Είναι κοινώς αποδεκτό πώς η “σύγχρονη” κοινωνία δεν έχει εξοικειωθεί πλήρως με τα videogames και ενστερνίζεται ακόμη την άποψη του ότι είναι για παιδιά. Αρκετοί εκφέρουν άποψη και βγάζουν συμπεράσματα χωρίς να έχουν ασχοληθεί με τον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να εμβαθύνουμε στην σχέση της κοινωνίας με τα παιχνίδια, να εξετάσουμε πιθανές παρεξηγήσεις και να αναζητήσουμε τρόπους επίλυσης αυτών.
Μόλις τα τελευταία χρόνια τα βιντεοπαιχνίδια έχουν γίνει ευρέως διαδεδομένα στη χώρα μας και η κοινωνία δε φαίνεται να τα υποστηρίζει και πολύ. Ένας λόγος αυτού του φαινομένου είναι η αρνητικά φορτισμένη προώθηση των videogames από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς κάθε αναφορά σε αυτά θα είναι από ρεπορτάζ τύπου “νεαρός εθισμένος στα βιντεοπαιχνίδια ξόδεψε μια βδομάδα κλεισμένος στο δωμάτιό του μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή του παίζοντας videogames”. Επίσης, είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι τα videogames κάνουν κακό γιατί ο παίκτης μπορεί να επηρεαστεί από αυτά. Για παράδειγμα, ισχυρίζονται ότι κάποιος που παίζει πολεμικά παιχνίδια θα γίνει δολοφόνος, κάποιος που παίζει παιχνίδια-εξομοιωτές με γρήγορα αυτοκίνητα θα γίνει παράνομος οδηγός, και άλλα. Με τον παραπάνω συλλογισμό θίγεται η κριτική σκέψη κάθε ατόμου καθώς είναι αδύνατο να επηρεαστεί ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος. Όσον αφορά το θέμα της ηλικίας, οι εταιρείες ανάπτυξης παιχνιδιών δε φέρουν καμία ευθύνη για τους ανήλικους, δεδομένου ότι αναγράφεται η κατάλληλη ηλικία για το εκάστοτε παιχνίδι. Οπότε είναι ζήτημα του γονέα να προστατέψει τα παιδιά του από ακατάλληλο υλικό παιχνιδιών.
Εν συνεχεία, είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν ότι η ενασχόληση με τα βιντεοπαιχνίδια είναι χάσιμο χρόνου, αυτό αποτελείται από υποκειμενικά κριτήρια και προσωπικές προτιμήσεις κάθε ατόμου. Επιπλέον, φημίζεται ότι αυτή η ασχολία προκαλεί προβλήματα στον άνθρωπο, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Ωστόσο, έχουν διεξαχθεί πολλές έρευνες που αποδεικνύουν πως τα βιντεοπαιχνίδια έχουν θετικές επιπτώσεις στον άνθρωπο, όπως είναι η άσκηση του νου. Επίσης , το gaming έχει κατηγορηθεί και για την παχυσαρκία, καθώς μένεις «καθηλωμένος» σε μια καρέκλα παίζοντας παιχνίδια. Το παρών επιχείρημα πιστεύω πως είναι εντελώς άτοπο. Είναι γεγονός ότι παίζοντας βιντεοπαιχνίδια δεν ασκείς κάποιους μυς και στην ουσία ο παίκτης κάθεται σε μια καρέκλα επί ώρες αλλά δε μπορείς να κατηγορήσεις τα ίδια τα games για αυτό το φαινόμενο καθώς αποτελεί ζήτημα διατροφικής και αθλητικής παιδείας κάθε ανθρώπου.
Από ότι παρατηρούμε υπάρχουν αρκετές παρεξηγήσεις και «φήμες» για αυτό το χόμπι που απομακρύνουν (καλώς ή κακώς) αρκετό κόσμο από αυτό. Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι τρόποι αντιμετώπισης αυτού του ζητήματος. Αρχικά, θα βοηθούσε η αμερόληπτη προβολή των βιντεοπαιχνιδιών από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ώστε η κρίση και η άποψη του θεατή για αυτά να ήταν προσωπική. Επιπρόσθετα, η διεξαγωγή εκδηλώσεων είναι αρκετά σημαντική γιατί προωθείται η gaming «κουλτούρα» στην κοινωνία και έτσι ο κόσμος θα έχει πιο ολοκληρωμένη εικόνα για αυτά.
Εν κατακλείδι, θαρρώ πως η σχέση μεταξύ παιχνιδιών και κοινωνία είναι λίγο ιδιαίτερη καθώς υπάρχουν πολλές παρεξηγήσεις. Επίσης πιστεύω ότι τα βιντεοπαιχνίδια δεν είναι και τόσο «σατανικά» όσο προβάλλονται για τούς προαναφερθέντες λόγους.
Στην Ελλαδα θεωρειται χομπι για πιτσιρικαδες... στο εξωτερικο εδω και πολλα χρονια εχει γκρεμιστει αυτο το στερεοτυπο κυριως γιατι οι εταιρειες βλεπουν οτι τα εσοδα τους και οι καταναλωτες ειναι ενηλικοι κυριως. Οποτε σιγα σιγα αλλαξε αυτο.. και ειδικα οταν αρχισαν να ενηλικιωνονται και να 30ριζουν και να 40ριζουν οι γενιες των 70ς και των 80'ς και των 90'ς που ηταν οι πρωτες γενιες που ασχοληθηκαν με το χομπι αυτο , προστεθηκαν νεα πραματα στη φαση , οπως κολεκτορς και το ρετρο γκεημινγκ που σιγα σιγα γινεται και αυτο μια σχετικα μεγαλη αγορα. Στην Ελλαδα ειδικα εμεις οι παλιοι οι τωρινοι 35+ δεχθηκαμε κοροιδια και μπουλινγκ , μας λεγανε φλωρους , nerd-oνια , κτλπ ηταν ενα χομπι και ακριβο ειναι η αληθεια τοτε δεκαετιες 80 και μεχρι το πρωτο μισο της δεκαετιας του 90 , προσβασιμο μονο στην μεσαια ταξη και ισως στην ανωτερη μεσαια ταξη... Θυμησου πχ ποσο κοστιζε να χτιζεις ενα γκεημινγκ PC της προκοπης ας πουμε το 1994... 2 με 3 βασικους μισθους. Που τοτε τα Λεφτα ειχαν και αλλη αξια. Μπορει ο βασικος να ηταν 120000 αλλα συντηρουσες οικογενεια , δεν ειναι οπως τωρα που με τα 500 ευρω πεινας. Στην Ελλαδα η επανασταση ηταν το Playstation... ηταν η πρωτη παιχνιδομηχανη που μπηκε σε ολα τα σπιτια εγινε καλτ , ειδικα ο συνδυασμος πλεηστεησον και προ , εβαλε στο γκεημινγκ εκατονταδες χιλιαδες Ελληνες οποτε το στερεοτυπο αργα αλλα σταθερα αρχισε να σπαει . Η επιρροη του πλεηστεησον ειναι τοσο μεγαλη που ακομα και σημερα τοσα χρονια μετα πολλοι Ελληνες αντι να λενε παιζω βιντεοπαιχνιδια , λενε τη φραση 'παιζω πλεηστεησιον'. Μου εχει τυχει πολλες φορες πχ σε συζητησεις με αλλους αμα αναφερω οτι το χομπι μου ειναι τα βιντεοπαιχνιδια , να μου απαντουν " α εχεις πλεηστεησον? και εγω εχω παρει στα παιδια" ή παρομοιες απαντησεις. Φαινεται αλλωστε και απο την απολυτη κυριαρχια του πλεηστεησον στην Ελληνικη αγορα το ποσο επιρροη ειχε στη χωρα μας. Και η δευτερη επανασταση ηταν τα φεησμπουκο-παιχνιδα που μυησαν πολυ κοσμο και ειδικα τον γυναικειο πληθυσμο που καποτε ηταν ταμπου και οι κοπελες δεν επαιζαν (ποτε δε καταλαβα το γιατι). Τωρα για τη παχυσαρκια που ειπες οπως ολα τα καθιστικα χομπι ετσι και το γκεημινγκ... και τηλεοραση το ιδιο . Και το πλεξιμο το ιδιο. και το να φτιαχνεις παζλ το ιδιο... Δεν ειναι σοβαρο επιχειρημα τωρα αυτο κατα του γκεημινγκ. Το οτι ειναι εθιστικο για τα μικρα παιδια εκει ναι , ειναι ενα ζητημα αλλα αυτο ειναι αλλη κουβεντα
Εννοείται πως αυτό με την παχυσαρκία δεν είναι ισχυρό επιχείρημα το σημειώνω και στο άρθρο, επίσης θα συμφωνήσω με τα υπόλοιπα που ανέφερες. Στοχευμένο το σχόλιο σου, καλή συνέχεια και καλό gaming!
Δεν είναι δυνατό να υπάρξει αμερόληπτη ενημέρωση από τα ΜΜΕ. Όσο περισσότερος κόσμος ασχολείται μέ το gaming τόσο λιγότερος περνάει το χρόνο του παρακολουθώντας τηλεόραση. Αυτό σημαίνει μικρότερη θεαματικότητα, άρα λιγότερα κέρδη από διαφημίσεις. Αυτός είναι ο λόγος που τα τελευταία χρόνια τα κανάλια και ο κάθε τυχάρπαστος παρουσιαστής, προσπαθούν να εμφανίσουν τα video games ως μάστιγα. Και είναι οι ίδιοι που προτιμούν για τα παιδιά τους την αποχαύνωση της τηλεόρασης. Όσο για τις εκδηλώσεις, εκδηλώσεις γίνονται και μάλιστα πολύ συχνά. Ο κόσμος και ιδιαίτερα η νεολαία συμμετέχει. Το ότι αυτές οι εκδηλώσεις δεν προβάλλονται από τα ΜΜΕ είναι άλλο καπέλο.
Πιστεύω στο αρχαίο ρητό που λέει ''παν μετρον αριστον''.
Ως εκ τούτου η υπερβολική ενασχόληση με videogames θα πειράξει σίγουρα κάπου. Θες να είναι στον κοινωνικό τομέα?
Θες στον ψυχικο/ψυχολογικό ? Θες σωματικά ?
Άλλωστε υπάρχουν κάποιες έρευνες οι οποίες συνδέουν ψυχοσωματικές ασθένειες με τον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών, την ίδια στιγμή που οι ίδιες έρευνες αναφέρουν και ανάπτυξη κάποιων δεξιοτήτων στα άτομα που ελέχθησαν, σε σχέση με άτομα που δε κάνουν χρήση βιντεοgames.