Παναγιώτης Αναστασιάδης
Ξεκίνησα με το Hades, και ομολογώ πως η Supergiant για άλλη μια φορά με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο, έτσι συνεχίζω αργά και σταθερά την πρόοδο στο παιχνίδι.
Στην συνέχεια ασχολήθηκα με την έκδοση του Horizon Zero Dawn σε PC και, για να πω την αμαρτία μου, δεν μου άρεσε. Ενώ ο κόσμος που δημιούργησε η Guerrilla είναι αξιοθαύμαστος και μου κέντρισε το ενδιαφέρον, προσωπικά με απογοήτευσε το σύστημα μάχης, αν και μπορώ να καταλάβω γιατί άρεσε στην πλειοψηφία.
Κάπου εκεί αποφάσισα πως πρέπει να βρω κάτι να με κρατήσει μέχρι την κυκλοφορία του Cyberpunk 2077, και δεν μπορούσα να σκεφτώ καλύτερη λύση από έναν άλλον τίτλο της CD Project Red. Έχοντας κάνει το λάθος(;) να μην έχω παίξει το Witcher 3 μέχρι τώρα, ξεκίνησα την περιπέτεια του Geralt για πρώτη φορά. Μπορώ να πω πως είναι από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω ασχοληθεί ποτέ, αν και έχει τα ψεγάδια του. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, είναι η διάρκεια του, καθώς εξαιτίας αυτής, η βασική ιστορία κάνει «κοιλιά» σε ορισμένα σημεία. Αυτό φαίνεται στα 2 DLCs, που είναι πιο συμμαζεμένες εμπειρίες, με τις οποίες η CD Project Red δείχνει, τουλάχιστον σε εμένα, για το τι είναι ικανή να πετύχει.
Έκτωρ Αποστολόπουλος
Δε χρειάζεται να επαναλάβω το εγχείρημα Kingdom Hearts το οποίο ξεκίνησα τον προηγούμενο μήνα και μάλλον θα το συνεχίσω και μέχρι το Δεκέμβριο. Ο λόγος; Μα φυσικά υποχρεώσεις σε backlog, review και παλιές αγάπες.
Ο μήνας αυτός είχε μία έντονη αίσθηση τροπικού κλίματος, αφού το Tropico 6 μου θύμισε τις παλιές καλές μέρες όπου έλιωνα strategy και city construction simulation games στο PC. Σε μία περίοδο όπου καραντίνα και μπόλικες επαγγελματικές υποχρεώσεις δεσπόζουν στο καθημερινό μου πρόγραμμα, η χαλαρή αλλά συγχρόνως απαιτητική φιλοσοφία ενός τέτοιου τίτλου είναι ότι πρέπει. Απολαμβάνοντας μάλιστα τον El Commadante ξαπλωμένος στο καναπέ μου μέσω του portable mode της έκδοσης στο Nintendo Switch, οι βραδιές πέρασαν ακόμη καλύτερα και άκρως χαλαρά.
Η ταξιδιάρικη ψυχή μου συνέχισε τη περιήγηση της στο ακριβώς αντίθετο κλίμα και συγκεκριμένα μέσα στη παγωμένη ατμόσφαιρα του Assassin’s Creed: Valhalla. Το παιχνίδι ήταν ότι πρέπει για να απολαύσω τα καλύτερα γραφικά της γενιάς που τελείωσε, αν και το tearing πήγε σύννεφο στο Xbox One X. Θεωρώ ότι με άλλο ένα update, θα μπορώ να απολαύσω στο 100% τις οπτικοακουστικές δυνατότητες του φετινού project της Ubisoft. Σαν παιχνίδι όμως απολαμβάνω τη ροή του, την ιστορία του και το combat system του, αν και ομολογώ ότι όσο όμορφα και αν είναι τα τοπία σε Νορβηγία και Αγγλία, δε μπορούν να εντυπωσιάσουν με τον τρόπο που με εντυπωσίασαν οι πυραμίδες και η Ακρόπολη. Χρειάζομαι όμως ακόμη αρκετές ώρες ώστε να μπορέσω να διαμορφώσω μία ολοκληρωμένη άποψη για το Assassin’s Creed: Valhalla και νομίζω ότι τον Δεκέμβριο θα είμαι σε θέση να κρίνω τις δυνατότητες του τίτλου καλύτερα.
Δημήτρης Βασιλάκης
Ήμασταν περίπου στο ίδιο έργο θεατές και τον Νοέμβριο, μόνο που άλλαξε το Beat ‘em up. Έτσι αντί για Tekken 7 το γύρισα σε Soul Calibur VI στο Xbox, στο οποίο έπαιξα επίσης Costume Quest, Need for Speed Hot Pursuit Remastered και το φοβερό και τρομερό Tetris Effect: Connected που μετά το PSVR το έλιωσα και στο Xbox One X. Αν δεν το έχετε παίξει κάπου, μην το χάσετε σε καμία περίπτωση, είναι μια μοναδική εμπειρία που αξίζει ό,τι και αν σας αρέσει. Και μόνο που εξελίσσει τη μεγαλοφυή ιδέα που είμαι μαζί από τη δεκαετία του 1980 αρκεί.
PS4 δεν ασχολήθηκα πολύ ομολογώ αυτόν τον μήνα, σε αντίθεση με το PC που έπαιξα αρκετά -και δεν μετάνιωσα καθόλου- το εκπληκτικό The Gardens Between. Και επειδή δικός μου μήνας χωρίς κουλό παιχνίδι, δεν υπάρχει, έπαιξα στο PC και το Waifu Uncovered. Αυτό, ψάξτε το μόνοι σάς.
Καλό μήνα να έχουμε, και άντε μου στον κόρακα 2020.
Δημήτρης Βούρδας
Δουλειά από το σπίτι και νέες κονσόλες ήταν τα βασικά μέρη του Νοεμβρίου που μας πέρασε και η αλήθεια είναι πως ειδικά το δεύτερο απασχόλησε πολύ κόσμο, ειδικά με αυτήν την κατάσταση, η οποία έχει κάνει τους όσους παρήγγειλαν από νωρίς τα μηχανήματά τους, να περιμένουν εναγωνίως το κουδούνι να χτυπήσει.
Προσωπικά το Xbox Series X που παρήγγειλα από τις πρώτες ώρες που εμφανίστηκε στις ψηφιακές προθήκες, έφτασε χωρίς καθυστέρηση και όπως ήταν επόμενο, το πάρτι ξεκίνησε. Αρχικά, τις πρώτες ώρες πήρε το Dirt 5, που ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό στην ενισχυμένη νέα κονσόλα της Microsoft. Πρόκειται για έναν πολύ διασκεδαστικό τίτλο, όπως αναφέρεται και στο review και νομίζω ότι αποτελεί την τέλεια εισαγωγή στη νέα γενιά.
Από εκεί και πέρα υπήρχαν και οι καθιερωμένες ανάγκες του review, με το Rogue Company με να απασχολεί αρκετές ώρες. Περισσότερες εντυπώσεις φυσικά, σε λίγες ημέρες. Τέλος, έγιναν και οι απαραίτητες συγκρίσεις με παιχνίδια ορόσημα της περασμένης γενιάς, στη νέα κονσόλα και η αλήθεια είναι πως οι εκπληκτικά μικρότεροι χρόνοι φόρτωσης και οι βελτιωμένες επιδόσεις προκαλούν για επιστροφή σε αρκετά παιχνίδια. Ειδικά το Red Dead Redemption 2 προκαλεί φαγούρα στα δάχτυλα για να ξαναζήσουμε την εμπειρία της Άγριας Δύσης.
Γιωργος Γιολδάσης
Ακόμη ένας μήνας με RPG έφτασε στο τέλος του. Σειρά είχε ένα παιχνίδι που δεν του έδωσα τη σημασία που του αρμόζει, ο λόγος για το Digimon Story Cyber Sleuth: Complete Edition. Είναι το πρώτο Digimon που έπαιξα για να είμαι ειλικρινής και έχω μόνο θετικά σχόλια για το συγκεκριμένο. Το σύστημα μάχης σχετικά απλό αλλά είχε τεράστιο ενδιαφέρον η ανατροφή τεράτων με πάρα πολλούς συνδυασμούς digivolve. Θετική πινελιά η ανάθεση λύσεων μυστηρίων ως ντεντέκτιβ, καθώς και τα ποικίλα sidequests. Εξαιρετικές μάχες με τα bosses και τα superbosses! Το προτείνω στους λάτρεις των RPG με τερατάκια.
Το δεύτερο παιχνίδι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον είναι το μαγευτικό Sakuna: Of Rice and Ruin. Το προτίμησα κυρίως για το υπέροχο art του και για το στυλ παιχνιδιού ως 2D side-scrolling. Κατάφερε όμως να με κερδίσει το farming μέρος του παιχνιδιού που βρίσκεται σε 3D περιβάλλον. Με μεγάλη παρουσία της Ιαπωνικής κουλτούρας, μας μαθαίνει όλα τα στάδια παραγωγής ρυζιού όπως και κάποιες πληροφορίες της ιαπωνικής μυθολογίας.
Τέλος, για τις ώρες χαλάρωσης, προτίμησα το Part Time UFO, ένα παιχνίδι puzzle με ένα UFO που κινεί τα αντικείμενα με μία δαγκάνα. Θυμίζει τα μηχανήματα με κουκλάκια που έβαζες ψιλά για να αρπάξεις τα λούτρινα με το γάντζο.
Όσο για το Δεκέμβρη, τη σκυτάλη παίρνουν τα Fire Emblem: Shadow Dragon & the Blade of Light και Collection of SaGa: Final Fantasy Legend, με τις εντυπώσεις να έρχονται τον επόμενο μήνα. Καλό gaming!
Νικήτας Καβουκλής
Το μεγαλο γεγονός του μήνα ήταν η έλευση του PlayStation 5. Από τη μέρα που μπήκε στο σπίτι, ξεκίνησε ένας "μαραθώνιος" για να βγουν τα reviews παιχνιδιών που συνόδευσαν τη νέα κονσόλα, όπως το Astro's Play Room, το Sackboy: A Big Adventure και το Bugsnax. Μπορώ να πω ότι όχι μόνο διασκέδασα με όλα αλλά έκανα και ένα ταξίδι στα νιάτα μου, μιας και θυμήθηκα τη χρυσή επόχή των platformers.
Ένα μεγάλο κομμάτι του χρόνου μου αφιερώθηκε στο Hyrule Warriors Age of Calamity. Koei Tecmo και Nintendo προσφέρουν μια μοναδική εμπειρία, που συνδυάζει με ιδανικο τρόπο τον κόσμο της Hyrule με τους μηχανισμούς gameplay της σειράς Warriors. Είναι το καλύτερο χαλί μέχρι την κυκλοφορία του Breath of the Wild 2. Μάλιστα, για έναν περίεργο τρόπο, τελειώνοντάς το, μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να ξεκινήσω και πάλι το πρώτο Breath of the Wild. Από τις πρώτες κιόλας ώρες, βλέπω ότι κάποιες από τις απορίες που είχα τότε έχουν λυθεί.
Σφήνα μπήκε το Bubble Bobble 4 Friends The Baron is Back! Για την ώρα δεν θα κάνω καμια αναφορά. Περιμένετε το review που θα ανέβει σε λίγες μέρες.
Τέλος, επειδή το πορτοφόλι μου ένιωθε μια φαγούρα εκεί γύρω στη Black Friday, ψώνισα το Bioshock Infinite για Nintendo Switch. Παρόλο που το έχω τελειώσει στο PS3 και το έχω επίσης από το Collection που είχε δοθεί στο PS Plus για PS4. To port είναι εντυπωσιακό και αν δεν είχετε ποτέ την ευκαιρία, επιβάλεται να ασχοληθείτε με το έπος του Ken Levine.
Κωνσταντίνος Καλκάνης
Τον περασμένο μήνα ήρθε η νέα γενιά συστημάτων οικιακής ψυχαγωγίας, φάγαμε και τη ψύχρα που δεν κυκλοφόρησε το Cyberpunk, οπότε ο γράφων υποδέχτηκε την νέα γενιά παίζοντας σχεδόν αποκλειστικά Call of Duty Black Ops Cold War (7 λέξεις στον τίτλο, επειδή μπορεί) όπου και γενικά η εμπειρία ήταν λίγο πολύ αυτό που περίμενε: Νεύρα, «γαλλικά», φωνές, 100% διασκέδαση – όπως κάθε χρόνο. Προσωπικά μέχρι στιγμής δε με έχει πείσει όπως το MW, αλλά γενικά δε φοβάμαι την Treyarch. Τα όποια διαλείμματα από το Call of Duty ήταν για Tetris Effect Connected. Τα οποία διαλείμματα τα λες και μεγάλα, αφού το Tetris είναι ο ορισμός του εθιστικού gameplay. Τέλος, το Gungeon με κάλεσε για ακόμα μια φορά και μετά την κατάκτηση του στο “Enter the Gungeon” έρχεται η ώρα της απόδρασης στο “Exit the Gungeon”. Αλλά περισσότερα για αυτό πολύ σύντομα. ;)
Υ.Γ. Honorable mention στο Watch Dogs Legion, το οποίο αποτελεί ένα πρώτης τάξεως παίγνιο να «καθαρίσει» το μυαλό. Θα είχε πάρει περισσότερο χρόνο (όχι ότι ήταν λίγες οι ώρες), αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχει ακόμα ένα ενοχλητικό bug που δεν κάνει save και δεν κρατάει το progress, κάτι που το λες και εκνευριστικό.
Βασίλης Καμακάρης
Το νέο expansion του Destiny 2 είναι πλέον μαζί μας και το ταξίδι στον κόσμο του Europa είναι πιο ζωντανό από ποτέ. Με την κυκλοφορία του έπεσα με τα μούτρα στην εξερεύνηση του Europa, καθώς και στο grind ώστε όλοι μου οι χαρακτήρες να είναι έτοιμοι για το Deep Stone Crypt raid.
Η ιστορία του Beyond Light είναι γεμάτη από χαρακτήρες και μυστικά, τόσο η Eramis όσο και η The stranger είναι τραγικές φιγούρες που θα βρεθούν στην θαλπωρή του Darkness για τους δικούς τους σκοπούς. Για εμάς τους guardians το Darkness θα μας δώσει τις χαοτικές δυνάμεις του Stasis για να πολεμήσουμε το House of Salvation “φωτιά με φωτιά” αλλά και για να σπάσουμε τα νευρά των άλλων παικτών στο crucible με την ησυχία μας, όταν δεν το κάνουν αυτοί σε εμάς. Γενικά το Stasis ήταν ένας ιδιαίτερος τρόπος να δούμε ποιος έχει τις περισσότερες ανασφάλειες.
Τώρα όμως πρέπει να μιλήσουμε για το “φιλέτο” του Beyond Light και αυτό δεν είναι άλλο από το Deep Stone Crypt raid. Μετά από ένα Σαββατοκύριακο πόνου και δακρύων στο contest mode του raid, μπορεί να μην κατάφερα να το ολοκληρώσω με την ομάδα μου, ωστόσο αυτό δεν μας σταμάτησε στο να μάθουμε πλήρως το raid. Το Deep Stone Crypt είναι ίσως ένα από τα καλύτερα raid που έχουμε δει μέχρι στιγμής στο παιχνίδι. Οι μηχανισμοί του πλησιάζουν αρκετά σε αυτούς του Crown of Sorrow και του Last Wish, με τους παίκτες να αναλαμβάνουν συγκεκριμένους ρόλους και σωστή επικοινωνία για την ολοκλήρωση των encounters. Το Deep Stone Crypt είναι ένας must προορισμός για το εξαιρετικό του gear που είναι must για τα activities του παιχνιδιού και ειδικά το νέο exotic του Eyes of Tomorrow.
Για το Season of the Hunt που συνοδεύει την κυκλοφορία του Beyond Light δεν υπάρχουν πολλά για να πω. Η επιστροφή του Osiris και του πλέον The Crow, Uldren Sov φαίνονται σημαντικοί ωστόσο τα activities του Season δεν προσφέρουν κάτι το ενδιαφέρον για την ώρα. Φυσικά ελπίζουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί στην πορεία.
Νίκος Λυμπέριος
Ο δικός μου gaming Νοέμβριος ξεκίνησε με τη συνέχεια της διαδρομής μου για την πλατίνα του Sekiro ενός τίτλου που έγραψα την μικρή άποψη μου στο προηγούμενο τεύχος της στήλης αλλά εν συντομία θα πω πως δεν με τρέλανε ιδιαίτερα. Δεν ένιωσα αυτό το Souls ύφος που περίμενα και το νέο σύστημα μάχης με το posture μου φάνηκε ιδιαίτερα απλοϊκό για τα γούστα μου, αλλά that’s just me.
Μετά το Sekiro και την ολοκλήρωση της πλατίνας μπήκαμε δυναμικά στη νέα γενιά με το PlayStation 5 και ξεκινήσαμε με το αναμενόμενο και ιδιαίτερα αγαπημένο Demon’s Souls, τον τίτλο που προσωπικά με μύησε στα Souls παιχνίδια. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως το συγκεκριμένο hands down είναι το καλύτερο για την ώρα παιχνίδι της νέας γενιάς τόσο οπτικά όσο και σε περιεχόμενο.
Διάλειμμα από το κάψιμο της πλατίνας για το Demon’s Souls με το Astro’s Playroom, ένα κατά τη γνώμη μου υπέροχο platformer παιχνίδι της Asobo που πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσει τον δικό του πλήρη τίτλο και να ξεφύγει από το κλουβί του τίτλου παρουσίασης δυνατοτήτων. Είναι δωρεάν με κάθε PlayStation 5 και πρέπει όλοι οι κάτοχοι της κονσόλας να το δοκιμάσουν. Plus, εύκολη πλατίνα για όσους ενδιαφέρονται.
Το Spider-Man: Miles Morales ήταν το επόμενο παιχνίδι μετά το διάλειμμα με το Astro. Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να προσθέσω, εντυπωσιάζει και στη λειτουργία fidelity με τον τρομερό του φωτισμό και τη χρήση raytracing αλλά και στην λειτουργία performance με τα 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Δεν κερδίζει κάποιο βραβείο πρωτοτυπίας αποτελεί γενικά ένα σύντομο οκ super hero game.
Αυτή τη στιγμή και χωρίς να τα έχω ολοκληρώσει σπαταλάω το χρόνο μου παίζοντας Godfall, Marvel’s Spider-Man Remastered, Bugsnax και δοκιμάζω ξανά στο backwards compatibility, Bloodborne, Cuphead και Days Gone. Tο Bloodborne σαν αποκλειστικό είναι αμαρτία να μην αναβαθμιστεί σε 60 fps και το Days Gone απλά επωφελείται επειδή είχε ξεκλείδωτο το frame rate του. Έχει δυστυχώς όμως θέματα στα cutscenes όπου οι διάλογοι είναι εκτός συγχρονισμού λόγω της αυξημένης ταχύτητας.
Με 10 παιχνίδια στη φαρέτρα μου για τον Νοέμβριο νιώθω αρκετά ικανοποιημένος και ελπίζω σε έναν Δεκέμβρη με ακόμα περισσότερα παιχνίδι και φυσικά περισσότερες πλατίνες.
Παύλος Παπαπαύλου
To χάος που έφερε η νέα γενιά κονσολών σπίτι δεν μπορεί απλά να περιγραφεί. Να προλάβω να δω όσα περισσότερα παιχνίδια γίνεται για να έχω μια εικόνα, ένα χάσιμο μέσα στα μενού των κονσολών που «χτίζονταν» και γέμιζαν μέρα με τη μέρα, ε, λογικό είναι να κατανοήσει κανείς πως οι ώρες που ήταν διαθέσιμες ήταν ελάχιστες.
Παρόλα αυτά κατάφερα να τερματίσω το main story του Marvel’s Spider-Man: Miles Morales και έριξα μερικές κλεφτές ματιές στο Assassin’s Creed Valhalla και το Watch Dogs: Legion. Το τρομερό είναι πως για πρώτη χρονιά η Ubisoft έχει καταφέρει να μην έχει αστοχίες (sic) στα βασικά της franchises, ενώ και οι next-gen εκδόσεις τους είναι αρκετά τίμιες για πρώτες απόπειρες.
Αλλά αυτό που πραγματικά με έχει κάνει να χάσω τον ύπνο μου είναι το Forza Horizon 4. Δεν ξέρω πραγματικά πως κατάφερε η Playground να κάνει το παιχνίδι τόσο πιο γυαλιστερό στο Xbox Series X. Χαζεύεις πραγματικά κοιτώντας την οθόνη και ακούγοντας τα κομμάτια που σε συνοδεύουν.
Βασίλης Παπασπηλίου
Ο περασμένος μήνας αφιερώθηκε δικαιωματικά στο Assassin’s Creed Valhalla. Και ναι, ολόκληρος ο μήνας πέρασε, παρόλα αυτά, οι τίτλοι τέλους του παιχνιδιού ακόμα δεν διακρίνονται στον ορίζοντα. Πρέπει να ομολογήσω πως ο νέος τίτλος της σειράς δείχνει συνεχώς πως υπάρχει μία τάση για βελτίωση εκεί στη Ubisoft, πράγμα που παρατήρησα από ορισμένες ενδιαφέρουσες και δημιουργικές ιδέες. Η ατέρμονη πληθώρα περιεχομένου, όμως, δεν αφήνει αυτά τα χαρακτηριστικά να λάμψουν με την ίδια ένταση. Παρά το σχετικά επαναλαμβανόμενο gameplay, ο πυρήνας της πλοκής έχει καταφέρει να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και ανυπομονώ να φτάσω στη γραμμή του τερματισμού, ούτως ώστε να δω αν οι θεωρίες που έχω σχηματίσει, θα βγουν αληθινές.
Παναγιώτης Πετρόπουλος
Το Νοέμβριο έπαιξα περισσότερο με το Spider-Man: Miles Morales στο PlayStation 4. Είναι από τα λίγα παιχνίδια μέχρι σήμερα που με έχουν ψήσει να τα ζορίσω αρκετά για την ολοκλήρωσή τους στο 100%, πράγμα που είναι εύκολο, αλλά θέλει λίγο χρόνο παραπάνω από το φυσιολογικό. Εκτός αυτού έφτασε στο σπίτι το Xbox Series S και, αναπόφευκτα, γέμισα έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο με κάποια από τα καλούδια του Xbox Game Pass. Έως τώρα έχω παίξει περισσότερο με τα Ori and the Will of the Whisps, Forza Horizon 4 και Gears 5. Εκτός Xbox Game Pass, συνέχισα και λίγο το campaign του Halo 5: Guardians που είχα αφήσει στη μέση πίσω στο 2017.
Χρήστος Χατζησάββας
Μέσα στον Νοέμβριο, ελέω και του λανσαρίσματος δύο κονσολών, η ποικιλία ήταν τεράστια. Είμαι από τους τυχερούς που πήραν και τις δύο, οπότε από τα χέρια μου πέρασαν διάφορα παιχνίδια. Η αρχή έγινε με το Assassin’s Creed Valhalla, το οποίο και «έλιωσα» ενόψει review - ένα από τα Assassin’s Creed που πραγματικά ευχαριστήθηκα, μετά από χρόνια. Έπειτα, το Gears Tactics κατέλαβε μεγάλο μέρος του χρόνου μου και δικαίως, ήταν ένα αξιόλογο παιχνίδι τακτικής που έκανε καλά τη μετάβαση σε κονσόλα και χειριστήριο.
Μετά, το Devil May Cry 5 Special Edition με τράβηξε πολύ - λίγο τα 120fps, λίγο ο Vergil, ήταν εύκολο να με κρατήσει. Ούτως ή άλλως, μιλάμε για ένα από τα κορυφαία action games των τελευταίων ετών και το παιχνίδι σε 120fps φοβερά ταιριαστή προσθήκη. Δοκίμασα και άλλα παιχνίδια σε 120fps, όπως Gears 5, The Falconeer και Call of Duty Warzone απλά και μόνο για να δω τις διαφορές. Έχοντας παίξει κάτι στα 120fps, είναι δύσκολο να επιστρέψεις στα 60, νομίζω ίσως εξελιχθεί στο βασικότερο «όπλο» των νέων κονσολών αντί για την όποια ανάλυση ή ray tracing. Ο μήνας έκλεισε με το εκπληκτικό Demon’s Souls του PS5, το οποίο με πήγε πολύ πολύ πίσω: η πρώτη μου «πλατίνα» σε PlayStation Trophies ήταν το αρχικό παιχνίδι και με την ποιότητα που έχει το remake, βλέπω να το επιχειρώ για άλλη μια φορά.
Φυσικά, η τελετουργία του Okami δεν έλειψε, καθώς το κατέβασα και στις 2 κονσόλες για να το παίξω άλλη μια φορά, πλέον 3 γενιές μετά την αρχική του κυκλοφορία. Κάποιες αγάπες δύσκολα ξεπερνιούνται!
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity