπεσε μια κολοκύθα του Halloween και ανήμπορος να δει τι υπάρχει γύρω του πατάει μια αξίνα και το πρόσωπό του καταλήγει πιο μοβ και από μελιτζάνα. Σε κάθε περίπτωση, όσοι επιλέξουν να ασχοληθούν με το Nightmare Princess θα απολαύσουν δεκάδες ώρες διασκέδασης και δεν αποκλείεται στο τέλος να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους σχετικά με το εάν προτιμούν να παίζουν με την πλευρά των καλών ή των κακών παιδιών.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity