Ο χειρισμός του Afterburner 2 είναι λίγο πιο δύσκολος από ότι θα ήταν επιθυμητό στο Nintendo 3DS.
Εδώ εννοείται πως δεν υπάρχει ούτε η στοιχειώδης τεχνητή νοημοσύνη, μιας και τα αντίπαλα πυρά κατευθύνονται εντελώς αυτοματοποιημένα προς τον παίκτη και μάλιστα ορισμένες φορές δημιουργούν αρκετά δυσοίωνες καταστάσεις. Αν μάλιστα ο παίκτης έχει την ατυχία να βρίσκεται σε σημείο από το οποίο θα ξεπροβάλλουν οι εχθροί του, θα δει απογοητευμένος το αεροπλάνο του να καταστρέφεται χωρίς να έχει την παραμικρή ευκαιρία για αντίδραση. Ο χειρισμός του Afterburner 2 είναι λίγο πιο δύσκολος από ότι θα ήταν επιθυμητό στο Nintendo 3DS. Το γεγονός ότι θα πρέπει να ελέγχεται η ταχύτητα και το steering του αεροσκάφους ταυτόχρονα με την εκτόξευση πυρών προς τους εχθρούς κάνει τα πράγματα αρκετά περίπλοκα και τα πλήκτρα της κονσόλας φαντάζουν μικρότερα από ό,τι χρειάζεται. Αυτό, σε συνδυασμό με το δύσκολο ορισμένων πιστών και αντιπάλων, κάνει την εμπειρία λίγο κουραστική και ορισμένες φορές άβολη.
Ευτυχώς εδώ υπάρχει η επιλογή ρύθμισης των πλήκτρων της κονσόλας και έτσι είναι στην ευχέρεια του παίκτη το τι εντολές δίνει το κάθε πλήκτρο. Παρόλα αυτά το πρόβλημα παραμένει, αν και σε μικρότερο βαθμό, δίνοντας ακόμα την εντύπωση ότι το νεότερο φορητό σύστημα της Nintendo δεν είναι το πλέον φιλόξενο μέρος για ένα τέτοιου είδους port.
Το Afterburner 2 δεν ταιριάζει απόλυτα στη φύση του Nintendo 3DS, καταλήγοντας να κουράσει μετά από λίγες ώρες gameplay, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του για το αντίθετο.
Οι πίστες καταφέρνουν και διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους, έχουν το δικό τους ύφος και εντυπώνονται εύκολα στη μνήμη του παίκτη. Παρόλα αυτά, ο πυρήνας του παιχνιδιού εστιάζει στην εμπειρία που θα αφήσει το ίδιο το gameplay και όχι ο εικαστικός τομέας. Μετά το ξεκλείδωμα κάθε πίστας ο παίκτης μπορεί να επιλέξει την ίδια, ξανά και ξανά, ώστε να πετύχει το καλύτερο δυνατό σκορ, πράγμα που αποτελεί μεγάλη πρόκληση, ειδικά στις τελευταίες πίστες. Σε αυτό το σημείο, αν και η μεταφορά του κλασικού παιχνιδιού έχει γίνει πιστά και αποτελεσματικά, δεν αποτυπώνεται το arcade ύφος που θα ωθήσει τον παίκτη σε τέτοιου είδους προσπάθεια. Το χαρακτηριστικό που θα “κερδίσει” τους παίκτες μετά την ολοκλήρωση των 23 πιστών είναι το Special Mode, το οποίο “τρέχει” τα πάντα σε Slow Motion -όταν νικηθεί ο απαραίτητος αριθμός εχθρών- κάτι που κάνει ευχάριστη και εντυπωσιακή την καταστροφή του…οτιδήποτε γύρω από το αεροσκάφος του παίκτη.Το port του Afterburner 2 στο Nintendo 3DS αποτελεί σίγουρα ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι που δείχνει να σέβεται τις ρίζες του. Εικαστικά είναι ίδιο με επιπρόσθετο το 3D effect το οποίο λειτουργεί άψογα (και στο New 3DS ακόμα καλύτερα). Παρόλα αυτά χάνει πολύ από την αίσθηση που αφήνει ο άβολος χειρισμός του και η περιστασιακά υψηλή δυσκολία που θα οδηγήσει σε πολλά νεύρα.
Στην arcade εκδοση που ειχε ολοκληρο πιλοτηριο, το παιχνιδι αυτο ηταν ΕΜΠΕΙΡΙΑ. Λεω να το αγορασω και μονο για την ιστορια στο 3ds αν και φανταζομαι τις δυσκολιες στον χειρισμο.