Το άλλο ανέκδοτο που θυμάμαι είναι η καλοκαιρινή περίοδος. Επειδή λοιπόν τον Αύγουστο έκλεινε η εταιρεία (όποια και εάν φιλοξενούσε το GamePro), γράφαμε διπλά τεύχη. Και εννοώ αυτό που καταλάβατε. Τον Ιούλιο λοιπόν γράφαμε τα τεύχη Αυγούστου και Σεπτεμβρίου. Εκεί κύριοι, επειδή είχαμε και δύο περιοδικά και άρα τέσσερα τεύχη, γινόταν του Κουτρούλη ο γάμος. Τόση πολλή δουλειά σε τόσο λίγο χρόνο μόνο σε Ε3 θυμάμαι. Και το χειρότερο; Σε εποχή που ήταν ψιλονεκρή, χωρίς πολλά παιχνίδια και χωρίς πολλά previews. Άντε εσύ λοιπόν μέσα στην ντάλα του καλοκαιριού να βρεις θέματα όχι για ένα, αλλά για δύο τεύχη. Μαγεία… (σ.α.: να πού ωφελούσε ότι η ειδησεογραφία ήταν μικρό μέρος κάθε τεύχους - αλλιώς θα κόβαμε φλέβα με μπέργκερ του Κολοβού). Ανοίγοντας τυχαία το GamePro Αυγούστου - Σεπτεμβρίου 2005 βλέπω preview του Mark Ecko’s Getting Up: Contents Under Pressure (θυμάστε όλοι ότι άφησε εποχή και το review του…7 Sins από τον Λεωνίδα Μαστέλλο (πονηρούλη). Τέλος πάντων, σε μια νεκρή περίοδο παλεύαμε να βγάλουμε από τη μύγα όχι ξίγκι, αλλά πετρέλαιο. (σ.α.: χωρίς να το αναπνέουμε κιόλας).
Τώρα πολύ λογικά και εύλογα τα sites σχεδόν κλείνουν και χαλαρώνουν λίγο, ανεβάζοντας νέα και περιμένοντας της έκθεσης της Κολονίας μέσα στον Αύγουστο για να πάρουν πάλι φόρα. Αλλά δεν χρειάζεται ο δόλιος συντάκτης να στύβει το κεφάλι του να γεμίσει κάτι με ύλη που δεν υπάρχει. (σ.α. παρόλα αυτά το στύψιμο κεφαλιών είναι ευγενές άθλημα). Η τελευταία Σαύρα λοιπόν στην πρώτη της σεζόν. 12 κείμενα κατάφερα να σας δώσω και το χάρηκα πραγματικά πολύ. Πιο πολύ χάρηκα την ανταπόκριση και την συνειδητοποίηση ότι εκεί έξω πια οι 30+ gamers είμαστε και πολλοί και με κοινά βιώματα που μπορούμε να τα μοιραστούμε όσο γραφικούς και εάν θέλουν να μας αποκαλέσουν τα μειράκια του σήμερα. Διότι κύριοι, στην τελική, όλους ένα χειριστήριο μας χωρίζει από την τηλεόραση, ένα πληκτρολόγιο και ένα mouse από την οθόνη του υπολογιστή.
Το καταλάβατε ότι δεν έχω έμπνευση και μονολογώ ε; Δεν πειράζει το Enternity σαν καλή παρέα που είναι μάς δίνει την πολυτέλεια να έχουμε αυτή την επικοινωνία με τους αναγνώστες μας. Και να θυμόμαστε τα καλοκαιρία που ο γράφων δεν έπρεπε απλά να γράψει αλλά και να διορθώσει διπλά τεύχη. Με Βέζο μέσα… (σ.α.: ο άρχοντας του κόστους;). Και τώρα με διορθώνει ο Βέζος. Little Sweet Revenge (σ.α.: κάτσε να δεις reviews που περιμένουν). Καλό καλοκαίρι σε όλους. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη.
(σ.α.: Famous last words)
Γεια σου Δημήτρακλα με τα νοσταλγικά κείμενά σου που μας κάνεις εμάς τους 30+ κάτι να αναπολούμε ωραίες στιγμές από το gaming παρελθόν. Gamepro ήταν μια ψαγμενιά για τους gamers του τότε καθώς πολλοί διάβαζαν Αλμανάκο και Σαϊνια...Παναϊα μ'.
Θυμάμαι το ένα από τα δυο (IMO) πιο αντιπροσωπευτικά δεκάρια στην πορεία του περιοδικού είναι το δικό σου στο Resident Evil 4 του GameCube (που το έχω λιώσει στο replay) που έχει αφήσει ίχνη ανεξίτηλα στην gaming πορεία μου. Το άλλο είναι το Halo 2 αλλά πάει αλλού το πράγμα.
Τέλος πάντων, καλή ξεκούραση και σε περιμένουμε με δυναμικό comeback. Δεινή σαύρα: για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι οι οποίοι δεκάρα δεν δίνουν αλλά...ντροπή μου, λέω κακιούλες.
υπεροχο κειμενο !
Σε καλοκαιρινό τεύχος, λίγο πριν το κλείσιμο, είχε σκάσει το Λας Βογκάς αγαπητέ κύριε Αρχισυντάκτα. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια παιδιά.
"Μονοκερε" μου καλο καλοκαιρι να εχουμε και ραντεβου τον Σεπτεμβρη :)
Πολύ ωραίο κείμενο!