Πριν αρκετούς μήνες, ο γράφων παρακολούθησε σχεδόν απνευστί την τηλεοπτική σειρά Station 11. Λίγο το δυστοπικό σενάριο, λίγο ο Bernal, αντιλαμβάνεστε ότι δεν είχαμε ιδιαίτερες αναστολές για «άλλη μια δυστοπική ιστορία». Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν διόλου τόσο προβλέψιμα. Λίγο αργότερα, αποφασίσαμε να ζητήσουμε από τον εκδοτικό οίκο «Ίκαρο» το ομώνυμο βιβλίο της Emily St. John Mandel, στο οποίο βασίστηκε η σειρά.
Το θέμα μιας δυστοπίας συνήθως ακολουθεί μια εισαγωγική παράθεση γεγονότων, μέσω των οποίων οδηγούμαστε στον μεταποκαλυπτικό κόσμο. Στην περίπτωση του Σταθμού 11 η ιστορία διαδραματίζεται παράλληλα στον προ-αποκαλυπτικό κόσμο και στον κόσμο μετά την πανδημία. Ο Arthur Leander υποδύεται τον Bασιλιά Lear και ενώ απαγγέλει τα λόγια του νιώθει μια ξαφνική αδιαθεσία και πέφτει. Ο Jeevan, νυν σπουδαστής διασώστης και πρώην κοσμικογράφος, ανεβαίνει εσπευσμένα στη σκηνή ώστε να παράσχει τις πρώτες βοήθειες χωρίς, ωστόσο, επιτυχία. Ο Arthur αφήνει την τελευταία του πνοή επάνω στο σανίδι λίγες ώρες πριν το ξέσπασμα μιας πανδημίας. Μέλος της θεατρικής ομάδας ήταν και η μικρή Kirsten η οποία παρακολουθούσε αποσβολωμένη τον θάνατο του Arthur, ενώ ο Jeevan την καθησύχαζε. Είκοσι χρόνια μετά, η Kirsten είναι μέλος της περιφερόμενης θεατρικής ομάδας «Περιπλανώμενη Συμφωνία» σε έναν κόσμο όπου το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει αφανιστεί λόγω της πανδημίας Georgia Flu. Στον καινούργιο κόσμο ο περιφερόμενος θίασος ανακαλύπτει ότι ένας άνθρωπος, αυτόκλητος «Προφήτης», και η σέκτα του, αναζητώντας κάποιο νόημα πίσω από την πανδημία έχει πειστεί ότι το ανθρώπινο λείμμα στον πλανήτη αποτελεί σημείο του Θεού, ενώ όσοι δεν τα κατάφεραν ήταν το λιγότερο αμαρτωλοί.
Οι χαρακτήρες είναι πολύπλοκοι και περιστρέφονται σαν δορυφόροι γύρω από τη ζωή του Arthur. Πρόκειται, ωστόσο, για ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα -αν και το μεγαλύτερο τμήμα του αφορά την Kirsten- αφού τόσο πριν αλλά και μετά την πανδημία παρακολουθούμε τις ζωές των διαφορετικών χαρακτήρων με κοινό παρανομαστή τον Arthur Leander. Η συγγραφέας δεν θα μας απασχολήσει τόσο με το δυστοπικό περιβάλλον, δεν θα ασκήσει κοινωνική κριτική, ούτε το μυθιστόρημα μπορεί να ενταχθεί στο κλασικό για το είδος δίπολο αισιόδοξης-απαισιόδοξης άποψης για το μέλλον της ανθρωπότητας. Η ίδια, άλλωστε, δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό από τους κριτικούς ως science fiction και όχι άδικα. Ο σκοπός της Emily St. John Mandel δεν είναι να θορυβήσει, ούτε να κάνει αντικατοπτρισμό για ευνόητους λόγους και δη αναφορικά με την εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους, δεν πρόκειται για αλληγορικό μυθιστόρημα αλλά μεταφέρει τις εικόνες και τις σκέψεις της Kirsten από τον παλιό κόσμο στον νέο.
Πώς μέσα από μια θεατρική παράσταση, πώς συγκεκριμένα ο Shakespeare μπορεί να προσφέρει ανακούφιση στον κόσμο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται «Οι άνθρωποι θέλουν ό,τι καλύτερο είχε να δείξει αυτός ο κόσμος». Στην προσπάθειά της να θυμηθεί πράγματα από τον παλιό κόσμο θα τον αντιπαραβάλει με τον καινούργιο, θα σταθεί πολλές φορές στον Arthur αφού είναι από τα τελευταία άτομα με τα οποία συναναστράφηκε πριν την πανδημία. Πέραν αυτού όμως, ο Arthur, έστω και στο βραχύ αυτό διάστημα της γνωριμίας τους, της συμπαραστάθηκε σαν πατέρας. Στην αφήγηση θα εμπλακούν και άλλα πρόσωπα όπως η πρώην σύζυγος του Arthur, Miranda, η οποία μαθαίνοντας ότι ο τελευταίος την απατά χωρίζει και παίρνει μαζί της και τον γιό τους Tyler, o καλύτερος φίλος του Arthur, Clarke, ηθοποιός και μετέπειτα επιχειρηματίας πριν την πανδημία αλλά και φροντιστής του «Μουσείου Πολιτισμού», όπου εκτίθενται αντικείμενα του παλαιού κόσμου, κατά την μεταπανδημική εποχή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο «Προφήτης» καταδιώκει την Kirsten και την «Περιπλανώμενη Συμφωνία».
Ο αναγνώστης δεν θα έρθει αντιμέτωπος με απογοητεύσεις ή «διαμαρτυρίες», όπως αναφέρθηκε ανωτέρω. Πρόκειται ομολογουμένως για μια ενδιαφέρουσα ιστορία που εκτυλίσσεται πέριξ και μέσα σε νεκρές πόλεις, μέσα και πέραν των αναμνήσεων. Οι άνθρωποι της μεταπανδημικής εποχής δεν αισθάνονται εγκλωβισμένοι σε έναν άδειο κόσμο, όχι, δεν βρίσκονται σε άρνηση. Βρίσκονται όμως εκούσια ή ακούσια εσώκλειστοι στις αναμνήσεις τους, οι οποίες πολλές φορές είναι αναξιόπιστες. Αυτό το μωσαϊκό καλούμαστε να παρακολουθήσουμε -αλλά και να το αποκαταστήσουμε- μέσα από τα κεφάλαια που αφιερώνει η συγγραφέας στους χαρακτήρες της.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity