Η υπόσχεση του παιχνιδιού είναι πως ο παίκτης θα έχει την ευκαιρία να πάρει την ανθρωπότητα από το χεράκι, πριν καν αποκτήσει την ευκαιρία να υιοθετήσει εθνικές ταυτότητες και να την περάσει από εποχή σε εποχή με στιλ… αυτοκρατορικό. Αυτό που συμβαίνει ουσιαστικά είναι πως σε κάθε πέρασμα από μια ιστορική εποχή σε μια άλλη, ο παίκτης μπορεί να διαλέξει μεταξύ σημαντικών πολιτισμών της αντίστοιχης περιόδου. Αυτό δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπει τον πολιτισμό που χειριζόταν μέχρι τότε. Αντιθέτως τα χαρακτηριστικά του νέου πολιτισμού συντίθεται με εκείνα του προηγούμενου. Και κάθε νέα εποχή εμπλουτίζει περαιτέρω το μείγμα, άρα δημιουργεί και μια διαφορετική ακόμη ισορροπία, ένα διαφορετικό συνδυασμό προτερημάτων και αδυναμιών που έχει να διαχειριστεί και να αξιοποιήσει ο παίκτης στην μετέπειτα πορεία του. Με 60 διαθέσιμους πολιτισμούς και έξι διαφορετικές εποχές στο παιχνίδι, είναι προφανές ότι τα πιθανά κράματα είναι πολλά. Πάρα πολλά. Οι αριθμοί αυτοί δεν προέκυψαν από την επιθυμία να επιτευχθούν τόσοι πολλοί συνδυασμοί όσο από την ιδέα ότι κάπως έτσι εξελίσσονται οι πολιτισμοί με την πάροδο του χρόνου. Μας έμεινε ένα απλό περιστατικό που μοιράστηκε Γάλλος παρουσιαστής. Οι Γάλλοι τείνουν να θεωρούν εαυτούς Λατίνους, κάτι που μοιράστηκε ο ίδιος Γάλλος με μια Ιταλίδα, η οποία Ιταλίδα έβαλε αυτόματα τα γέλια και εξήγησε ότι για τους Ιταλούς οι Γάλλοι είναι κυρίως Γερμανοί, μπλεγμένοι με Άγγλους. Εκτός του ότι η Ιταλίδα φίλη έχει δίκιο, είναι αλήθεια ότι οι πολιτισμοί κάπως έτσι λειτουργούν, άσχετα με το ποιος αφομοιώνει ποιον στο τέλος. Οπότε η κεντρική ιδέα του Humankind παραμένει όρθια.
Επιστροφή στην πράξη όμως. Οι μονάδες, τα κτίρια κ.λπ. κάθε πολιτισμού θα είναι όσο πιο ιστορικά ακριβή γίνεται, ο συνδυασμός τους όμως είναι θέμα του παίκτη. Κάθε εξελικτικός κόμβος απαιτεί τη συγκέντρωση Fame, γύρω από το οποίο περιστρέφονται όλοι οι υπόλοιποι μηχανισμοί του παιχνιδιού. Οτιδήποτε κάνει ο παίκτης, είτε πρόκειται για την κατασκευή ενός μεγαλειώδους έργου ή τη νίκη στο πεδίο της μάχης, συγκεντρώνει Fame και με αρκετό από αυτό είναι που εξασφαλίζεται τελικά η «νίκη». Το σκεπτικό είναι πως ο παίκτης θα ανταμείβεται όπου κι αν εστιάσει και πως υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να μείνει κανείς στην ιστορία. Βέβαια, ουσιαστικά μιλάμε για συλλογή πόντων, άρα όλα θα κριθούν από τις ισορροπίες στη διανομή των πόντων βάσει δραστηριοτήτων κι αποτελεσμάτων. Το σίγουρο, έτσι κι αλλιώς, είναι πως το δείγμα του παιχνιδιού που είδαμε να τρέχει μπροστά στα μάτια μας δεν είναι πραγματικά αντιπροσωπευτικό, παρά μόνο ως προς το ύφος και μερικούς βασικούς μηχανισμούς. Η έκδοση ήταν pre-Alpha, άρα της έλειπε ακόμη περιεχόμενο, ενώ όλες οι διαδικασίες κυλούσαν γρηγορότερα για να προλάβουμε να δούμε διαφορετικούς συνδυασμούς και εξελικτικά στάδια. Ξεκινήσαμε ως homo sapiens και μάθαμε ότι ένας τρόπος να φτάσουμε σε επόμενο στάδιο είναι να αυξήσουμε τον πληθυσμό μας. Ωστόσο υπάρχουν εναλλακτικές, όπως γενικότερα υπάρχουν πολλαπλές δραστηριότητες. Αναφέρθηκε το κυνήγι ως μία από αυτές, μιας και ενέχει κινδύνους για τον πληθυσμό, ένα δύσκολο κι επικίνδυνο θήραμα όμως, προφανώς, φέρνει και Fame. Μπορούμε λοιπόν να διαλέξουμε από διαφορετικούς πολιτισμούς. Αν πάμε με τους Νουβίους μπορούμε θα ενσωματώσουμε τις βασικές τους ιδιότητες, όπως είναι η καλή επίδοση στην τοξοβολία. Έτσι θα είναι πιο εύκολο να προχωρήσουμε σε κατακτήσεις. Αν πάμε με τους Αιγυπτίους θα έχουμε καλύτερους μηχανικούς και μπορούμε να καταλήξουμε με πολιτιστικό πλεονέκτημα.
Τελικά στη δοκιμή καταλήξαμε με τους Αιγυπτίους. Ύστερα διαλέξαμε σημείο στο χάρτη για την ίδρυση πόλης. Η επιλογή σημείου είναι σαφώς στρατηγικής σημασίας, διότι δημιουργεί συγκεκριμένες συνθήκες για την οχύρωση, την επέκταση αλλά και την πιθανή πρόσβαση σε πολύτιμες πρώτες ύλες. Το χτίσιμο πόλης ισοδυναμεί με τοπική κυριαρχία, ορισμό συνόρων άρα και κριτήριο για το τι θεωρείται εισβολή. Η πόλη μπορεί να επεκταθεί εννοείται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ωστόσο μπορούμε να καταλήξουμε και διαφορετικά, ανάλογα οργανικά σε πραγματική μεγαλούπολη. Αν εγκατασταθούμε σε σχετικά κοντινές περιοχές και κάθε μας πόλη συνεχίσει να μεγαλώνει, τότε μπορούν να «συναντηθούν» και να ενωθούν σε ένα γιγαντιαίο σχηματισμό. Για οικονομία χρόνου είδαμε μοντάζ της εξέλιξης του παιχνιδιού, είδαμε τον πολιτισμό να συνδυάζεται με Κινέζους, Γερμανούς και διαφόρους άλλους. Το ενδιαφέρον είναι πως με τα στοιχεία όλων να συνδυάζονται και τις επεκτάσεις των πόλεων να γίνονται σε κύματα και σταδιακά, η αρχιτεκτονική καταλήγει μπλεγμένη με τρόπο τέτοιο που αντικατοπτρίζει τις προσμίξεις που διάλεξε ο παίκτης στην πορεία του παιχνιδιού. Ανοίγοντας το πλάνο βρίσκουμε άλλον πολιτισμό, τους Βενετούς. Κοιτάζοντας καλύτερα όμως βλέπουμε πως ενσωματώνουν στοιχεία των Καρχηδονίων, οπότε γίνεται αντιληπτό πως έχουμε μπροστά μας συνδυασμό με σαφές πλεονέκτημα στη θάλασσα και τη ναυπηγική. Σε άλλο σημείο είδαμε Βίκινγκς που είχαν καταφέρει να συνδυαστούν με Νουβίους και χάρη σε αυτό είχαν μια από τις πιο καλά οχυρωμένες πόλεις αλλά και δυνάμεις για να τη διατηρήσουν αλώβητη στις περισσότερες περιπτώσεις. Και στο πεδίο της μάχης παίζουν ρόλο οι προσμίξεις, αφού καθορίζουν το συνδυασμό σημαντικών εφευρέσεων που έχει στη διάθεσή της κάθε πλευρά. Οι μάχες στοχεύουν να είναι δυναμικές υποθέσεις, από την άποψη ότι αν δεν τελειώσουν γρήγορα, μπορούν να προστεθούν ενισχύσεις, να αλλάξουν τακτικές, να γίνουν υποχωρήσεις κ.λπ. Ουσιαστικά ο παίκτης ελέγχει στρατιές, όχι μεμονωμένες μονάδες, μπορεί όμως να τις συνδυάσει και να τις διασπάσει ανάλογα με το συμφέρον του αλλά και την τακτική που θέλει να εφαρμόσει.
Με υποστήριξη για 8 παίκτες σε online multiplayer, που μπορούν βέβαια να σχηματίσουν συμμαχίες αν θέλουν, είναι εύκολο να γίνει πολύ μεγάλος χαμός. Και μιας και λέμε για χαμό ενός κάποιου μεγέθους, ο χάρτης του κόσμου είναι τρομακτικά μεγάλος ακόμη και σε αυτήν τη φάση. Και δεν έχουμε ακόμη δείγματα από το ρόλο του εμπορίου, της θρησκείας και άλλων μηχανισμών που προφανώς και θα περιπλέξουν τα πράγματα. Κι αν τελικά κάποιος δεν είναι των προσμίξεων για κάποιο λόγο, μπορεί να εστιάσει όντως σε έναν μόνο πολιτισμό, καθώς αυτός αναπτύσσεται και εξελίσσεται, ωστόσο αυτό σημαίνει ότι δεν μπολιάζεται με νέες ιδιότητες που θα μπορούσαν να φανούν πολύτιμες και να ανοίξουν νέες διαδρομές. Κατά μία έννοια αυτός είναι ένας έμμεσος τρόπος να επιβάλει κανείς στον εαυτό του διαφορετικό είδος και επίπεδο δυσκολίας, αλλά και ευκαιρίες να δοκιμαστούν ακόμη πιο περίεργες προσεγγίσεις. Η φιλοδοξία της ομάδας είναι έκδηλη, το ότι δεν κινούνται στα τυφλά είναι επίσης προφανές -δεν είναι και πρωτάρηδες σε 4X strategy games έτσι κι αλλιώς-, ενώ μέχρι το 2020 έχουμε χρόνο ακόμη για να φανεί αν η ιδέα πίσω από την ίδρυση της εταιρείας θα έχει την τύχη που ελπίζουν οι δημιουργοί του Humankind.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity