Ύστερα από δεκάδες τίτλους Atelier, με τη συχνότητα μάλιστα που κυκλοφορούν, η Gust φαίνεται να αποσκοπεί περισσότερο στο να προσφέρει στους λάτρεις των RPG διαφορετικές ιστορίες μέσα στον ίδιο ουσιαστικά κόσμο για να επιλέξουν τι ύφος προτιμούν να παίξουν όταν αναζητούν κάτι διαφορετικό από τα περιεχόμενα της συλλογής τους, παρά στο να επαναπροσδιορίσει με τον οποιονδήποτε τρόπο τη φόρμουλα των παιχνιδιών. Εξαιρούνται φυσικά οι fans της ίδιας της σειράς, οι οποίοι είναι απορίας άξιο αν ακολουθούν καταπόδας το franchise σε κάθε του κυκλοφορία. Το... scion της Arland και πρωταγωνίστρια της σειράς, η Lulua, συμβάλει στη δημιουργία μιας πιο γλυκιάς ιστορίας ενός πεισματάρικου κοριτσιού που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο. Με τη βοήθεια των φίλων της βέβαια, γιατί φοβάται κιόλας. Στο μεταξύ προκύπτει ότι το atelier της μητέρας της απειλείται με λουκέτο, οπότε η Lulua και η παρέα της βάζουν πλώρη για την Arland ώστε να αποκαταστήσουν τα πράγματα και έτσι, η νέα περιπέτεια, λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα του Atelier Meruru: The Apprentice of Arland, ξεκινά.
Από την αρχή κιόλας είναι έκδηλο το γεγονός ότι ο παίκτης θα πρέπει να ταυτιστεί σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο βαθμό μπορεί με τη Lulua, αφού ο τίτλος αντιμετωπίζει σκηνοθετικά τα πάντα γύρω του με μάτια «νεαρά», με την παρουσίαση της πλοκής, του κόσμου, των χαρακτήρων, της διαδικασίας εκπαίδευσης της Lulua στην αλχημεία να μπολιάζονται με έναν αθώο ενθουσιασμό και πλήρη άγνοια του οποιουδήποτε κινδύνου επιφυλάσσει ο σκοπός στον οποίο αφιερώνεται η μικρή μας φίλη, παρά τις προειδοποιήσεις από τους γύρω της. Ο τρόπος αυτός που εξελίσσεται η αφήγηση συνάδει απόλυτα με την... αβάσταχτη ελαφρότητα της δυσκολίας του παιχνιδιού. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή μόλις η Lulua ξεκινήσει να στήνει party με συμμάχους στις μάχες (όπως και στο παρελθόν, χαρακτήρες που συναντά γίνονται διαθέσιμοι για επιλογή στο ρόστερ της μάχης, με τον παίκτη να στρατολογεί τους εμφανώς καλύτερους και να αφήνει στον «πάγκο» τους λιγότερο χρήσιμους με καλοδεχούμενη ευκολία) αυτόματα γίνεται overpowered και κάθε εμπόδιο εξουδετερώνεται έως και εν ριπή οφθαλμού.
Εξαιτίας αυτού χάνεται η ευκαιρία να αξιοποιηθεί πλήρως το σύστημα μάχης του παιχνιδιού, το οποίο θα μπορούσε άνετα να σηκώσει στους ώμους του άκρως απαιτητικούς εχθρούς για μάχες με στρατηγική. Άλλωστε, ο ίδιος ο πυρήνας του παιχνιδιού, η αλχημεία, υποτίθεται πως τροφοδοτεί τις μάχες με ένα τεράστιο οπλοστάσιο. Μέσα στον κόσμο η Lulua κάνει loot σκόρπια αντικείμενα γύρω της ή από εχθρούς που νίκησε. Στη συνέχεια μαθαίνει όλο και περισσότερους συνδυασμούς αλχημείας χρησιμοποιώντας αυτά τα αντικείμενα, κρίνοντας μάλιστα ποια από αυτά έχουν τη μεγαλύτερη ποιότητα με στόχο το καλύτερο αποτέλεσμα. Σε αυτό τη βοηθά και η αποκρυπτογράφηση ενός μυστήριου βιβλίου που ανακαλύπτει και γρήγορα διαπιστώνει πως μόνο εκείνη έχει τη δυνατότητα να διαβάσει. Μέσω της αποκρυπτογράφησης, του loot και της αλχημείας, η Lulua και οποιοσδήποτε είναι αρκετά ικανός να προστεθεί στο party της εξοπλίζονται με πληθώρα όπλων, αντικειμένων και special skills για χρήση μέσα στη μάχη. Και εδώ, αφού ολοκληρώνουμε τον κύκλο της παραπάνω διαδικασίας, βλέπουμε και στην πράξη πόσο αδικείται αυτή η προσέγγιση όταν ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με εχθρούς που δεν μπορούν πραγματικά να απειλήσουν. Και, δυστυχώς, αυτό ισχύει ακόμα και για τα boss fights.
Στα καλά νέα όμως, βλέπουμε ότι αυτό δεν αναιρεί την ποιότητα του crafting system ως αυτούσια οντότητα. Άλλωστε, για να έχουμε και τα μέγιστα αποτελέσματα χρειάζεται και αρκετή εξερεύνηση, πράγμα ευχάριστο, σε οποιαδήποτε περιοχή του αρκετά μεγάλου κόσμου του παιχνιδιού. Η πλοήγηση μεταξύ περιοχών γίνεται με μόλις ένα πλήκτρο, το fast travel λειτουργεί ταχύτατα και τεχνικά προβλήματα δεν συναντώνται σχεδόν ποτέ. Οι εχθροί μπορεί να μη μας εκπλήσσουν, πολλούς από αυτούς άλλωστε τους έχουμε ξαναδεί. Βλέπουμε διάφορους από αυτούς, διασκορπισμένους σε διαφορετικά μέρη, εκεί όπου ταιριάζουν περισσότερο με το οικοσύστημα που συναντάμε στο ταξίδι της Lulua, να περιπλανιούνται έως ότου αντιληφθούν απειλή και σπεύσουν να σταθούν έτοιμοι για μάχη. Η αποφυγή τους βέβαια είναι εύκολη, σε περίπτωση που κάποιο quest χρειάζεται για τον οποιονδήποτε λόγο να γίνει βιαστικά, αφού ακόμα και όταν προσπαθήσουν να προσεγγίσουν τη Lulua, εκείνη μπορεί απλούστατα να γυρίσει προς την αντίθετη κατεύθυνση και να τρέξει. Αυτό λοιπόν θα συμβεί περισσότερο στις στιγμές που ο παίκτης θέλει να συλλέξει υλικά για synthesis (αν και μερικοί εχθροί επιβραβεύουν με σπάνιο loot). Το τι είδους υλικά ψάχνει καθορίζει και την περιοχή στην οποία θα τα αναζητήσει, όμως το είδος των αντικειμένων αυτών καθεαυτών υποδεικνύει και την αντίστοιχη τοποθεσία στην οποία μπορεί να βρεθούν εύκολα. Ακόμα περισσότερα αντικείμενα βρίσκονται κρυμμένα στο περιβάλλον, όπως στα δέντρα, στους βράχους, σε ξύλινα κιβώτια, ακόμα και στο νερό, τα οποία βρίσκουμε ψαρεύοντας. Στη διαδικασία ανεύρεσης αντικειμένων με αυτόν τον τρόπο υπάρχει η πιθανότητα ξαφνικής εμφάνισης εχθρού που θα ενοχληθεί από την όλη φασαρία, αλλά εκεί είναι που μπορούν να βρεθούν και σπάνια κομμάτια.
Εννοείται πως δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα side quests. Αν και ο κόσμος προκαλεί από μόνος του τον παίκτη να τον εξερευνήσει κατά τη διάρκεια των main quests, άρα βλέπει ό,τι έχει να δει, αλλά και βρίσκει ό,τι θέλει και χρειάζεται για τη βασική πλοκή, οι προαιρετικές αποστολές καταφέρνουν και δικαιολογούν την παρουσία τους εμπλουτίζοντας ακόμα περισσότερο τις γνώσεις της Lulua, εμβαθύνοντας περαιτέρω το σύστημα μάχης και του crafting. Πολλά από αυτά βέβαια απαιτούν επαναλαμβανόμενες διαδικασίες και το γεγονός ότι οι μάχες από μόνες τους δεν στέκονται ως τρομακτικό εμπόδιο μπορεί να κάνει τα πράγματα αρκετά ανιαρά, αφού η πρωταγωνίστρια και οι φίλοι της καταλήγουν να καθαρίζουν κάθε αντίπαλο στο λεπτό και αυτό να μην είναι καν προσοδοφόρο από άποψη EXP. Από την άλλη, εδώ κι εκεί, βρίσκουμε λεπτομέρειες που κεντάνε λίγο παραπάνω το πέπλο της ιστορίας του τίτλου, η οποία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αν και είναι γεμάτη με πολλών ειδών κλισέ, τόσο στην έκβασή της, όσο και στους ίδιους τους χαρακτήρες της και τη συμπεριφορά τους.
Καταλήγοντας, λοιπόν, το Atelier Lulua: The Scion of Arland παίζει με την ισορροπία μεταξύ καλού setting, πλούσιου crafting system, εκλεπτυσμένου συστήματος μάχης, μέτρια γραμμένων χαρακτήρων και απειροελάχιστης δυσκολίας στις μάχες (όπου θα μπορούσε πραγματικά να θριαμβεύσει με τις βάσεις που έχει θέσει). Αποτελεί ένα όμορφο παιχνίδι που θα απασχολήσει τον παίκτη για δεκάδες ώρες, έχοντας χάσει το στοιχείο της έκπληξης, αλλά και της πρόκλησης από τα αποδυτήρια. Είναι βέβαια εμφανές το διάλειμμα που πρέπει να παρθεί, αφού κάθε franchise φτάνει στο σημείο να χρειάζεται μια τεράστια ανανέωση, ιδιαίτερα μετά από δεκαετίες παρουσίας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity