Το πρώτο που θα παρατηρήσετε στο Agents Of Mayhem είναι πως δεν καταφέρνει να διατηρήσει ένα αξιομνημόνευτο σενάριο ή γραφή. Το πρώτο είναι σίγουρα επιτηδευμένα απλοϊκό οπότε δύσκολα μπορούμε να παραπονεθούμε εκεί, μιας και δεν είναι πραγματικά ξένο με το όλο σύνολο. Η ίδια η γραφή όμως, η εξέλιξη αποστολών αλλά και οι ατάκες των χαρακτήρων χάνονται σε απύθμενες θάλασσες μετριότητας. Υπάρχουν μερικές καλές στιγμές, αλλά όταν ακούμε για 40ή φορά αστειάκι για “Uranus” σταματάμε να χαμογελάμε, ακόμα και υπό την απειλή φουτουριστικής καραμπίνας. Τουλάχιστον αυτή η καραμπίνα κάνει θαύματα στα κατάλληλα χέρια. Οι πράκτορες της M.A.Y.H.E.M. είναι αρκετοί, αποδέχονται με χαρά τα στερεότυπα στα οποία στηρίζονται και διαθέτουν μεγάλη γκάμα διαφορετικού οπλισμού και abilities. Το Agents Of Mayhem διαθέτει γρήγορα δράση, χωρίς cover αλλά με τεράστια άλματα, στηρίζεται πάρα πολύ σε δευτερεύοντα abilities και customization χαρακτήρων, ενώ σας επιτρέπει να έχετε 3 μαζί σας σε κάθε αποστολή στον ανοιχτό του κόσμο. Μπορείτε να αλλάξετε το ποιον ελέγχετε ανά πάσα στιγμή με το πάτημα ενός πλήκτρου στο d-pad, με τους 2 μη ενεργούς να κάνουν σιγά σιγά heal. Οι μεγάλες διαφορές μεταξύ των σας επιτρέπουν να φτιάξετε ομάδα όπου ο κάθε ένας είναι κατάλληλος για πραγματικά διαφορετικές καταστάσεις και αναμετρήσεις. Από φινετσάτες Ιταλίδες με plasma gun και συμπληρωματικό επιθετικό drone, κλασικό μουσάτο καλόκαρδο γομάρι με αιματοβαμμένο shotgun, μέχρι αποτυχημένους action heroes και μέλη της ιαπωνικής μαφίας περιλαμβάνει το roster. Κάθε μέλος έχει στην ουσία 2 ειδικές κινήσεις, που μπορούν να διανθιστούν με διαφορετικά effects και abilities όταν τελικά ενεργοποιηθούν.
Upgrades στον ίδιο το χαρακτήρα, σε όπλα (αν και το main weapon δεν αλλάζει ποτέ) αλλά και buffs, που επηρεάζουν το σύνολο της ομάδας, δίνουν τις τελευταίες πινελιές για ένα σύστημα μάχης πραγματικά γρήγορο, αρκετά απλό αλλά με μπόλικη λεπτομέρεια για να καλύψει κάθε γούστο. Βέβαια μη χαίρεστε και τόσο γιατί παρά τα 15(!) διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας του Agents Of Mayhem (κάτι που ορίζεται πριν κάθε αποστολή και ανάλογα με την επιλογή καταλήγετε με διαφορετικό όγκο σε XP) η ποικιλία αντιπάλων είναι πολύ φτωχή για να κάνει όλες τις παραπάνω σκέψεις και ελπίδες να έχουν και τόσο μεγάλη σημασία. Πολλές φορές υπάρχει διαφορετική μείγμα αντιπάλων στα διάφορα πλήθη που σας επιτίθενται, αλλά και πάλι άμα δεν φτάσετε σε boss fight ή σε σημείο όπου ο τίτλος σάς συστήνει νέο είδος αντιπάλου (δεν είναι και πολλά αυτά) θα πολεμάτε συνέχεια τους ίδιους και τους ίδιους.
Η κατάσταση δεν γίνεται καλύτερη στα λημέρια της L.E.G.I.O.N. όπου και θα βρεθείτε αρκετές φορές, είτε για main είτε για side mission. Μπορεί η πλοκή να σας στέλνει σε πολλές διαφορετικές υπόγειες, εγκαταστάσεις, αλλά δεν θα αργήσετε να καταλάβετε πως μιλάμε για τα ίδια ακριβώς δωμάτια, τα ίδια ακριβώς objectives και τους ίδιους αντιπάλους. Ακόμα καλύτερες βέβαια είναι οι αποστολές σε αυτά που απλά πρέπει να πάτε από τη μια άκρη τους στην άλλη, περνώντας από διαφορετικά, μικρότερα δωμάτια και μπορείτε απλά να πάτε ευθεία (μιας και όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές) και να αγνοήσετε εχθρούς, απειλές και οτιδήποτε άλλο ενδιάμεσα.
Συνολικά ο ανοιχτός κόσμος του τίτλου είναι το καλύτερο σημείο για μάχη, λόγω άπλας, άνεσης και κυρίως πάρα πολλών διαφορετικών επιφανειών σε διαφορετικά ύψη που μπορούν να υποστηρίξουν τα μεγάλα άλματα των πρακτόρων σας. Η ίδια η Σεούλ όμως, παρόλο που είναι ευχάριστη έκπληξη εικαστικά μιας και προσπαθεί να γίνει πιο περίεργα φουτουριστική, δεν έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης για τον τίτλο. Καμία δραστηριότητα εντός της δεν είναι πραγματικά αναγκαία για να υποστηριχθεί ο κόσμος, εκτός ίσως από συγκεκριμένες εγκαταστάσεις στο χάρτη όπου πρέπει να εξολοθρεύσετε μεγάλες δυνάμεις της L.E.G.I.O.N. για να μειώσετε την επιρροή της στην περιοχή. Όσοι σκεφτήκατε τους κόκκινους κρυστάλλους που βρίσκονται διάσπαρτοι στην πόλη και μπορούν να δώσουν επιπλέον μόνιμα bonuses σε κάθε χαρακτήρα, μάλλον δεν καταλάβατε πόσο απλόχερα αυτοί προσφέρονται στον παίκτη και πόσο εύκολο αλλά και γρήγορο είναι να συμπληρώσετε με αυτούς τα 3 slots κάθε πράκτορα και να τους κάνετε υπερδύναμα χοροπηδηχτά ανθρωπάκια από πολύ νωρίς. Τι μένει λοιπόν για τον τίτλο της Volition; Κυρίως οι ίδιοι οι πράκτορες και πιο συγκεκριμένα οι αποστολές του καθενός που ενεργούν ως εργαλείο για να τους γνωρίσετε καλύτερα. Εκεί ξεφεύγει και το μυαλό και η συνολική γραφή προς λίγο καλύτερα μονοπάτια, ενώ έχει ενδιαφέρον να δείτε τους λόγους και τα κίνητρα του καθένα για να γίνει πράκτορας της οργάνωσης.
Συνολικά όμως έχουμε ένα όμορφο και διασκεδαστικό σύστημα μάχης και πολλά συνοδευτικά που δεν έχουν ιδιαίτερη γεύση. Ο ανοιχτός κόσμος είναι ευχάριστος στο μάτι αλλά δυσάρεστος σε περιεχόμενο, οι αποστολές εντός και εκτός των lairs της L.E.G.I.O.N. χαρακτηρίζονται από μονοτονία και επανάληψη, όπως άλλωστε και η ίδια η γκάμα των αντιπάλων. Το ίδιο το roster, παρόλο που επιδέχεται βελτίωσης, είναι μάλλον το πιο καλοβαλμένο κομμάτι του τίτλου μαζί με τη μάχη. Ακόμα όμως και αν σας κερδίσει πλήρως η γραφή και η «συρραφή» του συνόλου, οι μικρές λεπτομέρειες αφήνουν το Agents Of Mayhem σαν ένα supercar που ξέμεινε από βενζίνη. Κάτι σαν την απόλυτα αποτυχημένη απομίμηση αυτοκινήτου εντός του τίτλου που σας προσφέρει η οργάνωση και σατιρίζει τόσο λάθος τον KITT του Knight Rider που θα προτιμήστε να πάτε τελικά με τα πόδια. Και όσο περπατάτε, αντί για mayhem θα κάνετε meh-hem.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity