Οι γρίφοι δεν είναι ιδιαίτερα περίπλοκοι, ειδικά αν μιλάμε μόνο για το χρυσό αστέρι, όμως είναι αρκετά απαιτητικοί, για να προκαλέσουν ενδιαφέρον. Τα κοντά στα 80 επίπεδα του παιχνιδιού φαντάζουν λίγα (αν λάβουμε υπόψη μας το μέγεθος του καθενός μεμονωμένα), όμως οι δευτερεύοντες στόχοι αυξάνουν κατακόρυφα τη διάρκεια του τίτλου και, μάλιστα, όχι άδικα, μιας και πολλές από τις έξυπνες ιδέες του gameplay περιστρέφονται γύρω από την ανακάλυψη ή την ολοκλήρωσή τους. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η προοπτική παίζει σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι. Οι πίστες θυμίζουν μοντέλα κόσμων τα οποία ο παίκτης μπορεί να περιστρέψει ελεύθερα και σε κάθε πλευρά/γωνιά κρύβονται τμήματα της πίστας, αντικείμενα, εχθροί, μυστικά κ.ά. Η κάμερα είναι σίγουρα το πιο δυνατό όπλο του παίκτη, αν και δεν είναι πάντα το πιο αξιόπιστο. Παρά το επιπλέον επίπεδο ζουμ (σε σχέση με την έκδοση του Wii U), ο παίκτης πολλές φορές δυσκολεύεται να εντοπίσει τον πρωταγωνιστή ή να δει καθαρά την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει ή -το χειρότερο- μπορεί να χάσει επειδή η επιλεγμένη γωνία δεν του επέτρεψε να υπολογίσει σωστά το άκρο της όποιας πλατφόρμας. Η διαρκής ρύθμιση της κάμερας είναι σίγουρα ηθελημένη, συνδράμει στο ίδιο το gameplay, αλλά, όταν όλα στραβώνουν, μπορεί να δυσκολέψει παρά να διευκολύνει.
Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για το χειρισμό. Το Captain Toad: Treasure Tracker είχε φτιαχτεί για την οθόνη αφής του Wii U και ορισμένα στοιχεία του χειρισμού αναγκαστικά τροποποιήθηκαν για να ταιριάζουν καλύτερα στην ιδιαίτερη μορφή του Switch. Ειδικά σε docked mode, το ρόλο της αφής έχουν αναλάβει τα διάφορα γυροσκόπια των χειριστηρίων. Σε όλην τη διάρκεια του παιχνιδιού ο χρήστης βλέπει στην οθόνη του έναν ενοχλητικό δείκτη ο οποίος αρνείται συνήθως να κινηθεί όπως πρέπει (ιδιαίτερα όταν απαιτούνται γρήγορες κινήσεις) ή απλώς ενοχλεί με την παρουσία του. Περιττό να αναφερθεί η δυσκολία που προκύπτει από τα motion controls, τα οποία ναι μεν λειτουργούν, όμως μάλλον περιπλέκουν παρά διευκολύνουν καταστάσεις. Σε φορητή λειτουργία τα πράγματα βελτιώνονται αισθητά, καθώς η οθόνη αφής του Switch αναλαμβάνει δράση. Παρά τα προβλήματα, το Captain Toad: Treasure Tracker εξακολουθεί να είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον puzzle game. Οι μηχανισμοί, οι ιδέες, η εκτέλεση, όλα μαρτυρούν έναν προσεγμένο τίτλο που σίγουρα ταιριάζει στη φορητή πλευρά του Switch, αφού είναι ιδανικός για ενασχόληση σε μικρές, σύντομες δόσεις.
Ως τίτλος, το δημιούργημα της Nintendo έχει να προσφέρει πολλά. Ως μεταφορά όμως ενός παλαιότερου παιχνιδιού, εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. Τα νέα στοιχεία είναι μάλλον λίγα. Έχουμε σίγουρα καλύτερη ανάλυση σε docked mode (αλλά χειρότερο χειρισμό) και τέσσερις νέες πίστες (στο επεισόδιο bonus) εμπνευσμένες από το Super Mario Odyssey (οι οποίες -δυστυχώς- αντικατέστησαν τις αντίστοιχες από το Super Mario 3D World που υπήρχαν στην έκδοση του Wii U). Επίσης, υπάρχει και ένα υποτυπώδες co-op στο οποίο ο ένας παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο του πρωταγωνιστή και ο άλλος δευτερεύουσες λειτουργίες (όπως γινόταν στο Super Mario Galaxy και σε πολλά άλλα παιχνίδια από τότε). Δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό (πέρα από τα αναμενόμενα νεύρα από την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των παικτών), ίσως έναν μικρό περισπασμό για γονείς με μικρά παιδιά. Τέλος, το κρυφτό με τον 8-bit Toad δεν απαιτεί, παραδόξως, τη χρήση κάποιου amiibo.
Πέρα από αυτά, ο τίτλος είναι ο ίδιος. Κάτι που σημαίνει ότι όσοι είχαν ασχοληθεί μαζί του στο παρελθόν, μάλλον δεν θα νιώσουν την ανάγκη να τον αγοράσουν ξανά. Όσο για τους υπόλοιπους, παρά τη φτωχή επανέκδοση, το Captain Toad: Treasure Tracker εξακολουθεί να είναι ένα περίεργο, ενδιαφέρον, έξυπνο puzzle game, ένας ιδιόμορφος τίτλος που απασχολεί ευχάριστα.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity