Τα achievements λοιπόν. Ξεκαθαρίζω ότι το 90% του άρθρου και παραπάνω, μπορεί να αφιερωθεί στο σύστημα της Microsoft, μιας και ό,τι ακολούθησε ήταν απλή απομίμησή του. Οποιοσδήποτε άλλος ισχυρισμός μάλλον ανήκει στη σφαίρα του αστείου. Από εκεί και πέρα, να το πιάσουμε και λίγο ιστορικά το θέμα, φυσικά η MS δεν ήταν η πρώτη που το σκέφθηκε. Μάλιστα η πρώτη εμφάνιση, κάτι που να θυμίζει το όλο σύστημα (επίτευγμα - «ανταμοιβή»), έγινε το 1982 από την Activision με τα λεγόμενα Patches (πόσο μα πόσο ειρωνικό). Επρόκειτο ουσιαστικά για ένα σύστημα όπου τα manuals των τίτλων έδιναν στους παίκτες την οδηγία να πιάσουν ένα συγκεκριμένο high score, να βγάλουν φωτογραφία την τηλεόρασή τους (screenshot ε;) και να στείλουν τη φωτογραφία στην Activision που, ως ανταμοιβή, τους έστελνε σε φάκελο, μαζί με μια επιστολή από κάποιο φανταστικό ήρωα, ένα σιδερότυπο (iron-on style patch). Τώρα, όσοι δεν ζήσατε τα ‘80s θα αναρωτιέστε τι είναι αυτό. Ήταν κάτι εξαιρετικά δημοφιλές τότε, σαν στάμπα που τη σιδέρωνες σε μπλουζάκι και δημιουργούσες δικό σου t-shirt (όσο ζούσε). Όλο αυτό άντεξε μέχρι το τέλος του 1983 και περιέλαβε όλα τα formats στα εξέδιδε τότε τίτλους η εταιρεία.
Από εκεί και πέρα μόνο κάποια εντελώς σποραδικά παιχνίδια είχαν εισαγάγει τα achievements ως μέρος τους, ώσπου να φτάσουμε στο σωτήριο έτος 2005 οπότε η Microsoft, με το λανσάρισμα της νέας της κονσόλας, Xbox 360, αποφάσισε να προσθέσει ένα σύστημα συγκέντρωσης πόντων, το Gamerscore, που θα συνόδευε κάθε gamer. Οι πόντοι συγκεντρώνονταν μέσω της επίτευξης στόχων, τα λεγόμενα Achievements. Πιστεύω ειλικρινά ότι ούτε η MS ήξερε τότε τι φλέβα χρυσού είχε χτυπήσει και πόσο μεγαλοφυής ήταν η ιδέα της. Γιατί ακόμα και εάν θεωρείτε ποταπά όλα αυτά τα συστήματα, πρέπει να παραδεχθείτε ότι το στόχο του τον πέτυχαν. Έκαναν αρκετό κόσμο να τους δώσει σημασία, δημιούργησαν έξτρα κίνητρο για να παίξει κανείς ένα videogame και ακόμα περισσότερο δημιούργησαν πωλήσεις ακόμα και σε τίτλους-σαβούρα που κανείς δεν θα γύριζε να κοιτάξει.
Σιγά-σιγά τα achievements έγιναν μόδα. Απέκτησαν φανατικούς φίλους αλλά και εχθρούς και οδήγησαν παίκτες να προσπαθούν να κάνουν πράγματα σε videogames τα οποία ούτε να φανταστούν δεν μπορούσαν. Όντας ένας από τους πρώτους που έγινα achievement whore, δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι στο κακό 2006 FIFA World Cup θα ξόδευα ένα ανεξιχνίαστο αριθμό ωρών για να κάνω ένα achievement με αξία 500G, που, ακόμα και σήμερα, είναι αυτό με τους περισσότερους πόντους. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα αγοράσω (έστω μεταχειρισμένο) το Avatar: The Last Airbender: The Burning Earth επειδή με παιχνίδι πέντε λεπτών έπαιρνες 1000 πόντους. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έπαιζα παιχνίδια για μικρά παιδιά (καλά χμμμμ αυτό μπορεί και να το έκανα, είχα κι έναν Λεωνίδα Μαστέλλο αρχισυντάκτη που με έπηζε) γιατί είχαν εύκολους πόντους. Δεν πίστευα ότι θα έκανα τρελά και εξαιρετικά δύσκολα πράγματα μόνο για τη χαρά του να πανηγυρίσω ένα achievement.
Μόλις έδωσα επιχειρήματα σε όλους τους πολέμιους των achievements, σε όλους όσους μας κατηγορούν ότι το όλο σύστημα δεν έχει καμιά δουλειά με το αγνό gaming, ότι είναι εντελώς χαζό και παιδιάστικο, ότι παλιά παίζαμε τα παιχνίδια για να τα τερματίζουμε και για να βρούμε κάνα secret και όχι για να κάνουμε βλακώδη achievements και να μαζεύουμε πόντους. Να μη συζητήσουμε δε, ότι όσοι επιδιώκουμε ή «στήνουμε» achievements σε multiplayer είμαστε κακοί άνθρωποι που χαλάμε την τίμια και σωστή πλευρά του gaming.
Μάλιστα. Αφενός άμα δεν γουστάρετε, μην τα κυνηγάτε, δημοκρατία έχουμε. Μην τα κάνετε, βγάλτε την επιλογή που σας πετάει ειδοποίηση όταν τα κάνετε, μην ασχοληθείτε. Όσοι από εσάς δεν τα θέλετε, δεν σας επηρεάζουν σε τίποτα. Όσο για τα «στημένα» online, ξέρω παιχνίδια που η online κοινότητά τους δεν θα υπήρχε εάν δεν τη συντηρούσαν οι μουρλοί που είχαν ξαμοληθεί για να κάνουν το οποιοδήποτε achievement. Πάντως, προσωπικά ξεκαθαρίζω ότι σπάνια ασχολούμαι με τα online achievements και αυτό το κάνω μόνο σε τίτλους που με ενδιαφέρει όντως να παίξω online.
Από την άλλη για πείτε μου κάτι. Ποιος καταστρέφει περισσότερο την online εμπειρία, ο achievement hunter που πιθανά να παίζει κάπως περίεργα (δηλαδή ίσως να σας ζητήσει να χάσετε για να κάνει κάποιο achievement/trophy) και ίσως εγκαταλείψει την κοινότητα μόλις κάνει όσα achievement θέλει (όχι απαραίτητα) ή το κακομαθημένο κωλόπαιδο που μπαίνει να καταστρέψει την εμπειρία των άλλων, είτε επίτηδες για να γελάσει, είτε απλά επειδή δεν βγήκε πρώτος και τσατίστηκε; Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που έκανα την τέλεια οδήγηση στο Forza 5 στο Le Mans (full), ήμουν πρώτος και να ήταν στημένο ένα εξ αυτών ανάποδα λίγο πριν τον τερματισμό και με πέταξε από το δρόμο. Εδώ σας φταίνε τα achievements σε κάτι;
Γενικά εμένα δεν με χαλάει οτιδήποτε με προτρέπει να κάνω κάτι, μου δίνει κίνητρο. Για μένα αυτό είναι το achievement, ενώ δεν σας κρύβω ότι με εμποδίζει να πάθω τον κορεσμό με το gaming που μαθαίνω ότι παθαίνουν πολλοί συνομήλικοί μου. Εξάλλου ήταν ο ένας από τους τρεις λόγους που γύρισα πίσω στο gaming, όταν με έπιασε και εμένα ο κορεσμός μου. Οι άλλοι δύο ήταν το The Last of Us και η ενοποίηση Authority-Enternity εις σάρκαν μίαν.
Τώρα να σας πω ότι εγκρίνω και την υπερβολή, ψέματα θα σας πω. Δηλαδή κάτι καμένα, με τύπους με 1.000.000 GS και χωρίς ζωή που είναι ικανοί να παίξουν και το Superman Returns, που έπαιξα δέκα λεπτά και κατέβηκε το IQ μου είκοσι πόντους, απλά δεν έχουν λογική. Όμως από την αποδοκιμασία της υπερβολής έως την δαιμονοποίηση του χαρακτηριστικού εν γένει, υπάρχει τεράστια διαφορά. Και για να μην πείτε ότι δεν είπα τίποτα για τα trophies με ενοχλεί απεριόριστα η έκφραση «το έκανα πλατίνα», όπως και το ότι οι χρήστες του PS που μας έλεγαν βλάκες που μας άρεσαν τα achievements, τώρα πανηγυρίζουν όταν κάνουν trophies. Άντε τα είπα και ησύχασα.
Τα Achievements-Trophies, ή οποιοδήποτε άλλο σύστημα ανάλογου ύφους, είναι ένα χαρακτηριστικό του παιχνιδιού που μπορείτε είτε να αγαπήσετε είτε να αγνοήσετε. Δεν θα καταλάβω σε καμία περίπτωση γιατί από -κυρίως- λάτρεις του παρελθόντος αλλά και ντεμέκ ποιοτικούς αντιμετωπίζεται ως η μέγιστη αμαρτία του gaming. Αφήστε τον κόσμο να διασκεδάσει βρε.
Αδιάφορα μου είναι τα Achievements και Trophies.
Αν κερδίσω/εμφανίσω έχει καλώς αλλιώς δεν θα κάτσω να σκάσω (εκτός τα γλυκά).
Το παν είναι να ευχαριστηθώ το παιχνίδι τώρα ποιος το έχει μεγαλύτερο και ποιος μικρότερο το (σκορ) του δεν με ενδιαφέρει.
Το συγκεκριμένο με το Forza 5 το θυμάμαι του είχες ευχηθεί και στο Facebook :p
Σημ.Τι ωραία που παίζαμε εμείς στις αλάνες, τα κακόμοιρα τώρα με τα κινητά και τα tablets και τα βιντεοπαιχνίδια δεν χαίρονται τη ζωή.
Αυτό ακριβώς. Απλά για μένα πια είναι μέρος το παιχνιδιού και με ευχαριστεί να τα πετυχαίνω. Το θέμα είναι εξαιρετικά απλό και επεκτείνεται και στην κοινωνία. Εσύ που δεν θες κι εγώ που θέλω μπορούμε μια χαρά να συνυπάρξουμε χωρίς να ενοχλούμε ο ένας τον άλλο.
Από τις καλύτερες ιδέες που πλέον είναι συνυφασμένη με την ολοκλήρωση οποιουδήποτε τίτλου.
Υ.Γ. Έχει πέσει πολύς ιδρώτας για συγκεκριμένα achievements του Master Chief Collection και του DiRT Rally, για το δεύτερο θέλω να "στήσουμε" ένα, θα με βοηθήσεις? :D
@Animapura Όποτε θες όμως :-)
Ειπαμε ...trophy hunters :) Ειδικα με τα Online (ειδικα σε shooter) ευχουλες φευγουν προς πασα κατευθυνση. Ειναι μερικα που πραγματικα μιλαμε για μαζοχισμο...βλεπε Metal Gear Solid στο ps3...
Μεχρι στιγμης δεν εχω μπει στο τριπακι παιρνω-αγοραζω παιχνιδι επειδη εχει ευκολα trophies....αν και μερικα (ευκολακια) εχουν μπει (για ps3) στο plus....gaming is fun...ας μεινουμε σε αυτο!
Υγ που τα θυμηθηκες τα σιδερoτυπα? "Aγορι" μου εσυ :)
Εννοειαι τα achievements τα "ζηλευα" επειδη δεν ειχα xbox....
@Geovra Είναι κίνητρο όπως και να το κάνεις. Τι που τα θυμήθηκα, οι θεοί της τότε Activision ρε φίλε. Θυμάμαι που έβαζε η σούπερ-κατερίνα που έπαιρνε η αδερφή μου κάτι τέτοιες μπούρδες.
Σιδεροτυπο Ντειβιντ Χεσελχοφ απο "μπλεκ" :)
Α γεια σου. Απλά ήμουν λίγο μουρλός και δεν ήθελα να χαλάω τα περιοδικά :-)
H αλήθεια είναι πως ξεκίνησα το trophy hunting τελείως από σπόντα. 7 χρόνια μετά αφού αγόρασα PS3, κοντεύω τις 90 πλατίνες και εννοείται ελάχιστες από αυτές να ήταν πραγματικά δύσκολες. Παρόλα αυτά το απολαμβάνω στο έπακρο αν και δυστυχώς δεν πέφτω πάντα σε games τα οποία σε κρατάνε. Για αυτό και αν κάποιος μπει στο προφίλ μου θα δει πολλά μισοτελειωμένα trophy scores. Βέβαια ασχολούμαι με gaming επειδή μου αρέσει κατά κύριο λόγο και μετά έρχονται τα άλλα. Γενικά συμφωνώ απόλυτα με το κείμενο σου, και ειδικά στο σημείο με τους παραπονιάρηδες που μας κατηγορούν ότι όσοι κυνηγάμε chievos/trophies χαλάμε το gaming.
Με αφηνουν εντελως αδιαφορο. Δεν εχω δωσει σημασια ποτέ. Ξερω ατομα ομως που δινουν σημασια και ξερω και ατομα που καθονται και ασχολουνται κιολας σε καθε τιτλο να τα κανουν ολα. Περι ορεξεως κολοκυθοπιτα λεω εγω. Αυτο που δε καταλαβαινω εγω ειναι γιατι καποιοι τα κραζουν εφοσον δεν ενοχλουν σε κατι. Αραχτε να πουμε.
#vonzuchter εντάξει εδώ τη γλίτωσα δεν με είπες παράξενο :-)
"Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έπαιζα παιχνίδια για μικρά παιδιά (καλά χμμμμ αυτό μπορεί και να το έκανα, είχα κι έναν Λεωνίδα Μαστέλλο αρχισυντάκτη που με έπηζε) γιατί είχαν εύκολους πόντους."
Δεν φτάνει που σε βοήθησα να πετύχεις μεγαλύτερο σκορ, με κράζεις κιόλας. Φτου σου!
@Lonas άντε ρε κακέ άνθρωπε. Για κάποιο λόγο μου ήρθε στο μυαλό το Ξέρναγκον (Eragon)