Enternity: Αρχικά Άρη θα θέλαμε να μας πεις για εσένα και τα πρώτα σου βήματα στον χώρο του game development.
Άρης Δραγώνης: Εγώ το 2005 που ξεκίνησα να παίζω video games, είχα πορωθεί να παίζω τότε, θυμάμαι όταν ξεκίνησα να παίζω World of Warcraft συγκεκριμένα. Όταν έτρεχα στο περιβάλλον εκεί πέρα είχε φοβερά γραφικά και μου έκανε εντύπωση και λέω “πώς τα φτιάχνουν αυτά τα γραφικά; πώς φτιάχνονται τα video games;” Έκατσα μια μέρα και είδα videos για το πως φτιάχνονται οι χαρακτήρες, το περιβάλλον μέσα στο παιχνίδι και λέω “αυτό έχει σχέση με ζωγραφική!” Επειδή εγώ ζωγράφιζα, είχα ταλέντο από την μητέρα μου, κληρονομικό. Είπα “να κάτι που μπορώ να κάνω!” Από εκεί το πήρα απόφαση να κάτσω να ασχοληθώ με την δημιουργία χαρακτήρων στα video games.
Όταν έγινα 18 το πήρα απόφαση να πάω απευθείας σε ένα ΙΕΚ ώστε να σπουδάσω κάτι που να έχει σχέση με αυτό. Τότε υπήρχε το 3D Animation και είχα κάνει 2 χρόνια στην Θεσσαλονίκη. 3D Animation δηλαδή η κίνηση του χαρακτήρα, πως περνάς κοκάλα και μετά περνάς skins στους χαρακτήρες. Αλλά ταυτόχρονα εγώ, κατά τη διάρκεια που μάθαινα στο ΙΕΚ μάθαινα μέσω internet μόνος μου, δηλαδή από videos στο YouTube, είτε από κάποια άλλα sites που πλήρωνες για να κατεβάσεις κάποια tutorials. Μάθαινα 3D modeling πάνω στο ZBrush. Τότε ήταν το πιο γνωστό και ακόμη βασικά είναι. Μου άρεσε πάρα πολύ γιατί ήτανε σαν να σχεδιάζεις 3D όψεις, από όλες τις διαστάσεις και είχα πορωθεί τότε. Θυμάμαι που καθόμουνα τουλάχιστον 7 -8 ώρες την ημέρα για να μάθω 3D modeling. Είχα πορωθεί, όλη μέρα αυτό έκανα.
Από ένα διάστημα και μετά, από 2 χρόνια αφού είχα γίνει θα έλεγα μέτριος προς καλός άρχιζα να δουλεύω για μερικά μικρά indie games. Πιο πολύ σαν freelancer. Μόνο και μόνο για να κερδίσω εμπειρίες. Το πως δουλεύουν οι άλλοι, τι απαιτήσεις υπάρχουν από τα studios και σε τι ποιότητα πρέπει να δουλεύω. Από ένα σημείο και μετά είχα δουλέψει freelancer σε ένα μικρό game, μετά είχα δουλέψει για ένα animation. Το πρώτο project που είχα αναλάβει ήτανε για το BlizzCon 2015. Είχα πάρει μέρος σε ένα διαγωνισμό filmmaking contest με έναν γνωστό filmmaker. Μου είχε ζητήσει να φτιάξω για την ταινία του τον Diablo από το Diablo 3, να του κάνω το μοντέλο και την κίνηση και να το περάσουμε σε live action film. Από κει και μετά αρχίσαν να ανεβαίνουν οι δουλείες μου, γιατί είχα αποκτήσει αρκετές εμπειρίες. Άρχισα και γινόμουνα αρκετά καλός και τότε άρχισα να παίρνω δουλείες επί πληρωμή από studios, από indie games και πάει λέγοντας. Έτσι ξεκίνησε όλο αυτό.
Model Images
Enternity: Βλέποντας το εντυπωσιακό background σου, θα θέλαμε να μας κάνεις μια εισαγωγή πάνω στο The Shore. Ποια ήταν η έμπνευση σου πίσω από τον μύθο του H. P. Lovecraft και η επιλογή ενός story driven adventure.
Άρης Δραγώνης: Εγώ θυμάμαι από ένα διάστημα και μετά είχα αποφασίσει έτσι για την πάρτη μου, ας το πούμε πιο λαϊκά να φτιάξω ένα project για τον εαυτό μου για να δοκιμάσω τις ικανότητες μου. Εγώ δεν είχα πότε ανοίξει Unreal Engine και να δουλέψω μέσα, πάντα δούλευα στο ZBrush και έφτιαχνα χαρακτήρες για video games.
Αποφάσισα μια μέρα να δω τι μπορώ να φτιάξω, να δω τις ικανότητες μου μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας. Ξεκίνησα να φτιάχνω ένα νησί, να τοποθετώ την θάλασσα, τον ουρανό, τον φωτισμό μέσα και η πρώτη σκέψη που είχα πάρει για να φτιάξω το The Shore είχε έρθει από την μυθολογία του H. P. Lovecraft. Πάντα στις αφηγήσεις του, αφηγούταν πως το περιβάλλον ήταν κρύο, όλα ήταν μυστηριώδης και άμεσος μου ήρθε μια σκηνή από King Kong του Peter Jackson που είχε πολύ πετυχημένη ατμόσφαιρα στα πρώτα λεπτά τις ταινία όταν είχανε φτάσει στο νησί. Από εκεί μου είχε έρθει πρώτα η έμπνευση και λέω ας δοκιμάσω να κάνω κάτι παρόμοιο αλλά πιο Lovecraft και πιο κρύο περιβάλλον. Απλά για να δοκιμάσω τι μπορώ να φτιάξω.
Έκανα μια φορά post τις πρώτες φωτογραφίες από την Unreal Engine 4 στο Facebook και θυμάμαι είχε φτάσει τις 700 αντιδράσεις και 280 σχόλια, όλοι είχανε πάθει πλάκα, νόμιζαν πως ήταν αληθινά σκηνικά από κάποιο μέρος. Από εκεί και μετά το πήρα σοβαρά, γιατί είχε τόση απήχηση και το ζητάει ο κόσμος γιατί να μην το συνεχίσω, να δω που μπορώ να φτάσω. Στην αρχή σκόπευα να φτιάξω ένα παιχνίδι σαν το Dear Esther που προχωράει ο παίκτης και αφηγείται διάφορα σκηνικά που θυμάται μέσα από την ζωή του. Από εκεί πέρα μου ήρθε όλη η έμπνευση, από το Dear Esther. Αφού έμαθα και άλλα πράγματα στην πορεία μέσα στην Unreal Engine λέω “τι άλλο μπορώ να βάλω;”.
Για 11 μήνες όλα τα visual και τα πάντα, τα είχα φτιάξει μόνος μου. Από κει και μετά είχα σκεφτεί για να το κάνω ακόμα καλύτερο πρέπει να χρησιμοποιήσω και blueprints, πιο εξειδικευμένα. Θυμάμαι είχα κάνει ένα post στο Polycount που είχα ζητήσει ένα προγραμματιστή να αναλάβει αυτός τα blueprints, ώστε εγώ να ασχοληθώ καθαρά στα visuals. Μετά από 11 μήνες μοιραστικά το project με ένα προγραμματιστή και δουλεύαμε μαζί. Αυτός έπιανε καθαρά τον κώδικα και εγώ έπιανα όλους τους χαρακτήρες, τα animations και τα γραφικά.
Για την επιλογή, είχα κάτσει και είχα ψυχολογήσει πως θα μπορείς να “αγγίξεις” το υποσυνείδητο του gamer που θα παίξει το παιχνίδι γιατί τα πιο πολλά games είναι πολύ απλά. Δηλαδή δεν θα κάτσουν να μπούνε στο σκεπτικό του ανθρώπου όταν θα παίζουν το παιχνίδι. Οπότε σκέφτηκα πως μπορώ να επηρεάσω τον gamer. Θα μπορώ να τον επηρεάσω με ένα πολύ ψυχρό περιβάλλον που απλά σε μερικά μέρη θα νομίζει ότι θα πεταχτεί κάτι. Δηλαδή ο φόβος για το άγνωστο. Αυτό κυνήγησα πρώτα. Να δημιουργήσω τον φόβο για το άγνωστο στον παίκτη και αυτό πιστεύω ήταν το πρώτο πράγμα που κατάφερα να φτιάξω. Όσοι είχανε δοκιμάσει το demo πίστευαν ότι κάτι θα πεταχτεί, από ένα σημείο θα βγει ένα τέρας. Ενώ στην ουσία δεν υπήρχε κάτι το τρομερό στην αρχή στο παιχνίδι. Μετά θυμάμαι όταν είχα προχωρήσει αρκετά το παιχνίδι, άρχισα να κάνω posts μέχρι και στα social media. Είχα βάλει θυμάμαι και άλλα πράγματα μέσα στο παιχνίδι, είχα φτιάξει και ολόκληρο story.
Αυτό το story είναι εμπνευσμένο από την μυθολογία του H. P. Lovecraft, αλλά το story που έχω φτιάξει για το The Shore είναι καθαρά δικό μου. Το story εξελίσσεται πάνω σε έναν 60αρη που έχει ναυαγήσει με την κόρη του σε ένα νησί και αφού την έχει χάσει, σκοπός του είναι να την βρει πίσω. Αλλά καθώς περιπλανιέται στο νησί ανακαλύπτει διάφορα μυστήρια που έχουν να κάνουν με το παρελθόν του, διάφορα μυστήρια για άλλους που έχουν ήδη ναυαγήσει εκεί πέρα και έχουν εξαφανιστεί. Οπότε όλο το παιχνίδι αναπτύσσεται μέσα από ένα μυστήριο για το τι συμβαίνει εκεί πέρα και ο σκοπός του παίκτη είναι να βρει την κόρη του πίσω. Το story είναι λίγο slow burn και εξελίσσεται σιγά σιγά, οπότε στην αρχή ο παίκτης θα πρέπει να βρει τους γρίφους, να ψάξει τι συμβαίνει σε αυτό το νησί και μετά αρχίζει να διαδραματίζεται σαν horror πάρα σαν mystery. Είναι βασισμένο τελείως σε κοσμικό horror, είναι τελείως απόκοσμο. Το παιχνίδι φτάνει να είναι τελείως απόκοσμο στο τέλος. Ο παίκτης θα αναγκαστεί να μπει σε άλλες διαστάσεις και να έρθει αντιμέτωπος με πράγματα που δεν μπορεί να κατανοήσει. Αφήνει αναπάντητα ερωτήματα.
Enternity: Όπως αναφέρεις το The Shore είναι ένα story driven adventure, πως πιστεύεις ότι το δημιούργημα σου διαφέρει από το σύνολο του είδους.
Άρης Δραγώνης: Το The Shore δεν είναι repetitive. Δηλαδή δεν θα δεις τα ίδια πράγματα συνέχεια καθώς παίζεις. Κάθε φορά θα βλέπεις κάτι διαφορετικό και σου προσφέρει το wow factor, δηλαδή κάθε φορά που θα βλέπεις κάτι καινούριο θα σου πέφτει το σαγόνι γιατί θα βλέπεις κάτι το τρομερό, δεν θα το περιμένεις. Πιστεύω είναι αυτό που πέτυχαμε στο The Shore να προσφέρει στον παίκτη.
Enternity: Αν και νωρίς για μια τέτοια ερώτηση. Το The Shore θα είναι αυτοτελές ως δημιούργημα; Θεωρείς ότι σου ανοίγει την πόρτα για να το επεκτείνεις σαν σύμπαν ή σκοπεύεις μελλοντικά να δημιουργήσεις κάτι καινούριο, ένα διαφορετικό παιχνίδι.
Άρης Δραγώνης: Το The Shore θα το συνεχίσω μετά γιατί θα πρέπει να το βγάλω σε VR και κονσόλες, οπότε θα συνεχίσουμε να κάνουμε updates και σίγουρα θα βάλουμε και αλλά πράγματα μέσα. Υπάρχει μεγάλη κοινότητα από τους fans που ζητάνε το VR version. Θα είναι το ίδιο παιχνίδι αλλά θα έχει διαφορετικά events και θα είναι πιο open world ακόμα, ώστε ο παίκτης να εξερευνήσει όποια στιγμή θέλει την τάδε σπήλια, να ενεργοποιήσει το τάδε event και να δει αυτό το τέρας. Ναι, θα υπάρχει εξέλιξη πάνω στο The Shore. Αφού τελειώσουμε με κονσόλες και VR version μετά θα φτιάξω το next project που έχω ήδη στο μυαλό μου. Το μόνο που μπορώ να “διαρρεύσω” είναι ότι θα είναι πιο απόκοσμο από το The Shore. Θα είναι πολύ creepy και θα είναι πολύ ακραίο. Θα είναι Lovecraftian, αλλά δεν θα έχει να κάνει με τον κόσμο τον δικό μας, ούτε θα είναι κάποιο sci-fi. Απλά θα είναι σε άλλη διάσταση οπού με το που ξεκινάς αφήνει πολλά ερωτήματα στον παίκτη. Θα είναι τελείως cosmic.
Enternity: Σαν gamer κυρίως, τα παιχνίδια που σου αρέσουνε και θα ήθελες ίσως μελλοντικά να ασχοληθείς με αυτά δημιουργώντας ένα δικό σου παιχνίδι. Τι σου αρέσει να απολαμβάνεις;
Άρης Δραγώνης: Εγώ όταν έφτιαχνα το The Shore απολάμβανα το κάθε πράγμα που έφτιαχνα. Από χαρακτήρες, από περιβάλλον, τον φωτισμό που έφτιαχνα μέσα στο παιχνίδι. Όλα είχαν πολύ πλάκα καθώς τα έφτιαχνα γιατί δεν αντιμετώπισα κάποια προβλήματα. Τα ήξερα ήδη από τις γνώσεις που είχα από το παρελθόν, οπότε το να φτιάχνω για εμένα ένα παιχνίδι είναι πολύ ευχάριστο. Θα χαλαρώσω στον υπολογιστή μου, στην δεύτερη οθόνη θα παίζει μια ταινία και στην άλλη θα φτιάχνω το παιχνίδι. Οπότε όλη η διαδικασία είναι αρκετά χαλαρή, αρκετά ευχάριστη. Είναι κάτι που το αγαπάω.
Είμαι πολύ επιλεκτικός στα games που παίζω. Δεν παίζω εύκολα πολλά games, παίζω κάποια λίγα και συγκεκριμένα. Παράδειγμα ένα game που παίζω πολύ καιρό είναι το Squad. Αυτό το παιχνίδι βασίζεται στον ρεαλισμό, προσπαθεί να στον προσφέρει όσο γίνεται που υπάρχει σε αληθινές μάχες που είναι 34 άτομα ενάντιων 34 άτομα και είναι στην δικιά μας εποχή. Πρέπει να κατακτήσεις κάποιες βάσεις, πολεμάς δηλαδή στο Αφγανιστάν είτε είσαι Αμερικάνος, είτε είσαι Ρώσος και αυτό που μου αρέσει είναι ότι για να νικήσεις πρέπει να υπάρχει οπουδήποτε επικοινωνία. Αν δεν έχεις μικρόφωνο σε διώχνουν, σε κάνουν kick. Πρέπει να μοιράζεστε σε squads ανά οχτώ άτομα και κάθε squad έχει τον δικό του leader μέσα. Πρέπει να σου δίνει οδηγίες και εντολές ο squad leader και εσύ να της εκτελείς ώστε να ολοκληρωθεί μια μάχη και να κερδίσετε. Αυτό που με συναρπάζει στο game είναι η συνεργασία.
Άλλα games που παίζω for fun είναι το Οverwatch πολύ πετυχημένο παιχνίδι της Blizzard, League of Legends παίζω μια στο τόσο που και που. Τώρα πρόσφατα υποστήριξα ένα indie παιχνίδι το Mortal Shell που είναι Dark Souls style και Dark Souls games παίζω και αυτά είναι πολύ fun. Θυμάμαι το αγαπημένο μου παιχνίδι που είχα παίξει ποτέ και μου άρεσε και ακόμα είναι στο μυαλό μου σαν καλύτερο top game είναι το Shadow of the Colossus. Το Cyberpunk δοκίμασα λίγο αλλά απογοητευτικά γιατί σαν παιχνίδι δεν ήταν ολοκληρωμένο, αλλά πιστεύω στο μέλλον θα κάνουν πολύ καλή δουλειά, απλά θα πάρει λίγο χρόνο.
Enternity: Μέσα από τις προσωπικές σου προτιμήσεις τι είδες από τα παιχνίδια αυτά που θα σε έκανε να πεις ότι «αυτό το θέλω και στο δικό μου παιχνίδι»;
Άρης Δραγώνης: Ένα factor που έχω από εκεί είναι το Dear Esther και τα The Myst. Το Dear Esther είναι πολύ γνωστό παιχνίδι. Δεν κάνεις κάτι σπουδαίο, απλά περπατάς και ο παίκτης αφηγείται. Σε κουμπώνει μέσα στο παιχνίδι γιατί η μουσική ταιριάζει με το περιβάλλον που κοιτάς γύρω σου, ταιριάζει με τα λόγια του παίκτη και το περιβάλλον είναι πολύ αισθητό στο μάτι. Όταν έφτιαχνα το The Shore κοίταξα αυτά τα factors να τα έχω μέσα στο The Shore, ώστε ο παίκτης να δεθεί με το περιβάλλον που βλέπει και με αυτά που ζει μέσα στο παιχνίδι.
Enternity: Σαν indie developer και ως ένα άτομο που φτιάχνει μόνος του το δημιούργημα του χωρίς να έχει την υποστήριξη ενός μεγάλου ή μικρού studio, πως βλέπεις τη βιομηχανία τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο πριν και μετά τον COVID;
Άρης Δραγώνης: Πιστεύω τους indie developers σαν εμένα που δουλεύουμε από το σπίτι δεν μας επηρέασε ο COVID. Ίσα ίσα μας ανάγκασε να μείνουμε σπίτι και να δουλέψουμε ακόμα πιο πολύ σε αυτό που κάνουμε. Τώρα μεγάλες εταιρείες τις επηρέασε με μεγάλη διάφορα, γιατί οι μεγάλες είναι πολλά άτομα που πρέπει να συνεργαστούν μαζί, πρέπει να υπάρχει επικοινωνία. Τις μεγάλες εταιρείες τις επηρέασε, τους indie developers όχι δεν νομίζω. Γιατί κάθε indie developer, 1-2 άτομα δουλεύουν μέσω one drive ή κάποιο άλλο πρόγραμμα που μοιράζονται το project και δουλεύει ο κάθε ένας από το σπίτι του, χωρίς να υπάρχει κάποια απαιτούμενη τρελή επικοινωνία.
Στην Ελλάδα ήμαστε αρκετά πίσω. Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα στην Ελλάδα. Τώρα σαν indie developer πιστεύω από το 2020 και μετά τα indies έχουν ανεβεί. Ο κόσμος έχει πιο μεγάλη εμπιστοσύνη στους indie developers, παρά στις μεγάλες εταιρείες και αυτό είναι καλό. Σαν indie developer με συμφέρει αρκετά εμένα. Το The Shore έχει τραβήξει αρκετή προσοχή και από μεγάλους YouTubers και από μεγάλα πρόσωπα που δουλεύουν στο Hollywood. Παράδειγμα, ένας από τους τρεις soundtrack artists που φτιάχνουνε την μουσική είναι ο soundtrack artist που έχει φτιάξει τα soundtracks για τους Avengers, τα Star Wars και για μεγάλες ταινίες. Το soundtrack του trailer το έχει φτιάξει ο Apollon de Moura, ο artist αυτός έχει δουλέψει στους Avengers και στο Star Wars. Μέχρι και παραγώγους από την Lionsgate τράβηξε την προσοχή και από την Sony. Κάποιοι το πέρασαν για ταινία, το έβαλα μέχρι και σε trailers για ταινίες. Γενικά έχει τραβήξει την προσοχή. Σε αυτό είμαι ευχαριστημένος, αλλά δεν παύει να με βγάζει από την ιδεολογία που έχω για το πως θα δουλεύω.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity