Έστω λοιπόν ότι δεν μας απασχολεί αυτό το ζήτημα, όχι τόσο σύντομα δηλαδή, αφού το έχουμε αγγίξει, το έχουμε, τρόπον τινά, «καλύψει». Όχι. Όχι. Λυγίζουμε. Δεν γίνεται. Θα το αγγίξουμε ξανά. Δεν μπορούμε να αντισταθούμε. Φανταστείτε ένα παιχνίδι λοιπόν που υποτίθεται ότι θα μας έρθει νωρίς, για να γράψουμε εγκαίρως, να προλάβουμε το embargo. Η εταιρεία στέλνει NDA, το υπογράφουμε, περιμένουμε. Το αποτέλεσμα; Το παιχνίδι έρχεται μια μέρα μετά τη λήξη του embargo. Διότι…γιατί όχι; Πάλι καλά που δεν τυπώνει κανείς πλέον τα NDA αλλιώς, πραγματικά, δεν θα άξιζε ούτε το χαρτί τον κόπο για τις τζίφρες. Εδώ που τα λέμε, και πάλι, δεν άξιζε η διαδικασία αυτή ούτε το ρεύμα που έκαψαν οι email servers κατά τη συνεννόηση. ΟΚ. Σταματούμε εδώ. Έχουμε κι άλλα στο πρόγραμμα.
Άλλο παιχνίδι, άλλη περίπτωση, υπογράφουμε NDA, έρχεται όντως νωρίς. Και μιας και μιλάμε για την Rockstar (σίγουρα όχι για την CD Media που έγινε χίλια κομμάτια για να συμβεί το αμέσως ακόλουθο), η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά στα χρονικά παίρνουν ελληνικά Μέσα τίτλο της πριν το λανσάρισμα. Με τη μία λοιπόν η απλή αλήθεια είναι πως στην περίπτωση του Red Dead Redemption 2 ξεκινήσαμε καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Να ήταν και λογικά τα χρονικά περιθώρια, καλό θα ήταν. Θα γκρινιάζαμε περισσότερο για αυτό το τελευταίο, αν δεν είχαμε κι άλλες ενστάσεις για τη συγκεκριμένη περίπτωση.
Για αρχή, ενημερωθήκαμε πως σε περίπτωση που ο τελικός βαθμός δεν είναι 10, θα χρειαστεί να εξηγήσουμε γιατί δεν είναι 10. Τώρα, ξέρουμε πως ακούγεται αυτό, ξέρουμε πού πάει το μυαλό σας, και, ευτυχώς, δεν είναι έτσι. Το ξέρουμε διότι έχουμε μπροστά μας και την ακριβή διατύπωση. Δεν υπάρχει ύφος, δεν υπάρχει κάποιο υπονοούμενο, το δεκάρι δεν αντιμετωπίζεται ως απαιτούμενη κατάληξη, δεν προκύπτει από πουθενά πως άλλος βαθμός θα έχει συνέπειες. Μπορείτε να ηρεμήσετε ως προς αυτό το μέρος λοιπόν.
Τώρα που ξεκαθαρίστηκε το συγκεκριμένο, πάμε ένα βήμα παραπέρα. Τι εννοεί, άραγε, ο ποιητής όταν λέει ότι χρειάζεται συγκεκριμένη αιτιολόγηση για τον τελικό βαθμό; Δηλαδή…το review τι είναι; Ανεμογκάστρι; Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, έχουμε δει reviews και reviews στη ζωή ετούτη, μπορεί να έχουν και δίκιο στην Rockstar. Πολλοί τρελοί εκεί έξω άλλωστε. Εντάξει. Κομμάτια να γίνει. Γιατί όμως η αιτιολόγηση είναι σημαντική μόνο στην περίπτωση που δεν βαθμολογηθεί με 10 το παιχνίδι; Γιατί αντιμετωπίζεται ως σημαντική υπόθεση να καταλάβει κάποιος γιατί δεν πήρε 10 το προϊόν του, όχι όμως το να καταλάβει γιατί πήρε, τελικά, 10; Αν η εποικοδομητική κριτική είναι το ζητούμενο, τότε αυτή χωρά παντού και πάντα, είναι πάντοτε πολύτιμη, χρήσιμη, όχι σε όλα τα σημεία της κλίμακας του 10, πλην ενός. Ή εμείς είμαστε τόσο παράξενοι, τόσο ξεχασμένοι από την πραγματικότητα όσο και οι προσπάθειες του Terry Gilliam να γυρίσει ταινία για τον Δον Κιχώτη; Ποιος ξέρει.
Αφήνουμε και αυτό πίσω. Διότι έχουμε κι άλλο σημείο τριβής. Ο κανόνας είναι, στην περίπτωση που υπάρχει embargo για δημοσίευση κάλυψης, να διευκρινίζεται ότι δεν επιτρέπεται καμία δημοσίευση πριν από ορισμένη ημερομηνία και ώρα. Το από εκεί και πέρα, είναι υπόθεση του Μέσου. Σε αυτήν την περίπτωση όμως, είχαμε κάτι πρωτόγνωρο και μέχρι πρότινος αδιανόητο. Η δημοσίευση review, με βαθμό, όχι video review, όχι αρχικές εντυπώσεις κ.λπ. οριζόταν ως υποχρεωτική. Κοινώς, έπρεπε να δεσμευθούμε ότι θα έχουμε έτοιμο το τελικό review την ημέρα και ώρα που όριζε η εταιρεία. Με λίγα λόγια, έπρεπε να δεσμευθούμε ότι θα ταιριάξουμε ακριβώς στο επικοινωνιακό της πλάνο. Δεν είναι μυστικό πως με κάθε embargo σε αυτό ελπίζει κάθε εταιρεία. Και δεν την κακίζουμε. Αντιθέτως, κάνουμε πάντα ό,τι μπορούμε, εφόσον εξασφαλίζεται η ποιότητα του αποτελέσματος που, σε τελική ανάλυση, είναι το δικό μας «προϊόν» και, αν το κάψουμε, παύουμε να είμαστε χρήσιμοι για εσάς και, ουσιαστικά, και την οποιαδήποτε εταιρεία.
Ας το θέσουμε αλλιώς. Φτάσαμε στο σημείο να απαιτεί ένας developer να ορίσει επ’ ακριβώς πότε θα δημοσιεύσουμε οτιδήποτε, τον προϊόν του δικού μας κόπου, με τη δικαιολογία ότι επειδή μιλάμε για το προϊόν του δικού του κόπου, ο δικός έρχεται δεύτερος. Αν η ανωριμότητα ήταν το άθλημά μας, θα την είχε πληρώσει το παιχνίδι λοιπόν. Επειδή βέβαια άλλο ο developer, άλλο το marketing plan, δεν είναι σωστό το ένα να πληρώνει τα σπασμένα του άλλου όταν έρχεται η ώρα της κρίσης, οπότε κάναμε τη δουλειά μας, με την ψυχή στο στόμα, ευτυχώς καταφέραμε να την κάνουμε όπως έπρεπε ώστε να της αξίζει να δημοσιευθεί εγκαίρως. Πάλι καλά να λέμε. Και να λέτε.
Σίγουρα θα βρεθεί κάποιος να πει «καλά, κοίτα να δεις αυτοί γκρινιάζουν που πρέπει να ζοριστούν σε δουλειά, να αφιερώσουν ώρες παίζοντας». Εντάξει λοιπόν. Έστω ότι είμαστε μαλθακοί, βουτυρομπεμπέδες, μισοπατημένες χιονονιφάδες που ήπιαν πολύ καφέ και νομίζουν ότι έγιναν διάβολοι της Ταζμανίας. Καλώς.
Μακάρι να είχαμε κάθε χρόνο τίτλους επίπεδου Red Dead Redemption 2. Λάθος. Μακάρι να είχαμε κάθε χρόνο τίτλους που δείχνουν εμμονή σε λεπτομέρεια και πρόοδο όπως το Red Dead Redemption 2. Ωστόσο, όταν ο Dan Houser μιλάει για ανείπωτες υπερωρίες με άγνοια κινδύνου, για να ακολουθήσει ύστερα «διευκρίνιση» διότι, ασφαλώς, τον παρεξηγήσαμε και ουδέποτε στο παρελθόν δεν είχαμε ακούσει τίποτα παρόμοιο, κακώς τον πήραμε από τα μούτρα κ.λπ., δεν είναι να απορεί κανείς ούτε για τις αντιδράσεις που ο ίδιος προκάλεσε, ούτε, φυσικά, για όσα περιγράφουμε πιο πάνω. Όλα προκύπτουν από την ίδια νοοτροπία. Από την ίδια ρίζα. Και μπορεί να πιάνουμε κάθε παρακλάδι της ξεχωριστά, αλλά να μην αγνοούμε τη ρίζα. Δεν πρέπει. Δεν είναι καλό για εμάς, δεν είναι καλό για εσάς, ούτε και για την Rockstar.
Με αυτά και μ’ αυτά θα λέγαμε ότι πρώτη φορά αισθανόμαστε τόσο σίγουροι ότι η εταιρεία δικαιολογεί το ίδιο της το όνομα, ειδικά με τέτοια σαφήνεια. Ως οργανισμός φαντάζει κάτι μεταξύ τρελού καλλιτέχνη και τρελού επιστήμονα που λατρεύουμε όχι απλά για το έργο του αλλά, ενίοτε για τα ελαττώματά του ή, πιο συχνά, παρά τα ελαττώματά του. Οι μεγάλες προσωπικότητες όχι απλά προκαλούν το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, το αιτιολογούν και με πράξεις πολλές φορές. Το δεχόμαστε. Ακριβώς επειδή θέλουμε τη μεγάλη αυτή προσωπικότητα στην καθημερινότητά μας, για να σπρώχνει μπροστά τη βιομηχανία, δείχνουμε κατανόηση. Είναι στην ανθρώπινη φύση. Αλλά μέχρι που φτάνει αυτή η κατανόηση;
Μέχρι εδώ.
Ενδιαφερον κειμενο.Μου αρεσε που ολη αυτη η κατασταση με την Rockstar για το Red Dead Redemption 2 ακροβατουσε αναμεσα στη λογικη και την παρανοια για να στρογγυλοκαθησει στο συνδρομο της Στοκχολμης χαχα.
Μα πιο πολυ μου αρεσε η ωριμοτητα να διακρινετε το εργο του δημιουργου απο του μαρκετιστα και πως δεν ευθυνεται ο πρωτος για τις απαιτησεις του δευτερου.
Για μενα εδω και πολλα χρονια τωρα(οπως και για ολο σχεδον τον κοσμο)η Rockstar ειναι σφραγιδα ποιοτητας και πολυ σωστα,σφραγιδα παρανοικης ποιοτητας.Ειναι η μονη εταιρια που ακολουθω με κλειστα ματια και δεν απογοητευσε ποτε,ισα ισα.
Κάτι που έχει εξίσου σημασία είναι πως η Rockstar απαίτησε η διαφήμιση που τρέχει με την εικόνα στο background να ΜΗΝ παίζει στη σελίδα του review, κυρίως γιατί δεν ήθελε να υπάρξουν περίεργοι συσχετισμοί ως προς τη διαφήμιση και το βαθμό του review. Και αυτό πριν καν μάθει τι βαθμό θα βάλουμε. Περίεργο, αλλά μέσα στο πλαίσιο της παράνοιας που γράφει ο Μάνος στο κείμενο.
Τους τιμα αυτο.Ειναι η ωραια τρελα που εχουν και μεταφραζεται και στα παιχνιδια τους :)