Είναι ορισμένες φορές που με πιάνει. Μου έρχεται η διάθεση και, παράλληλα, υπάρχει και ο χρόνος για να ασχοληθώ. Να ασχοληθώ με πράγματα που σε κανονικές συνθήκες δεν θα μπορούσα είτε γιατί δεν προλαβαίνω είτε γιατί δεν υπάρχουν τα ψυχικά/σωματικά αποθέματα. Αυτήν τη φορά όμως, όλα λειτούργησαν υπέρ μου. Και με συνοπτικές διαδικασίες έστησα στον Mac έναν emulator για Amiga, το λατρεμένο μηχάνημα από το… ένδοξο παρελθόν μου. Την αγάπη μου για το εν λόγω μηχάνημα την έχω εκφράσει πάρα πολλές φορές. Οπότε ένας emulator για αυτό φαντάζει στο μυαλό μου ιδανική ενασχόληση για το λιγοστό ελεύθερο χρόνο.
Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση από όλα δεν είναι ούτε η τεχνολογία πίσω από κάποιον emulator, που σου επιτρέπει να ζωντανεύεις το όποιο μηχάνημα, ούτε καν η ευκολία που το κάνεις πια. Αυτό που με εντυπωσιάσε είναι ότι θυμόμουν. Θυμόμουν τα configurations των διαφόρων μηχανημάτων, θυμόμουν το Workbench (ω ναι γραφικό περιβάλλον από τότε παλιοPCάδες…), θυμόμουν τις εναλλαγές των δισκετών, μέχρι και το cheat στο Lotus Turbo Challenge 2 που σε οδηγούσε σε κρυφό παιχνίδι μέσα στο παιχνίδι (DUX).
Το αστείο ήταν ότι μετά από την πρώτη ώρα που την ξόδεψα βάζοντας ό,τι παιχνίδι θυμόμουν ότι μου άρεσε (Rod Land, CarVup, Alien Breed, Super Cars II, Pinball Fantasies κ.ο.κ.), αποφάσισα να παίξω με τον ίδιο τον emulator, με τις δυνατότητες που προσφέρει σε επίπεδο προσαρμογής. Έτσι είχα την ευκαιρία να «στήσω» μηχανήματα που τότε απλώς τα ονειρευόμουν. Amiga 4000 με έξτρα μνήμη (έβαλα 8 ολόκληρα MB) και 68040, με σκληρό δίσκο, με, με, με… Ό,τι θυμόμουν το έκανα και, εντάξει, δεν δούλεψαν όλα, αλλά το έβγαλα το άχτι μου. Γέλασα με το πρώτο software failure (Guru Meditation για τους παλιότερους) που είδα μετά από τόσα χρόνια (με το χαρακτηριστικό κόκκινο μήνυμα στο επάνω μέρος της οθόνης), αλλά και με το «κλικ κλικ» του εικονικού drive που περίμενε (όπως και τότε) να βάλω την πρώτη δισκέτα.
Και μετά η εμπειρία ολοκληρώθηκε. Έδειξα το δημιούργημά μου σε ανθρώπους που παίζαμε και τότε μαζί και η πλάκα είναι ότι κόλλησαν και αυτοί. Δεν υπήρχε πολύς χρόνος, αλλά έστω και για λίγο όλοι νιώσαμε όπως και τότε.
Ναι μου έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του το μηχάνημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μετανιώνω για κάτι. Φυσικά και έχω σταματήσει να σκαλώνω όπως τότε (ευτυχώς), αλλά εκείνη την εποχή θα τη θυμάμαι πάντα ευχάριστα, έστω και αν το σκάλωμα μού στέρησε την επαφή με τις τότε εξελίξεις, με τα μηχανήματα που κατακτούσαν την αγορά. Ρέφαρα μετά, αλλά ποτέ δεν ένιωσα το ίδιο. Άλλωστε, είναι αδυσώπητο το πέρασμα του χρόνου.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity