Η μάχη είναι και πάλι δυστυχώς μια σκέτη διαδικασία και όχι πραγματικά ευχάριστο κομμάτι του συνόλου, χωρίς πραγματικά καλό σχεδιασμό και με τελικώς άκρως θανατηφόρα αποτελέσματα για τον Arbaaz και για τη διάθεσή σας σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Η Ινδία δεν βρίσκεται πολύ μακριά από την Κίνα οπότε και οι διαφορές στους δύο τίτλος είναι ανάλογες της μεταξύ τους απόστασης. Μικρές. Πρωταγωνιστής μας είναι ο assassin Arbaaz Mir, που προσπαθεί να κάνει πολλά στην Ινδία (και όχι μόνο) του 1841. Σίγουρα θα καταλάβετε αρκετά παραπάνω αν έχετε διαβάσει και τη νουβέλα Assassin's Creed: Brahman που τοποθετείται 2 χρόνια πριν τα γεγονότα του India. Όσο lore και αν υπάρχει όμως από πίσω μιλάμε για ακόμα ένα Assassin's Creed που αφήνει σε τελευταία μοίρα την ιστορία για χάρη όλων των άλλων του αρετών. Σε μια τόσο μικρή κυκλοφορία βέβαια κάτι τέτοιο δεν είναι έκπληξη. Αντιθέτως χαμόγελα φέρνει η καλλιτεχνική διεύθυνση που “τολμά” λίγο παραπάνω σε σχέση με το China, προσφέροντας γιγάντια διακοσμητικά σύνολα ως κομμάτι του background (με λίγο πιο αυστηρή δομή σε σχέση με τις πινελιές του προηγούμενου τίτλου), στα cutscenes αλλά ακόμα και στα οπτικά εφέ μετά από ένα χτύπημα στον αντίπαλο. Αλλά ας μη μιλήσουμε ακόμα για χτυπήματα. Το Assassin's Creed Chronicles: India και οι 2,5 διαστάσεις του προσφέρουν μια γνώριμη και ταυτόχρονα διαφορετική εμπειρία για το γνώστη της σειράς. Καταφέρνει για ακόμα μια φορά να τα πάει λιγότερο καλά στη μάχη απ' όσο θα έπρεπε αν και έχει να περηφανεύεται για πιο ουσιαστικό stealth και πιο συγκροτημένο και καλά δομημένο platforming. Στα δυο τελευταία τα καταφέρνει παρόλο που επί της ουσίας διαθέτει μια ιδέα πιο φτωχούς μηχανισμούς σε σχέση με τα “μεγάλα” του αδέρφια αλλά και πολύ λιγότερους μηχανισμούς συνολικά οπότε κάποια πράγματα θέλουν λιγότερο κόπο από την πλευρά του παίκτη για να λειτουργήσουν σωστά. Μπορείτε παραδοσιακά να κρεμαστείτε από ένα σωρό πεζούλια, προεξοχές, μπαλκόνια, σκάλες κ.λπ. για να εξυπηρετήσετε κάθε σας σκοπό, αν και ευτυχώς εδώ έχει γίνει πιο σωστή δουλειά σχετικά με το από που μπορείτε να πιαστεί ο assassin και έτσι το επίπεδο δεν είναι μια ατελείωτη παιδική χαρά που όλα “χουφτώνονται”. Ταυτόχρονα τα 4 διαφορετικά εργαλεία που διαθέτετε (smoke bombs, darts κ.λπ.) είναι ιδανικά κυρίως για αντιπερισπασμό ώστε να κινηθείτε όσο πιο αθόρυβα γίνεται.
Οι 2,5 διαστάσεις επιτρέπουν κίνησή σας προς το “βάθος” του επιπέδου αλλά μόνο σε συγκεκριμένα σημεία (τα οποία μόνο λίγα δεν είναι). Αυτή η κίνηση επιτρέπει μεταξύ άλλων και έξοδο από το οπτικό πεδίο των Templars, το οποίο είναι εμφανές ως κώνος. Άμα βρεθείτε εντός του θα σημάνει συναγερμός μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα οπότε και ένα smoke bomb ίσως να είναι αυτό που σας χρειάζεται. Αν πάλι δεν προλάβετε να αντιδράσετε έγκαιρα, έρχεται η ώρα για μάχη. Τα υπερβολικά πολλά projectiles που σας στέλνουν οι αντίπαλοί σας σε συνδυασμό με την ταχύτητα των κινήσεών σας, αλλά και το πως λειτουργούν άμυνα και counters, σας βάζουν άμεσα σε πειρασμό για “restart checkpoint” μιας και όσο απλή και αν είναι η κάθε διαδικασία μεμονωμένα, με 2 αντιπάλους να σας περιτριγυρίζουν οι κινήσεις των δακτύλων σας είναι περισσότερες και όχι απαραίτητα απόλυτα εφικτές.
Χαμόγελα φέρνει η καλλιτεχνική διεύθυνση που “τολμά” λίγο παραπάνω σε σχέση με το China, προσφέροντας γιγάντια διακοσμητικά σύνολα ως κομμάτι του background, στα cutscenes αλλά ακόμα και στα οπτικά εφέ μετά από ένα χτύπημα στον αντίπαλο.
Η μάχη είναι και πάλι δυστυχώς μια σκέτη διαδικασία και όχι πραγματικά ευχάριστο κομμάτι του συνόλου, χωρίς πραγματικά καλό σχεδιασμό και με τελικώς άκρως θανατηφόρα αποτελέσματα για τον Arbaaz και για τη διάθεσή σας σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Η Helix bar (που γεμίζει όσο συλλέγετε τα ομώνυμα power ups) είναι ικανή να σας βγάλει από τη δυσάρεστη θέση εύκολα και γρήγορα, μιας και σας κάνει για λίγο σχεδόν παντοδύναμο και αήττητο, αλλά ο κανόνας στη μάχη σάς προτρέπει ουσιαστικά να χρησιμοποιήσετε stealth. Άλλωστε τα σημεία όπου αυτό είναι πραγματικά αδύνατο είναι ίσως ανύπαρκτα, ενώ η αδυναμία της AI να σας εντοπίσει αν απλά βρίσκεστε ένα επίπεδο πιο “μέσα” (και ας σημαίνει πως είστε σχεδόν μπροστά στα μάτια τους) κάνει και όλα τα υπόλοιπα σημεία αρκούντως κατάλληλα. Πόσο μάλλον με τις πολύ απλές ρουτίνες που ακολουθεί η τεχνητή νοημοσύνη, που δεν είναι είναι δύσκολο να απομνημονεύσετε, ή με τη Helix bar που σας επιτρέπει να κινηθείτε από τη μία κρυψώνα στην επόμενη χωρίς να σας δει κανείς.
Εκεί που το Assassin's Creed Chronicles: India αλλά και ολόκληρη η σειρά “Chronicles” δείχνει μέχρι στιγμής να ξεχωρίζει είναι στο πώς σας αναγκάζει να παίξετε. Ο χρόνος ολοκλήρωσης κάθε επιπέδου αλλά και κάθε τμήματος (το σύνολο των οποίων σχηματίζει ένα ολοκληρωμένο level), το πόσο καλός ήσασταν στο stealth ή στη μάχη κ.ο.κ. καθορίζουν το ξεκλείδωμα συγκεκριμένων upgrades για τον assassin σας. Από σταδιακά περισσότερο χώρο για accessories, μέχρι γρηγορότερο τρέξιμο, one hit kills κ.λπ. Δεν είναι έτσι καθόλου παράλογο να καταλήξετε στο τελευταίο επίπεδο με “τίγκα” Helix bar αλλά με μόλις 2 hit points, ή με κάποιον άλλο κουφό συνδυασμό. Οπότε αν δεν μπορείτε να γίνετε βιρτουόζος σε κάθε τομέα, μπορείτε να προσαρμόσετε πώς παίζετε ανάλογα με το upgrade που επιθυμείτε στο τέλος του επιπέδου. Μια ελευθερία κινήσεων που ομολογουμένως αφήνει ευχάριστη γεύση, προσφέρει σεβαστή ευελιξία και μάλλον αποδεικνύει πως τα “Chronicles” αποτελούν τα πιο πετυχημένα Assassin's Creed 2 διαστάσεων.
Το Assassin's Creed Chronicles: India είναι σίγουρα ένα ευχάριστο διάλειμμα, όπως άλλωστε και το περσινό China, αν και κάποιες παράπλευρες απώλειες εξακολουθούν να υπάρχουν. Οι τόσες πολλές ομοιότητες με το China σχεδόν αφαιρούν μέρος του λόγου ύπαρξής του, ενώ η σχεδόν ανύπαρκτη ιστορία του το μετατρέπει σε ένα (ακόμα) αχρείαστο κομμάτι για το lore της σειράς. Ασφαλώς και δεν είναι αυτοσκοπός η ύπαρξη καλής υπόθεσης σε κάθε τίτλο εκεί έξω, αλλά για μια σειρά με τόσο καλά δείγματα (στις αρχές της) είναι αποκαρδιωτικό να μένει ανεκμετάλλευτη η ουσία της για ακόμα μια φορά. Κρατώντας έτσι, αναγκαστικά, την “παικτική” υπόσταση του India θα συναντήσετε ένα ενδιαφέρον side scroller που σας διασκεδάσει για μερικές ώρες. Και σε πολύ λίγες ημέρες θα λάβετε και την τρίτη γεύση του Chronicles με το Russia. Ελπίζουμε εκεί να βρούμε περισσότερες διαφορές απ' ότι στα 2 κράτη με το μισό πληθυσμό του πλανήτη.
Παρακαλώ πολύ να προσέχετε τι θα γράψετε για το game και πως θα το γράψετε. Ο Altair παραμονεύει και κάνει ντα!Trololo.
Το expansion θα είναι στην Αθήνα.