Καλύτερο ίσως παράδειγμα αποτελεί η σειρά Monster Hunter. Στην καρδιά του ένα αγνό action game από τους δημιουργούς των Mega-Man και Devil May Cry, έχει, για κάποιους, δύο βασικά μειονεκτήματα. Είναι δύσκολο, με τους νέους παίκτες να ζορίζονται πολύ από τα πρώτα κιόλας τέρατα. Και είναι αργό, πολύ πολύ αργό. Ξεκινά κανείς με αποστολές τύπου “μάζεμα μανιταριών” και η δράση διακόπτεται συχνά για τη σύνθεση των απαραίτητων γιατρικών, αντίδοτων αλλά και για μαγείρεμα κρέατος, ακόνισμα όπλων και άλλες πολλές δραστηριότητες που θα φαίνονται κάτι σαν Farmville με δεινοσαύρους στους μη μυημένους. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τους λόγους που το κάνουν την πιο δημοφιλή σειρά στην Ιαπωνία. Εγώ θα προσθέσω μια έκφραση. Nuruma yu ni tsukaru. Kυριολεκτικά “βυθισμένος σε χλιαρό νερό”, δείχνει την κατάσταση κατά την οποία ζει κανείς ανέμελα, ξέγνοιαστα, χωρίς κίνητρο, ερέθισμα ή άγχος. Έτσι είναι και το “MonHan”. Στην αρχή φαίνεται άβολο και δυσλειτουργικό, μετά συνηθίζεται και ύστερα προσφέρει απόλαυση. Το επαναλαμβανόμενο κυνήγι και η ατελείωτη σύνθεση νέων αντικειμένων δεν έχουν κάποιο σκοπό ή τέλος. Συμβαίνουν ξανά και ξανά γιατί η συνήθεια αυτή καθαυτή δίνει ευχαρίστηση και ικανοποίηση.
Αποτέλεσμα φυσικά υπάρχει. Αργά αλλά σταθερά υπάρχει βελτίωση, η τύχη αντικαθίσταται από την ικανότητα, οι βιαστικές κινήσεις από την εις βάθος γνώση του συστήματος και την εμπειρία. Και το επόμενο στάδιο είναι από μαθητής να γίνεις δάσκαλος, η προσφορά βοήθειας ώστε να μάθουν και άλλοι σε μια σπάνια συμπόρευση βετεράνων και αρχαρίων που όλοι έχουν κάτι να αποκομίσουν.
“Τasukete kurete, arigatou”. “Σε ευχαριστώ που με βοήθησες”, ακούγεται να λέει μια κοπέλα στο συνάδελφό της, την ώρα του διαλείμματος σε μια ιαπωνική εταιρεία. Θα μπορούσε να το λέει για κάτι σχετικό με τη δουλειά, θα μπορούσε να είναι όμως και για το προηγούμενο Monster Hunter session. Κρίνοντας από την δυτική υποδοχή του νέου τίτλου της σειράς, του Monster Hunter 4 Ultimate, θα μπορούσε μια αντίστοιχη σκηνή να συμβεί και στα μέρη μας. Εξάλλου τα όμορφα πράγματα στη ζωή είναι τα απλά, σκέφτεται κάποιος βυθισμένος στον καναπέ του βλέποντας τηλεόραση ή διαβάζοντας κάποιο χαλαρωτικό βιβλίο.
"A well designed world could tell its story in silence." Hidetaka Miyazaki
http://i.imgur.com/zO6CcDq.jpg
Δεν το είχα δει αυτό @gsmaggiore. ΕΠΟΣ
Ωραίο άρθρο.Το γατί στην φωτογραφία είναι έπος.
Στο 3ds που τα manuals ειναι ψηφιακα ενσωματωμενα στον εκαστοτε τιτλο, εχω μπει πολλες φορες απο περιεργεια να δω τι συμβαινει. Και ειναι καποιες κινησεις κι επεξηγησεις που κανουν τη διαφορα σε καποια παιχνιδια.
Κατα τ'αλλα, ειναι απολυτα κατανοητο το γιατι μια σειρα σαν το monster hunter δεν ειχε αμεση ανταποκριση στην τεμπελα δυση. Τουλαχιστον η συνεχομενη φρενιτιδα της Ιαπωνιας με τη συγκεκριμενη σιερα εχει αναγκασει με τον καιρο πολλους απο εμας να το δοκιμασουμε εστω απο περιεργεια.
@gsmaggiore για like πηγαινα... Αχ αυτο το touch..
Εγώ να πω την αλήθεια σχεδόν πάντοτε διαβάζω τα βιβλιαράκια ή έστω ένα γρήγορο πασπάλισμα...γενικά όμως τους δίνω την απαραίτητη σημασία γιατί ξέρω ότι μπορώ να μάθω κάτι απο κει.
Eγω να πω την αληθεια θα ριξω μια ματια στο βιβλιαρακι αλλα θα το διαβασω κανονικα μονο αμα τα βρω μπαστουνια.
Και οχι μονο στα games.Το ιδιο και στις συσκευες,κινητα κτλ.
Η χαρα της εξερευνησης ή μια κακια συνηθεια αν προτιματε.