Όσον αφορά το πρώτο σκέλος όμως, η AlienTrap αντιμετωπίζει την (καταταλαιπωρημένη) ελληνική μυθολογία και αισθητική με εξαιρετική αγάπη και σεβασμό, εμβαθύνοντας όσο μπορεί στην ουσία της και χωρίς να την αντιμετωπίζει απλά σαν διάκοσμο. Ο ρυθμός που κυριαρχεί είναι ο μελανόμορφος, πράγμα που επιτρέπει την ίδια λεπτομέρεια και στο φόντο και στους χαρακτήρες, ενώ η χρωματική παλέτα, εκτός από το μελανό και το πορτοκαλί του πηλού περιέχει ανάλογα με την πίστα σκούρο γαλάζιο, γκρίζο και κόκκινο. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ταυτόσημο με τις γνωστές παραστάσεις των αγγείων της Αρχαίας Ελλάδας και τόσο πιστό σε αυτή την πηγή που συγκινεί έντονα και εντυπωσιάζει από την πρώτη στιγμή. Δεν υπάρχει πουθενά η παραμικρή σχεδιαστική ελευθερία ή απόπειρα αλλοίωσης, ενώ ακόμα και λεπτομέρειες που θα περνούσαν απαρατήρητες, όπως κάποιο όπλο ή επιγραφή, ακολουθούν πραγματικά παραδείγματα που συναντά κανείς σε μουσεία.
Η AlienTrap αντιμετωπίζει την ελληνική μυθολογία και αισθητική με εξαιρετική αγάπη και σεβασμό, εμβαθύνοντας όσο μπορεί στην ουσία της και χωρίς να την αντιμετωπίζει απλά σαν διάκοσμο.
Η ακρίβεια και ο σεβασμός αυτός επεκτείνεται και στο πώς παρουσιάζονται οι θεοί, ήρωες και μυθικά πλάσματα που απαρτίζουν την ελληνική μυθολογία. Παντού στα επίπεδα υπάρχουν επιγραφές με αποσπάσματα από τα Ομηρικά Έπη, τη Θεογονία του Ησιόδου, την Αργοναυτική Εκστρατεία του Απολλόδωρου του Ρόδιου και διάφορες τραγωδίες, οι οποίες φέρνουν τον παίκτη σε επαφή με την πρωτογενή πηγή και φύση των όσων συναντά. Ο Δίας, ο Απόλλωνας, ο Άδης, σκιαγραφούνται με τρόπο πολύ κοντινό στους μύθους και όχι στη σύγχρονη βασισμένη στην ημιμάθεια, διαστρεβλωμένη εκδοχή τους, αποτυπώνοντας έτσι και την κοσμοθεωρία και αντίληψη ενός πολιτισμού. Είναι μια πρώτης τάξεως υπενθύμιση του πόσο βαθιά ανθρώπινη, πολυποίκιλη και ψυχογραφημένη είναι η ελληνική μυθολογία και το πόσα έχει να δώσει συγκρινόμενη με άλλα απείρως κατώτερα κατασκευάσματα που απαντώνται στη βιομηχανία. Η μουσική υπογραμμίζει αυτήν την ατμόσφαιρα, χρησιμοποιώντας ποικίλους παραδοσιακούς ήχους αυλών, άρπας και πνευστών. Δεν υπάρχουν εδώ ένα - δύο θέματα που επαναλαμβάνονται, αλλά μια βαθιά μελέτη πάνω σε ό,τι γνωρίζουμε για τις φόρμες της μουσικής εκείνη την περίοδο και μια τίμια, πολύπλευρη προσέγγιση και υλοποίηση.
Ο Δίας, ο Απόλλωνας, ο Άδης, σκιαγραφούνται με τρόπο πολύ κοντινό στους μύθους και όχι στη σύγχρονη βασισμένη στην ημιμάθεια, διαστρεβλωμένη εκδοχή τους
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στο συνθέτη για τη δουλειά του και το τελικό αποτέλεσμα, που είναι απόλυτα ταιριαστό και κερδίζει συχνά τις εντυπώσεις απέναντι στα γραφικά. Όσο και αν το σενάριο δεν ξεφεύγει από τα τετριμμένα (ο Νικάνδρεος από το Δίον με την υποστήριξη της Ήρας ξεκινά να σώσει τους συμπολίτες του από την οργή και εγκατάλειψη των θεών του Ολύμπου, ανεβαίνοντας στο ιερό βουνό και αντιμετωπίζοντάς τους) παραμένει μια καλή αφορμή για να στηθεί ένα γνώριμο σκηνικό για action platform. Υπάρχουν δύο αρκετά μεγάλες κεντρικές περιοχές με αγορές, σπίτια και σημεία προς εξερεύνηση, που δίνουν πρόσβαση στις επικράτειες των θεών. Η κίνηση ανάμεσά τους είναι ελεύθερη ανά πάσα στιγμή ενώ ο παίκτης μπορεί να ξεκλειδώσει αργότερα προαιρετικές περιοχές και τα bonus τους, έχοντας έτσι κίνητρο να επιστρέψει. Η ροή του τίτλου πάντως δεν περιλαμβάνει backtracking. Κάθε θεϊκή επικράτεια - και αναμέτρηση - έχει και ανάλογο κεντρικό θέμα. Στην περιοχή της Αρτέμιδος το θέμα είναι το κυνήγι, της Αθηνάς η κίνηση σε ένα λαβύρινθο, του Άδη η διέλευση μέσα από τα πέντε ποτάμια του Κάτω Κόσμου, του Ποσειδώνα η περιπλάνηση με πλοίο. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει μια ποικιλία στο gameplay και το level design, αν και γενικά οι διαφοροποιήσεις είναι μικρές ενώ το βάρος πέφτει στη μάχη και όχι τόσο στο platforming.
Υπάρχουν επίπεδα και σημεία όπου απαιτείται δεξιοτεχνία, επίλυση γρίφων, προσέγγιση διακοπτών και μυστικών (ακόμα και μια υποψία stealth) και γενικά δεν υπάρχει επανάληψη, αλλά ο βασικός σχεδιασμός των περιοχών, πλην κάποιων εντελώς διαφορετικών, είναι ο ίδιος. Ο Νικάνδρεος χρησιμοποιεί όπλα και ασπίδες που βρίσκονται σε αφθονία και παρουσιάζουν απρόσμενη ποικιλία, καταστρέφονται με τη χρήση και αντικαθίστανται είτε στον έμπορο είτε από ό,τι βρεθεί πρόχειρο. Ο τίτλος επιβάλλει την εναλλαγή όπλων, είτε στη βάση της χρησιμότητάς τους είτε καθαρά λόγω σχεδιασμού της περιοχής, οπότε ο παίκτης θα πρέπει να συνηθίσει να χρησιμοποιεί με επιτυχία τη μια στιγμή τόξα, την άλλη δόρατα και την άλλη ξίφη. Ο ρυθμός είναι σχετικά γρήγορος και οι μάχες έχουν τρέξιμο και ένταση. Το τελευταίο λιθαράκι είναι το απλό μα πρακτικό crafting, με τη βοήθεια του οποίου κατασκευάζονται παγίδες, βόμβες και φίλτρα. Τα υλικά βρίσκονται και αυτά σε καλή συχνότητα οπότε, με ένα υποτυπώδες μέτρο, μπορούν να χρησιμοποιούνται χωρίς φόβο. Το μόνο ουσιαστικό μειονέκτημα στο gameplay είναι το ότι υπάρχουν ορισμένοι φανεροί τρόποι να εκμεταλλευτεί ο παίκτης τα μέσα που έχει στη διάθεσή του.
Ο ρυθμός είναι σχετικά γρήγορος και οι μάχες έχουν τρέξιμο και ένταση.
Το invincibility potion διαρκεί υπερβολικά πολύ, η ζημιά μερικών όπλων είναι μεγάλη, κάποιες ασπίδες και εργαλεία είναι υπερβολικά χρήσιμα. Αυτό γίνεται στην πλειοψηφία των παιχνιδιών, απλά εδώ είναι πιο φανερό και πιο εύκολο. Ευτυχώς αυτό δεν ανατρέπει το σχεδιασμό και δεν χαλά τη διασκέδαση του παίκτη, αλλά η ύπαρξη της εύκολης λύσης δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Το πιο αξιοσημείωτο είναι ο χειρισμός και ο τρόπος που έχει χρησιμοποιηθεί το animation και η φυσική. Το animation χαρακτηρίζεται από έντονη πλαστικότητα και ρευστότητα, θυμίζοντας θέατρο σκιών ή μαριονέτες αλλά χωρίς τη σχετική σπασμωδικότητα. Οπτικά είναι ιδιαίτερα όμορφο και φυσικό, αποδίδοντας με ξεχωριστό τρόπο τις έννοιες "μέτρο" και "κάλλος" που όφειλαν να υπάρχουν. Με άλλα λόγια τα μοντέλα που βλέπει ο παίκτης κινούνται σαν ζωντανά αγάλματα ή μορφές αγγείων, δίνοντας κατευθείαν τον κατάλληλο τόνο. Παράλληλα με αυτό τον τρόπο αποδίδεται πολύ σωστά η αίσθηση του βάρους στις κινήσεις, στα άλματα, στις επιθέσεις και στις αλλαγές κατεύθυνσης. Τα animations των αντιπάλων και του Νικάνδρεου διακόπτονται με σωστό συγχρονισμό (π.χ. από ένα χτύπημα), οι κινήσεις δένουν αρμονικά μεταξύ τους, η ανταπόκριση στις εντολές είναι άμεση και το μόνο που λείπει είναι λίγο περισσότερο βάρος στο άλμα (όπου ο Νικάνδρεος φέρεται μερικές φορές σαν τόπι) και περισσότερη σαφήνεια στο ανέβασμα σκαλών.
Ο τίτλος επιβάλλει την εναλλαγή όπλων, οπότε ο παίκτης θα πρέπει να συνηθίσει να χρησιμοποιεί με επιτυχία τη μια στιγμή τόξα, την άλλη δόρατα και την άλλη ξίφη.
Μια μικρή παραφωνία είναι επίσης τα σώματα που εκτινάσσονται σε μεγάλη απόσταση μετά από ένα φονικό χτύπημα. Το ομορφότερο στοιχείο είναι το διαφορετικό βάρος και αίσθηση των όπλων. Τα τσεκούρια, τα ξίφη, τα δόρατα, τα βέλη έχουν το καθένα τη δική του διαφορετική συμπεριφορά με βάση το σχήμα, το μέγεθος και το βάρος, υπακούοντας δηλαδή τους νόμους της φυσικής. Αυτό κάνει τη μάχη μια δυναμική, μετρημένη εμπειρία όπου το button mashing δεν αποδίδει αλλά χρειάζονται ακριβείς κινήσεις, σωστή απόσταση και συγχρονισμός. Ο χειρισμός λειτουργεί εξίσου καλά με χειριστήριο και πληκτρολόγιο/ποντίκι αλλά χρειάζεται λίγη προσαρμογή επειδή όλες οι επιθέσεις απαιτούν στόχευση με το ποντίκι (ανάλογα με το πού βρίσκεται ο κέρσορας θα κατευθυνθεί και η επίθεση). Η δυσκολία του, τέλος, είναι μέση και η διάρκεια για πλήρη ολοκλήρωση είναι 8 με 10 ώρες.
Κλείνοντας, το Apotheon επιβάλλεται να απασχολήσει κάθε Έλληνα παίκτη όχι γιατί ασχολείται με την ελληνική μυθολογία αλλά επειδή το κάνει με σεβασμό και παράλληλα είναι ποιοτικό, διασκεδαστικό παιχνίδι. Είναι ένα καθαρό action platformer, με έμφαση στο πρώτο σκέλος, με physics based μάχη και γρήγορο ρυθμό. Αυτό από μόνο του αρκεί για να τραβήξει την προσοχή, και συνδυασμένο με την εντελώς ιδιαίτερη καλλιτεχνική διεύθυνση και animation αποτελεί μια ξεχωριστή, υψηλού επιπέδου πρόταση από την indie σκηνή. Ο τίτλος σπάει τα κλισέ του "όμορφου κοινότοπου" και του "βασισμένου σε ένα gimmick και τίποτε άλλο" παιχνιδιού. Εν ολίγοις, το Apotheon είναι άλλη μια ποιοτικότατη indie κυκλοφορία που αξίζει να βρίσκεται σε οποιαδήποτε συλλογή.
Στο ps4 δεν ξέρω κατα πόσο θα κολλήσω...
Αν ήταν στο psvita θα είχα κολλήσει ήδη!
Φαινεται εξαιρετικο αισθητικα, πραγματικα πρωτοτυπη και ενδιαφέρουσα ιδεα! Θα το τσεκαρω.
Τρομερο παιχνιδι με ωραιο art direction και χορταστικη διαρκεια ειδικα αν ψαξετε να αποκτησετε ολες τις δυναμεις. Δυστυχως θυμιζει σεναριακα το God Of War αλλα μικρο το κακο. Mου αρεσε τοσο πολυ που πηρα και το platinum trophy. Παντως ειχε θεματα με μερικα τροπαια τα οποια ηταν glitchαρισμενα αλλα λυθηκε το προβλημα με το τελευταιο patch.
@raysord
Ίσως και να μην είναι τόσο καλή ιδέα στο PS Vita, δεδομένης της οθόνης του Vita και της λεπτομέρειας που έχει ο τίτλος. Θα χάσει πολύ από την ιδιαιτερότητά του και εικαστικά και "gameplayικά". Για να σταθεί σε PS Vita θέλει μικροαλλαγές, σαν απλό port μάλλον δεν είναι πολύ καλή ιδέα.
Όχι τίποτε άλλο, υπάρχει πάντα και το Pix The Cat να υπενθυμίζει οτι δεν χωρούν όλα στην οθόνη του PS Vita.
Σιγουρη αγορα οταν παρω PS4
παιχνιδαρα...το εδωσε και το plus και το καταευχαριστηθικα...μουσικη-γραφικα-art direction ..ενας απειρος αμφορεας με κινηση!!!
@Tanno Τι εννοείς "αν προλάβει και σκάσει μύτη στον υπολογιστή"?
Κυκλοφορεί ήδη εδω και ένα μήνα.
https://www.humblebundle.com/store/p/apotheon_storefront
Δεν ηξεραν καν οτι υπηρχε αυτο το παιχνιδι... το αγορασα στο steam αμεσα με το που διαβασα το αρθρο... φοβερο παιχνιδακι.. ευτυχως που ειναι τα indie τοσα χρονια και παιζουμε και κατι της προκοπης... αντε μπραβο
ουτε και γω ήξερα ότι υπήρχε...Πραγματικά μιλάμε για το καθαρό god of war...
Mε εξέπληξε ευχαριστα και θα ήθελα κάποια στιγμή να ασχοληθώ με τον συγκεκριμένο τίτλο.
Μια επισήμανση παιδιά χωρίς μοχλό το λες και λίγο άκυρο από χειρισμό το παιχνίδι....Σωστή χρήση της μυθολογίας και χαριτωμένη εμφάνιση μελανόμορφου αμφορέα....