Έκτωρ Αποστολόπουλος
O μήνας ξεκίνησε με το Crash Bandicoot 4: It's About Time, αλλά στη πορεία ξεμυαλίστηκα από ένα αγαπημένο αθλητικό franchise και μία σημαντική παράλειψη που με ακολουθεί πάνω από 15 χρόνια. Αν εξαιρέσουμε, λοιπόν, τις αρκετές ώρες που περνάω αυτό το διάστημα στο PlayStation 4 αγκαλιά με τον virtual εξοπλισμό ενός παίκτη ice hockey στο NHL 21, η προσοχή μου έχει εστιάσει στον κόσμο του Kingdom Hearts.
Ναι, έχω πάρει εδώ και καιρό την απόφαση ότι πρέπει να ανοίξω επιτέλους την limited έκδοση του Kingdom Hearts 3 και αυτό μου έδωσε την απαραίτητη ώθηση να διορθώσω ένα μεγάλο έγκλημα στο τομέα του backlog. Nα ολοκληρώσω επιτέλους τα 15000 διαφορετικά παιχνίδια που έχουν βγει για χάρη του Kingdom Hearts. Το ξέρω, είμαι λίγο υπερβολικός, αλλά από ένα σημείο και μετά είχα χάσει τη μπάλα με τους τίτλους που είχαν βγει βασισμένοι στο συγκεκριμένο franchise και σε διαφορετικές κονσόλες. To πρώτο βγήκε στο PlayStation2, το επόμενο στο Gameboy Advance που μετά ακολούθησε στο PS2, ένα άλλο exclusive στο Nintendo DS και πάει λέγοντας. Το γεγονός ότι είχα ασχοληθεί μονάχα με το πρώτο Kingdom Hearts ένα μακρινό καλοκαίρι του 2003 και αργότερα επιφανειακά με δύο άλλα παιχνίδια, πάντα με ακολουθούσε ως σκέψη. Σαν concept ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα να παίξω, ένα fantasy action RPG με τους χαρακτήρες του Final Fantasy στους κόσμους της Disney. Όχι ότι γνωρίζαμε από πριν ότι η ιδέα του Cloud να παίζει «ξύλο» με τον Sora, τον Goofy και τον Donald στην αρένα του Ηρακλή ήταν όντως κάτι που χρειαζόμασταν στις ζωές μας, αλλά όπως και να’ χει περνάω καλά.
Μπορεί να βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την επόμενη γενιά, στο Enternity να παρουσιάζουμε το unboxing του PlayStation 5, αλλά εγώ βρίσκομαι σε μία κατάσταση όπου με έχει ξεμυαλίσει το backward compatibility του Xbox One X σε συνδυασμό με τη διάθεση των συλλογών του Kingdom Hearts στο Game Pass. To έχω πάρει μάλιστα τόσο ζεστά, που έκατσα και είδα μέχρι και την τρίωρη «ταινία» του Kingdom Hearts 358/2. Απ’ ότι φαίνεται ο τομέας “backlog” είναι κάτι που σχετίζεται άμεσα με το timing, ένα «κλικ» που γίνεται μέσα σου για να κλείσεις επιτέλους έναν ανοιχτό λογαριασμό.
Δημήτρης Βασιλάκης
Αρχικά, όπως έχετε βαρεθεί να διαβάζετε όταν γράφω, λόγω του ότι είμαι full-time μπαμπάς, αυτά που παίζω στην καλύτερη περίπτωση είναι σκόρπια, μιας και έχω ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή μου κι έτσι κοιτάω να κάνω κάτι που με διασκεδάζει. Για να παίξω κάτι μεγάλο που δεν είναι δουλειά, δουλεύει ξενύχτι. Τον Οκτώβριο λοιπόν το πρόγραμμα περιλάμβανε τα ακόλουθα ασυνάρτητα: Tekken 7, FIFA 20, Overcooked 2 (Surf n’ turf), Costume Quest, F1 2020 και Mortal Shell στο Χbox One X και DEAD OR ALIVE Xtreme 3 Scarlet και Tennis World Tour 2 στο PS4 Pro. Επίσης Microsoft Solitaire σε PC και κινητό και Tacoma σε PC.
Σε ποιο έφαγα πιο πολύ χρόνο; Στην αθάνατη πασιέντζα εξαιτίας του γεγονότος ότι παίζετε σε -αχέμ- πολλά δωμάτια του σπιτιού. Ποιο ξεχώρισα; Θα κουφάνω και τον ίδιο μου τον εαυτό λέγοντας το Mortal Shell, μιας και μην έχοντας παίξει ΚΑΝΕΝΑ παιχνίδι τύπου Dark Souls, ήταν το ντεμπούτο μου και μολογώ ότι, παρά τη δυσκολία του μου άρεσε. Όσο άντεξα.
Δημήτρης Βούρδας
Με το δεύτερο κύμα του κορονοϊού να επιτίθεται με δριμύ τρόπο, η ενασχόληση με τα games συνέχισε να είναι έντονη. Μια παγκόσμια πανδημία που έχει κόψει τον κόσμο στα 2, τελικά έχει και τα θετικά της. Έτσι, εκτός από τα καθιερωμένα review για Madden NFL 21 και Port Royale 4, τα οποία ήταν πολύ πιο μεγάλα απ’ότι περίμενα και διήρκεσαν αρκετές ημέρες παραπάνω από το θεωρητικό προγραμματισμό.
Αυτό με κράτησε λίγο πίσω στα άλλα, όμως η εργασία από το σπίτι είχε ως αποτέλεσμα να καταφέρω να τελειώσω επιτέλους το Lost Legacy του Uncharted, να ασχοληθώ με το Assassin’s Creed Origins και τις τελευταίες ημέρες του μήνα πρόλαβα να ξεκινήσω και το Odyssey. Η αλήθεια είναι ότι και με τα 3 έχω μείνει αρκετά ικανοποιημένος, αν και με εντυπωσίασε ένα κλικ παραπάνω η απόδοση του τελευταίου στο Xbox One X. Αντίθετα, με ξένισε πολύ η πλήρης αλλαγή κατεύθυνσης του Project Cars 3, με αποτέλεσμα να δεχθεί ένα μεγαλοπρεπές uninstall πριν καν γράψει δεκάωρο. Στο πλάνο πλέον μπαίνουν οι νέες κονσόλες, οπότε αναμένεται να γίνει χαμός.
Ντίνος Γεωργίου
Λόγω τεχνικών προβλημάτων, δεν έπαιξα όσο θα ήθελα ωστόσο η λίστα μου για αυτό τον μήνα είχε ποικιλία. Αρχικά, είμαι ένα άτομο που θέλει παρέα να παίξει κάποιο παιχνίδι, και ως συνήθως, ακολούθησα την παρέα στα League of Legends και Minecraft. Δύο εντελώς διαφορετικά παιχνίδια, ωστόσο στο ένα λειτουργούσα στρατηγικά και στο άλλο δημιουργικά. Το ένα με έκανε να ηρεμώ από το άλλο. Τα νεύρα από τα defeats στο LoL ηρεμούσαν με ένα διωράκι χτίζοντας την βίλα μου στο Minecraft. Ένα από τα παιχνίδια που είναι βασισμένα σε sports και είμαι φανατικός θεατής, είναι η Formula 1. Δεν μπορούνα να ολοκληρώσω την ημέρα μου χωρίς να κάνω τον αγώνα μου με την ομάδα μου στο MyTeam του F1 2020. Είναι ευχάριστο να ανεβάζεις την ομάδα σου σιγά σιγά και να την οδηγείς σταδιακά στον βάθρο. Νέος στόχος; Να σπάσουμε το ρεκόρ του Χάμιλτον (σώθηκες Ντίνο).
Τέλος, για πιο χαλαρό και για να ηρεμίσω από την πίεση της παρέας (που πάνω κάτω την γουστάρουμε) έπαιζα το Sherlock Holmes: Crimes and Punishments, ένα παιχνίδι που δώρισε η Epic Games πριν κάποιους μήνες. Αν και έχει πολλές λεπτομέρειες, όπως να ψάχνεις παλιά άρθρα για να βρεις στοιχεία, να χρησιμοποιείς χημικά και να ανακρίνεις υπόπτους, το παιχνίδι καταλήγει κουραστικό με τα πολλά location changes, γιατί το κάθε task ήταν σε διαφορετικό σημείο της πόλης, οπότε έπρεπε να πας στο ίδιο σημείο 3-4 φορές. Κουραστικό επίσης καθώς είχε και λίγο loading, ωστόσο μπορούσες να συμβουλευτείς τις σημειώσεις σου καθώς το παιχνίδι φόρτωνε την τοποθεσία.
Γιώργος Γιολδάσης
Ως RPGάκιας, τον περασμένο μήνα είχαν την τιμητική τους τα Fairy Tail και Ys Origin. Το πρώτο το είχα αγοράσει από το καλοκαίρι αλλά ποτέ δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία, καθώς άκουγα αρκετά αρνητικά σχόλια, που αποδείχτηκαν εν τέλει παραπλανητικά. Με το Fairy Tail κόλλησα στην οθόνη για πολλές ώρες με την υπέροχη ιστορία του, το φρέσκο σύστημα μάχης, τη δυναμική του μουσική, τα ελκυστικά sidequests, τις αναβαθμίσεις κτηρίων, το χτίσιμο σχέσεων χαρακτήρων, τη συλλογή items και φυσικά το αστείο ιαπωνικό περιβάλλον των Manga. Το Ys Origin ήταν ένα αρκετά σύντομο και ενδιαφέρον action RPG που θύμιζε λίγο Zelda ALTTP και είχε κάτι από Secret of Mana, αλλά με τη σφραγίδα της Falcom. Έμαθα την προϊστορία του κόσμου Ys και έλαβα μέρος σε κάποιες από τις καλύτερες μάχες που έχω δώσει ποτέ, με αρκετή πρόκληση ακόμη και στο normal mode.
Ως πλατφορμάς ωστόσο, δε θα μπορούσα να αντισταθώ στο υπέροχο Super Mario 64 της συλλογής Super Mario 3D All-Stars. Πέρασα μια βόλτα από το κάστρο να δοκιμάσω το cake της πριγκίπισσας αλλά δεν είχα ιδέα ότι θα έμπλεκα με έναν ογκώδη Bowser και έναν προβληματικό καμεραμάν. Έδωσα μια ευκαιρία και στο Cadence of Hyrule με το εξαιρετικό του art design, όμως με προβλημάτισε ο περιορισμός κινήσεων με βάση το ρυθμό της μουσικής. Προφανώς έδωσα και μπουνιές στο γοητευτικό Kirby Fighters 2, ένα απλό παιχνίδι ξύλου αλλά με δελεαστικό story mode. Και τέλος, ως παιδί δοκίμασα το Mario Kart Live: Home Circuit, που κατάφερε να μεταφέρει τον αγαπημένο μας υδραυλικό, από την οθόνη στο σαλόνι μας με ιδιαίτερη επιτυχία. Προσοχή στα μανιτάρια γιατί το kart κινδυνεύει να απογειωθεί.
Πλέον, με μαγνήτισαν τα Digimon Story Cyber Sleuth: Complete Edition και Sakuna: Of Rice and Ruin με τις εντυπώσεις να έρχονται τον επόμενο μήνα. Καλό gaming!
Νικήτας Καβουκλής
Ο Οκτώβρης ήταν για εμένα ένας μήνας με αρκετά παιχνίδια, κυρίως για review. Τις τελευταίες ημέρες ασχολήθηκα με το The Dark Pictures Anthology: Little Hope και το Asterix & Obelix XXL Romastered. Συμπαθάτε με, αλλά εντυπώσεις δεν θα γράψω εδώ, μιας εντός των ημερών αναμένεται να ανέβουν τα σχετικά reviews.
Προηγήθηκε το Pikmin 3 Deluxe, που μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ- επιτέλους- με ένα παιχνίδι που είχα πληρώσει full price στο Wii U, όμως ποτέ δεν κατόρθωσα να το προχωρήσω. Η βασικότερη αιτία ήταν το μοντέλο χειρισμού. Δυστυχώς, στην προσπάθειά της να εκμεταλλευτεί την οθόη του Gamepad, η Nintendo είχει κάνει τον χειρισμό υπέρ το δέον περίπλοκο, κάτι που φρόντισε ευτυχώς να απλοποιήσει στην έκδοση για Nintendo Switch.
To WWE 2K Battlegrounds δυστυχώς με απογοήτευσε. Πρωταγωνιστές χωρίς ταυτότητα, επαναλαμβανόμενο gameplay. Ευτυχώς που υπάρχει το story mode, από το οποίο, αν έλειπαν κάποιες υπερβολές θα ξεχώριζε σαν τα λευκά μάρμαρα ανάμεσα στα γκρίζα βράχια. Ένας ωκεανός από microtransactions και ατελείωτο grinding είναι απο τα βασικά χαρακτηριστικά του παιχνδιού. Τελικά, μήπως είναι καλύτερο να πάψουν να κυκλοφορούν τίτλοι WWE;
Για τις ανάγκες του σχετικού preview είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ λίγες ώρες με το Assassin's Creed Valhalla. Η επιδρομή των Vikings φέρνει πολλές αλλαγές και προσθήκες στη σειρά, που ξεφεύγει ακόμα περισσότερο από το στυλ με το οποίο μας είχε συστηθεί. Ακόμα και ο ιπτάμενος σύντροφός σας είναι τώρα κοράκι, με πολύ λιγότερες δυνατότητες σε σχέση με τον αετό στα Origins και Odyssey.
Λίγο πριν κλείσει ο μήνας ήρθε ο κωδικός και ξεκίνησα το Hyrule Warriors: Age of Calamity. Λόγω embargo, για την ώρα δεν μπορεί να ειπωθεί τίποτα. Υπομονή ως τις 18 Νοεμβρίου που θα δημοσίευτεί το review.
Για καθαρά προσωπική ευχαρίστηση ξεκίνησα το Ghost of Tsushima και το Ghostbusters the Video Game Remastered. Στο πρώτο είμαι ακόμα στην αρχή, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Το δεύτερο με μετέφερε στα νεανικά μου χρόνια και το ταξίδι ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστο.
.jpg)
Κωνσταντίνος Καλκάνης
Τον μήνα που μας πέρασε, η ασχολία μου με το gaming περιορίστηκε σε 3 και μόνο τίτλους που κατάφερα να ασχοληθώ σοβαρά. Πιο συγκεκριμένα; Το remake του Mafia, γιατί οι παλιές αγάπες δε ξεχνιούνται εύκολα, αν και έχω να πω ότι περίμενα να εντυπωσιαστώ περισσότερο, προς έλλειψη καλύτερης λέξης. Είμαι καλομαθημένος; Οι περιορισμοί της τρέχουσας γενιάς; Δεν μπορώ ακριβώς να το τοποθετήσω. Ο δεύτερος τίτλος ήταν το Crash Bandicoot 4, γιατί ενώ σε αυτά είμαι πολύ κακός, για κάποιο λόγο μου αρέσει να τιμωρώ τον εαυτό μου. Μου άρεσε περισσότερο απ’ότι περίμενα πάντως, και αυτό δε ξέρω πώς να το εκλάβω.
Και μιας και μιλάμε για αυτοτιμωρία, εκεί που πραγματικά έλαμψα ήταν το DOOM Eternal: The Ancient Gods pt. 1. Το πιο αστείο όλων, είναι ότι πήγα «φορτωμένος μαγκιά» και πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι αυτά δεν περνάνε. Μπορεί να με είδατε να τιμωρώ τον εαυτό μου σε twitch stream με το συγκεκριμένο παίγνιο, αλλά νιώθω την ανάγκη να το τονίσω. Το Ancient Gods είναι δύσκολο. Όχι, όχι, δεν είναι δύσκολο. Είναι ΔΥΣΚΟΛΟ. Σε επίπεδο που όπως το DOOM Eternal με έκανε να νιώσω το ίδιο δέος με την πρώτη φορά που αντίκρυσα το DOOM 2, το Ancient Gods με έκανε να νιώσω πως έχω και το ίδιο skill με τότε. Good job, id.
Υ.Γ. Στο πνεύμα της αυτοτιμωρίας, αφιέρωσα και αρκετές ώρες στο Mortal Shell, αλλά περισσότερα για αυτό θα μάθετε σύντομα (…τουλάχιστον την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές).
Βασίλης Καμακάρης
Το Destiny 2-Season of Arrivals φτάνει στο τέλος του και αυτό σημαίνει ένα πράγμα, η κυκλοφορία του Beyond Light επιτέλους πλησιάζει. Μετά το μεγάλο διάστημα του delay έφερε στο παιχνίδι αρκετό χρόνο για να αποκτήσω ορισμένα πράγματα (weapons, armor, titles etc) που θα αφαιρεθούν με την έναρξη του vault, αλλά και για να προετοιμαστώ για το year 4 του παιχνιδιού.
Ο μήνας του Οκτωβρίου δεν είχε κάτι το συναρπαστικό για το Destiny 2 πέρα του Festival of the Lost που ήρθε ως συμπλήρωμα στο delay του expansion για τον εορτασμό του Halloween. Το Festival of the Lost προσφέρει νέες και παλιές μάσκες, cosmetics και δύο όπλα για την συλλογή μας. Στο πυρήνα του ωστόσο η ρουτίνα ήταν η εξής, ολοκλήρωση των weekly bounties για το bright dust και βόλτες στο haunted forest για το loot. Αν και με το event ξεμπέρδεψα αρκετά γρήγορα, προχωράω με χαλαρούς ρυθμούς με το grind χωρίς να χάσω εντελώς το sanity μου όπως θα συνέβαινε εάν αποφάσιζα να κυνηγήσω τον τίτλο του Reckoner.
Πλέον ο στόχος είναι η συλλογή αρκετών bounties για να ανεβάσω γρήγορα ranks στο επόμενο season και η αναμονή για το τελευταίο live event που θα σηματοδοτήσει και επίσημα το επίλογο στο Season of Arrivals πριν ταξιδέψω για τις νέες περιπέτειες του Destiny στο Europa.
Νίκος Λυμπέριος
Μιας και μιλάμε για νέα στήλη και μάλιστα μια που αφορά τις gaming δραστηριότητες του μηνός οφείλω να αναφέρω πως ανήκω στην κατηγόρια των gamer που τους αρέσει να παίζουν τα παιχνίδια το ένα μετά το άλλο. Υπάρχει μια ιδιαίτερη αγάπη στις πλατίνες «παίζω» κυρίως σε PlayStation 4 αν και τελευταία λόγο επαγγελματικών υποχρεώσεων το σπορ αυτό έχει ελαττωθεί, προσπαθώ όμως όσο το δυνατόν περισσότερο μπορώ να αφιερώνω αρκετό χρόνο στο να παίζω παιχνίδια, διαφόρων κατηγοριών.
Pinstripe
Ένα ιδιαίτερο, όμορφο indie παιχνίδι που δημιουργήθηκε από ένα μόλις άτομο και που ο δημιουργός το αφιέρωσε στην κόρη του. Αφήνει πολλά μηνύματα σχετικά με τις καταχρήσεις και που αυτές μπορεί να οδηγήσουν και το κλείσιμο του είναι αρκετά δυνατό. Για μένα προσωπικά είναι highly recommended τίτλος.
Demon Souls - Dark Souls 1 - Dark Souls 2
Δε νομίζω ότι χρειάζεται ξεχωριστή παράγραφος για τα παιχνίδια αυτά της From Software. Ήρθαν για να μας θυμίσουν πως το αγνό και καθαρό gameplay δε χρειάζεται κινηματογραφικά cutscenes και ατελείωτους διαλόγους, μπορεί το 2ο μέρος της σειράς Dark να μας τα χάλασε λίγο, τουλάχιστον προσωπικά το βρίσκω αρκετά υποδεέστερο των υπολοίπων είναι όμως στο σύνολο μια σειρά που άφησε το στίγμα της και επηρέασε αρκετούς τίτλους, δημιουργώντας ίσως ένα νέο είδος παιχνιδιών. Δεν τα παίζω για πρώτη φορά, αλλά με αφορμή το γεγονός ότι έρχεται το remake του Demon Souls στο PlayStation 5 ήταν μια καλή ευκαιρία να πιάσω την σειρά από την αρχή της και να τα ξαναπαίξω όλα σαν να πήγαινα για την πλατίνα τους.
Sekiro: Shadows Die Twice
Αν και ανήκει στην από πάνω κατηγορία παιχνιδιών για κάποιο περίεργο λόγο ακόμα δε μου έχει κάνει κλικ. Ίσως φταίει που το πιάνω απανωτά μετά τα προηγούμενα παιχνίδια της From, δυστυχώς το gameplay του και το παρουσιαστικό του δε με ελκύει.
Shadow of the Beast
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι έρχομαι και φεύγω. Μαζεύω λίγα τρόπαια και μετά το παρατάω. Αποτελεί remake του γνωστού τίτλου της Amiga, αρκετά καλοφτιαγμένο και πολύ πιστό στο πρωτότυπο με την διαφορά ότι είναι και περισσότερο ελκυστικό από το πρωτότυπο αφού η δυσκολία του βρίσκεται σε αρκετά βατά επίπεδα.
Dragon Quest XI
Το συγκεκριμένο JRPG το παιδεύω από πέρσι τον Δεκέμβριο, κυρίως λόγω λιγοστού χρόνο το έπαιζα λίγο λίγο, κοιτώντας την ιστορία και ταυτόχρονα προσπαθώντας να τελειώσω με την πλατίνα. Τελικά στις 18/10/2020 το ολοκλήρωσα. Δεν μου άφησε ιδιαίτερα καλές εντυπώσεις. Διατηρεί το κλασσικό αγαπημένο turn based σύστημα μάχης που μας συνήθισαν τα JRPG’s από τα γεννοφάσκια τους αλλά δυστυχώς δεν κάνει κάτι ιδιαίτερα διαφορετικό στο είδος. Χιλιο ειπωμένη ιστορία, κακό voice acting και μια μουσική επένδυση που δεν λέει και κάτι τρομερό. Στην αντίπερα όχθη η έκδοση για το Switch, έχει καλύτερο soundtrack, Ιαπωνικό voice acting και το θετικό της φορητότητας, οπότε ίσως για τους κατόχους και των δυο κόνσολών η επιλογή της Nintendo να είναι μονόδρομος.
The Book of Unwritten Tales 2
Ο Οκτώβριος ήταν ο μήνας που με έπιασε να ψάξω και να βρω ότι adventure παιχνίδι έχει κυκλοφορήσει για το PlayStation 4 και ενώ είχα την τύχη να πετύχω μερικά τρομερά (κατά το ίντερνετ) διαμαντάκια όπως τα The Raven, Past Cure, Sherlock Holmes: Criminal Punishment ξεκίνησα να ασχολούμαι με το The Book of Unwritten Tales. Χωρίς να έχω παίξει αρκετά με έχει κερδίσει το art style του και το ιδιαίτερό του χιούμορ και το γεγονός ότι για παιχνίδι του είδους έχει αρκετά καλό χειρισμό.
Resident Evil Code: Veronica X
Άλλος ένας τίτλος που δεν χρειάζεται και πολλές συστάσεις. Εμφανίστηκε αρχικά ως αποκλειστικός τίτλος του Dreamcast και στη συνέχεια το είδαμε και στο PlayStation 2. Είναι από τους άτυχους τίτλους της Capcom μιας και δεν έχει δει άλλες επανακυκλοφορίες σε σχέση με μεταγενέστερους τίτλους της σειράς και αποτελεί κατά την δική μου άποψη ένα εξαιρετικό μέλος του franchise τουλάχιστον για τα pre Resident Evil 4 παιχνίδια της σειράς.
Χαμηλές πτήσεις για τον Οκτώβριο θα προσπαθήσω όμως για έναν πιο έντονο Νοέμβρη. Έχουμε και την αναμονή της κυκλοφορίας δυο νέων κονσολών, ευκαιρία για περισσότερο gaming.
Βασίλης Παπασπηλίου
Έπειτα από αποχή ενός μήνα από τον κόσμο των videogames, λόγω προσωπικών υποχρεώσεων, ο -πλέον- περασμένος Οκτώβρης θα μπορούσε κανείς να πει πως αποτέλεσε ένα χρονικό διάστημα εκτόνωσης. Ο εξαντλημένος εαυτός μου πίσω στις αρχές του μήνα δεν ήθελε να ασχοληθεί με κάποιο απαιτητικό παιχνίδι, αλλά προτιμούσε να βυθιστεί στον καναπέ και να απολαύσει μία όμορφη ιστορία.
Το Mafia Definitive Edition, λοιπόν, ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν ο οργανισμός μου για να ξεσκουριάσει. Η περιπλάνηση στους πολύβουους δρόμους του New Haven, με ρυθμικούς ήχους jazz να βγαίνουν από το ραδιόφωνο του εικονικού μου αυτοκινήτου, έγινε η αγαπημένη μου ασχολία εκείνης της βδομάδας που με απασχόλησε το παιχνίδι. Τόσο ο πρωταγωνιστής Tommy Angelo, όσο και οποιοσδήποτε άλλος χαρακτήρας, κατάφερναν πάντοτε να με μαγνητίζουν με τις εντυπωσιακές ερμηνείες τους, κάνοντας με να περιμένω με ανυπομονησία το κάθε επόμενο cutscene και δίνοντας μου την εντύπωση πως παρακολουθούσα μία καλογραμμένη ταινία noir. Φτάνοντας στους τίτλους τέλους, με κυρίευσε μία γλυκόπικρη αίσθηση, αφού το σύνολο του παιχνιδιού με γοήτευσε τόσο που ναι μεν με ικανοποίησε το φινάλε, αλλά ήθελα δε ακόμα περισσότερο.
Αφού, λοιπόν, έκανα τις διατάσεις μου με το Mafia Definitive Edition, αποφάσισα να κάνω στροφή 180 μοιρών και να δοκιμάσω τις αντοχές μου και να επανέλθω στον μαζοχιστικό εαυτό μου με το Hades, το roguelike action rpg της Supergiant Games που πέρασε σχετικά απαρατήρητο από τα ραντάρ της πλειοψηφίας. Το παιχνίδι ξεκινάει με ελάχιστα tutorials αφήνοντας τον παίκτη να χειριστεί τον γιο του Άδη και της Περσεφόνης και πρίγκιπα του Κάτω Κόσμου, Ζαγρέα. Ολόκληρη η φιλοσοφία του Hades βασίζεται στην υπομονή και το κατάλαβα με τον δύσκολο τρόπο, αφού ειδικά στην αρχή, πέθαινα ασταμάτητα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, όμως, με κάθε θάνατο επέστρεφα στο κεντρικό hub του Underworld και μπορούσα να συνομιλήσω με μυθολογικές προσωπικότητες, όπως ο Ύπνος (Hypnos), η Νύχτα (Nyx), ακόμα και με τον ίδιο τον Άδη, ενώ κάθε φορά το παιχνίδι είχε να μου προσφέρει ολοκαίνουργιους διαλόγους. Εκτός από τους διαλόγους, άλλαζε και η δομή των δωματίων του Underworld, ενώ τα boss fights εξελίσσονταν και λίγο παραπάνω, έπειτα από κάθε επιστροφή μου στη μάχη. Παρόλο που η δυσκολία, όμως, με τιμωρούσε ξανά και ξανά, η όλη τυχαία δομή του παιχνιδιού ανανέωνε το ενδιαφέρον μου και με έκανε να πεισμώνω και να θέλω να βοηθήσω τον Ζαγρέα να δραπετεύσει από τον Κάτω Κόσμο, τι και αν έπρεπε κάθε φορά να ξεκινάω από την απόλυτη αρχή. Περιττό να πω πως ακόμα προσπαθώ και θα συνεχίσω μέχρι τελικής πτώσης.
Παναγιώτης Πετρόπουλος
Μέσα στον Οκτώβριο πέρασα πολλές ώρες με Ride 4 και Watch Dogs: Legion, κυρίως για τις ανάγκες των reviews τους, όμως αμφότερα ήταν πολύ απολαυστικά, οπότε και συνέχισα να ασχολούμαι μαζί τους και μετά από αυτό. Ειδικά με το Legion σκοπεύω να ασχοληθώ αρκετά ακόμα, περιμένοντας κι ολας το multiplayer mode του που θα έρθει το Δεκέμβριο. Μέσα σ’ αυτόν το μήνα βρήκα και το χρόνο να σκίσω τη ζελατίνα του Super Mario 3D All-Stars. Η αλήθεια είναι ότι δεν έπαιξα περισσότερες από 4 με 5 ώρες μαζί του και δεν άγγιξα καθόλου Super Mario Sunshine και Super Mario Galaxy, αλλά το Super Mario 64 το εκτίμησα δέοντος. Δοκίμασα επίσης τα δύο παιχνίδια του PS Plus, το Vampyr και το Need for Speed: Payback. Όσον αφορά στο Payback, μετάνιωσα τη μισή ώρα που ασχολήθηκα μαζί του, ενώ αντίθετα με το Vampyr πέρασα καλά (έφτασα ως το 5ο κεφάλαιο). Έχει πολλά θέματα, αλλά η ατμόσφαιρα και οι διάλογοί του ήταν ότι έπρεπε για χαλάρωση μετά από πολλές κουραστικές ημέρες.
Χρήστος Χατζησάββας
Ο μήνας δεν ήταν εύκολος. «Σέρνω» μαζί μου το Demon's Souls στο PS3 για 3ο σερί μήνα, πολεμώντας να πάρω το Platinum Trophy που ήδη έχω – ναι, σωστά, το έχω στην έκδοση Βορείου Αμερικής αλλά όχι στην Ευρωπαϊκή. Για να μη με βρει ατιμασμένο το remake του PlayStation 5 (για το οποίο ανυπομονώ), έχω στόχο να πάρω (ξανά) το Platinum πριν την κυκλοφορία του remake. Είμαι στο τελευταίο σπριντ, ας πούμε. Πέραν αυτού, τα Rocket League και Overwatch είναι οι κλασικές ασχολίες μετά τη δουλειά, όταν και θέλω να χαλαρώσω αλλά οι συμπαίκτες δε με αφήνουν να αγιάσω.
Έπαιξα αρκετά το Oddworld New 'N' Tasty στο Switch, λίγες ώρες Pokemon Moon και Pokemon Shield, ξεκίνησα για άλλη μια φορά ένα playthrough στο Fable Anniversary και κάποια στιγμή θα τελειώσω με το Nioh στο PS4. Στα θετικά ότι η ώρα πήγε μια ώρα πίσω, οπότε κέρδισα μια τίμια ωρίτσα grinding στο Demon's Souls.
Ευχαριστούμε που είχατε το κουράγιο να μας ανεχτείτε ως το τέλος. Μέχρι τον επόμενο μήνα, υγιαίνετε με πολύ gaming.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity