Λογικά, αν ρωτήσουμε κόσμο για το τι ρόλο έχει συνήθως ένας reviewer, θα σκεφτεί ότι είναι ένας τύπος που αναλαμβάνει να δοκιμάσει κάποιο παιχνίδι και να πει τη «γνώμη» του. Θα αφήσουμε αυτό το τελευταίο να πέσει κάτω και να ξεχαστεί για την ώρα, μιας και αποτελεί ζήτημα που έχουμε ξαναθίξει στο παρελθόν και η στάση μας είναι συγκεκριμένη, γνωστή και διατυπώνεται συχνά κιόλας διότι, όπως φαίνεται, είναι απαραίτητο. Σε γενικές γραμμές, πάντως, μπορούμε να πούμε ότι ο αναγνώστης θα έχει πέσει μέσα. Κατά κανόνα, αυτό ακριβώς συμβαίνει και, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, προτεραιότητα έχουν οι τίτλοι με ειδικό εκτόπισμα, είτε αποδεικνύονται παραδοσιακά καλοί είτε όχι και, σε δεύτερο επίπεδο βρίσκουμε τίτλους που προέρχονται από πλευρές και εταιρείες με τις οποίες έχουμε συνεργασία χρόνων, γνωριζόμαστε καλά και, ενδεχομένως, εύκολα, οπότε γιατί να μην ασχοληθούμε με το αντίστοιχο κάθε φορά προϊόν;
Υπάρχει κι ένα τρίτο επίπεδο όμως. Ή, τουλάχιστον, πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει. Και, περιέργως, είναι αυτό που απαιτεί ειδικότερη προσπάθεια. Όλοι γνωρίζουν τους μεγάλους τίτλους. Ή, τέλος πάντων, σχεδόν όλοι. Οπότε το μόνο που έχει να προσφέρει στο τέλος ο κριτικός είναι η κριτική του. Η βιομηχανία όμως είναι τόσο τεράστια πλέον, οι παραγωγές και οι κυκλοφορίες έρχονται με τέτοιο ρυθμό, που η ιδέα ότι κάποιο Μέσο μπορεί να καλύψει τα πάντα είναι αιτία για νευρικό γέλιο όχι πραγματικό αντικείμενο συζήτησης. Αυτό σημαίνει ότι, αργά ή γρήγορα, πρέπει να γίνεται και μια κάποια διαλογή για να παρουσιαστούν και κάποια παιχνίδια που δεν είναι στο προσκήνιο γενικά ή στη σκέψη των περισσοτέρων παικτών. Σε αυτήν την περίπτωση η πρόκληση είναι διπλή στην πραγματικότητα. Δεν είναι όλοι οι reviewers άτομα που βιάζονται να μπλέξουν με τέτοιο ψάξιμο. Θέλει περισσότερο κόπο και διάβασμα για να φανεί αν ένας μικρός τίτλος έχει ειδικό ενδιαφέρον, μιας και την ενημέρωση για τους μεγαλύτερους τίτλους δεν τη γλιτώνει εύκολα η κοινότητα και ο reviewer δεν τη γλιτώνει, εκ των πραγμάτων, με καμία κυβέρνηση. Υπάρχουν δε και κάποιοι που απλά θεωρούν ότι οι μικρότεροι τίτλοι δεν είναι για τους ίδιους, εκτιμούν από ένα επίπεδο και πάνω σε ποιότητα παραγωγής. Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που ψάχνονται, ακόμη κι εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να το κάνουν αν κληθούν. Η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση όμως, εκείνη που κρατά περισσότερο σε εγρήγορση τόσο συντάκτη όσο και αρχισυντάκτη, είναι αυτή που ο συντάκτης δεν θέλει να ξεφύγει ποτέ από τα αγαπημένα του είδη ή, σε πιο βατά σενάρια, δεν θέλει να μπλέξει με franchise από είδος που γνωρίζει αλλά έχει συνηθίσει να αποφεύγει, πολλές φορές χωρίς να είναι κι ο ίδιος σίγουρος για τους λόγους. Είναι μερικές φορές μια τυχαία υποψία και αίσθηση που κρατά τον καθένα μακριά από κάτι νέο. Ή μάλλον, κάτι «άγνωστο». Διότι, ως συνήθως, αυτό είναι που κάνει τον καθένα να φυλάγεται ακόμη κι αν δεν έχει συγκεκριμένο λόγο από πριν.
Κάπου εδώ υπάρχει η ευκαιρία να δοκιμάσει την τύχη του σε νέο είδος. Ακούγεται ανάποδο, μη πρακτικό και πολλές φορές είναι αυτό ακριβώς. Αλλά ο συντάκτης μπορεί να είναι πιο ευέλικτος κι από ό,τι πιστεύει ο ίδιος, με τον ίδιο τρόπο που κάποιος εκπλήσσεται αν του πουν ότι φαίνεται πως ξέρει να γράφει καλά, μιας και δεν έχει μέτρο σύγκρισης, δεν χρειάστηκε ποτέ να γράψει και να υπογράψει το κείμενό του, αναλαμβάνοντας και την αντίστοιχη ευθύνη εννοείται. Μερικές φορές κι εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε ιδέα αν είμαστε κατάλληλη (ή και ακατάλληλοι) για κάτι διαφορετικό και νέο. Και τα απαραίτητα συμπεράσματα απαιτούν πειραματισμό, βγαίνουν με το δύσκολο τρόπο δηλαδή. Κι είναι καλύτερο να γίνονται που και που τέτοια πειράματα, από το να μένουν όλοι στην ακινησία. Βέβαια το θέμα δεν είναι πάντα η δοκιμή ενός νέου είδους που, όντως, είναι και η πιο δύσκολη κι απίθανη περίπτωση. Μερικές φορές το ζήτημα είναι η κατάκτηση μιας κορυφής όπως π.χ. η φοβία κάποιου για τίτλους από δημιουργούς ή εταιρείες που ποτέ δεν του γέμισαν το μάτι και ας έχουμε να κάνουμε με είδος που μπορεί να είναι και αγαπητό στο ίδιο ακριβώς άτομο. Χρειάζεται, λοιπόν, μια μικρή ή μεγάλη ώθηση προς μια λίγο ή πολύ διαφορετική κατεύθυνση μερικές φορές. Μπορεί να μη λειτουργήσει. Μπορεί να μην βγει καν σε καλό. Αλλά μπορεί και να βγει. Και τότε ακριβώς όποιος «έσπρωξε» προς το «νέο» μαθαίνει ότι ένας συντάκτης έχει κι άλλο πρόσωπο, λίγο μεγαλύτερο, τελικά, εύρος. Ο συντάκτης ο ίδιος ξεπερνά μια ανησυχία που ίσως είχε και, ιδανικά, ανακαλύπτει κάποιο καλό παιχνίδι που υπό άλλες συνθήκες θα το αγνοούσε επιδεικτικά. Κι ο αναγνώστης κερδίζει μια ματιά σε έναν τίτλο που αν δεν διάλεγε κανείς ή αν δεν διάλεγαν αρκετοί, θα αποτελούσε μυστήριο και, ενδεχομένως, απώλεια για τον ίδιο.
Μια στο τόσο καλό είναι να μην περιοριζόμαστε στην άνεσή μας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity