Το ίδιο το Black Clover: Quartet Knights μπορεί να έχει βλέψεις για να χαρακτηριστεί κάτι παραπάνω, όμως στην πράξη συναντάμε μάχες τεσσάρων εναντίον τεσσάρων σε κλειστές αρένες. 17 χαρακτήρες για να διαλέξετε, με ομολογουμένως πολύ μεγάλη ποικιλία και διαφορετικά skills, έχουν τα απαραίτητα στοιχεία για να κάνουν τη μάχη ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Βέβαια δεν μιλάμε πάντα για μάχες τεσσάρων εναντίον τεσσάρων μιας και, ιδίως στο story mode, είναι αρκετές οι φορές που θα βρεθείτε είτε σε καταστάσεις με έναν εναντίον ενός, είτε με μικρότερη ομάδα σε μεγαλύτερες αρένες, που μπορεί να θυμίσουν μικρό dungeon, για να ξεπαστρέψετε ομάδες αναλώσιμων αντιπάλων. Υπάρχουν και modes που εστιάζουν περισσότερο στην κυριαρχία κάθε ομάδας σε συγκεκριμένη περιοχή, είτε με τον αυτονόητο τρόπο, είτε καταστρέφοντας το αντίπαλο «αρχηγείο» με έναν γιγάντιο κρύσταλλο που κινείται όσο ξεπαστρεύετε αντιπάλους. Είναι ελαφρώς λιγότερο κουφό απ΄ όσο ακούγεται. Το σύστημα μάχης μπορεί να μοιάζει βουνό, αλλά είναι εξαιρετικά απλό. Όλες σας σχεδόν οι επιθέσεις βρίσκονται στα L1, R1, L2, R2 του DualShock 4, επιλογή που επιτρέπει να έχετε πάντα τους αντίχειρες στους δύο αναλογικούς μοχλούς για κίνηση χαρακτήρα και κάμερας χωρίς εκπτώσεις. Τρεις επιθέσεις, άμυνα και άλμα είναι όλα όσα διαθέτει κάθε χαρακτήρας, με μια ακόμα ειδική κίνηση όταν γεμίσει η αντίστοιχη μπάρα μετά από δεκάδες φάπες που έχετε σερβίρει τον αντίπαλο, αλλά και μια ακόμα κίνηση που επιτρέπει ταυτόχρονο χτύπημα σε αντίπαλο μαζί με έναν εκ τους συμμάχους σας, μετά από αντίστοιχη ένδειξη στην οθόνη. Μπορεί το Black Clover: Quartet Knights να σας βάζει να παλεύετε σε ομάδες και η συνεργασία ανάμεσα στα μέλη τους να είναι αυτονόητη, αλλά αυτός είναι ο μοναδικός μηχανισμός που έχει δημιουργηθεί ξεκάθαρα για ομαδική δουλειά. Και αυτό είναι μόνο μία από τις πετριές του τίτλου της Bandai Namco Entertainment.
Σχεδόν κάθε σας επίθεση έχει και σχετικό cooldown. Δεν έχουν όλες τον ίδιο χρονικό περιορισμό, με τις πιο δυνατές να απαιτούν, αναμενόμενα, μεγαλύτερη αναμονή από τον παίκτη. Υπάρχει επίθεση χωρίς cooldown που μπορείτε να χρησιμοποιείτε άφοβα όποτε θελήσετε. Θεωρητικά οι χαρακτήρες με έφεση στη μαγεία έχουν πλεονέκτημα μιας και μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά από απόσταση. Από την άλλη, ο τίτλος φροντίζει έξυπνα οι μη έχοντες μεγάλη εμβέλεια να μπορούν να ρίξουν τις άμυνες αυτών των αντιπάλων για να επέλθει μια ισορροπία. Βέβαια, κακά τα ψέματα, η έμφαση δίδεται κυρίως στην μάχη εξ αποστάσεως. Τόσο με τους περισσότερους χαρακτήρες που υποστηρίζουν κάποιου είδους επίθεση από μακριά, το σταυρόνημα που βρίσκεται διαρκώς στο κέντρο της οθόνης, αλλά και την υποβοήθηση στόχευσης που μένει για πάντα ενεργοποιημένη αν αλλάξετε τις ρυθμίσεις. Η ισορροπία στη μάχη επιτυγχάνεται σίγουρα στα χαρτιά. Στην πράξη όμως δεν λειτουργούν όλα το ίδιο καλά. Οι λόγοι για αυτό πολλοί. Η πολύ κακή κάμερα που είναι μεν ελεύθερη, αλλά βρίσκεται πολύ κοντά στο χαρακτήρα, περιορίζοντας τελικά την ορατότητα, ο απόλυτος πανικός εφέ, projectiles, μαγείας, μπαρών ενέργειας, ονομάτων και ένα (κλασικά και ιαπωνικά) αλόγιστα πολύπλοκο HUD εντείνουν ακόμα περισσότερο το οπτικό μπάχαλο, κάνοντας δύσκολο να πετύχετε αντίπαλο, να ολοκληρώσετε ένα objective κ.ο.κ. Και αυτό είναι ακόμα πιο λυπηρό όταν οι τέσσερις διαφορετικές κλάσεις μαχητών που έχετε στη διάθεσή σας (Fighter, Shooter, Support, Healer) έχουν τόσο μεγάλες διαφορές μεταξύ τους και επιτρέπουν πραγματικά ενδιαφέρουσες αναμετρήσεις, όταν όμως όλα λειτουργήσουν σωστά. Πόσο μάλλον όταν τα cooldown timers κάθε κίνησης βάζουν ακόμα ένα λιθαράκι για στρατηγική την ώρα της μάχης. Και για κερασάκι στην τούρτα, όλοι οι χαρακτήρες έχουν την ίδια βαριά αίσθηση κίνησης. Μιλάμε πολύ περισσότερο για βραδυκίνητους χαρακτήρες, κάτι που δεν ταιριάζει στους περισσότερους εξ αυτών.
Τα όποια offline modes δεν βοηθούν τόσο στο να πάνε τα πράγματα καλύτερα. Το Story mode είναι εξαιρετικά σύντομο, ακόμα και με το meta game, αλλά και ιδιαίτερα εύκολο. Μόνο αν θέλετε να ολοκληρώσετε όλα τα objectives στο hard mode θα χρειαστείτε λίγο παραπάνω χρόνο. Το ίδιο συμβαίνει και με τα challenges που περισσότερο σας καλούν να μάθετε να χρησιμοποιείτε κάθε χαρακτήρα σωστά, επαναλαμβάνοντας το move set τους ξανά και ξανά. Μαζί με το «επίσημο» training mode, όλο το περιεχόμενο για έναν παίκτη είναι στην πράξη προθέρμανση και εκπαίδευση για το online.
Εκεί συγκεκριμένα πράγματα πάνε καλύτερα. Δεν υπήρξε κανένα ίχνος lag ή οποιασδήποτε άλλης ανωμαλίας κατά τη διάρκεια matches, ενώ υπάρχει και ελάχιστη ελπίδα για παραμετροποίηση χαρακτήρων. Αυτή συμβαίνει με κάρτες που δίνουν μόνιμα buffs. Μπορείτε να συνδυάσετε έως και τέσσερις κάρτες, με τρία διαφορετικά loadouts διαθέσιμα για τον παίκτη. Το loadout δεν αλλάζει κατά τη διάρκεια της μάχης, ενώ η απόκτηση καρτών είναι πολύ εύκολη (με gold που κερδίζετε από το single player mode). Οι διαφορές των χαρακτήρων με τις κάρτες ενεργοποιημένες δεν είναι τεράστιες. Όμως το να μπορείτε π.χ. να ορίσετε αν ο healer θα προστατεύει μόνο εσάς ή και τον εαυτό του σε συγκεκριμένες «επιθέσεις» του, αλλάζουν σημαντικά τη στρατηγική σας. Όλα αυτά βέβαια αν βρείτε κόσμο online. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη στιγμή κυκλοφορίας του τίτλου και ήδη ο κόσμος στους servers είναι ελάχιστος. Ο τίτλος συμπληρώνει θέσεις στα slots με bots. Αν τα κενά ήταν λίγα, αυτή η κίνηση θα ήταν σωτήρια για να υπάρξουν υγιή matches. Ως έχει η κατάσταση όμως, τα κενά είναι τόσα πολλά, που το "online" χάνει τη σημασία του.
Όλα τα παραπάνω καταλήγουν σε ένα πολύπλοκο συμπέρασμα. Η ραχοκοκαλιά του συστήματος μάχης έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Αυτό έρχεται από το πλήθος διαφορετικών χαρακτήρων και ισορροπιών ανάμεσά τους, που δίνουν ελπίδα και προοπτική για αξιομνημόνευτες μάχες. Το σύστημα μάχης όμως καταλήγει ιδιαίτερα απλοϊκό, δίνοντας χώρο στην επανάληψη, τα modes δεν μπορούν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον ή ακόμα και να δώσουν μεγαλύτερο λόγο ύπαρξης στο ενδιαφέρον roster. Αν δεν είστε βαμμένος και τρελαμένος οπαδός του Black Clover, το single player mode δεν έχει κάτι παραπάνω να προσφέρει πέραν της όποιας γνωριμίας με μηχανισμούς και συστήματα. Και είναι αξιοπερίεργο ένας τίτλος που δίνει τόση έμφαση στην ομαδική δουλειά να προσφέρει στην πράξη μόνο μια επίθεση που απαιτεί δεύτερο άτομο από την ομάδα σας στην εξίσωση.
Το ότι το Black Clover: Quartet Knights κυκλοφορεί την ίδια περίοδο με το Naruto To Boruto: Shinobi Striker, παρόλο που οι δύο τίτλοι δεν μοιράζονται πολλά στην πράξη, σίγουρα του κάνει κακό λόγω εντυπώσεων και αναγνωρισιμότητας του Naruto franchise. Το ότι και οι δύο τίτλοι κυκλοφορούν από την ίδια εταιρία είναι ένα μικρό ερωτηματικό για το κατά πόσο η Namco Bandai Entertainment πιστεύει τελικά στο Black Clover: Quartet Knights. Ακόμα και αν το ίδιο φαντάζεται μερικώς τον εαυτό του ως shooter, σίγουρα είναι πιο ιδιαίτερη περίπτωση από κάτι τέτοιο. Και μάλλον και το ίδιο καλοφτιαγμένη με τα αμφιβόλου ποιότητας anime cut-scenes που σας συνοδεύουν σε όλο το story mode.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity