Με την αλλαγή νοοτροπίας να είναι δύσκολη υπόθεση (γιατί νομίζετε ότι ο Hirai μιλά κάθε τόσο για “One Sony” - για να το ακούνε οι έξω αλλά, κυρίως, οι μέσα) η προσαρμογή δεν έχει τελειώσει. Για την ακρίβεια βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Η εταιρεία μπορεί να έχει κέρδη, αλλά η εξάρτησή της από το ίδιο το PlayStation είναι τεράστια. Τόσο ώστε να ορίζεται η μοίρα της από αυτό. Με λίγα λόγια η απόλυτη, ξεκάθαρα, αδιαμφισβήτητη επιτυχία του PS4 δεν θα μπορούσε να έρθει σε καλύτερη ή σημαντικότερη χρονική περίοδο. Παρόλα αυτά η ιαπωνική εταιρεία εξακολουθεί να είναι ισχυρή σε μια σειρά από αγορές, άλλες σημαντικότερες και άλλες όχι. Όταν τη φέρνετε στο μυαλό σας, καλό είναι να τη συνδυάζετε με τα ακόλουθα:
PlayStation
Digital Imaging
Sony BMG
Sony Pictures
Sony Mobile
Sony Television
Bravia
Βάζει και αλλού το χέρι της αλλά αυτοί είναι λίγο-πολύ οι βασικοί της πυλώνες. Με εξαίρεση ίσως τη Sony Mobile και τις τηλεοράσεις. Πάνω από όλα όμως στηρίζεται στα πρώτα δύο. Στο digital imaging η Sony έχει φοβερή πια εξειδίκευση στο σχεδιασμό και κατασκευή φωτογραφικών αισθητήρων. Τόσο που έχει ως πελάτες τα μεγαλύτερα ονόματα της κινητής και έχει πια όνομα της προκοπής σε μεσαία και επαγγελματική κατηγορία φωτογραφικών μηχανών και, καμιά φορά, δίνει αισθητήρες και σε ανταγωνιστές της σε εκείνη τη βιομηχανία. Ειδικά σε smartphones και tablets, αν έχετε τη συσκευή σας σε (φωτογραφική) εκτίμηση, οι πιθανότητες λένε ότι στην πραγματικότητα έχετε σε εκτίμηση τη δουλειά της Sony. Η αγορά αυτή όμως δεν “φωνάζει” το όνομα της εταιρείας όσο το PlayStation.
Το PlayStation φέρνει τζίρο, κέρδη και είναι το μοναδικό προϊόν της εταιρείας που μπορεί να πει κανείς ότι αντιμετωπίζεται από το κοινό όπως κάποτε και το Walkman. Δηλαδή ως η προφανής, αυτονόητη επιλογή, ή έστω η επιλογή που κανείς δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του, ακόμη και αν μπορεί να την αποφύγει για τον οποιονδήποτε λόγο. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η εταιρεία είναι ευάλωτη. Μια καθαρή αποτυχία του PlayStation επηρεάζει πολύ περισσότερο από κάθε άλλη τα οικονομικά μεγέθη της εταιρείας. Η Sony το αντιλαμβάνεται αυτό φυσικά και κάνει πλέον προσπάθειες να βάλει πόδι και σε διαφορετικές αγορές με σχεδόν παράξενα προϊόντα (όπως η δικτυωμένη λάμπα το γυάλινο περίβλημα της οποίας λειτουργεί ως ηχείο). Βέβαια η μεγάλη εξάρτηση από το PlayStation προφανώς και δεν είναι συνώνυμο της καταδίκης. Αρκεί να σκεφτούμε ότι το iPhone είναι υπεύθυνο για τα 2/3 του τζίρου της Apple. Η εξάρτηση αυτή σημαίνει όμως ότι το μεγαλύτερο βάρος της εταιρείας θα πέφτει σταθερά εκεί μέχρι να βρει κάποιο άλλο ανάλογα δυνατό στήριγμα ή μερικά που, συνολικά, να είναι υπεύθυνα για μεγάλο κομμάτι της δραστηριότητάς της. Έτσι η εταιρεία είναι αναγκασμένη να σκέφτεται περισσότερο σαν Nintendo σε κάποια θέματα, με τη λογική ότι και η Nintendo δεν έχει ακριβώς κάπου αλλού να γείρει έτσι και πάνε όλα στραβά.
“Άνοιγμα” υπηρεσιών PlayStation
Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που σκεπάζει διάφορες νέες υπηρεσίες της με το brand του PlayStation. Το Quriosity έγινε Movies Unlimited πριν γίνει τελικά PlayStation Video. Αντίστοιχα είχαμε το Music Unlimited που έγινε PlayStation Music και, κατά βάση πλέον, λειτουργεί σε συνεργασία με το Spotify. Αντίστοιχα το PlayStation Vue είναι αμερικανοκεντρική υπηρεσία που προσφέρει πρόσβαση σε live TV μέσω δικτύου αλλά και δυνατότητα catch up. Το PlayStation Plus δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Μπορεί χωρίς συνδρομή σε αυτό να μην είναι δυνατό το online multiplayer, αλλά η απλή αλήθεια είναι ότι όσοι πληρώνουν το κάνουν πάνω από όλα για τη δωρεάν χρήση αρκετών games κάθε μήνα. Και κάπου στον ορίζοντα υπάρχει και το PlayStation Now, υπηρεσία game streaming με δυνατότητα αγοράς, ενοικίασης τίτλων και πρόσβασης με συνδρομή.
Αλλά αξίζει ειδικότερη αναφορά αυτή η υπηρεσία που θα αφήσουμε για λίγο αργότερα. Σημασία έχει ότι όλες σχεδόν οι νεότερες δικτυακές υπηρεσίες της Sony συνδέονται με το PlayStation. Και λέμε σχεδόν διότι, δείχνοντας το παλιό προβληματικό της πρόσωπο, η εταιρεία ανακοίνωσε την υπηρεσία Ultra, μέσω της οποίας θα έχουν πρόταση σε ταινίες υπερυψηλής ανάλυσης κάτοχοι 4K TV της Sony. Όταν στο Netflix παρέχεται ανάλογο περιεχόμενο με 2 ευρώ παραπάνω στη συνδρομή και παρά το γεγονός ότι υφίσταται ήδη το PlayStation Movies. Κάτι τέτοια είναι χαρακτηριστικά “κουφά” της Sony. Χώρια που, για την ώρα τουλάχιστον, ούτε για το τυπικό δεν έχει αναφερθεί ως μελλοντικός στόχος της υπηρεσίας το PS4, το οποίο έχει όλα όσα χρειάζεται για να δείξει video στη σχετική ανάλυση και κινηματογραφικό ή τηλεοπτικό frame rate. Υποθέτουμε ότι, κάποια στιγμή, κάποιος θα καταλάβει ότι κάτι πρέπει να γίνει λίγο διαφορετικά σε αυτήν την ιστορία.
Επιστροφή στην καρδιά της εταιρείας
Τώρα που έχουμε μια γενικότερη εικόνα για την εταιρεία, και τη σιγουριά ότι χωρίς το PlayStation δεν πάει πουθενά η ιστορία, ώρα να στραφούμε στο καίριο αυτό προϊόν. Το να εξηγούμε τα απλά στην περίπτωση του PlayStation μικρή σημασία έχει. Στο χώρο της κονσόλας έχει το ισχυρότερο hardware (χαρακτηρισμό που προτιμούμε να αντιμετωπίζουμε διαφορετικό από το “καλύτερο hardware”) και το χωρίζει τέτοια απόσταση από το δεύτερο που ο μόνος τρόπος να καλυφθεί είναι να αρχίσει να μετρά αλλιώς η Microsoft ή να γίνει κάποιο θαύμα ικανό να διαγράψει από τη μνήμη ακόμη και τον Donald Trump. Με αυτήν τη δεδομένη ασφάλεια η Sony έχει το περιθώριο να κάνει με μια κάποια ηρεμία τις επόμενες κινήσεις της, με βάση τα προτερήματα και τις αδυναμίες της.
VR
Αυτήν τη στιγμή η Sony είναι η μόνη εταιρεία με συγκεκριμένα πλάνα περί εικονικής πραγματικότητας. Είναι σίγουρο ότι δεν θα έχει την ισχυρότερη πρόταση, μπορεί όμως να έχει τη φθηνότερη. Το πραγματικό της πλεονέκτημα είναι η εγκατεστημένη της βάση. Υπάρχουν πάνω από 35 εκατομμύρια κονσόλες σε χέρια τελικών χρηστών που θα μπορούν να λειτουργήσουν με το PlayStation VR, την ώρα που είναι απορίας άξιο αν υπάρχουν τόσα PC με τα προτεινόμενα specs για Oculus Rift και HTC Vive. Κι αν υπάρχουν θα διαφέρουν φυσικά μεταξύ τους κάνοντας τη βελτιστοποίηση του οτιδήποτε πιο απαιτητική και χρονοβόρο υπόθεση. Η δεδομένη εγκατεστημένη βάση και οι αυξημένες πιθανότητες για να είναι το PS VR η φθηνότερη πρόταση μπορούν να οδηγήσουν σε νούμερα που είναι ικανό επιχείρημα για developers να στοχεύσουν πρώτα ή έστω να μην αφήνουν ποτέ απ' έξω το σύστημα της Sony, όχι τουλάχιστον χωρίς να αλλάξουν χέρια κάποια χρήματα.
Βέβαια το κόστος θα είναι το λιγότερο. Το κόστος μειώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Η πραγματική πρόκληση είναι να πειστεί ικανός αριθμός ανθρώπων ότι είναι λογικό να είναι στο σπίτι του με…κάσκα στο κεφάλι. Μη σας μπερδεύει ο ενθουσιασμός των media. Θυμηθείτε ότι υπάρχει εδώ και καιρό και, παρά τις προειδοποιήσεις από πιο ήρεμα μυαλά, η πλειοψηφία κατάφερε και πάλι να συγκλονιστεί από το κόστος των Rift και Vive. Την ώρα που, εδώ που τα λέμε τα μασημένα λόγια περί κόστους που ακούμε εδώ και χρόνια έπρεπε να πείσουν τους πάντες ότι δεν υπάρχει ελπίδα για ξεκίνημα με προσιτό κόστος. Θυμίζουμε επίσης τον ενθουσιασμό περί 3D. Τα fanboys κατάπιαν το company Kool Aid, ειδικά στις κονσόλες, πολλές εταιρείες έκαψαν πολύ χρήμα για να παρουσιάσουν την όλη ιστορία ως φοβερή στον κόσμο. Το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα δεν ήταν αρκετά καλό, ήταν κατώτερο από αυτό που (λανθασμένα) είχε πλάσει στο μυαλό του το κοινό ως εφικτό έως αυτονόητο και, το σημαντικότερο, υπήρχε μεγάλος αριθμός ανθρώπων που απλά θεωρούσε αδιανόητο να φοράει κάτι για να βλέπει, στην καθημερινότητα και όχι σε κινηματογραφική αίθουσα, ταινίες, σειρές και games. Επί 3D ο (διοπτροφόρος) γράφων άκουγε ανθρώπους να λένε στα σοβαρά μπροστά του ότι δεν είναι αυτοί προβληματικοί για να φοράνε γυαλιά. Και αυτοί οι άνθρωποι ήταν πολλοί, όχι ένας και δύο. Αυτή η μερίδα δεν υπάρχει περίπτωση να καταπιεί έτσι απλά την ιδέα της “κάσκας”. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη Sony (και όχι μόνο για αυτή βέβαια) που, σε αντίθεση με τον ανταγωνισμό, θα είναι σε θέση να δείχνει το προϊόν της σε πολύ περισσότερο κόσμο στη λιανική, λόγω της διαφορετικής σχέσης και παρουσίας που έχει με το εμπόριο και τον τελικό καταναλωτή.
Ο καλύτερος “πάγκος”
Το πραγματικά μεγάλο όπλο της Sony είναι τα Worldwide Studios και τα πάρα, πάρα πολλά franchises που έχει στη διάθεσή της. Και πάλι, το αν είναι τα “καλύτερα” είναι σχετικό, ειδικά μπροστά στη δύναμη του Mario. Όμως (έμφαση στο “όμως”) η Sony έχει το μεγαλύτερο εύρος σε είδη εσωτερικών παραγωγών και ιδιόκτητα franchises και μπορεί να απευθυνθεί με μεγαλύτερη ευκολία σε διαφορετικά είδη gamer. Εφόσον βέβαια το πάρει απόφαση. Διότι η ασφάλεια που αισθάνεται στην παρούσα την έχει οδηγήσει περισσότερο σε υποστήριξη τρίτων και συμπαραγωγές έναντι αποκλειστικότητας, παρά σε έκρηξη δημιουργικότητας στις δικές της ομάδες. Μπορεί αυτές να ετοιμάζουν επιχειρήματα για VR. Μπορεί και όχι. Τα τελευταία τρία χρόνια όμως, αν τα βάλετε κάτω, η Sony είναι πιο επιφυλακτική όσον αφορά στη δημιουργία νέων franchises και, προπαντός, την πυκνότητα των δικών της τίτλων. Αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να ανεβάσει ταχύτητα γιατί, όσο πάει, το hardware θα είναι λίγο πολύ παρόμοιο για όλους. Το περιεχόμενο όμως όχι. Και στο τέλος δεν κερδίζει όποιος έχει τους περισσότερους κινηματογράφους, αλλά εκείνος που εξασφαλίζει το 40% του τζίρου ολόκληρου του κλάδου με τις ταινίες που ρίχνει στο πανί (βλ. Warner Bros.). Η επέκταση του PlayStation πέρα από το ίδιο το PS4.
PS (not so) Now και backwards compatibility
Όταν η Sony αγόραζε την Gaikai κι έφτιαχνε συστοιχίες PS3 σε form factor που ταιριάζει σε κλασικά server racks, έδειχνε ότι έχει πλάνο και προτίθεται να μείνει πιο πιστή σε αυτό από ό,τι στο PS Vita και το PS TV. Από το Gaikai γεννήθηκε το PS Now, game streaming service που λειτουργεί σε PS4 και PS3, αναμένεται σε PS Vita και PS TV, ενώ βλέπουμε την υπηρεσία σε τηλεοράσεις Bravia αλλά και Samsung. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το PS Now είναι μια υπηρεσία που η Sony θέλει να διατίθεται σε ό,τι υπάρχει πρόχειρο με οθόνη, δυνατότητα σύνδεσης στο δίκτυο και επικοινωνίας με DualShock. Όσες περισσότερες συσκευές υποστηρίζονται, τόσες περισσότερες και οι συσκευές που μπορούν να προσποιούνται ότι είναι PS3. Σύμφωνα με τη Sony το μέλλον του PS Now περιλαμβάνει streaming τίτλων από κάθε PlayStation που έχει δει το φως της αγοράς.
Εν ολίγοις το PS Now έχει διπλό ρόλο: α) την επέκταση του PlayStation brand εκτός του PlayStation hardware και β) το έμμεσο backwards compatibility. Το δεύτερο μέρος εξακολουθεί να είναι κάπως δύσκολη υπόθεση βέβαια διότι το emulation είναι μονόδρομος αλλά απαιτεί χρόνο, κόπο και εξειδίκευση που δεν μπορεί να προσφέρει μια εταιρεία όπως η Sony στην ένταση που μπορεί μια εταιρεία όπως η Microsoft με πρακτικά άπειρους software engineers. Θα πάρει λοιπόν χρόνο. Και κόμη και όταν όλα μπουν σε σειρά, το PS Now θα έχει και πάλι κάποιες ιδιαιτερότητες. Εξαρτάται ουσιαστικά από το εύρος και την απόκρισης κάθε σύνδεσης στο internet και προσθέτει lag σε σχέση με την “κανονική” αναπαραγωγή ενός παιχνιδιού. Αυτά είναι θέματα που λύνονται, όχι όμως γρήγορα και όχι μόνο από τα χέρια της Sony. Καμία εταιρεία δεν μπορεί να αναγκάσει μαγικά διεθνείς αγορές να αναβαθμίσουν ξαφνικά τα δίκτυά τους και να προσφέρουν ολοένα και καλύτερες ταχύτητες σε χαμηλότερες τιμές. Τώρα λοιπόν το απαραίτητο bandwidth είναι τα 5mbps, το οποίο, λίγο πολύ, ισοδυναμεί με επίπεδα YouTube σε ανάλυση 720p, στην ανάλυση που μας ενδιαφέρει έτσι κι αλλιώς αφού ήταν η πιο τυπική περίπτωση σε τίτλους PS3. Η διαφορά από την…πραγματικότητα είναι ορατή και θα συνεχίσει να είναι για σημαντικό διάστημα ακόμη.
Αν όμως δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε το PS Now ως backwards compatibility; Εκ των πραγμάτων η κατάληξη και για τους servers του PS Now θα είναι το emulation. Ναι, οι PS3 servers έχουν ήδη ό,τι χρειάζονται για να τρέξουν τίτλους PS2 και PSone σε emulation, αλλά αυτό το hardware και το software δεν έχει νόημα να συντηρείται για πάντα. Το κλασικό emulation σε PC hardware είναι θέμα χρόνου. Και όταν γίνει και αυτό, τι εμποδίζει τη Sony να το χρησιμοποιήσει στις δικές της κονσόλες και σε υπολογιστές χρηστών; Μόνο η θέληση. Και σε τέτοια περίπτωση, μήπως χάνει το νόημά του το PS Now; Όχι απαραίτητα. Το PS Now μπορεί να είναι το PlayStation για εκείνο το hardware που δεν είναι δυνατό να σηκώσει emulation της προκοπής. Μπορεί να είναι λύση για εκείνους που θέλουν πρόσβαση σε games αλλά δεν τους ενδιαφέρει το εξειδικευμένο hardware. Δεν υπάρχει ένας μόνο τρόπος να δει κανείς μια σειρά του Netflix. Προβάλλεται και σε άλλους παρόχους. Δεν υπάρχει ένας τρόπος να δει κάποιος μια ταινία. Και κανένας τρόπος δεν ακυρώνει αυτομάτως τον άλλον. Αυτές οι σκέψεις μας κάνουν πιστεύουμε ότι το PS Now θεωρείται ήδη, και θα συνεχίσει να θεωρείται, συμπλήρωμα. Οι τιμές δεν είναι ιδανικές, αλλά αυτό διορθώνεται. Και πάλι, αρκεί να υπάρχει θέληση από τη Sony και τους συνεργάτες της (συνήθως οι δεύτεροι είναι πιο πεισματάρηδες σε κάτι τέτοια).
Το PS Now είναι, μακράν, το πιο περίεργο κομμάτι του puzzle που λέγεται Sony PlayStation και το γεγονός ότι η εξέλιξή του είναι μεν σταθερή αλλά αρκετά αργή δείχνει πως θα πάρει καιρό να αποκτήσει τον όποιο συγκεκριμένο ρόλο. Θα πιστεύαμε πολύ περισσότερο σε αυτό αν είχαμε δει τη Sony να παίρνει πιο σοβαρά το PlayStation TV και προσπαθούσε να το χρησιμοποιήσει ως παράθυρο στις υπηρεσίες της Sony. Η ουσιαστική εγκατάλειψή του δεν αποκλείει την επαναφορά του (βλ. PS Move για χάρη του PS VR), αλλά δεν δίνει και τα καλύτερα μηνύματα. Θα ήταν το πάτημα της Sony σε μια αγορά που εκτός Ελλάδος δεν είναι αμελητέα και στηρίζεται σε λύσεις όπως Apple TV, Android TV, Hulu κ.λπ.
Remote Play
Όταν η Sony μιλούσε για πρώτη φορά για το Location Free TV επί εποχής PSP, κανείς, απολύτως κανείς, δεν είχε στο μυαλό του ούτε το Remote Play ούτε το ρόλο που μπορεί να έχει στο μέλλον. Το μέλλον αυτό είναι κοντά πάντως. Το Steam επιτρέπει το stream στην τηλεόραση μέσω PC ή set top box. Το Xbox επιτρέπει game streaming σε Windows με το Xbox App, ενώ η Microsoft δεν λέει όχι και για το αντίστροφο στο μέλλον. Η Sony, με πηγή το PS4, έχει ήδη δηλώσει ότι θα επεκτείνει το Remote Play σε PC και Mac. Και εδώ έχει ένα περίεργο πλεονέκτημα, παρότι δεν έχει κανένα λειτουργικό σύστημα που να θεωρείται οικογενειακή υπόθεση. Τα DualShock 3 και DualShock 4 συγχρονίζονται πολύ απλά μέσω Bluetooth, χωρίς ανάγκη για ειδικούς πομποδέκτες κ.λπ., όπως συμβαίνει με τα χειριστήρια των Xbox 360 και Xbox One (τα οποία λειτουργούν και με καλώδιο βέβαια). Πρόκειται για ταπεινή αλλά σημαντική ευκολία σε κάτι που δεν σκέφτεται κανείς μέχρι να χρειαστεί να το βρει μπροστά του. Βέβαια μην περιμένει κανείς το Remote Play app που θα εμφανιστεί κάποιο στιγμή να παίξει ρόλο Xbox App. Σκεφτείτε πόσος καιρός χρειάζεται για να μην είναι ο ορισμός της ενόχλησης το PlayStation App σε iOS και Android, πόσο (δεν) είδαμε το ίδιο App να χρησιμοποιείτε στα σοβαρά για εφαρμογές second screen και θα καταλάβετε γιατί δεν είναι στα χαρτιά κάποια ολοκληρωμένη υπερεφαρμογή που θα εμφανιστεί από το πουθενά.
Η υπόσχεση της ανανεούμενης κονσόλας
Αν η Microsoft δεν είχε κάνει δηλώσεις και υποσχέσεις πρόσφατα, δεν θα ήταν το ίδιο αναγκαίο να εξετάσουμε αυτό το σενάριο. Μπορεί να το αντιμετωπίζαμε ως κάτι πιο μακρινό. Για τη Sony δεν είναι δεδομένο ότι αλλάζει κάτι στο άμεσο χρονικό διάστημα. Μπορεί να αφήσει τη Microsoft να πάρει το ρίσκο για το πείραμα με τα κάθε τόσο νέα μοντέλα Xbox με βελτιωμένο hardware και επιδόσεις και να πράξει αναλόγως. Μπορεί να κρατήσει τέτοια στάση ακριβώς επειδή είναι πρώτη και με άνεση, όχι απλά σε αριθμούς αλλά και στο μυαλό του καταναλωτή, πράγμα που μεταφράζεται σε πίστη αλλά και πίστωση χρόνου. Ακόμη και να θελήσει να ακολουθήσει, μπορεί να το καθυστερήσει κι άλλο με πάτημα το PlayStation VR, ειδικά αν “περπατήσει” το σύστημα αρκετά καλά ώστε να σταθεί στα πόδια του και να ξεπεράσει τη δυσπιστία που διατηρεί το mass market.
Όλα αυτά είναι θέμα timing όμως. Το ερώτημα από εκεί και πέρα είναι αν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο η Sony αν και όταν έρθει η ώρα να χρειαστεί να το κάνει. Οι προδιαγραφές σαφώς και υπάρχουν. Το PS4 είναι τόσο PC όσο και το Xbox One, οπότε η Sony μπορεί όντως να ακολουθήσει ανάλογο δρόμο αν το επιλέξει. Σε αυτό το ενδεχόμενο πιστεύουμε ότι αν είναι να προκύψει ένας περιορισμός, αυτός θα είναι οικονομικός και όχι τεχνικός. Η Sony είναι πλέον, μετά από πολύ, πολύ καιρό, κερδοφόρος εταιρεία, χαρακτηρισμός που πρέπει να διατηρηθεί για να πιάσει τόπο. Έχει στην πλάτη της χρόνια υποβάθμισης πιστοληπτικής ικανότητας, πράγμα που σημαίνει ότι ο όποιος δανεισμός ήταν πιο ακριβή υπόθεση για την ίδια σε σχέση με τους ανταγωνιστές της. Όλα αυτά θέλουν την προσοχή τους. Είναι εφικτό το σενάριο (δεν είναι με άδειες τσέπες η Sony άλλωστε), απλά η εταιρεία έχει άλλη αντοχή σε ρίσκο σε σχέση με άλλους. Έχει όμως και το portfolio να τη βοηθήσει όταν είναι ανάγκη. Αν βγει βελτιωμένο PlayStation, είναι τόσα τα ιδιόκτητα και σημαντικά franchises που μπορούν να τρέξουν καλύτερα στο “πειραγμένο” μηχάνημα, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μοχλός για πιο γρήγορη μετάβαση/υιοθέτηση του νέου πλάνου.
Η Sony στο PC
Θα λέγαμε κάποτε ότι αποκλείεται να δούμε τίτλους Sony στο PC και μάλιστα χωρίς καν να φτάσουμε στα στρατηγικά προβλήματα που θα δημιουργούσε κάτι τέτοιο. Τα τεχνικά αρκούσαν. Τώρα όμως, με το hardware να είναι αυτό που είναι, οι τίτλοι της Sony στο PS4 δεν είναι αδύνατο ή τόσο δύσκολο όσο πριν να φτάσουν στο PC. Δεν πιστεύουμε ότι θα γίνει κάτι τέτοιο σύντομα, διότι η Sony έχει προϊστορία στις προσπάθειές της να σταθεί μόνη της, ακόμη και χωρίς τη στήριξη κανενός άλλου (MiniDisc, SACD, Betamax, ATRAC) και δεν φοβάται να πάει και κόντρα σε παλιούς συνεργάτες και κοινοπραξίες (DVD Forum και η περίπτωση του Blu-ray Disc) εφόσον θεωρήσει ότι αξίζει τον κόπο και το συμφέρον της. Αυτού του τύπου η στάση είναι μέρος του DNA της εταιρείας, πράγμα που διαπιστώνεται εύκολα παρατηρώντας την προϊστορία της. Άλλοτε της βγαίνει, άλλοτε όχι, αλλά δεν πιστεύουμε ότι την έχει αποβάλλει τελείως, κι ας λειτουργεί το PS Now σε τηλεοράσεις Samsung.
Αν αποφασίσει να κάνει το άλμα, θα επιχειρήσει να το κάνει με δικό της client πάντως, κίνηση που θα της επιτρέψει να χρησιμοποιήσει αναλόγως και το PlayStation brand. Φανταζόμαστε ότι, ειδικά αν πρόκειται για ιαπωνικές παραγωγές τρίτων, θα έχει περιθώριο κάθε τόσο να κανονίζει “αποκλειστικότητα” σε κονσόλα αλλά και σε PS Store για PC. Τροφή για τη σκέψη όλα αυτά βέβαια. Το σημαντικό είναι να σημειώνουμε τα δεδομένα που έχουν αλλάξει και πώς κάποια σενάρια που προηγουμένως ήταν σε μεγάλο βαθμό αδύνατα μετατρέπονται, σιγά σιγά, σε ρεαλιστικές επιλογές για μια εταιρεία.
Συνέργεια
Δύσκολα μπορεί να βρεθεί όρος που να μη δημιουργεί ιλαρότερους συνειρμούς για τη Sony. Θυμηθείτε πόσες φορές και για πόσα χρόνια, είδατε εκπροσώπους από Sony Music, Sony Pictures και Sony Television να παρευρίσκονται σε παρουσιάσεις μεγάλων trade shows για να δηλώσουν υποστήριξη και να κάνουν μεγάλες υποσχέσεις. Η ανακοίνωση της σειράς Powers είναι το πιο πρόσφατο ουσιαστικά παράδειγμα. Και τι έγινε τότε; Απλά εμφανίστηκε μια σειρά της Sony στο PlayStation ταυτόχρονα με τα άλλα δίκτυα. Τη στιγμή που, τα τηλεοπτικά να βάλουμε μόνο κάτω, η Sony είχε για χρόνια το Breaking Bad, έχει τώρα το The Blacklist και πολλές ακόμη σειρές με αποδοχή και εκτόπισμα. Εκτόπισμα που θα έπρεπε να χρησιμοποιεί πολύ πιο συστηματικά για να στηρίξει και την οικογένεια PlayStation. Για video streaming μιλάμε άλλωστε, όχι για κάτι που απαιτεί φοβερή επένδυση. Είναι αδιανόητο να έχουμε πρόσβαση σε παραγωγές Sony μέσω Netflix στην Ελλάδα, αλλά να μην ισχύει το ίδιο σε πλατφόρμα που ελέγχει απολύτως η ίδια η Sony.
Πάντα γίνονται υποσχέσεις για αλληλοβοήθεια και είναι πραγματικά απορίας άξια η οκνηρία με την οποία γίνονται προσπάθειες, και ποτέ αρκετά στα σοβαρά, προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι ένα “όπλο” που πρέπει να αξιοποιηθεί κάποτε. Είναι το εύκολο. Είναι το αυτονόητο. Για ίδιο όμιλο εταιρειών πρόκειται. Τι άλλο χρειάζεται πια;
Όπως και να έχει, η Sony οδηγεί
Η ιαπωνική εταιρεία έχει πολλά σταυροδρόμια μπροστά της και πρέπει να ευχαριστεί ό,τι κινείται για την πέρα των προσδοκιών (ακόμη και της ίδιας) αποδοχή του PS4 από την παγκόσμια αγορά. Η άνεση που έχει εξασφαλίσει της επιτρέπει να κάνει λίγο πιο προσεκτικά και ήρεμα τις επόμενες κινήσεις της. Σημασία έχει να μη μείνει ακίνητη στο σταυροδρόμι.
Διαβάστε ακόμη:
The Great Game: (Gaming) business και μεταξωτές κορδέλες
Το πρώτο κομμάτι της ανάλυσής μας για το σήμερα και το αύριο της βιομηχανίας του gaming, όπου αναλύονται θέματα όπως η ψηφιακή διανομή.
The Great Game: Η Microsoft και οι προβλέψιμες εκπλήξεις
Το δεύτερο κομμάτι της ανάλυσής μας καταγράφει το πως κινείται η Microsoft για το μέλλον του Xbox και το πόσο λογικό είναι αυτό που κάνει με τις κυκλοφορίες τίτλων της και για PC.
The Great Game: Η Nintendo και η τελευταία έξοδος
Το τρίτο κομμάτι της ανάλυσής μας ασχολείται με το παρόν και το μέλλον της Nintendo. Θα μπορέσει η αλλαγή στρατηγικής με την DeNa και το Nintendo NX να αλλάξει τις ισορροπίες;
Η σονυ του παρελθοντος εχει πεθανει εδω και πολλα χρονια. Δεν ειναι ο κολλοσος που η ταν και οι εποχες walkman , discman , bravia (που καποτε κυριαρχουσε) εχουν παρελθει. Ανταγωνιστες της που καποτε ετρωγαν τη σκονη της την εχουν ξεπερασει και σε τεχνολογικο επιπεδο και φυσικα σε πωλησεις. Εκει που καποτε το playstation ηταν ενα προιον που απλα εδινε κυρος στη σονυ και το χρησιμοποιουσαν απλα για να ενισχυσουν το brandname και το λογοτυπο τους , εγινε ξαφνικα η ναυαρχιδα της εταιριας η οποια οπως ειπαμε εχει χασει τη κυριαρχια της σχεδον σε ολους τους αλλους τομεις. Εικονισμα πρεπει να κανουν στους ανθρωπους της μαικροσοφτ που εκαναν εκεινη τη καταστροφικη παρουσιαση με τα DRM κτλπ... ποιος ξερει για τι σονυ θα μιλαγαμε σημερα αν δε πετυχαινε το PS4. Παντως γενικα τα προιοντα της εξακολουθουν να εχουν κορυφαια ποιοτητα πχ οι βιντεοκαμερες χειρος της ακομα ειναι οι κορυφαιες σε ερασιτεχνικο επιπεδο. Απλα ο ανταγωνισμος πλεον ειναι αμειλικτος.
Η Sony είχε γίνει ένας πλαδαρός και υπερφίαλος γίγαντας που ξέπεσε, και τώρα παλεύει να σωθεί και να ορθοποδήσει. Δεν είναι πια ο τεχνολογικός ογκόλιθος του παρελθόντος, τουλάχιστον στα μάτια των καταναλωτών. Μπορεί οι Bravia 4K TVs που βγάζει να είναι απίθανες, αλλά ο κόσμος που ψάχνει για τηλεόραση έχει μάθει μόνο Samsung και LG. Μπορεί τα Xperia smartphones να έχουν φοβερές οθόνες και κάμερες, αλλά πού να φτουρήσουν μπροστά στο εκάστοτε iPhone και Galaxy SX. Μπορεί η Sony Pictures και η Sony Music να βγάζουν ταινίες και δίσκους με ποιότητα, ή να παίρνουν ρίσκο με πιο left-field παραγωγές, αλλά δεν καταγράφουν την κερδοφορία που θα έπρεπε. Η Sony έχει θέμα image στο εμπόριο, και αυτό δύσκολα αλλάζει, σίγουρα πάντως δεν εξαρτάται μόνο από την ίδια για να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
Το τμήμα Playstation είναι αυτό που την κρατάει ζωντανή μέχρι τώρα, αλλά δεν μπορεί να χρησιμεύσει για πάσα νόσο και πάσα μ@λ@κί@. Δεν μπορείς π.χ. να βγάζεις υπηρεσία για TV streaming και να το βαπτίζεις Playstation Vue. Όπως και το PS Music/Video είναι τραγικά brands, θα έπρεπε να είναι Sony TV/Music/Video.
Από κει και πέρα, το PS VR είναι μια επένδυση της Sony με ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρίσκο, για πολλούς λόγους. Ενδεχόμενη αποτυχία θα έχει συνέπειες τόσο στους indie developers όσο και στην Sony που θα κληθεί να πληρώσει τον λογαριασμό, υπάρχει ακόμα και κίνδυνος να πληγεί η δημόσια εικόνα της ανάλογα τα θέματα που θα προκύψουν (φανταστείτε να πάθουν όλοι ναυτία με το PS VR και να βγει η είδηση "η Sony είναι κίνδυνος για την Δημόσια Υγεία, μείνετε μακρυά από τα προϊόντα της"). Αν όμως η ιδέα του να φοράς κάσκα έχει κάποια αποδοχή από την μάζα, και δεν υπάρξουν μαζικά προβλήματα με ναυτία (γιατί κακά τα ψέμματα, όλο και κάποιος θα αισθανθεί άβολα, όπως και κάποιοι λίγοι αισθάνονται άβολα με την απλή TV), τότε ο δρόμος της μακροπρόθεσμης επιτυχίας για το PS VR θα είναι ανοικτός και η Sony θα κερδίσει άλλη μία (αναδυόμενη κιόλας) αγορά.
Ο λόγος που μπαίνω πλέον ΜΟΝΟ στο site σας είναι ότι η ύλη που προσφέρεται δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού. Για όσους δεν είναι δηλαδή 14 χρονών και ενθουσιάζονται με γκόμενες και καφρίλες, είσαστε μονόδρομος. Συγχαρητήρια παιδιά για την ύλη και συγχαρητήρια για τις πένες που έχετε στο site. Πραγματικά σας αξίζουν τα καλύτερα. Μάνο τα άρθρα σου μου άλλαξαν εντελώς την οπτική που είχα για το μέλλον των 3 μεγάλων. Να σαι καλά
Το πιο ωραιο στην ιστορια της Sony ειναι το πως ενας γιγαντας της παγκοσμιας βιομηχανιας στο τελος αναγκαστηκε να υποκλιθει στα video games. Οταν μπηκε η Sony στο παιχνιδι οι κονσολες ηταν ακομα παιδικα παιχνιδια που δεν αξιζε να ασχοληθει καμια μεγαλη εταιρια, ποσο μαλλον η νουμερο ενα εταιρια σε οτι λειτουργουσε με κουμπια. Fast forward στο 2016 και το Playstation ειναι η βασικη κολωνα αυτης της εταιριας. Προκειται για μια τεραστια νικη του gaming.
Επισης αξιζει να σημειωθει το ποσο τυχερη σταθηκε η Sony στο χωρο του gaming ανα τα χρονια. Και μιλαμε για την εταιρια με την μικροτερη εμπειρια στον χωρο απο ολους τους ανταγωνιστες της. Μπηκε ακριβως την καταλληλη στιγμη, υπο τις πιο καλες προυποθεσεις και μεχρι σημερα δεν εχουν σταματησει να της καθονται τα παντα. Ακομα και οταν η Microsoft το μονο που ειχε να κανει ηταν να βγαλει το Xbox 360 version 2.0, γυρισε η γη αναποδα. Προσωπικα μου εχει κανει φοβερη εντυπωση αυτη η λολοφαρδια.
@Silent Poet
Thank you man. Τι μέσα πέσω τι έξω, είναι και για μένα ευχάριστη η διαδικασία αυτή παρά το πολύ γράψιμο.
@Pirederas
Για να συμπληρώσω κάτι που ξέρω for a fact. Σκέψου ότι το κομμάτι Bravia βγαίνει μείον από 2004 περίπου. Πριν θεωρηθεί δηλαδή σοβαρός ανταγωνισμός η Samsung ή η LG. Η Sony έφτασε στα δύσκολα, πάνω από όλα, από δικούς της κακούς χειρισμούς πολύ πριν ανδρωθεί τόσο ο ανταγωνισμός της. Το ότι ανδρώθηκε βέβαια απλά έκανε τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα.
Σκέψου ότι ένα φεγγάρι, τότε που έδιναν και έπαιρναν οι ψηφιακές κορνίζες, ένας θεός ξέρει τι προσωπικά κονέ είχαν μπει στη μέση, θεωρήθηκε λογικό να υπάρχει budget για κορνίζες στο τμήμα Digital Imaging (αρκετά λογικό) και ξεχωριστό για κορνίζα στο τμήμα Vaio (doing!).
Τα βλέπαμε στο ράφι και λέγαμε, ΟΚ, απλά τη βάφτισαν έτσι επειδή έχει WiFi. Αλλά όταν συνειδητοποιείς ότι υπήρχαν δύο ξεχωριστά teams για κορνίζες στην ίδια εταιρεία και τι σημαίνει αυτό για σπατάλη πόρων, λες, εντάξει, παράνοια.
@vonzuchter
Για την ιστορία αναφέρω ότι, από άποψη εξάρτησης από το PlayStation, η Sony το έχει ξαναδεί το έργο. Γύρω στο 1999 το PlayStation ήταν υπεύθυνο για το 40% του τζίρου της εταιρείας. Και τότε η Sony ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση γενικότερα. Αυτό ήταν που έκανε θεότητα εσωτερικά τον Kutaragi και, πάνω από όλα, έπεισε τη διοίκηση ότι το PlayStation είναι πια για long game και δεν θα πηγαίνουν βλέποντας και κάνοντας.
Πέρα από το ενδιαφέρον του θέματος θα ήθελα να πω για το μέγεθος του άρθρου. Μπράβο! Παρόλο που μου φάνηκε τεράστιο το διάβασα με πολύ ευκολία. Δεν κουράστηκα καθόλου με τη δομή του.
Σ' ευχαριστώ που με "άφησες" να το διαβάσω.
@Srath
Many thanks. Δεν ορκίζομαι ότι θα βγαίνει πάντα η δομή, αλλά ότι θα την κάνω πάντα την προσπάθεια θα την κάνω.
Ειναι αληθεια οτι οι εποχες δεν επιτρεπουν ξανοιγματα και ρισκα στη Sony, αλλα τουλαχιστον δειχνει να της πηγαινει ο ορθολογισμος. Το PS3 καπως ετσι εκανε την ανατροπη, το PS4 ετσι εκλεψε τις εντυπωσεις στην Ε3. Θα το παει ετσι για καμποσο καιρο ακομη.
Για το θεμα του branding, απορω γιατι δεν ονομαζουν απλα ολα τα τμηματα με το συνθετικο Station διπλα (MusicStation, MovieStation κλπ), το οποιο μια χαρα παραπεμεπει στο πιο επιτυχημενο και θετικο κομματι της εταιρειας.
@alex444
Και ξαφνικά τα αρχικά των υπηρεσιών αυτών θα ήταν MS. Δεν νομίζω ότι υπάρχει αρκετό χιούμορ στον πλανήτη Γη για να περάσει αναίμακτα κάτι τέτοιο. :ρ
@yaponvezos Χαχαχαχαχα! Αν και νομιζω το μεγαλυτερο αγκαθι τελικα σε αυτο το πλανο θα ηταν oι αμετρητες μαιμουδιες PS που ξεπεταχτηκαν στα 90'σ απο Kινα μερια, τυπου PolyStation. Το καναν το καημενο το -station συνθετικο να ντρεπεται..
Καμια αλλαγη στρατηγικης δεν εχει κανει η $ony. Συνεχιζει να κοροιδευει τους καταναλωτες της, σκοτωνοντας π.χ. Το vita πριν καν ζησει (ειμαι δυστυχως κατοχος αυτης της κονσολας). Συνεχιζει να ειναι η remasters console 2 (ps4) μετα την remasters console 1 (ps3) και βγαζοντας αποκλειστικα παιχνιδια μετρημενα στα δακτυλα του ενος χεριου (bloodborne, the order, uncharted 4) αφηνοντας εξω τα remasters και ενω ταυτοχρονα οι αντιπαλοι (ms, nintendo) βγαζουν πλειστα (wonderful 101, wooly wolrld, super smash bros, splatoon, project zero v, bayonetta2, mario 3d world, zelda hyrule warriors, captain toad, pikmin 3, xenoblade chronicles x, mario maker, donkey kong tropical freeze, pokken tournament, forza, halo, quantum break, dead rising 3 rise of rome, scalebound, sunset overdrive, d4 και αλλα). Πηρε πισω το backwards compatibility, που η ninty ειχε απο την αρχη και η ms σταδιακα απεκτησε και γενικα δειχνει με καθε τροπο οτι δεν "προσεχει" τον καταναλωτη που την τιμαω με την αγορα των προιοντων της (ειμαι ενας απο αυτους), σε αντιθεση με τους αντιπαλους της, που ομως οτι και να κανουν κατι θα βρει ο ειδικος τυπος του εξωτερικου αλλα και της Ελλαδος να κραξουν (ιδιως τη nintendo). Το θεμα που ανακυπτει ειναι πως επιτυγχανει τετοιες πωλησεις , χωρις να προσφερει τιποτα παραπανω απο third party titles και ΕΛΑΧΙΣΤΑ exclusives ενω imho δειχνει απειρη ασεβεια στους καταναλωτες της. Φυσικα βλεποντας ο ιδιος απο φιλους μου στους 10, ενας εχει wiiu, δυο xbox one και οι υπολοιποι ps4. Οι (φιλοι μου) κατοχοι του ps4 (και ο ενας του xbox ) εχουν στη βιβλιοθηκη τους pes16, fifa16, gtav και nba2k16 αντε και κανενα call of duty. Σεβομαι και εκτιμω τους gamers που ασχολουνται με αυτα τα παιχνιδια (τα οποια με καλο παρεακι ειναι εξαιρετικα) , αλλα τα θεωρω κατα την προσωπικη μου αποψη ενα ελαχιστο κομματι του πραγματικου gaming (δυστυχως τεραστιο κομματι σε πωλησεις , ριχνοντας μια ματια στην αντιστοιχη στηλη πωλησεων). Παιχνιδια που σε καμια περιπτωση δεν θα με εθελγαν για να αγορασω οποιαδηποτε κονσολα, γιατι πολυ απλα τα παιζω σε ενα p.c. Που εχω φτιαξει με 500 ευρω. Αντιθετως την κονσολα φρονω οτι την αγοραζεις (εδω ερχεται και το κριτηριο επιλογης εταιριας), για να παιξεις παιχνιδια που ενεκα αποκλειστικοτητας δεν μπορει να σου προσφερει το p.c. και θα αξιζουν τον κοπο να προβεις στην αγορα-επενδυση μιας κονσολας. Τρανο και εξαιρετικο τετοι παραδειγμα κονσολας αποτελουσε το ps2, που κατ' εμε ειχα μακραν την καλυτερη παχνιδοβιβλιοθηκη ποιοτικα-ποσοτικα στην ιστορια του gaming (ασχετως αν το τσιπακι βοηθησε, αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια και εχω ηδη πλατειασει παρα πολυ). Το παρον κειμενο δεν εχει σκοπο να θιξει gamers, καταναλωτες και εταιριες, αλλα αποτελει μια εκφραση-εξωτερικευςη των σκεψεων μου.