Είναι σχεδόν προφανές ότι η Ubisoft άκουσε το feedback του κοινού και έτσι ο Michael Ironside θα συμμετάσχει και στο επόμενο παιχνίδι. Το ερώτημα είναι ποια θα είναι η κατεύθυνση του συγκεκριμένου τίτλου όσον αφορά στα του gameplay. Το πρόβλημα εδώ έχει δυο πτυχές, με την πρώτη να έχει να κάνει με το κλασικό πλέον δίλημμα casual ή hardcore και τη δεύτερη να έχει να κάνει με τη νέα προσέγγιση της Ubisoft, η οποία φαίνεται να υποστηρίζει πλέον τα παιχνίδια της στη δεύτερη ή τρίτη χρονιά τους προκειμένου να επεκτείνει τον κύκλο ζωής τους και αυτό φαίνεται να δουλεύει τέλεια για τα IP που βασίζονται στο έργο του Αμερικανού συγγραφέα (The Division, Rainbow 6 Siege, Ghost Recon Wildlands). Σχετικά με την πρώτη πτυχή, τα Conviction και Blacklist φάνηκε να κρατιούνται στην επικαιρότητα αρκετά καλύτερα σε σχέση με τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια (το πρωτότυπο, Pandora Tomorrow, Chaos Theory, Double Agent), αλλά δεν πούλησαν τόσο καλά ποσοστιαία και σίγουρα δεν είχαν την επίδραση που είχαν οι αρχικοί τίτλοι στην κουλτούρα των παιχνιδιών stealth και όχι μόνο.
Επομένως μια λογική λύση θα ήταν η επιστροφή συγκεκριμένων χαρακτηριστικών από παλαιότερους τίτλους, όπως πιο περίτεχνα επίπεδα, τα οποία θα έχουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα ώστε να ξεχωρίζουν μεταξύ τους, με την όποια συμβολή του soundtrack, ή στοιχεία του gameplay τα οποία ρίχνουν το ρυθμό ενώ παράλληλα προσδίδουν ένταση, όπως οι νάρκες του Pandora Tomorrow ή τα laser grids του Chaos Theory. Τέλος, οι ανακρίσεις μπορεί να ήταν εντυπωσιακές στο Conviction και να ταίριαζαν γάντι στην ταραγμένη ψυχολογική κατάσταση του Fisher, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει στη μνήμη των παικτών τον…περιπαικτικό Sam ο οποίος δεν διστάζει να εκφοβίσει κανέναν και για οποιοδήποτε λόγο προκειμένου να πάρει χρήσιμες πληροφορίες. Ταυτόχρονα, ο χειρισμός των δυο τελευταίων τίτλων ήταν κατά πολύ ανώτερος σε σχέση με το πεπαλαιωμένο contextual σύστημα, αν και ο αυξημένος ρυθμός των κινήσεων του Sam έδινε την εντύπωση πως τα Conviction και Blacklist να διαδραματίζονταν πολλά χρόνια πριν το πρώτο Splinter Cell.
Όσον αφορά στη δεύτερη πτυχή, τα installments της σειράς αυτής δεν είναι γνωστά για την τρομερή τους διάρκεια ή, πιο συγκεκριμένα, την αντοχή στο χρόνο, καθώς το single player κάποια στιγμή τελειώνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, χωρίς φυσικά να εννοούμε ότι πρόκειται για cookie-cutter campaigns των 6 ωρών. Το multiplayer μέρος, το Spies vs Mercs, ήταν εξαιρετικά φρέσκο και καινοτόμο πίσω στο 2004 και το Pandora Tomorrow στο οποίο πρωτοεμφανίστηκε, αλλά δεν φαίνεται να μπορεί να κρατήσει αρκετούς παίκτες πολλούς μήνες μετά την κυκλοφορία του εκάστοτε τίτλου. Έτσι, κάποια πιθανά updates δεν θα έχριζαν ιδιαίτερα μεγάλης επιτυχίας, εκτός αν αυτά εστιάσουν στο single player.
Η Ubisoft εξερευνά πλέον τη διάσταση των τίτλων της ως υπηρεσίες και όχι ως μιας εφάπαξ αγοράς. Αυτή η πολιτική είναι στο συγκεκριμένο χρονικό στάδιο ωφέλιμη για τους παίκτες και με το Ghost Recon Wildlands, όπως είδαμε, καταφέρνει πολύ όμορφα να «διαφημίσει» ένα άλλο της franchise και να δώσει τα σωστά σημάδια ζωής. Μπορεί να έκανε το πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση επαναφέροντας τον Michael Ironside, αλλά ένα παιχνίδι όπως το Splinter Cell είναι πολλά περισσότερα από τον Sam Fisher. Εξάλλου, όπως είπε και ο ίδιος, είναι ο τελευταίος που απέμεινε. Ο «τυπάς» με την…μπαντάνα έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Μου εχει λειψει ο παλιος Sam η αληθεια ειναι και ελπιζω να επανελθει, ωστοσο δεν ελπιζω και σε πολλα με την ubisoft και την τωρινη της προσεγγιση.