Το πρώτο χάδι
Με το πρώτο άγγιγμα το μυαλό συλλαμβάνει ότι το πλαστικό περίβλημα του New 3DS είναι ματ και πολύ ευχάριστο στο χέρι. Ασυναίσθητα καταλήγει κανείς να το γυροφέρνει στα χέρια του πριν καν μπει στον κόπο να το ενεργοποιήσει. Οι μόνες γυαλιστερές επιφάνειες είναι τα δύο προστατευτικά «ποδαράκια» στο κάτω μέρος της κονσόλας και οποιοδήποτε σύμβολο ή επιγραφή είναι χαραγμένη στο σασί. Μπορεί το γυαλιστερό να εντυπωσιάζει πάντα την πρώτη φορά, αλλά μερικά αγγίγματα μετά μετατρέπεται σε μουσείο δακτυλικών αποτυπωμάτων. Συνεπώς, η στροφή προς ματ επιφάνειες μας βρίσκει σύμφωνους και είναι θέμα χρόνου να φανεί στον καθένα η σωφροσύνη αυτής της αλλαγής.
Καλύμματα
Το πλαστικό που περιβάλλει την κονσόλα έχει δύο τόνους βέβαια και κυριαρχεί πάντοτε εκείνος των αφαιρούμενων καλυμμάτων, τουλάχιστον στην περίπτωση του New 3DS. Άλλωστε το New 3DS XL δεν υποστηρίζεται τα εναλλασσόμενα καλύμματα που κοστίζουν 20 ευρώ, δηλαδή περισσότερο και από μια φιγούρα amiibo που προσφέρει κάποιου είδους περιεχομένου και κάποια λειτουργικότητα, προϋποθέτει δουλειά για τη δημιουργία του μοντέλου, ενσωματώνει NFC chip και ενώ δεν αποκλείεται να απαιτεί και μεγαλύτερη ποσότητα πλαστικού για να κατασκευαστεί. Παραμερίζοντας το θέμα της τιμής, τα εν λόγω καλύμματα είναι ο κύριος υπεύθυνος για την ευχάριστη υφή αλλά σημειώνουμε πως, παρότι, αποφύγαμε τις γρατζουνιές, φαίνεται πως το υλικό τους είναι τέτοιο ώστε να τις αναδεικνύει πιο εύκολα σε σχέση με μια γυαλιστερή επιφάνεια.
Ο τρόπος με τον οποίο αφαιρούνται πάντως θα είναι ένα σημείο τριβής για τους χρήστες. Το πάνω κάλυμμα αφαιρείται πανεύκολα με λίγη πίεση στις εγκοπές που σχεδιάστηκαν για να αποδεχθούν τα νύχια σας. Το κάτω κάλυμμα όμως είναι άλλη ιστορία. Ο χρήστης μπορεί κάλλιστα να υποθέσει πως αν το ένα αφαιρείται τόσο εύκολα, μάλλον το ίδιο θα ισχύει και για το άλλο. Η πραγματικότητα διαφέρει όμως. Στο κάτω μέρος η πλευρά του καλύμματος που “κοιτά” προς το χρήστη κατά τη χρήση δεν έχει κάποιο σημείο στήριξης και όντως ανασηκώνεται εύκολα. Στην άλλη πλευρά όμως το κάλυμμα δένεται στο σασί με δύο βίδες που απαιτούν αρκετά λεπτό σταυροκατσάβιδο. Ενώ περιμένει κανείς να γυρίσει η βίδα και να βγει προς τα έξω με αρκετές “βόλτες”, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Οι βίδες πιάνονται οριακά στο σασί και ύστερα από μερικά γυρίσματα είναι έτοιμες να αφαιρεθούν παρότι δεν προεξέχουν για να κάνουν σαφές το μήνυμα. Μη φοβηθείτε αλλά γυρίστε μερικές φορές παραπάνω το κατσαβίδι για σιγουριά.
Πίσω από το κάτω κάλυμμα κρύβεται τόσο η μπαταρία όσο και η θύρα microSD που είναι έτοιμη να υποδεχθεί την κάρτα χωρητικότητας 4GB που συνοδεύει το σύστημα. Η μπαταρία είναι αφαιρούμενη, οπότε, όταν έρθει η ώρα της, όπως συμβαίνει με όλες τις μπαταρίες ύστερα από αρκετούς κύκλους φόρτισης, είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα είναι ιδιαίτερος κόπος η αλλαγή της με νέα. Η τοποθέτηση πάντως του reader για micro SD είναι ένα… ιδιαίτερο ζήτημα. Σε αυτό το σημείο του κειμένου θα περιοριστούμε στο προφανές συμπέρασμα: ένα ξεβίδωμα δεν το γλιτώνετε για χάρη της κάρτας μνήμης.
Κατσαβίδι και ραδιοκύματα
Όσοι αγοράζουν για πρώτη φορά 3DS, τότε θα έχουν και την πιο απλή εκκίνηση. Θα ενεργοποιήσουν την κονσόλα τους και αφού έρθουν αντιμέτωποι με ορδή από notifications που επιμένουν ότι κάθε πληροφορία που περιλαμβάνουν είναι εξαιρετικά σημαντική, θα επιστρέψουν στην ησυχία τους. Βέβαια είναι απορίας άξιο το γεγονός πως το σύστημα δεν βιάζεται να ζητήσει την εισαγωγή ή τη δημιουργία Nintendo ID. Περιμένει μέχρι να επιχειρήσει ο χρήστης να χρησιμοποιήσει υπηρεσία που το απαιτεί, όπως το Miiverse κ.λπ. Ακόμη και τότε βέβαια, η πρώτη επίσκεψη στο Nintendo eShop απαιτεί εκ νέου εισαγωγή του password και, ειρωνικά σχεδόν, δίνει στο χρήστη την επιλογή να αποθηκευτεί ο κωδικός για να μη χρειάζεται να τον εισάγει κάθε φορά. Εκεί όμως τελειώνει και η όποια τριβή του νέου χρήστη με το system software.
Για τους προερχόμενους από άλλο σύστημα 3DS, τα βάσανα ξεκινούν. Η μεταφορά δεδομένων και στοιχείων από το ένα 3DS στο άλλο δεν είναι πρωτόγνωρη διαδικασία για εκείνους που είχαν άτυχη στιγμή με προηγούμενη κονσόλα. Η μεταφορά του λογαριασμού γίνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με απευθείας ασύρματη επικοινωνία μεταξύ παλιάς και νέας κονσόλας. Αρκεί να είναι κοντά η μία στην άλλη μιας και η εν λόγω σύνδεση δεν γίνεται μέσω router. Λεπτομέρεια: Καθόλη τη διαδικασία η οθόνη του New 3DS προβάλει pikmin να μεταφέρουν δεδομένα του χρήστη κομμάτι-κομμάτι. Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί αυτό θεωρείται πιο χρήσιμο από μια απλή μπάρα, ειδικά σε φορητό σύστημα όπου καλό είναι να αποφεύγεται πάση θυσία οτιδήποτε οδηγεί σε άσκοπη κατανάλωση ενέργειας. Έστω και αν η διαδικασία αυτή δεν γίνεται κάθε μέρα. Το τελευταίο είναι αδύνατο άλλωστε αφού μετά το πέρας της διαδικασίας, ο χρήστης ενημερώνεται πως πρέπει να περάσουν ημέρες πριν καταστεί δυνατή νέα μεταφορά. Ένα πράγμα είναι σίγουρο σε κάθε περίπτωση που η μεταφορά αρχείων γίνεται ασύρματα. Όλα. Κινούνται. Αργά. Πολύ. Αργά. Φροντίσαμε να διαγράψουμε οτιδήποτε από το 3DS μας πριν περάσουμε απλά στοιχεία και ρυθμίσεις στο New 3DS αλλά η μεταφορά με απευθείας ασύρματη σύνδεση διήρκησε περί τα 20 λεπτά.
Αν είχαμε και GB δεδομένων, είναι ξεκάθαρο ότι θα άλλαζε ημερομηνία πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία. Τα games, saves κ.α. μπορούν να περαστούν στο νέο σύστημα σε δεύτερο χρόνο όμως αν δεν θέλει κάποιος να περιμένει ώρες ολόκληρες. Αρκεί να έχει υπολογιστή με θύρα SD ή σχετικό card reader και τρόπο ώστε να εισάγει σε αυτά μια microSD, είτε απευθείας είτε με προσαρμογέα. Ένα copy/paste μετά η microSD είναι έτοιμη να μπει στο New 3DS. Όλα ξεκινούν με το κατσαβίδι βέβαια. Τι θα γίνει όμως; Θα είμαστε πάντα με ένα κατσαβίδι στο χέρι; Όχι απαραίτητα. Στο New 3DS είναι εφικτή η ασύρματη μεταφορά αρχείων μεταξύ κονσόλας και υπολογιστή (αρκεί να χρησιμοποιούνται Windows 7 και Windows 8.1). Η κονσόλα μπορεί να ρυθμιστεί ώστε να εμφανίζεται ως ένα ακόμη μέλος του τοπικού δικτύου. Από τον υπολογιστή ο χρήστης μπορεί να δει τα περιεχόμενα της microSD, να μεταφέρει αρχεία από το New 3DS στο PC και το αντίστροφο. Η ρύθμιση γίνεται μία φορά, ο χρήστης επιλέγει μέσω ποιου hotspot θα γίνεται η σύνδεση αλλά και η ονομασία με την οποία θα εμφανίζεται η κονσόλα στο τοπικό δίκτυο. Φυσικά, βασική προϋπόθεση για όλα αυτά, είναι υπολογιστής και New 3DS να βρίσκονται στο ίδιο ασύρματο δίκτυο.
Ώρα λοιπόν να μπλέξουμε με συχνότητες. Όπως το παλιό έτσι και το νέο 3DS υποστηρίζει WiFi 802.11 b/g. Αυτό σημαίνει ότι επικοινωνεί στη συχνότητα των 2.4GHz. Στην ίδια συχνότητα, έστω και αν προσθέτουν υποστήριξη για το ταχύτερο 802.11n λειτουργούν PS4, PS Vita και Wii U. Όλα μαζί είναι ικανά να δημιουργήσουν πάρτι παρεμβολών αλλά, ομολογουμένως, αυτό είναι “first world problem” για τους περισσότερους. Αυτό που ίσως απασχολήσει κάποιους όμως, ανάλογα με το πως έχουν ρυθμίσει τα δικά τους δίκτυα, είναι η συχνότητα. Από το 2008 υπάρχουν υπολογιστές και routers που για χάρη του 802.11n έμαθαν να επικοινωνούν στα 5GHz (το είχαν ξεχάσει από την εποχή του αργότερου και παλαιότερου 802.11a). Από το 2010 μάλιστα υπάρχουν και πολλά smartphones/tablets με την ίδια δυνατότητα. Η λειτουργία στα 5GHz σημαίνει υψηλότερη ταχύτητα στη μεταφορά δεδομένων. Σημαίνει επίσης ότι, για χάρη του file management στο New 3DS, είτε πρέπει να υποβαθμίσει το δίκτυό του όποιος έχει ρυθμίσει στα 5GHz, είτε πρέπει να έχει δύο ασύρματα routers και δύο διαφορετικά δίκτυα για να μπορεί να μεταπηδά από το ένα στο άλλο με οποιαδήποτε συσκευή. Αν είστε περισσότερο βιρτουόζοι, χρειάζεστε router που μπορεί να δουλεύει ταυτόχρονα και στις δύο συχνότητες, αντιμετωπίζοντας το σύνολο ως ένα hotspot. Αν όλα αυτά σας μπερδεύουν (και δεν σας αδικούμε για αυτό) η λύση είναι μία: Κατσαβίδι. Όποια οδό και να διαλέξετε πάντως, στο τέλος, δικαιούστε να ξεφυσήξετε με ανακούφιση.
3D χωρίς πονοκέφαλο
Η σημαντικότερη πρόοδος, εκείνη που αποδεικνύεται χρήσιμη άμεσα, είναι η προσθήκη αισθητήρα υπερύθρων, μέσω του οποίου το σύστημα αντιλαμβάνεται, εντός λογικού πλαισίου που δείχνει να έχει εύρος 45-60 μοιρών, τη θέση του κεφαλιού του χρήστη. Ανάλογα με αυτή αλλάζει ο προσανατολισμός των pixels προκειμένου να διατηρείται η τρισδιάστατη προβολή, να αποφεύγεται το γνωστό και απωθητικό τρεμόπαιγμα της εικόνας και, τελικά, να αποφεύγονται οι πονοκέφαλοι. Η χρήση υπερύθρων σημαίνει μάλιστα ότι ο προσανατολισμός του προσώπου γίνεται αντιληπτός και απουσία φωτός. Όποιος λοιπόν προτιμά να βρίσκεται κάτω από παπλώματα με κλειστά τα φώτα, αν ένα πράγμα είναι σίγουρο είναι ότι η 3D προβολή θα λειτουργήσει όπως πρέπει. Εκεί που κατά το παρελθόν μικρή αλλαγή στη γωνία οδηγούσε σε χάσιμο βάθους, έντονο flicker και αποπροσανατολισμό, βλέπει κανείς τα pixels να “μετακινούνται” ελαφρώς για να μη σπάσει το εφέ. Με μικρή και ελαφρά μετακίνηση της κονσόλας η σταδιακή προσαρμογή γίνεται αντιληπτή, είναι ομαλή και όχι ενοχλητική. Το πιο πιθανό είναι ο διπλανός παίκτης να μη σχηματίσει το ίδιο καλή εντύπωση, αλλά μικρό το κακό.
Το New 3DS, όπως κάθε φορητή κονσόλα, είναι κυρίως προσωπική υπόθεση. Σπάνια (πολύ σπάνια) είδαμε τον αισθητήρα να νομίζει ότι πρέπει να γίνει προσαρμογή, παρότι η θέση μας δεν είχε αλλάξει, με αποτέλεσμα τη στιγμιαία εμφάνιση διπλού ειδώλου. Υπογραμμίζουμε ξανά όμως ότι κάτι τέτοιο, μέχρι τώρα τουλάχιστον, προκύπτει μια-δυο φορές ανά ώρα ενασχόλησης, αν όχι λιγότερο. Η νέα προσέγγιση λειτουργεί αρκετά καλά ώστε να αναρωτιέται κανείς τι ήταν αυτό που την απέκλεισε την πρώτη φορά. Διότι η ιδέα σίγουρα δεν είναι πρόσφατη. Αυτό που φυσικά δεν αλλάζει είναι ότι χρειάζονται περίπου 30 εκατοστά απόσταση από την οθόνη για να λειτουργήσει σωστά η προβολή. Όσοι έχουν συνηθίσει να στριμώχνονται απλά θα φροντίζουν για την απενεργοποίηση της τρίτης διάστασης.
New ThinkPad 3DS
Τι συμβαίνει τελικά με το C-Stick; Το πρώτο που συμβαίνει είναι πως αδυνατούμε να το αποκαλέσουμε οτιδήποτε άλλο εκτός από trackpoint. Όσοι έχουν βρεθεί μπροστά σε ThinkPad, παλιά και νέα, ή ακόμη και «ύποπτα» netbooks του παρελθόντος όπως τα Vaio P, θα θυμούνται ένα αρκετά σταθερό stick στο κέντρο του πληκτρολογίου, stick που είναι σχεδιασμένο να αντιλαμβάνεται την πίεση χωρίς να κινείται ιδιαίτερα. Αυτό ακριβώς είναι και το C-Stick στο New 3DS με τη διαφορά ότι είναι ακόμη πιο ακλόνητο ενώ έχει φυσικά και μεγαλύτερη επιφάνεια. Ο «μοχλός» λοιπόν λειτουργεί σε οποιονδήποτε τίτλο είναι συμβατός με το Circle Pad Pro. Μοναδική εξαίρεση είναι το Super Smash Bros. For Nintendo 3DS που υποστηρίζει το C-Stick, όχι όμως και Circle Pad Pro. Με την εκκίνηση του Monster Hunter 4 Ultimate, ο τίτλος αναγνώρισε άμεσα την ύπαρξη «Circle Pad Pro», δηλαδή του C-Stick. Τόσο αυτός ο τίτλος όσο και το The Legend Of Zelda: Majora’s Mask 3D είναι καλή ευκαιρία, αφού τώρα ρίχνονται στην αγορά, αποτελούν ιδανικές επιλογές για δοκιμή του C-Stick στον έλεγχο 3D κάμερας. Όσο χρόνο και να αφιερώσει κανείς πάντως, το τελικό συμπέρασμα δεν αλλάζει.
Το C-Stick είναι μια λύση, όχι όμως και η ιδανική λύση σε σχέση με κανονικό αναλογικό μοχλό. Η απόσταση από το ιδανικό είναι, φυσικά, ζήτημα ανάδρασης. Όταν κάποιος πιέζει το C-Stick προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, αυτό παραμένει ουσιαστικά ακίνητο. Αντιλαμβάνεται την πίεση, το μέγεθός της και φυσικά την κατεύθυνση προς την οποία ασκείται. Άρα όντως μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο ελεύθερης κάμερας. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει κίνηση και ανάδραση όμως, ο παίκτης είναι δύσκολο να διαισθανθεί αν η πίεση που ασκεί είναι η κατάλληλη, επομένως είναι ουσιωδώς δυσκολότερο να είναι το ίδιο ακριβής σε σχέση με την περίπτωση του κανονικού μοχλού. Φυσικά, σε έναν τίτλο όπως το Monster Hunter, η κάμερα του οποίου συγκαταλέγεται άνετα στα βασανιστήρια μιας εκδοχής της κόλασης που σχεδιάστηκε ειδικά για gamers, το C-Stick φαντάζει μάννα εξ ουρανού. Αρκεί να μην έχει κανείς μνήμη του άχαρου αλλά μηχανικά πιο αξιόπιστου Circle Pad Pro. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως στο Super Smash Bros. For Nintendo 3DS, τα πράγματα είναι εξ αρχής πιο απλά. Με το C-Stick να λειτουργεί ως συντόμευση για συγκεκριμένες επιθέσεις κ.λπ., η αναλογικότητα ενός μοχλού δεν είναι και τόσο αναγκαία, άρα το C-Stick είναι αρκετό ως λύση.
Επομένως η Nintendo καλύπτει ένα βασικό κενό του Nintendo 3DS, έστω και μετά από χρόνια, με τη λύση που χωρά στο σχεδιασμό του συστήματός της, όχι με τη λύση που εξυπηρετεί περισσότερο τον παίκτη σε ποικιλία σεναρίων. Εφόσον το C-Stick λειτουργεί ως ενσωματωμένο Circle Pad Pro, τουλάχιστον όσον αφορά στην αντίληψη του ίδιου του software, η προσθήκη των πλήκτρων ZL και ZR ήταν τόσο αυτονόητη όσο και αναγκαία. Και αυτά λειτουργούν όπως τα αντίστοιχα στο Circle Pad Pro. Βρίσκονται στην ίδια ευθεία με τα Z και R αλλά είναι μικρότερα σε μέγεθος. Αυτό που μετρά όμως είναι το γεγονός ότι, με την κλασική και φυσιολογική τοποθέτηση των δακτύλων, η χρήση τους είναι εύκολη και δεν αποτελεί ιδιαίτερη προσαρμογή. Η τοποθέτησή τους καθιστά εφικτό ακόμη και το ταυτόχρονο πάτημα και των δύο πλήκτρων της κάθε πλευράς.
“Αργό αλλά γρήγορο”
Η πιο «ύποπτη» διαφορά του New 3DS εντοπίζεται στο εσωτερικό του. Η Nintendo ανέφερε ότι η νέα κονσόλα χρησιμοποιεί ισχυρότερο επεξεργαστή σε σχέση με το παρελθόν, αλλά έχει και περισσότερη RAM. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι αντί για έναν διπύρηνο επεξεργαστή ARM11 @ 266MHz και έναν μονοπύρηνο ARM9 @ 133MHz, το New 3DS έχει πλέον τετραπύρηνο ARM11 @ 268MHz. Όπως και πριν, ένας πυρήνας αφιερώνεται στο λειτουργικό σύστημα. Αυτή τη φορά όμως όχι μόνο υπάρχει ένας επιπλέον πυρήνας, αλλά είναι και όλοι ισότιμοι ως προς τις επιδόσεις. Επιπλέον η μνήμη συστήματος είναι πλέον 256MB αντί για 128ΜΒ, με 64MB αφιερωμένα στο λειτουργικό σύστημα. Μικρή αύξηση παρατηρείται και στη VRAM, η οποία ανεβαίνει από τα 6MB στα 10MB. Η αύξηση στην επεξεργαστική ισχύ, στην παρούσα φάση, μεταφράζεται μόνο σε καλύτερη απόκριση του συστήματος. Η εναλλαγή εφαρμογών, η εκκίνηση κάποιου παιχνιδιού κ.λπ. είναι λίγο πιο γρήγορη υπόθεση, ωστόσο εξακολουθούν να απέχουν από την επιθυμητή αμεσότητα. Παρόλα αυτά κάθε βελτίωση είναι καλοδεχούμενη. Είσοδος και έξοδος από ρυθμίσεις και λοιπές εφαρμογές είναι η μια πτυχή της υπόθεσης. Βελτίωση παρουσιάζεται και στον web browser, η χρησιμότητα του οποίου βέβαια είναι άλλη συζήτηση. Δοκιμάσαμε να ανοίξουμε πολλαπλά tabs και διαπιστώσαμε ότι από το τρίτο και μετά, κάθε εναλλαγή tab οδηγεί σε refresh της σελίδας. Με λίγα λόγια τελειώνει η μνήμη RAM. Λογικό κιόλας αφού…256MB είναι αυτά, τι να πρωτοκάνουν; Πάντως με το όποιο tab στο προσκήνιο η φόρτωση είναι πιο γρήγορη διαδικασία, ενώ πλέον είναι εφικτή και η αναπαραγωγή video. Εφόσον το εκάστοτε site χρησιμοποιεί HTML5 όλα πάνε καλά. Κάναμε και μια βόλτα στο IMDB που δεν «τραβά» τα αρχεία του από κάποια γνωστή υπηρεσία και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα στην αναπαραγωγή.
Εντός παιχνιδιού πρέπει να έχετε καλή μνήμη για να συνειδητοποιήσετε τη διαφορά. Μερικές φορές βοηθά και η καλή προσοχή. Είναι για παράδειγμα ξεκάθαρο ότι απαιτητικοί τίτλοι όπως Monster Hunter 4 Ultimate και Super Smash Bros. For Nintendo 3DS ξεκινούν γρηγορότερα. Καμιά φορά η διαφορά φαίνεται και σε λεπτομέρειες. Στο Bravely Default για παράδειγμα είδαμε (ή μάλλον δεν είδαμε) το μήνυμα για τη δημιουργία save file να εξαφανίζεται πριν προλάβουμε ποτέ να δούμε το κείμενο και να αντικαθίσταται άμεσα από την επιβεβαίωση της δημιουργίας αρχείου. Φυσικά το θέμα είναι τι θα συμβεί τώρα που οι developers έχουν στα χέρια τους περισσότερη ιπποδύναμη. Δεν είμαστε στο μυαλό του καθενός αλλά η Nintendo θα κάνει την αρχή με το Xenoblade Chronicles που έρχεται από το Wii αποκλειστικά στο New 3DS διότι, πολύ απλά, δεν μπορεί να τρέξει στο απλό 3DS. Είναι σίγουρο πως η Nintendo, τουλάχιστον, θα ετοιμάσει και άλλους τίτλους που θα τρέχουν μόνο στο New 3DS, προκειμένου να δώσει ουσιαστικότερο κίνητρο για αναβάθμιση.
Και τα υπόλοιπα
Μπορεί η διάσταση των οθονών να μην άλλαξε στο New 3DS XL, άλλαξε όμως στο New 3DS. Εκεί οι οθόνες έχουν κατά 20% μεγαλύτερη επιφάνεια. Με μια ματιά στην ανοιχτή κονσόλα, δεν είναι δύσκολο να προκύψει η υποψία ότι η μεγέθυνση των διαστάσεων έγινε προκειμένου να συμπεριληφθεί το C-Stick. Ταυτόχρονα βέβαια προσφέρεται μερική ανακούφιση αφού το κείμενο δεν γίνεται μεν πιο καθαρό, αλλά εμφανίζεται μεγαλύτερο ώστε να παιδεύουν λιγότερο τίτλοι με έμφαση στους διαλόγους. Κάτω από το κέντρο της οθόνης αφής βρίσκεται ο πομποδέκτης NFC για επικοινωνία με φιγούρες amiibo. Λειτουργικά δεν διαφέρει τίποτα σε σχέση με το Wii U, άρα η συμπεριφορά, η ιδιαιτερότητα και οι περιορισμοί παραμένουν ως έχουν. Το μόνο που έχει να κάνει λοιπόν ο χρήστης για να αναγνωριστεί μια φιγούρα, είναι να την ακουμπήσει για λίγο στο κέντρο της οθόνης αφής. Ένα από τα νέα πράγματα που θα απασχολήσουν το χρήστη είναι ο υπερενθουσιώδης αισθητήρας φωτός, βάσει του οποίου προσαρμόζεται αυτόματα η φωτεινότητα των οθονών. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα την απενεργοποίησή του και την προσαρμογή της φωτεινότητας από τα σχετικά quick options του home menu. Διαφορετικά, ειδικά σε χαμηλό φωτισμό, ο αισθητήρας θέλει να παίρνει φόρα και να πηγαίνει τη φωτεινότητα στο τέρμα. Όχι πολύ λογικό στο απόλυτο σκοτάδι και χωρίς καμία αλλαγή στις συνθήκες υπό τις οποίες δοκιμάσαμε να παίξουμε.
Οι κάμερες με τη σειρά τους, παρότι σχετικά βελτιωμένες ως προς την ικανότητα πρόσληψης φωτός, μένουν σε ανάλυση VGA και είναι πραγματικά δύσκολο να αντιμετωπιστούν ως πραγματικά χρήσιμες εκτός σεναρίων AR gaming και του πρόσκαιρου gimmick της τρισδιάστατης φωτογραφίας και video. Τα τελευταία άλλωστε καταρρέουν ποιοτικά αν προβληθούν σε οτιδήποτε άλλο πέραν των οθονών της φορητής κονσόλας. Λίγο πολύ λοιπόν, τα πράγματα είναι όπως τα θυμάστε σε αυτόν τον τομέα. Τα sliders για την ένταση του ήχου και της τρισδιάστατης προβολής επιστρέφουν μόνο που αυτήν τη φορά ενσωματώνουν, στο ένα τους άκρο, και διακόπτη. Όταν φτάσει αρκετά χαμηλά ένα slider, απαιτείται λίγη πίεση παραπάνω ώστε να λειτουργήσει ο σχετικός διακόπτης και να απενεργοποιηθεί πλήρως ο ήχος ή το 3D. Έτσι ο χρήστης, χάρη στην πρόσθετη ανάδραση, μπορεί να αντιλαμβάνεται και χωρίς να κοιτά, ότι ενεργοποίηση ή απενεργοποίηση επιτυχώς τη μία ή την άλλη λειτουργία. Ο διακόπτης που λείπει πάντως είναι εκείνος του WiFi. Η ενεργοποίηση και απενεργοποίηση της ασύρματης δικτύωσης γίνεται πλέον μόνο μέσω software, ακολουθώντας δηλαδή τη λογική των smartphones. Από τη στιγμή που η σχετική επιλογή βρίσκεται στα quick options του Home menu, δεν θα παραπονεθούμε. Αυτό για το οποίο μπορούμε να παραπονεθούμε πάντως είναι για τα φωτάκια που η Nintendo θεωρεί ότι είναι λογικό να μένουν μονίμως αναμμένα σε φορητό σύστημα.
Ο λόγος για τις ενδείξεις που υποδεικνύουν ότι το σύστημα βρίσκεται σε Sleep Mode αλλά και πως λειτουργεί το WiFi. Αν επρόκειτο για μη φορητή συσκευή, η διαφωνία θα ήταν αισθητική. Σε φορητή συσκευή όμως, που κάθε κατανάλωση μετράει, δεν χρειάζονται δύο ακόμη φώτα μονίμως αναμμένα για να απασχολείται η μπαταρία. Η ένδειξη για το Sleep Mode μπορούσε να είναι πιο έντονη και πιο περιστασιακή, ενώ η ένδειξη για το WiFi μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί άχρηστη αφού με μια ματιά στο μενού ο χρήστης βλέπει αν η κονσόλα είναι στο δίκτυο ή όχι. Η αυτονομία μένει στα γνωστά επίπεδα άλλωστε. Το σύστημα αντέχει, ανάλογα με τη χρήση, έως και 6 ώρες περίπου. Λογικό είναι να ενδιαφερθεί κάποιος για την όποια άσκοπη κατανάλωση. Περισσότερο τουλάχιστον από την αλλαγή στη γραφίδα που δεν είναι πια ούτε μεταλλική ούτε πτυσσόμενη. Επιστρέφουμε στο δρόμο που χάραξε το DS. Τουλάχιστον η υποδοχή της γραφίδας, όπως και η υποδοχή για cartridges, “κοιτούν” προς το χρήστη αυτή τη φορά ώστε να είναι σε πρώτη ζήτηση.
Ο ρόλος του New 3DS
4 χρόνια μετά το λανσάρισμα του Nintendo 3DS η Nintendo συνδυάζει redesign και αναβάθμιση τεχνικών χαρακτηριστικών, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο έως πρότερα απίθανο για μια βιομηχανία που στηρίζεται στη για χρόνια σταθερότητα του hardware. Μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει το προηγούμενου του DSi και των τίτλων DSiWare, αλλά αυτή τη φορά η διαφορά είναι πιο αισθητή και οι τίτλοι που θα τρέχουν μόνο στο New 3DS θα είναι μεγαλύτερες παραγωγές και η τάση θα στηριχθεί από την ίδια την Nintendo. Σε τι βαθμό όμως; Αυτό, για την ώρα, παραμένει μυστήριο. Αλλά έχουμε και E3 μπροστά μας.
Γιατί όμως νέα έκδοση, υψηλότερες επιδόσεις και αποκλειστικοί τίτλοι; Τα 4 χρόνια είναι μάλλον λίγα για αλλαγή φρουράς έστω και στις φορητές κονσόλες. Αλλά ο δρόμος που διάλεξε η Nintendo σημαίνει ότι θέλει να δώσει αρκετό χρόνο ακόμη στο 3DS και πως ίσως πηγαίνει ακόμη πιο πίσω ο πραγματικός διάδοχος, είτε αυτός ακολουθήσει τη λογική “Fusion” είτε παραμείνει ξεχωριστή υπόθεση τελικά. Παρόλα αυτά το New 3DS βελτιώνει καταστάσεις χωρίς να τις επιλύει πλήρως, όπως φαίνεται από το αιώνιο debate περί δεύτερου αναλογικού μοχλού και την τελική συμπερίληψη του C-Stick στο νέο σύστημα. Αντίστοιχα η αυτονομία δεν παρουσιάζει τη βελτίωση που θα θέλαμε, επομένως μάλλον δεν έχει γίνει επαρκής προσπάθεια σμίκρυνσης των κυκλωμάτων η οποία θα επέφερε χαμηλότερη κατανάλωση. Είναι δύσκολο λοιπόν να ισχυριστούμε ότι το New 3DS είναι όπως έπρεπε να είναι από την αρχή το 3DS. Σε σημεία αυτό ισχύει, όπως στην περίπτωση της 3D προβολής. Στο σύνολο όμως η Nintendo έμεινε στη μέση του δρόμου. Ευτυχώς για την ίδια βέβαια, όλα κρίνονται στα games. Εκεί όχι μόνο έχει πολλά να πει, αλλά μπορεί να υπολογίζει σε σταθερή στήριξη από άλλους developers και publishers, τη στιγμή που το 3DS έχει ήδη εξαιρετική βιβλιοθήκη τίτλων.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity