Πρόκειται σαφώς για μια συνειδητή επιλογή, η οποία, όπως φαίνεται, έχει προκαλέσει δηκτικά σχόλια τόσο στη Δύση όσο και στην Ιαπωνία. Είναι εντυπωσιακό το πόσοι πολλοί είναι εκείνοι που επιθυμούν να χειρίζονται γυναίκες. Νομίζω ότι είναι ταυτόχρονα και λίγο υποκριτικό. Είναι λίγα τα games όπου πρωταγωνιστούν γυναίκες και ακόμα λιγότερα είναι αυτά που η διαφορά του φύλου δεν σταματάει μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά δημιουργεί τις συνθήκες για μια διαφορετική ματιά, για μια άλλη εμπειρία θέασης του εκάστοτε game. Φυσικά υπάρχουν δυναμικές γυναίκες στο gaming, όπως οι Bayonetta και Samus Aran, αλλά στα RPG ειδικά, η κατάσταση είναι κάπως περίεργη. Ενώ από τη μία υπάρχουν αρκετοί αξιομνημόνευτοι θηλυκοί χαρακτήρες σε δεύτερους ή τρίτους υποστηρικτικούς ρόλους, ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ιαπωνικά παιχνίδια ρόλων που φημίζονται άλλωστε για την έκταση της αφηγηματικής τους δομής.
Αιτία για τις παραπάνω σκέψεις ήταν κάποια κείμενα που διάβαζα πρόσφατα για το εργασιακό περιβάλλον στην Ιαπωνία. Όπως έχω γράψει και σε προηγούμενο άρθρο, η ιαπωνική εταιρεία και οι σχέσεις ιεραρχίας μέσα σε αυτήν δεν είναι απλά κομμάτι της κοινωνίας αλλά η ίδια η κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η διαφοροποίηση του διοικητικού προσωπικού (ippanshoku) και του προσωπικού καριέρας (sougoushoku). Όσοι ανήκουν στο πρώτο δεν έχουν πολλά περιθώρια εξέλιξης αλλά τα καθήκοντα είναι λιγότερα και η δουλειά γενικά ευκολότερη ενώ το τελευταίο είναι πιο απαιτητικό με αντίστοιχα μεγαλύτερες ανταμοιβές. Στην πράξη, το συντριπτικό ποσοστό των απλών υπαλλήλων είναι γυναίκες και αυτό των υπαλλήλων καριέρας είναι άνδρες. Υπάρχουν εξάλλου και οι λέξεις, OL (office lady), που παραπέμπει στο πρώτο, και Sarariman (salary man) για το το δεύτερο. Για να είμαστε δίκαιοι, πολλές OL επιλέγουν μια πιο χαλαρή εργασία γιατί σκέφτονται την τεκνοποιία και την οικογένεια αλλά υπάρχουν και οι περιπτώσεις που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ενταχθούν σε μια εταιρεία υπό το καθεστώς ippanshoku. Και τα σημαντικότερα καθήκοντα που έχει μια OL, είναι τα εξής δύο: σερβίρισμα τσαγιού και φωτοτυπίες. Η λογική είναι πως αν επιτελέσει καλά τα καθήκοντα της και κάνει υπομονή, μπορεί να προαχθεί σε ανώτερη θέση στο μέλλον.
Για να επιστρέψουμε στο gaming, ακόμα και στην πατριαρχική Ιαπωνία υπάρχουν ανατροπές. Στη Nihon Falcom, αφού είχε αρχίσει η ανάπτυξη του Trails in the Sky αποφασίστηκε να αλλάξει το φύλο των πρωταγωνιστών και έτσι προέκυψε ένας από τους πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες σε JRPG, την Estelle Bright. Δεν γίνονται συχνά τέτοια θαύματα, γι’ αυτό και θα προτιμούσα το φύλο των χαρακτήρων να το επιτάσσει η εκάστοτε ιστορία. Στο FFX-2 δεν θα ταίριαζε άντρας στο idol group όπως στο FFXV μπορεί να μην ταιριάζει γυναίκα στο boy band. Αν υπάρχει ένας χαρακτήρας μόνο για να «σερβίρει τσάι» και να ικανοποιεί μερίδα οπαδών, τότε καλύτερα να μην υπάρχει καθόλου. Μην μας έρθει και κανα τραπέζι στο κεφάλι.
Εντυπωσιακό άρθρο. Δεν είχα ιδέα (και ουτε είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία) στον τρόπο λειτουργίας Ιαπωνικής εταιρίας (και κοινωνίας).
Και στα του gaming θα συμφωνήσω με το point του άρθρου.
Ως επί το πλείστον προτιμώ και επιλέγω γυναικείους χαρακτήρες σε όσα games το επιτρέπουν και δη σε RPGs.
Από τη στιγμή που αυτό με κάποιο τρόπο επηρεάζει αρνητικά την όλη εμπειρία βάσει του οράματος κάθε σχεδιαστή, εμένα μου "περισσεύει".
(Ένα παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η 3λογία Mass Effect. Αν δεν χρησιμοποιήσω τον Sheppard, έχω την αίσθηση ότι κάπου "χάνει" η αίσθηση που προσπαθεί να σου δώσει το game.)