Τι εννοώ; Άρχισα πάλι να παίζω παιχνίδια F2P στο tablet, και μάλιστα ένα εξ αυτών παραπέμπει ευθέως στην ένδοξη εποχή που έπαιζα στο Facebook παιχνίδια μαγειρικής. Αυτήν τη φορά ο ένοχος είναι το Restaurant DASH with Gordon Ramsay. Όντας γνωστός οπαδός του διάσημου και αθυρόστομου (σαν και μένα) σεφ, όταν έσκασε η διαφήμιση στο feed του Facebook, είπα να το δοκιμάσω. Ε, την πάτησα. Μιλάμε λοιπόν για ένα παιχνίδι που παίζω όποτε βρω λίγο καιρό, είτε στο θρόνο των αυτοκρατόρων (WC) είτε όταν περιμένω να κοιμηθεί το (μεγάλο) μου καμάρι. Όπως είναι απολύτως λογικό κι αναμενόμενο, δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο, ούτε καν βαθύ. Το κλασικό του δόλωμα είναι ότι αν βάλεις λεφτά θα πας πιο γρήγορα, ενώ η ύπαρξη ανταγωνιστικού, turn-based multiplayer έχει την πλάκα του, όσο κι αν αυτό επηρεάζεται ακόμα παραπάνω υπέρ των όσων έχουν βάλει λεφτά. Παρασύρομαι όμως και αντί για στήλη ετοιμάζομαι να γράψω review. Το παιχνιδάκι λοιπόν έχει ναι μεν την πλάκα του, παίζω άνετα εδώ και τρεις μήνες χωρίς να του έχω βάλει ούτε λεπτό του ευρώ και όλα καλά κι ωραία, έτσι δεν είναι;
Δυστυχώς όχι. Διότι τα F2P έχουν ελαττώματα, τεράστια ελαττώματα. Χαρακτηριστικά, σε αυτή την περίπτωση, μετά από τρεις μήνες, τα bugs που υπήρχαν τον Μάη, υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Ζήτημα είναι να έχει διορθωθεί ένα 10%. Quests που αναλαμβάνεις δεν γίνονται ποτέ, γιατί ενώ εσύ κάνεις ό,τι χρειάζεται το παιχνίδι δεν κάνει register, τα online components λειτουργούνε ελαφρώς πιο σταθερά από το ελληνικό Δημόσιο, ενώ πολλές φορές το παιχνίδι ξεχνάει να αποθηκεύσει την πρόοδό σου, ή ακόμα πιο κουφά, αποθηκεύει μόνο τμήματα της. Θα μου πείτε και τι σε νοιάζει, τζάμπα είναι. Πολύ σωστά, αλλά τα προβλήματα δεν τα έχει μόνο ο παίζω «τσάμπα και γουστάρω» Μήτσος, αλλά και κάποιοι που σκάνε λεφτουδάκια. Κι εδώ ερχόμαστε σε ένα πιο γενικό φαινόμενο, το πόσο ξεκρέμαστο μπορούν να αφήσουν τον καταναλωτή -που πληρώνει, όχι τον τζάμπα- τα κάθε είδους casual (επιτρέψτε μου τον όρο) F2P.
Στην προηγούμενη, μακροχρόνια casual εποχή μου, εκείνη των Facebook games, είδα πολλά παιχνίδια να γνωρίζουν την άνοδο και μετά την πτώση και όχι μόνο αυτό, αλλά και την εξαφάνιση. Το Sims Social και το Dragon Age Legends είναι δύο τρανά -και επώνυμα- παραδείγματα, που αφού έκαναν καλή αρχή και πορεία, παίρνοντας σίγουρα κάποια λεφτά από κάποιους καταναλωτές, μια ωραία πρωία είπαν γεια σας, έκλεισαν τους servers και στους παίκτες τους έμεινε το απόλυτο κενό. Ρίσκο που έπρεπε να είχαν υπολογίσει οι παίκτες λέτε; Ναι, σαφώς, αλλά ο μέσος casual (μην πω και χρήστης ίντερνετ) είναι άσχετος, οπότε σιγά μην το ξέρει. Καλό είναι λοιπόν, εμείς οι «σχετικοί», όπου βρίσκουμε ανάλογες περιπτώσεις, να λέμε καμιά κουβέντα, γιατί, ειδικά σε οικογένειες με παιδάκια και άσχετους γονείς, δεν θα αργήσει το κακό που το καμάρι θα «κατεβάσει» όλη την πιστωτική-χρεωστική του μπαμπά. Και μη μου λέτε ότι δεν γίνεται, δεν ξέρετε για πόσα είναι ικανά τα σκασμένα. Η πλάκα είναι ότι σε αυτή την περίπτωση, λίγο λόγω επαγγελματικής διαστροφής, λίγο από νεύρα σε κάποια φάση, όταν το παιχνίδι μου ζήτησε feedback για 673η φορά, έγραψα ένα ξεχεστικό κατεβατό στην εταιρεία, η οποία μου απάντησε μάλιστα άμεσα και ευγενέστατα ότι «κοιτάνε το πρόβλημα, αλλά δεν έχουν λύση». Ναι βρε παιδιά, αλλά από τότε που το ξεκίνησα το ρημάδι, έχετε κάνει 23 μετρημένα updates, τι άλλο πρέπει να γίνει;
Μάλλον να σταματήσω τις μπούρδες και να αρχίσω να παίζω τίποτα σοβαρό. Σας υπόσχομαι ότι τώρα που μπήκε το φθινόπωρο θα το κάνω. Το σηκώνει και ο καιρός.
Καλώς σας βρήκα.
Ποτέ δε μπόρεσα να πάρω στα σοβαρά αυτά τα παιχνίδια και για να πω την αλήθεια τα απεχθάνομαι.Όχι ότι πρέπει να τα πάρει σοβαρά κάποιος για να ασχοληθεί,ίσα ίσα το αντίθετο,θεωρούνται ιδανικά για να σκοτώσεις τον χρόνο σου.Απλά όταν έχεις συνηθίσει αμέτρητα gaming ταξίδια με αξιομνημόνευτες στιγμές και χαρακτήρες σου είναι αδύνατο να προσαρμοστείς σε παιχνιδάκια του κιλού.Βέβαια ποτέ μη λες ποτέ,μπορεί κι εγώ μια μέρα να αλλαξοπιστήσω αλλά μέχρι τότε...η gaming κοινότητα χαιρετίζει το υστερόγραφό σου φίλε μου ;) καλώς ήρθες :)
με απλα λογια πεταξες στα σκουπιδια το χρονο σου παιζοντας ταμπλετοπαιχνιδα
Καλά μου παιδιά, αν είχα χρόνο για κάτι άλλο θα το έκανα. Δεν είχα παρά σποραδικά το πολύ μισάωρα. Ζούσα σε ένα σπίτι με γυναίκα, παιδιά, παππούδες-γιαγιάδες και δεν μπορούσα να κάνω κατάληψη στην τηλεόραση. Ο καθένας πράττει ανάλογα με τις συνθήκες που βρίσκει μπροστά του και από το τίποτα προτιμώ τα "σπουπίδια ταμπλετοπαίχνιδα". Μια παρατηρησούλα μόνο, επειδή η ζωή είναι άτιμο πράμα και γυρίζει πολλές καταστάσεις, προσέξτε τι κρίνετε, μην το βρείτε μπροστά σας.
αν ερθει ποτε η μερα που δε θα μπορω να παιξω games δε θα καταφυγω στα ταμπλετοπαιχνιδα.. ειναι σα τη μπυρα χωρις αλκοολ ενα πραμ
Αλήθεια σου λέω, ποτέ μη λες ποτέ. Κατά τα άλλα, περί ορέξως κολοκυθόπιτα.Εδώ άλλοι ακούνε Bieber και βλέπουν Survivor.
εγώ πάλι είχα κολλήσει άσχημα με το grepolis. Browser ftp, αλλά παίζει και σε ταμπλετ και κινητό, όπου στις mobile συσκευές έχει πιο καλά γραφικά απο το browser (τουλαχιστο οταν επαιζα). Ωραίο παιχνίδι με στρατηγική αλλά πολυ απαιτητικό, σε θέλει όλη μέρα απο πάνω μην σου κάνουν επιθεση και εισαι εκτος
Απαπα μια βδομάδα έμπλεξα με ένα τέτοιο, μακριά. Στο Facebook είχα παίξει Knighthood και γνώρισα πολύ και καλό κόσμο έτσι.