Ναι, καλά ακούσατε, δύο. Ας εξετάσουμε όμως τι προσφέρεται στο πακέτο με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Το ότι στο competitive multiplayer χτυπάει η «καρδιά» του Call of Duty δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, και εδώ πέρα έχουμε 3 χάρτες για τα γνωστά modes. Πιο συγκεκριμένα τους Anthropoid, Valkyrie και την επιστροφή του Occupation. Τώρα, με ποιο σκεπτικό ο Occupation επιστρέφει ως «αγαπημένη» πίστα του παρελθόντος (και μάλιστα για δεύτερη φορά), αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική συζήτηση, αλλά σίγουρα είναι και θέμα προτιμήσεων. Ο Anthropoid ακολουθεί τη γνωστή συνταγή και προσφέρει την κλασική δράση με 3 lanes, αρκετές ευκαιρίες πλαγιοκόπησης, και ένα ποτάμι στο κέντρο του χάρτη, όπου και στη γενικότερη περιοχή συνήθως συγκεντρώνονται οι παίκτες, ενώ δεν είναι λίγες και οι θέσεις για sniping. Ο Occupation από την άλλη αποτελεί γνωστό μέγεθος, με το αντίστοιχο WW2 facelift, και τη δράση να ευνοεί -ίσως περισσότερο από ότι σε άλλους χάρτες- τους snipers. Τέλος έχουμε τον Valkyrie, ο οποίος είναι και ο πιο ενδιαφέρων χάρτης του πακέτου επέκτασης, με ανοιχτούς αλλά και κλειστούς χώρους, και ένα κτίριο στο κέντρο του χάρτη όπου γίνεται απλά…ο κακός χαμός.
Ο τέταρτος χάρτης που προσφέρεται είναι o Operation Intercept και διατίθεται αποκλειστικά για το War Mode, και εδώ είναι ακόμα μια ένσταση. Τα objectives είναι απλά, και πιο συγκεκριμένα οι Σύμμαχοι πρέπει να ελευθερώσουν δύο ομάδες φυλακισμένων, να καταστρέψουν τους ασυρμάτους των δυνάμεων του Άξονα και να συνοδεύσουν ένα άρμα μέχρι το σιδηροδρομικό σταθμό, αποτρέποντας τη φυγή των αντιπάλων. Οι δυνάμεις του Άξονα, από την άλλη, πρέπει να σταματήσουν τους Συμμάχους από το να εκπληρώσουν τους στόχους αυτούς. Είναι γρήγορο, τα kills/deaths είναι πολλά, και ενώ φαίνεται πως ο τίτλος δεν είναι φτιαγμένος για να φιλοξενήσει αυτό το είδος δράσης, αυτή καταφέρνει και κυλάει ομαλά. Το πακέτο κλείνει φυσικά με το νέο χάρτη για το Zombies mode, και αυτό δεν είναι άλλο από το Darkest Shore. Θα πρέπει να σημειωθεί πως εδώ η ομάδα της Sledgehammer έχει κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά, με την ιστορία των πρωταγωνιστών να συνεχίζεται, αυτήν τη φορά σε ένα μακρινό νησί. Εδώ μπορείτε να περιμένετε λίγο πολύ τη γνωστή εμπειρία, μόνο που αυτήν τη φορά εμπλουτίζεται με την ομίχλη που πέφτει συχνά στο χάρτη και μαζί της φέρνει και ένα νέο είδος εχθρού. Το «παρών» δίνει και το νέο «υπερ-όπλο», ενώ να σημειωθεί πως ενώ στο The Final Reich υπήρχαν σαφείς (όσο αυτό είναι δυνατόν) οδηγίες ως προς τι πρέπει να γίνει, κάτι τέτοιο απουσιάζει από το Darkest Shore, χωρίς να υπάρχει κάποια εξήγηση για αυτό.
Έχοντας αναφέρει όμως όλα τα παραπάνω, το ερώτημα δεν είναι άλλο από το κατά πόσο αξίζει κανείς να επενδύσει στο The Resistance, καθώς και κατά πόσο αυτό καλύπτει τους fans. Εδώ δυστυχώς η απάντηση δεν είναι εύκολη, και σίγουρα δεν είναι θετική. Από τη μία οι σκληροπυρηνικοί της σειράς έχουν ήδη προχωρήσει στην αγορά του και αν μη τι άλλο απολαμβάνουν την -αναγκαία- ανανέωση του περιεχομένου. Από την άλλη όμως πρέπει να αναλογιστούμε ότι προσφέρονται πρακτικά δύο νέοι χάρτες, ενώ στο σύνολό του το περιεχόμενο δεν είναι αρκετό για να γυρίσει κεφάλια. Το Darkest Shore είναι πράγματι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αλλά από μόνο του δεν είναι αρκετό. Δε είναι ένα κακό πακέτο, απλά δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε ότι μπορούσε να προσφέρει περισσότερα. Και σε ποιότητα, αλλά και σε ποσότητα.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity