Η στροφή στο τελευταίο στάδιο της παρακμής του ελληνιστικού βασιλείου της Αιγύπτου κερδίζει ματιές μονομιάς, αφού βασίζεται σε τελείως διαφορετική, φωτεινότερη παλέτα, τοπία και αρχιτεκτονική που καμία σχέση δεν έχουν με το παρελθόν της σειράς. Δεν ξέρουμε πώς θα αξιοποιηθούν όλα αυτά βέβαια στο σύνολο της περιπέτειας, μας εντυπώθηκαν για τα καλά όμως. Μια ματιά στην πόλη στην οποία κινούμασταν παίζοντας ήταν αρκετή για να αποκαλύψει ότι και η αρχιτεκτονική ακόμη είναι ανάμεικτη, με ελληνικορωμαϊκού τύπου κατοικίες δίπλα σε αιγυπτικής λογικής. Το ότι πετύχαμε συνοικία που ονομάζεται “Omorfi Villa” είναι απόδειξη ταυτόχρονα για τα παραπάνω αλλά και για την περιστασιακή αστοχία που είναι πια αναμενόμενη σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις. Με τα πάντα να είναι οργανωμένα γύρω από τον Νείλο βέβαια, η εξερεύνηση της πόλης σημαίνει πολλά περάσματα από ρηχά νερά, καμιά φορά και βαρκάδα από το ένα σημείο στο άλλο. Περισσότερες ευκαιρίες για να θαυμάσει κανείς τον περίγυρο δηλαδή.
Σε αυτό το περιβάλλον μας περίμενε ένα νέο, απλοϊκό θα λέγαμε, quest στο οποίο έπρεπε να εξιχνιάσουμε ένα έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος μιας ιερής αγελάδας. Με τα θρησκευτικά σύμβολα να μην είναι αστεία υπόθεση, κανείς δεν έπαιρνε στην πλάκα την όλη ιδέα. Μετακινήσεις, εντοπισμοί ατόμων, ερωτήσεις αλλά και έρευνα του χώρου ήταν στο μενού. Ουσιαστικά στόχος ήταν να πάρουμε μια ιδέα από ένα quest με πολλαπλά στάδια αντί για ένα απλό event σε μια τοποθεσία πριν αναλάβουμε το επόμενο quest που έχει σειρά. Όπως και να ‘χει, στο τέλος όλα είχαν να κάνουν με κουκούτσια και έναν αδελφό ιερειών που ήταν όμηρος. Στην επίλυση της ομηρίας πήραμε μια πολύ μικρή γεύση του συστήματος μάχης, που εξακολουθεί να είναι άχαρο, εσκεμμένα σε κάποιο βαθμό, και ταυτόχρονα διαφορετικό. Δεν θεωρούμε ότι το δείγμα ήταν αρκετό για να βγάλουμε άκρη, πάντως μπορούμε να σταθούμε στο ρόλο της ασπίδας, που υψώνεται ή χαμηλώνει με toggle, αλλάζοντας ουσιαστικά το stance και την κίνηση στο χώρο. Ουσιωδώς διαφορετική μας φάνηκε και η λογική μιας μάχης κόντρα σε αντιπάλους με ασπίδα ή χωρίς, πανοπλία ή χωρίς.
Γιατί δεν πήγαμε γυρεύοντας για περισσότερη μάχη; Διότι μας είπαν ότι υπάρχουν πρόχειρες πυραμίδες. Και πυραμίδες = τύμβοι με γρίφους. Και πάντα θέλουμε περισσότερους από δαύτους. Δοκιμάσαμε δυο, διαφορετικών μεγεθών, σε καμία περίπτωση επιπέδου Giza, και φαίνεται ότι το μέγεθος είναι ανάλογο και της πολυπλοκότητας των γρίφων. Βέβαια αυτοί δεν εκτείνονται απαραίτητα μόνο στο προφανές εσωτερικό, αφού καταλήξαμε και υπογείως για να βγει άκρη. Οι γρίφοι είναι λογικοί στη σύλληψή τους και συχνά εκτείνονται σε πολλαπλά δωμάτια στο εσωτερικό της πυραμίδας, με διάφορους παράγοντες να είναι αλληλένδετοι. Το φως ήταν η μια πρόκληση, οπότε ο πυρσός είναι πολύτιμος, αλλά τα σημεία ενδιαφέροντος δεν είναι πάντα προφανή. Για αυτό εδώ, αλλά και στην έρευνα που κάναμε για χάρη της ιερής αγελάδας, φάνηκε χρήσιμο το Eagle Vision που λειτουργεί περισσότερο ως προσωρινό detective mode σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ως γνωστόν βέβαια το Eagle Vision διαφέρει και quests με πιο ανοιχτή προσέγγιση. Πάνω στο quest φτάσαμε έξω από ένα ναό/φρούριο με το παιχνίδι να υποδεικνύει ότι εκεί σίγουρα βρίσκεται το άτομο που θέλουμε. Χωρίς όμως να φαίνεται η ακριβής θέση του, μόνο ότι βρίσκεται στη συγκεκριμένη περιοχή. Σε αυτό το στάδιο στείλαμε βόλτα τον αετό μας, τον οποίο ελέγχουμε καθώς ίπταται πάνω από την περιοχή που μας ενδιαφέρει, για να καθορίζουμε την ορατότητα ουσιαστικά. Σε αυτή τη διαδικασία εντοπίζουμε το πραγματικό σημείο ενδιαφέροντος ενώ έχουμε την ευκαιρία να δούμε τη θέση πιθανών αντιπάλων και βάσει των πληροφοριών που μαζεύουμε να σκαρφιστούμε κάποια προσέγγιση. Το πόσο σημαντική είναι η διαδικασία αυτή εξαρτάται από το design των αναμετρήσεων, και η απορία μας αυτή θα παραμείνει μέχρι το λανσάρισμα. Η έτερη απορία που μένει είναι η πορεία εξέλιξης τους χαρακτήρα και η λογική του skill tree που ποτέ δεν είναι σε αντιπροσωπευτικό στάδιο σε τέτοια builds. Με τον τίτλο να κυκλοφορεί μια μέρα πριν την επέτειο του Όχι, η αναμονή δεν θα είναι μεγάλη. Μετά τα τελευταία περίεργα βήματα του franchise πάντως, ελπίζουμε να χρειαστεί να θυμηθούμε μόνο το Όχι προς τους Ιταλούς, αντί για το Όχι στο Assassin’s Creed Unity.
Δείτε 15 λεπτά δράσης από το παιχνίδι, όπως το καταγράψαμε για τις ανάγκες του hands on preview μας.
Enternity TV: Gametech Playground Ep85: Παίξαμε στο Nintendo Switch 2!
Παρόλο που μου αρέσει η σειρά των Assasins Creed και τα έχω παίξει όλα έως και το Black Flag θεωρώ πως έχει αρχίσει να κουράζει.
Υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία προσωπικά πλέων δεν μου αρέσουν όπως πχ το Stealth κομμάτι του τίτλου. Θα προτιμούσα να είχε ποιο πολλά στοιχεία Infiltration & kill δανεισμένα από τη σειρά Splinter Cell παρά όπως είναι τώρα.
Βλέπω βίντεο που πάει υποτίθεται Stealth ανεβαίνει επάνω στο τοίχο μέρα μεσημέρι και ο φρουρός που είναι απέναντι δεν παίρνει χαμπάρι.....
Όπως και η μετατροπή του αετού σε τελευταίας τεχνολογίας Drone......... Καλύτερα για μένα να μην το κάνανε έτσι.
Ειλικρινά θα προτιμούσα να είχε μια στροφή προς το ρεαλισμό με καλύτερα στοιχεία Stealth όπως τα Splinter Cell και MGS V. Θα το έβρισκα αρκετά ποιο ενδιαφέρον.
Ενώ μου αρέσει το γεγονός πως έχουν ενσωματώσει αρκετά στοιχεία rpg βρίσκω τα παραπάνω θέματα που ανέφερα αρκετά για να με βγάλουν από την ατμόσφαιρα που θέλει να δώσει ο τίτλος.
Μακάρι να είναι καλό και με ωραίο σενάριο αλλά δεν με βλέπω να το αγοράζω παρά μόνο σε προσφορά του χρόνου και κάτω από τη μισή τιμή...
Φαντάσου να είχες παίξει και τα μετά το Black Flag. Εκεί να δεις «γλύκα».
Αυτό που μου λείπει περισσότερο προσωπικά είναι η ιδέα ότι η αναρρίχηση σε μεγάλο κτίριο ισοδυναμεί με επίλυση γρίφου. Η ιδέα αυτή έχει εγκαταλειφθεί εδώ και αρκετά χρόνια.