Ειλικρινά, πάμε καλά; Δέχομαι πλήρως την αίσθηση απογοήτευσης που μπορεί να έφερε στους πιστούς της οπαδούς η εταιρεία με το Digital Event, το οποίο παρέμεινε καθόλη τη διάρκειά του πεισματικά μέτριο, ψυχρό και αποκομμένο από ό,τι θα περίμενε κάποιος για μια τέτοιου διαμετρήματος εκδήλωση. Δέχομαι και συμμερίζομαι την απογοήτευση για τη διαφαινόμενη οριστική απουσία της λησμονημένης εδώ και αρκετά χρόνια Samus Aran από τις τωρινές κονσόλες της Nintendo, αλλά αυτή η κίνηση φαντάζει παντελώς προβληματική και απαράδεκτη.
Με έναν εντελώς εκφασισμένο τρόπο σκέψης και δράσης προκρίνεται η αναστολή κυκλοφορίας του παιχνιδιού, στερώντας το από εκείνους που ενδεχομένως είδαν με καλό μάτι τόσο την κυκλοφορία κάτι σχετικού με το Metroid, όσο και την ίδια την ουσία του τίτλου, η οποία κρύβει ένα συνεργατικό διαδικτυακό παιχνίδι που μπορεί να προσφέρει αρκετές συγκινήσεις, αν κρίνουμε από τις παρουσιάσεις του Treehouse. Ουσιαστικά ξαναζούμε μια τραγική επαναδιατύπωση του να «ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα».
Σε ένα βαθύτερο επίπεδο μία τέτοια κίνηση αξιώνει μερίδιο κτήσης και κατοχής από κάτι που δεν ανήκει σε κανέναν από εμάς, σε κανέναν από τους φανατικούς οπαδούς αυτού του θρυλικού franchise. Όσο και να έχουμε αγαπήσει την Samus Aran, είμαστε απλώς συνοδοιπόροι της σε μια πορεία που γεννάται και καθορίζεται μόνο από τον εκάστοτε δημιουργό της. Ο οβολός μας αποτελεί το μοναδικό απτό σημείο επαφής μας με το δημιουργό και το δημιούργημά του και καθορίζει το κατά πόσο περιποιούμε τιμή και προς τους δυο. Κοινώς, αν δεν σου αρέσει, μην το αγοράζεις. Προφανώς, για τους εμπνευστές αυτής της κίνησης μια τέτοια άρνηση δεν αρκεί.
Η αίσθηση κτητικότητας και κατ’ επέκταση κυριαρχίας και ετεροκαθορισμού διατρέχει σε μια χρόνια κατάσταση όλους όσοι ασχολούμαστε παθιασμένα με κάτι , είτε αυτό λέγεται video gaming, μουσική ή αθλητικές ομάδες. Δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να καθορίσουμε και να αλλάξουμε πορείες, μόνο και μόνο επειδή αγαπάμε υπερβολικά, επειδή γνωρίζουμε καλύτερα και επειδή σε ένα παραλήρημα μεγαλομανίας, αν δεν υπήρχαμε εμείς το δημιούργημα δεν θα είχε την επιτυχία και την αναγνώριση που απολαμβάνει τώρα. Ειδικά στην τέχνη, αυτή η παράδοξη συμπεριφορά συναντάται πλείστες φορές.
Εμείς γνωρίζουμε το πώς θα πρέπει να ακουστεί το συγκρότημα στην επόμενη δισκογραφική δουλειά του, εμείς γνωρίζουμε με τι θα πρέπει να καταπιαστεί ο τάδε σκηνοθέτης και ο δείνα ηθοποιός, και, στην προκειμένη περίπτωση, εμείς γνωρίζουμε σε τι είδος παιχνιδιού θα πρέπει να επικολλάται ο τίτλος του Metroid Prime. Πληροφοριακά, αρκετά χρόνια πριν κυκλοφόρησε ένα παιχνίδι Pinball που έφερε τον τίτλο του Metroid Prime, χωρίς να έχουμε ανάλογης υφής δράματα.
Καθετί που μας απομακρύνει από την ψευδαίσθηση της θέσης του δημιουργού, του ζωοδότη και άρα του εξ ορισμού υπευθύνου για την πορεία του δημιουργήματος μας αφήνει με μια αίσθηση απογοήτευσης, μια αίσθηση ματαίωσης. Μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση η ματαίωση έδωσε τη θέση της στο θυμό και στην οργή ενάντια στον αυθεντικό δημιουργό και νομοτελειακά και στο ίδιο το δημιούργημα. Φαντάζομαι ότι όταν κυκλοφορήσει το παιχνίδι θα έχουμε εικόνες με αντίτυπά του πεταγμένα σε καλάθους αχρήστων ή καιόμενα σε μια πελώρια πυρά. Παλιά έκαιγαν βιβλία, τώρα videogames…
Είναι θλιβερό ότι δεν αφήνεται έστω και μια χαραμάδα, μια υπόνοια ότι κάτι καλό θα μπορούσε να προκύψει από ένα τέτοιο project. Αν μη τι άλλο, έστω και με έναν τρόπο στρεβλό, το όνομα Metroid επανέρχεται στο προσκήνιο. Αντίθετα ευοδώνεται ένα πλαίσιο που όλο και συχνότερα συναντάται στην κοινότητα μας, αυτό της γκρίνιας, της άρνησης, της απαξίωσης και του «εγώ θα αποφασίσω προς τα πού θα προχωρήσει το αγαπημένο μου franchise”. Μόδα είναι το μίσος και εμείς οι gamers δεν ξεφύγαμε τελικά. Γλυκέ μου πρίγκιπα Μίσκιν, δεν είσαι εσύ πλέον ο ηλίθιος…
Και εμένα μου φάνηκε πολύ άσχημη κίνηση και δείχνει έλειψη σεβασμού από μερικούς προς την Nintendo.
Τοσο καιρο ο κοσμος παρακαλει και περιμενει ενα καινουργιο τιτλο metroid και η nintendo ανταποδίδει με αυτο το δημιούργημα. Δυστηχως το συγκεκριμενο παιχνιδι ειναι σαν προσβολη προς τους φανς και περιφρόνηση.
Βεβαια η καμπανια ματαιωσης της κυκλοφοριας ειναι γελοια αλλα "its about sending a message" που λεμε.
Metroid = samus, εκει πρεπει να κινειται η σειρα. Να βγαλει οσα spin offs θελει αλλα οχι οταν ο κοσμος παρακαλαει για νεο κανονικο Metroid, και οχι να κοτσαρει το ονομα metroid prime σε εναν τιτλο που δεν θυμιζει τιτλο metroid.
Ρε συ, μήπως τελικά οι "σκληροπυρηνικοί" "φίλοι" της Nintendo είναι όλοι μπαοκτζίδες; Η όλη αντίδραση για το συγκεκριμένο κάτι τέτοιο μου θυμίζει. Μπαοκτζίδες, όλοι τους.
Συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγιση του αρθρογράφου, είμαι πραγματικά εντυπωσιασμένος από το ρεσιτάλ κοπρολαλίας των θεματοφυλάκων του τίτλου, οι οποίοι είναι προφανές ότι στερούνται αυτοσεβασμού και σοβαρότητας. Ευσεβής πόθος όλων είναι να προκύψει μια συνέχεια αντάξια της ιστορικότητας του παιχνιδιού η οποία θα επιφέρει τη λήθη των απρόσφορων αυτών ενεργειών και θα επανατοποθετήσει τη σειρά στο προσκήνιο.