Το The Dig είναι ένα point and click adventure game της Lucas Arts που κυκλοφόρησε το 1995, μια εποχή που η ανάπτυξη των PCs ήταν ραγδαία, τα multimedia άρχισαν να κάνουν τα πρώτα τους σταθερά βήματα και οι συσκευές ανάγνωσης CD-ROM είχαν γίνει πλέον standard για κάθε σύνθεση υπολογιστή. Η χρήση CD-ROM έδωσε στην ομάδα ανάπτυξης τη δυνατότητα να προσφέρει full voice acting, με ηθοποιούς όπως οι Robert Patrick και Steve Blum αλλά και υψηλής ποιότητας soundtrack.
Αυτή τη φορά η Lucas Arts επέλεξε μια διαφορετική προσέγγιση από εκείνη που μας είχε συνηθίσει, αποφεύγοντας το χιούμορ. Πρωταγωνιστής είναι ο Commander Boston Low και οι παίκτες χρησιμοποιούν τον δείκτη του mouse για να αλληλεπιδρούν με αντικείμενα, στοιχεία του περιβάλλοντος και να συνομιλούν με άλλους χαρακτήρες. Ήταν ο 11ος τίτλος της εταιρείας που βασίστηκε στη SCUMM game engine. Αρχικά, υπήρχαν σκέψεις να προστεθούν στοιχεία RPG, όμως αυτά τα σχέδια δεν έγιναν πραγματικότητα.
Το σενάριο δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και όλα ξεκινάνε όταν ένα ραδιοτηλεσκόπιο, ανιχνεύει έναν μεγάλου μεγέθους αστεροειδή που είναι σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη. Οι αρμόδιες υπηρεσίες τον ονομάζουν Αττίλα, όπως ακριβώς τον ιστορικό ηγέτη των Ούνων. Άμεσα αρχίζουν οι συσκέψεις, με σκοπό να βρεθεί τρόπος να αποφευχθεί μία τεράστια καταστροφή. Το σενάριο που προκρίνεται από τους επιστήμονες είναι να τοποθετηθούν εκρηκτικά στην επιφάνεια του αστεροειδούς, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να τον τοποθετήσουν σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η αποστολή ανατίθεται σε μια ομάδα πέντε ατόμων. Με επικεφαλής τον Commander Boston Low (Robert Patrick), που συνοδεύεται από τους Dr. Ludger Brink (Steven Blum), Γερμανό αρχαιολόγο και γεωλόγο, τη Maggie Robbins (Mari Weiss), δημοσιογράφο με σπουδές γλωσσολογίας, τον πιλότο Ken Borden (David Lodge) και την τεχνικό της NASA Cora Miles (Leilani Jones), που είναι υποψήφια για μια θέση στο Κονγκρέσο, επιβιβάζονται στο Space Shuttle Atlantis, με προορισμό την επιφάνεια του Αττίλα.
Οι Low, Brink και Robbins τοποθετούν τα εκρηκτικά στον αστεροειδή και κατορθώνουν να αλλάξουν την πορεία του. Παράλληλα διαπιστώνουν ένα μεγάλο κενό στο εσωτερικό του και αποφασίζουν να το εξερευνήσουν. Τη στιγμή που βρίσκονται πολύ κοντά στο κέντρο του, ο αστεροειδής αλλάζει σχήμα, μετατρέπεται σε δωδεκάεδρο και κατευθύνεται με μεγάλη ταχύτητα στο βάθος του διαστήματος. Όταν οι τρεις πρωταγωνιστές συνέρχονται και βρίσκουν τρόπο διαφυγής, διαπιστώνουν πως βρίσκονται σε έναν εξωγήινο πλανήτη, σε μια κεντρική νησίδα που περιβάλλεται από πέντε μικρότερες. Ο πλανήτης ονομάζεται Cocytus και παρά το γεγονός ύπαρξης ενδείξεων ζωής, δεν συναντούν κανένα πλάσμα, ενώ το συγκρότημα που βρίσκονται δείχνει εγκαταλελλειμένο εδώ και πολύ καιρό. Όμως συναντούν μια παράξενη μορφή ενέργειας που μοιάζει με πνεύμα και τους οδηγεί σε ένα σημείο όπου το έδαφος είναι μαλακό, λες και κάτι είχε θαφτεί εκεί πρόσφατα. Ο Brink ξεκινάει να σκάβει, όμως το έδαφος υποχωρεί και αυτός γκρεμίζεται σε μία υπόγεια δομή. Δυστυχώς, εκεί αφήνει την τελευταία του ανάσα. Μετά το τραγικό συμβάν, οι Low και Robbins χωρίζονται για να εξερευνήσουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Τότε αρχίζει ένας αγώνας για να επιστρέψουν στη Γη, με την περιπέτεια να επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις.
Το αρχικό πλάνο του Steven Spielberg ήταν το The Dig να αποτελέσει ένα επεισόδιο της σειράς Amazing Stories και στη συνέχεια να μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Όμως κάτι τέτοιο θα ήταν ιδιαίτερα δαπανηρό και αποφασίστηκε η δημιουργία ενός video game. H πρώτη συνάντηση για το project πραγματοποιήθηκε το 1989, στο Skywalker Ranch, με τη συμμετοχή των Steven Spielberg, George Lucas, Ron Gilbert και Noah Falstein. Οι δύο τελευταίοι προέρχονταν απο τη μεγάλη επιτυχία του video game Indiana Jones and the Last Crusade, που είχε κυριολεκτικά εντυπωσιάσει τον Spielberg. Το παιχνίδι έφτασε στα ράφια των καταστημάτων έξι χρόνια μετά, το 1995, από το δεύτερο τρίμηνο του 1992 που προέβλεπε η αρχική ανακοίνωση, με τέσσερεις διαφορετικούς project leaders, που διαδέχτηκαν ο ένας τον άλλο. Οι αλλαγές στο σενάριο ήταν αρκετές και ανάμεσα στις σκέψεις ήταν ο τίτλος να προορίζεται αποκλειστικά για ενήλικες, λόγω περιεχομένου με αρκετό αίμα και βία. Αυτό απορρίφθηκε από τον Spielberg, έπειτα από τα παράπονα που δέχτηκε από γονείς για το Jurassic Park, το 1993, οι οποίοι αγνόησαν την ηλικιακή σήμανση PG-13 παίρνοντας μαζί τους στο σινεμά παιδιά νεαρότερων ηλικιών, που παρακολούθησαν σκηνές τρόμου και βίας. Ακόμα μια άλλη ιδέα προέβλεπε την προσθήκη μηχανισμών επιβίωσης, όπου οι παίκτες θα ήταν αναγκασμένοι να διατηρούν προμήθειες φαγητού και νερού, όμως ούτε αυτή περιλήφθηκε στην τελική έκδοση.
Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε την εποχή εκείνη στη δημοσιότητα η LucasArts, μέχρι τις αρχές του 1998 είχαν πουληθεί 300.000 αντίτυπα του The Dig. Από τη μία ήταν το παιχνίδι της εταιρείας με τις υψηλότερες πωλήσεις εκείνο τον καιρό, από την άλλη θεωρήθηκε από τη διοίκηση ως εμπορική αποτυχία, μιας και δεν καλύφθηκε το ποσό που είχε δαπανηθεί για την ανάπτυξή του. Ο εκπρόσωπος της LucasArts, Bill Tiller, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ότι το hype για το παιχνίδι ήταν πολύ υψηλό και η διοίκηση νόμιζε πως θα απέφερε ένα καράβι δολάρια. Αυτό δεν έγινε, οπότε υπήρξε απογοήτευση.
Οι κριτικοί της εποχής ήταν διχασμένοι όσον αφορά την ποιότητα του voice acting, θεώρησαν τους γρίφους ως τους πιο δύσκολους για παιχνίδι της LucasArts, αφιέρωσαν καλά λόγια στα cut scenes και επαίνεσαν το soundtrack που σύνθεσε ο Michael Land και ήταν φανερά επηρεασμένο από τις νότες του Wagner. Οι βαθμολογίες είχαν μεγάλη διακύμανση ανάμεσά τους, με το Edge να δίνει 8/10, το GameSpot 4,5/10 και το PC Magazine 3/4.
Στο σημείο αυτό τελειώνει το μικρό αφιέρωμα στο The Dig. Επόμενη στάση για το τρένο των αναμνήσεων το Σάββατο 27 Μαρτίου.
Πηγές: Wikipedia, GameSpot, Edge, PC Magazine, The Dig Museum, Mobygames.
Αγαπημένο παιχνίδι της LucasArts, soundtrack όνειρο!