Λίγο οι steampunk επιρροές, λίγο η κόμικ ιδιοσυγκρασία με τα τονισμένα περιγράμματα που ταιριάζουν γάντι και ενισχύονται από την 3D οθόνη, όλα αυτά καθιστούν τον τίτλο ιδιαίτερα ελκυστικό στον παίκτη από αρκετά νωρίς. Και ο τίτλος παραμένει έτσι με τη συνεχή εναλλαγή στους περιβάλλοντες χώρους και τις τοποθεσίες. Από ένα σημείο και μετά, ακόμα και η ίδια η πλοκή, που μέσα στην απλότητά της προσπαθεί να κάνει ένα μικρό tribute στην επιστημονική φαντασία -και όχι μόνο- έχει το δικό της ενδιαφέρον και θυμίζει ένα μεγάλο ταξίδι στην κλίμακα που ορίζεται από τους μεγάλους εκπροσώπους του είδους όπως τα Front Mission ή τα Valkyria Chronicles. Μετά όμως, έρχεται το gameplay. Η αλήθεια είναι πως βλέποντας στα credits τον Hitoshi Yamagami της σειράς Fire Emblem (αλλά και των Pokemon και Xenoblade Chronicles), θα περίμενε κανείς πιο στιβαρή προσέγγιση σε επίπεδο επιμέρους μηχανισμών.
Ο Abraham Lincoln δεν έχει πεθάνει στο σύμπαν του S.T.E.A.M. Αντίθετα, έχει σκηνοθετήσει το θάνατό του, ώστε να επικεντρωθεί στη δημιουργία και τη διοίκηση μιας επίλεκτης ομάδας, επιφορτισμένης με το ρόλο να εξοντώσει μια εξωγήινη απειλή.
Το Code Name S.T.E.A.M είναι ένα turn-based strategy game που καταφέρνει να μεταμφιεστεί σε third-person shooter. Αυτό το επιτυγχάνει αφενός προσφέροντας την προοπτική τρίτου προσώπου κατά τη διάρκεια της μάχης και αφετέρου απαιτώντας μία ηπίου βαθμού στόχευση πριν ο παίκτης εκτελέσει την επίθεσή του. Και είναι αυτά τα δύο στοιχεία που ζημιώνουν περισσότερο τον τίτλο. Οι χάρτες του STEAM είναι ιδιαιτέρως ασύμμετροι με πολλαπλά επίπεδα και πολλές κλειστές γωνίες πράγμα που δυσχεραίνει ιδιαίτερα την αντίληψη του πεδίου της μάχης με προοπτική του τρίτου προσώπου. Aκόμα και αν αυτό το οπτικό πεδίο μοιράζεται μεταξύ τεσσάρων παικτών σε κάθε περίπτωση. Είναι δε αρκετές οι φορές που ο παίκτης, εξ αιτίας αυτού του σχεδιασμού, ίσως να μη μπορεί και να εντοπίσει το στόχο του στο εκάστοτε επίπεδο και να αναλωθεί σε ανούσιες αναζητήσεις χάνοντας χρόνο, γύρους και καμιά φορά αναγκαζόμενος μέχρι και να ξεκινήσει το χάρτη από την αρχή. Δεν είναι τυχαία εξάλλου η επιλογή της ισομετρικής κάμερας στους τίτλους στρατηγικής. Δεν θα ήταν όμως απαραίτητη η προσθήκη μιας ισομετρικής κάμερας αν δινόταν μια όχι και τόσο ριζική λύση, όπως φερ' ειπείν, ένας χάρτης.
Το Code Name S.T.E.A.M είναι ένα turn-based strategy game που καταφέρνει να μεταμφιεστεί σε third-person shooter.
Το έτερο μεγάλο ζήτημα στον τίτλο αφορά τη στόχευση των εχθρών. Το γεγονός πως το STEAM προσπαθεί να διατηρεί την αίσθηση ενός shooter τρίτου προσώπου σημαίνει πως πριν από κάθε επίθεση ο παίκτης θα πρέπει να στοχεύσει προσεκτικά τον αντίπαλο και έπειτα να τραβήξει τη σκανδάλη καταναλώνοντας τους διαθέσιμους πόντους ενέργειας (ή αλλιώς "ατμό" που είναι και το καύσιμο του παιχνιδιού) του για τον γύρο. Πολλοί εχθροί έχουν κιόλας συγκεκριμένα σημεία τα οποία αν καταφέρει να στοχεύσει ο παίκτης, προκαλείται αυξημένη ζημιά. Σε πολλές περιπτώσεις είναι επιτακτικοί οι απαραίτητοι ελιγμοί με σκοπό να βρεθεί κανείς σε πλεονεκτική θέση για την επίτευξη critical hit. Αυτά όμως, σε ιδανικά σενάρια. Σε συγκεκριμένους εχθρούς, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο. Οι εν λόγω εχθροί διατηρούν ένα animation ακόμα και όταν ο παίκτης τους στοχεύει, που σημαίνει πως -πολλές φορές- το να τους πετύχει κανείς γίνεται λίγο θέμα τύχης και επ' ουδενί λόγω ικανότητας. Αν δε, προσπαθήσει να πλησιάσει λίγο πιο κοντά, ίσως και να βρεθεί στο πεδίο του overwatch τους, ακόμα και αν το κάνει σιγά-σιγά όπως προτείνει το παιχνίδι, για να μην τον αφουγκραστούν οι εχθροί. Το "overwatch" είναι η κατάσταση κατά την οποία ένα μέλος της εκάστοτε ομάδας έχει διατηρήσει πόντους ενέργειας και μπορεί να επιτεθεί -ακόμα και εκτός του γύρου του- αν κάτι βρεθεί εντός του οπτικού του πεδίου. Όταν όμως αυτό γίνεται για τρεις ή και τέσσερις συναπτούς γύρους, καταντά κάπως εκνευριστικό. Δεν είναι δε καθόλου τυχαίο το γεγονός πως όσες φορές ο τίτλος χάνει το ρυθμό του από έντονες αυξομειώσεις στη δυσκολία, αυτό συμβαίνει σε σημεία που είτε το level design ξεγελά τον παίκτη όντας σχετικώς αστοιχείωτο αναφορικά με το εκάστοτε objective, είτε ο παίκτης χάνει γύρους προσπαθώντας να ξεμπερδέψει με συγκεκριμένους εχθρούς και καταπνίγεται από κύματα άλλων εχθρών που spawnάρουν ακατάπαυστα. Ένας, σχετικά άγαρμπος, μηχανισμός που καταφέρνει τόσο να αγχώσει τον παίκτη ώστε να ρισκάρει και να βρεθεί εκτός των εύκολων λύσεων, όσο και να κρύψει τις αδυναμίες AI που δεν είναι και τόσο επιθετική ή επεκτατική.
Στο online σκέλος, τα πράγματα βελτιώνονται σαφώς και θα έλεγε κανείς πως ο τίτλος δείχνει δυναμική που δεν φαίνεται στο campaign. Εκεί ο γύρος του κάθε παίκτη διαρκεί 1 λεπτό και ο ρυθμός θυμίζει αρκετά χρονομετρημένη παρτίδα σκακιού. Υπάρχει ένταση, πολλές παγίδες και όλες οι καταστάσεις μπορούν να ανατραπούν από στιγμή σε στιγμή. Και όταν η ποικιλία σε χαρακτήρες και loadouts είναι τόσο μεγάλη, τα πράγματα δεν γίνεται να μην έχουν ενδιαφέρον. Ακόμα και στο πιο gimmicky mode του multiplayer, το λεγόμενο A.B.E., όπου ο κάθε παίκτης έχει τον έλεγχο ενός γιγαντιαίου, ατμοκίνητου ρομπότ με τη μορφή του Abraham Lincoln, και ανταλλάσσουν μεταξύ τους επιθέσεις σαν σε ένα πρώτου-προσώπου brawler. Το μόνο ζήτημα στο online, το οποίο πιστεύουμε θα διορθωθεί με την ευρωπαϊκή κυκλοφορία του τίτλου, είναι το matchmaking, το οποίο τις περισσότερες φορές διαρκεί όσο και ένα κομμάτι των Porcupine Tree από τους πρώτους τους δίσκους.
Το Code Name STEAM είναι ένας τίτλος που φέρει βαρέως την κληρονομιά των τίτλων turn-based strategy, προσπαθώντας φιλότιμα -ακόμα και αν δεν του βγαίνει αρκετές φορές- να εκσυγχρονίσει την κατηγορία. Το σίγουρο είναι πως όποιος ασχοληθεί μαζί του θα μείνει ικανοποιημένος τόσο από το πλούσιο περιεχόμενό του όσο και από το εθιστικό gameplay του. Αρκεί βέβαια να μην ξεχάσει το update. Χωρίς αυτό, τα πράγματα γίνονται γρήγορα κουραστικά. Φανταστείτε το σαν να έχετε παραγγείλει τον καφέ σας. Και είναι πρωί. Και είναι φραπές. Και σας τον φέρνουν σε δόσεις. Χωρίς καλαμάκι.
Κι απορουσα τι σοι τιτλος ηταν αυτο. Μπορει να εχει τα θεματα του, αλλα φαινεται μια φιλοτιμη και ξεχωριστη προσπαθεια για ανανεωση του ειδους, κατι που ελπιζω να εχει και συνεχεια. Πολυ ωραιο το review σου Δημητρη!
Πολύ ενδιαφέρον φαίνεται και το steampunk σίγουρα κερδίζει πόντους θα το δοκιμάσω σίγουρα.Μπράβο για το review !
Thanks guys. Ο τίτλος είναι όντως φιλότιμος πάντως και νομίζω αυτό μέτρησε περισσότερο.