Ο τίτλος φιλοδοξεί να πάρει τα σκήπτρα από το ΝΒΑ Jam, όμως δεν είναι μόνο το κακό ξεκίνημα, αλλά και η συνέχεια που δε βοηθάει σε κάτι τέτοιο. Το πρώτο και βασικό που θα βιώσετε από το κεντρικό menu είναι το input lag (σαν και περιμένετε να φορτώσει τίποτα όπως όλος ο χάρτης του The Legend Of Zelda: Breath of the Wild). Λίγη υπομονή. Ίσως οι developers δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει έννοιες όπως το γρηγορόσημο για να προχωρήσουν οι υπολογιστικές εργασίες. Αν καταφέρετε να επιβιώσετε από το αρχικό σοκ, πρέπει να ανοίξετε τα πέντε φακελάκια με τα χαρτάκια που περιέχουν τους παίκτες που αρχικά θα έχετε στη διάθεσή σας.
Ανοίγοντας τα φακελάκια με τους αθλητές, η αγωνία είναι η ίδια με αυτή που νιώθαμε όταν φεύγαμε από το περίπτερο έχοντας για πολλοστή φορά επενδύσει το χαρτζιλίκι μας σε αυτοκόλλητα της Panini.
Η αγωνία είναι η ίδια με αυτή που νιώθαμε όταν φεύγαμε από το περίπτερο έχοντας για πολλοστή φορά επενδύσει το χαρτζιλίκι μας σε αυτοκόλλητα της Panini. Γυρίζοντας κάθε χαρτάκι αποκαλύπτεται και ένας διαφορετικό αστέρας του NBA, είτε από τους εν ενεργεία, είτε από όσους έχουν κρεμάσει τα παπούτσια τους. Εννοείται πως ο καθένας έχει ξεχωριστές ικανότητες και δίχως καμία διάθεση παράβλεψης των καλών στοιχείων του παιχνιδιού, στο σημείο αυτό πρέπει να δοθούν τα εύσημα στην ομάδα ανάπτυξης για το γεγονός ότι δεν έχει έχει αποδώσει με μεγάλη πιστότητα μόνο την εμφάνιση των αθλητών αλλά και τα προσόντα τους. Έτσι, ο Shaq δεν πρόκειται ξαφνικά να γίνει αστέρας από τη γραμμή των 7,25μ ούτε ο Curry θα γίνει βασιλιάς των καρφωμάτων.
Οι αγώνες είναι 2 εναντίον 2 και στο Exhibition Mode, πέρα από τη σύνθεση της ομάδας σας, έχετε την ευχέρεια να καθορίσετε και αυτή της αντιπάλου. Κανόνες δεν υπάρχουν. Έννοιες όπως φάουλ, βήματα, μπρος-πίσω κ.λπ. έχουν αφεθεί στην άκρη για χάρη του θεάματος που ώρες ώρες θυμίζει περισσότερο κλωτσοπατινάδα παρά αγώνα μπάσκετ. Εννοείται πως ούτε λόγος για τραυματισμούς. Εδώ δεν πρόκειται για simulation αλλά για arcade, με τις πάσες-alley oop, τα εντυπωσιακά καρφώματα και τα τρίποντα να αποτελούν το αλάτι που νοστιμίζει το gameplay. Από την άλλη, η ύπαρξη του stamina bar, βοηθάει στο να μην ξεφύγουν τα πράγματα τελείως προς την κατεύθυνση του υπεράνθρωπου και του εξωπραγματικού. Η αναπλήρωσή της δεν καθυστερεί, όμως, μέχρι να πραγματοποιηθεί, κάθε παίκτης δεν μπορεί να εκτελέσει επιθετικές κινήσεις με απόλυτη ακρίβεια, ούτε και να βαράει ασύστολα οποιονδήποτε βρεθεί στο διάβα του.
Επιθετικά τα πράγματα είναι πιο βατά. Πάσα, κάρφωμα, δίποντο, τρίποντο, ριμπάουντ και το μόνο στοιχείο που απαιτεί εξοικείωση και σωστό timing είναι η ώρα που αφήνουμε το κουμπί του σουτ. Ευτυχώς υπάρχει η αντίστοιχη οπτική, προαιρετική, βοήθεια που βασίζεται στα πραγματικά στατιστικά των αθλητών και καθοδηγεί τους παίκτες. Έτσι αποφεύγονται οι γκρίνιες των αρχάριων που, απλά για να έχουν να πουν κάτι, δεν δέχονται ότι ο Reggie Miller έχει περισσότερες πιθανότητες να ευστοχήσει σε τρίποντο από τον Charles Barkley. Αμυντικά όμως είναι που κυριαρχεί το χάος. Εκεί που κανείς νομίζει ότι έχει πατήσει το κουμπί για κλέψιμο την πλέον κατάλληλη στιγμή, ο αντίπαλος, ως ταχυδακτυλουργός «εξαφανίζει» την μπάλα. Εκεί που νομίζει ότι έχει κάνει το τέλειο άλμα για κόψιμο ή ριμπάουντ, προσγειώνεται αλλού γι' αλλού και γενικά ο προσανατολισμός στην άμυνα καταντάει τόσο δύσκολος, όσο να προσπαθεί να βρει κανείς να διατηρήσει τον προσανατολισμό του στο βόρειο πόλο. Σε αυτά προσθέστε το γεγονός ότι, συχνά, η δράση παγώνει στιγμιαία έπειτα από κάποια αποτυχημένη προσπάθεια είτε της μίας είτε της άλλης πλευράς. Είναι προφανώς το απαραίτητο διάλειμμα για να εμπεδώσουν οι παίκτες την πλήρη έννοια της λέξης lag, μόνο που η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως στην προκειμένη, αλλά πηγή εκνευρισμού.
Το progression system είναι πολύ απλό και χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτήν που έχει να κάνει με τους παίκτες και σε εκείνη που αφορά στους αθλητές. Κάθε φορά που κερδίζετε, ειδικά σε αγώνα τουρνουά, επιβραβεύεστε με συγκεκριμένο αριθμό πόντων και κάθε φορά που ανεβαίνετε επίπεδο λαμβάνετε ως δώρο ένα νέο φακελάκι με αθλητές. Ακόμα και οι χαμένοι δεν μένουν τελείως παραπονεμένοι, όμως, στην περίπτωση αυτή, οι πόντοι που κερδίζουν είναι κατά πολύ λιγότεροι. Ακόμα, κάθε φορά που νικάτε, το ντουέτο της ομάδας σας μοιράζεται 200 πόντους, ενώ 100 πόντοι προστίθενται στον αντίστοιχο αθλητή κάθε φορά που πετυχαίνετε διπλό, τριπλό κ.ο.κ. χαρτάκι.
Εκεί που κανείς νομίζει ότι έχει πατήσει το κουμπί για κλέψιμο την πλέον κατάλληλη στιγμή, ο αντίπαλος, ως ταχυδακτυλουργός «εξαφανίζει» την μπάλα. Εκεί που νομίζει ότι έχει κάνει το τέλειο άλμα για κόψιμο ή ριμπάουντ, προσγειώνεται αλλού γι' αλλού.
Όσο μεγαλύτερο το επίπεδο ενός αθλητή, τόσο περισσότερες οι κινήσεις που μπορεί να εκτελέσει και κάτι παρόμοιο ισχύει σε επίπεδο παικτών για τα power-ups που τυχαία εμφανίζονται σε κάθε αγώνα. Αυτά μπορούν είτε να ανεβάσουν είτε να ρίξουν την ομάδα σας στα Τάρταρα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Σκεφτείτε να παλεύετε σε σημαντικό αγώνα, να πηγαίνετε πόντο-πόντο με τον αντίπαλο και προς το τέλος να δεχθείτε τρίποντο που, συνδυαζόμενο με power-up x2, προσθέτει 6 πόντους στο σκορ της άλλης ομάδας. Εκεί σκίζετε τα ιμάτιά σας και αναρωτιέστε, δικαιολογημένα, αν το ματς ήταν «αβαβά» ή όχι.
Καλό το single player mode, όμως το μεγαλύτερο μέρος της διασκέδασης βρίσκεται στις local και online αναμετρήσεις με φίλους και αγνώστους. Εννοείται ότι για να παίξετε διαδικτυακά πρέπει να διαθέτετε συνδρομή Xbox Live Gold (το παιχνίδι δοκιμάστηκε σε Xbox One). Επιπλέον, υπάρχει ένα κομμάτι του παιχνιδιού όπου θα καταφύγετε για να αυξήσετε επίπεδο του ανταγωνισμού και των συγκινήσεων και δεν είναι άλλο από τα Tournaments που λαμβάνουν χώρα σε μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου. Όσο περισσότερα τρόπαια κερδίζετε, τόσο περισσότερα γήπεδα ξεκλειδώνετε και το καλό είναι ότι αν χάσετε σε ένα αγώνα, δεν είναι απαραίτητο να ξεκινήσετε από την αρχή ολόκληρο του τουρνουά, αλλά δοκιμάζετε εκ νέου στο σημείο που είχατε χάσει την τελευταία φορά.
Τα συναισθήματα που αφήνει το NBA Playgrounds είναι ανάμεικτα και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως διάδοχος του NBA Jam. Οι περιορισμοί που θέτει το ίδιο στον εαυτό του, σε συνδυασμό με τις τεχνικές αστοχίες και ανισορροπίες ειδικά στον τομέα των power-ups, είναι στοιχεία που θα αφήσουν αρνητική εντύπωση ακόμα και σε φανατικούς του αθλήματος που ίσως στραφούν σε κάτι άλλο για να περάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Τα όμορφα γραφικά και οι προσεγμένες μουσικές επιλογές δεν μπορούν εννοείται να αντισταθμίσουν τα όποια θέματα υπάρχουν. Δυστυχώς, έχουμε να λέμε για μια ακόμα καλή ιδέα που ξεφούσκωσε κατά τη διάρκεια της υλοποίησης.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity