Η πρόσφατη αναφορά για τις εντυπωσιακές πωλήσεις του Switch στη Βόρειο Αμερική, οι οποίες πέρασαν πια τις συνολικές, παγκόσμιες πωλήσεις του Wii U, έδωσε τροφή για σκέψη και παντός είδους σχόλια. Έτσι φάνηκε στο Facebook Group στο Enternity τουλάχιστον, μιας και εκείνη η αναφορά συγκέντρωσε τα περισσότερα σχόλια. Οπότε οι συντάκτες τι έχουν να πουν;
Έκτωρ Αποστολόπουλος
Είναι τρομερό το πόσο καλά έχει πάει το Nintendo Switch στην παγκόσμια αγορά. Δε ξέρω για πόσους αποτελεί έκπληξη η πορεία αυτή, αλλά εμένα προσωπικά με έχει εντυπωσιάσει. Με την Nintendo είχα πάντα έναν ιδιαίτερο δέσιμο, αλλά Nintendo Switch ακόμα δεν έχω πάρει. Οι λόγοι απλοί: το προσωπικό μου system seller (The Legend Of Zelda: Breath of The Wild) είχε βγει στην προηγούμενη κονσόλα που είχα στηρίξει με μπόλικες αγορές (Wii U), με αποτέλεσμα να μη μου κάνουν κλικ ούτε οι επανακυκλοφορίες τύπου Captain Toad: Treasure Tracker, Mario Kart 8 Deluxe κ.τ.λ. Με το Wii U είχα περάσει εξαιρετικά, αλλά με το Nintendo Switch χρειαζόμουν το χρόνο μου μέχρι να αποφασίσω να το αγοράσω. Δεν υπήρχε το κατάλληλο software και το ταιριαστό concept για να με κάνει να τρέξω για αγορά.
Όμως φαίνεται ότι οι προσωπικοί λόγοι του μέσου casual ή hardcore gamer διαφέρουν πολλές φορές από αυτό που θέλει η αγορά. Η αγορά αγκάλιασε το πραγματικό υβρίδιο που παρουσίασε η Nintendo και το σοβαρό, οικογενειακό προφίλ που έχει ως κονσόλα. Η ιαπωνική εταιρεία συνεχίζει και επικεντρώνεται σε software που κάνει το μέσο γονιό να νιώθει μια ηρεμία όταν αγοράζει παιχνίδια στο παιδί του, ενώ το «δύο σε ένα» αποτελεί μία ακόμη πιο βολική πρόταση για παιδιά και γονείς. Σαν πιτσιρικάς άφηνα το παιχνίδι που έπαιζα στο Sega Mega Drive στο σπίτι μου στη μέση και έπαιρνα το Game Boy μαζί μου στις βαρετές ενήλικες επισκέψεις. Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, που θα’μουν πιτσιρίκι το 2019, θα συνέχιζα να μαζεύω rupees στο Link’s Awakening στον καναπέ, στο αυτοκίνητο, στην ταβέρνα, στο κρεβάτι μου, φανταστική ιδέα.
Αλλά πέρα από τα παιδικά σενάρια περί gaming, έχει την αξία του να εξετάσουμε ως πόσο «κουλ» πλέον πλασάρεται το Nintendo Switch σαν gadget, σαν κονσόλα, σαν προϊόν τεχνολογίας. Αν προσέξει κανείς τα βιντεάκια μεγάλων YouTuber τεχνολογίας , θα δει σίγουρα την εντυπωσιακά θετική αντιμετώπιση του Nintendo Switch. Όχι μόνο κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της ίδιας της κονσόλας, αλλά ακόμα και σε άκυρα βίντεο εμφανίζεται κάπου στο άσχετο ένα Nintendo Switch. Υπάρχει απλά εκεί, σ’ ένα ράφι, στο τραπέζι όπου παρουσιάζεται ένα κινητό, απλά για να υπενθυμίζει ότι το προϊόν αυτό είναι «hot». H μέρα με τη νύχτα δηλαδή με αυτό που γινόταν με τη προηγούμενη κονσόλα της Nintendo, το Wii U, που το βλέπαμε μονάχα σε αστεία memes και ως αντικείμενο χλευασμού.
Το Nintendo Switch είναι σαν προϊόν μια πολλή καλή ιδέα, με σωστή εμφάνιση, καταπληκτική υλοποίηση, που βοήθησε στα μέγιστα ώστε να γιγαντωθεί σαν ιδέα και παρουσία ακόμη και στο ενήλικο διαφημιστικό περιβάλλον. Φαίνεται ότι η αγορά όχι μόνο είχε χώρο για φορητή κονσόλα, αλλά χρειαζόταν το software της Nintendo και κονσόλα που να προσφέρει μια φορητή εμπειρία, που δεν μπορείς να βρεις στον τομέα των smartphones και tablets. Μπορεί να έχω απολαύσει εξαιρετικά διαμαντάκια σε mobile, αλλά συνεχίζω να προτιμάω να παίζω με το PS Vita ξαπλωμένος στον καναπέ μου.
Αυτό δείχνει το δρόμο που θα πρέπει μάλλον να ακολουθήσει η Nintendo, γιατί έχει βρει πράγματι το χώρο της. Ένας χώρος που για την ώρα στέκεται αρμονικά δίπλα στο χώρο των Sony και Microsoft, μιας και οι δικές τους κονσόλες πήγαν εμπορικά πολύ καλά (ειδικά το PlayStation 4). Δεν ξέρω κατά πόσο θα επηρεάσει η επιτυχία του ενός τον άλλον και το κατά πόσο θα έπρεπε να επηρεαστούν από αυτές τις παράλληλες επιτυχίες. H ιδέα πάντως της συνοδευτικής κονσόλας που λέγαμε επί Wii U έχει πάρει σάρκα και οστά με το Switch, ενώ με την αρκετά πιο σοβαρή υποστήριξη τρίτων δείχνει σε κάποια σπίτια να έχει καπαρώσει και τη θέση της βασικής κονσόλας.
Μάνος Βέζος
«Για μένα είναι φορητή κονσόλα και τα υπόλοιπα τα ακούω βερεσέ» έλεγε κάποιος. «Τι να τον κάνω, αφού όλοι μας έχουμε smartphones και tablets» έλεγε ο άλλος. «Τι επεξεργαστής είναι αυτός, που πάνε έτσι;» αναρωτιόταν κάποιος ακόμη. Το πραγματικά διασκεδαστικό που προκύπτει από την επιτυχημένη πορεία του Switch (κοντεύει να φτάσει το Xbox One σε συνολικές πωλήσεις, παρότι τα χωρίζουν 4 χρόνια στην αγορά κιόλας) είναι πως αναδεικνύει μονομιάς ως λανθασμένες ένα μάτσο θεωρίες. Μια κονσόλα που δεν έχει τεχνική υπεροχή σε τίποτα (εκτός αν μετρήσει κανείς το HD Rumble πια) στέκεται στην αγορά χωρίς πρόβλημα, δίπλα σε πολύ ισχυρότερα συστήματα. Θα πείτε, τα ξανάδαμε αυτό επί Wii. Άλλο το 2006 όμως, άλλο το 2017. Διότι τότε το smartphone ήταν αδιαμόρφωτο και είδος πολυτελείας. Συνεπώς η επόμενη παρατήρηση είναι πως μπορεί η αγορά του mobile gaming να είναι εμπορικά η πιο επιτυχημένη στη βιομηχανία του gaming, σίγουρα η μαζικότερη, αλλά το Switch δείχνει ότι ο κόσμος δεν έχει πρόβλημα να διαχωρίζει αυτές τις κατηγορίες στη σκέψη, ούτε και αποτυγχάνει να αντιληφθεί τη μια ως εστιασμένη στο gaming και την άλλη όχι.
Η υβριδικότητα άλλωστε δεν είναι μοναδικό προνόμιο του Switch. Εδώ και χρόνια υπάρχει τρόπος για ένα smartphone ή ένα tablet να αξιοποιήσει χειριστήρια αλλά και τη μεγάλη οθόνη όποτε χρειαστεί. Και σε αντίθεση με ένα Switch, το smartphone είναι πάντα πρόχειρο. Εκ των πραγμάτων. Βάζοντας τα ίδια τα games στην άκρη, που είναι και το προφανές πλεονέκτημα κάθε συστήματος έτσι κι αλλιώς, τίποτα δεν είναι πραγματικά πρωτόγνωρο, σε τεχνικό επίπεδο, στο Switch.
Το οποίο με κάνει να θεωρώ ότι η αγορά, παρά τις αλλαγές σε συνθήκες, κατηγορίες και τζίρους, βλέπει σταθερά πλεονέκτημα σε εξειδικευμένο hardware για gaming από τη μία και αναγνωρίζει επίσης τις πλατφόρμες ως οικοσυστήματα, όχι απλά σαν ένα κουτί αναπαραγωγής.
Καθώς χαίρομαι λοιπόν για τη μέχρι τώρα πορεία του Switch, περισσότερο χαίρομαι για την κατηγορία της κονσόλας γενικότερα. Πόσο θα κρατήσει η χαρά αυτή δεν ξέρω. Ως γνωστόν, δεν είμαι και φτιαγμένος για κάτι τέτοια εγώ.
Πλάτων Πέππας
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να προβεί κάποιος στην αγορά μιας κονσόλας. Κάποιοι θεωρούν την τεχνολογική ανωτερότητα υπέρ του δέοντος σημαντική. Κάποιοι άλλοι είναι ερωτευμένοι με συγκεκριμένα franchises, συνεπώς δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς αυτά. Ο καθένας μας έχει το δικό του λόγο να προτιμά ό,τι προτιμά, για τους λόγους που το προτιμά και δεν πέφτει και λόγος για τις προτιμήσεις μας σε κάποιον τρίτο. Αυτό βέβαια δεν απαγορεύει στον οποιονδήποτε να έχει άποψη, έτσι δεν είναι;
Από μια αντικειμενική σκοπιά, ο κυριότερος λόγος να προτιμήσει κάποιος μια πλατφόρμα έναντι μιας άλλης, είναι οι αποκλειστικότητες. Αυτές που όπως λέμε πάντα καθορίζουν την ταυτότητα της κονσόλας. Και το Switch αν μη τι άλλω έχει σωρεία αυτών. Σχεδόν όλες οι μασκότ της έχουν κάνει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο την εμφάνισή τους στο Switch και μπήγουν βαθιά το μαχαίρι της νοσταλγίας στα πλευρά όποιου αγαπάει τις σειρές της Nintendo. Και οι πωλήσεις δείχνουν ότι είναι πολλοί αυτοί που έχωσαν το χέρι στην τσέπη, για να αποκτήσουν Switch. Και πολύ καλά έκαναν.
Όμως αυτό είναι το δικό μου κομμάτι και ήρθε η ώρα να καταθέσω τη δική μου άποψη, η οποία σίγουρα δεν θα αρέσει σε όλους, κάπως σαν ένα τρίλεπτο σόλο σε πεντάλεπτο τραγούδι. Προσωπικά λοιπόν, δεν θα αγόραζα ποτέ εν έτει 2017 μια κονσόλα που στην τηλεόρασή μου δεν θα βλέπεται. Και για όποιον αναρωτιέται, όχι, οι scaler των τηλεοράσεων δεν κάνουν θαύματα, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που θα καταφέρουν να «τεντώσουν» μια εικόνα σε οκτώ φορές μεγαλύτερο κάδρο και να το κάνουν καλά. Και αυτό για μένα, με τις λίγες ώρες gaming που μπορώ να αφιερώσω κάθε εργάσιμη εβδομάδα, είναι deal breaker. Αν μπορώ να παίξω μόλις μια ώρα την ημέρα, θέλω να το κάνω στη μεγαλύτερη οθόνη του σπιτιού μου και όχι σε μια οθόνη 6,2 ιντσών. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν μερικοί τίτλοι που ζηλεύω στο Switch. Δύο συγκεκριμένα. Και μόνο. Και αυτός ο αριθμός είναι ακόμα περισσότερο αποτρεπτικός παράγοντας σε σχέση με την έλλειψη τεχνολογίας του Switch.
Γιατι, τελικά, μια κονσόλα αποτελεί μια επένδυση. Οι gamers επενδύουμε τα χρήματά μας σε ένα σύστημα για να μας τα φέρει πίσω σε διασκέδαση. Αν είναι να αγοράσω μια κονσόλα, χρειάζεται πολύ περισσότερους από δύο τίτλους/λόγους για να με πείσει. Αντιλαμβάνομαι τη θέση της στην αγορά και, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί στο μέλλον να χρειαστεί να ταξιδεύω συχνά και να δω το νέο gadget της Nintendo με άλλο μάτι. Μέχρι τότε όμως προτιμώ να απέχω παρά να συμβιβάζομαι.
Νικήτας Καβουκλής
Ο κόσμος διψάει για ποιοτικά παιχνίδια. Όσο πιο πολλά του προσφέρεις, τόσο περισσότερα αγοράζει. Επίσης διψάει για καινοτομίες. Όλοι θέλουν, όπου και αν πάνε, να παίζουν το ίδιο ακριβώς παιχνίδι. Όχι άλλα σπίτι, άλλα στο δρόμο. Κι η φορητή εμπειρία μπορεί να συνδυαστεί με co-op, ακόμα καλύτερα. Όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα προσφέρει το Nintendo Switch. Που από το 2017 που λανσαρίστηκε, οι πωλήσεις του πάνε κυριολεκτικά «τρένο».
Όσο και αν κάποιοι μάχονται καθημερινά να θάψουν αυτήν την επιτυχία, η αποτυχία τους είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη. Τα νούμερα πωλήσεων της υβριδικής κονσόλας μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αποδεικνύουν ότι το κοινό επιστρέφει και πάλι στην Nintendo, μετά το διάλειμμα της αποτυχίας του Wii U. Αποτυχία με βάση τα μάτια των πολλών. Διότι δείχνει ότι για την ίδια τη Nintendo ήταν μάλλον ένα εμπορικό πείραμα κι αφού έκρινε το ύψος των πωλήσεων ως ικανοποιητικό, αποφάσισε να προχωρήσει την ιδέα του gamepad σε ολοκληρωμένη κονσόλα με αποσπώμενα χειριστήρια. Αν έλειπαν μάλιστα αυτές οι κατασκευαστικές αστοχίες στα Joy-Cons, τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα.
Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι οι προδιαγραφές λίγο μετράνε. Τι να το κάνεις το γρήγορο αυτοκίνητο σε μια πόλη που δεν πρόκειται ποτέ να πιάσεις πάνω από 80 χιλιόμετρα; Τι να την κάνεις την κονσόλα αν κοιτάς τον κατάλογο των τίτλων first party και σε πιάνει κατάθλιψη; Ευτυχώς, αυτήν τη φορά η Nintendo όχι μόνο έχει στηρίξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κονσόλα με δικές της κυκλοφορίες, αλλά έχει κατά ένα μέρος φροντίσει να αναβαθμίσει τη σχέση της με third party developers. Με τα όποια προβλήματα, με τις όποιες περικοπές σε τεχνικό επίπεδο, είναι τεράστια επιτυχία ότι βλέπουμε στο Switch το The Witcher 3, το NBA 2K20, το Assassin's Creed III Remastered και αρκετά άλλα. Κι ο κόσμος συνεχίζει να τα αγοράζει και πολλές φορές να τα ξαναγοράζει. Μόνο τυχαία δεν είναι η 4η θέση του The Witcher 3 για το Switch την περασμένη εβδομάδα στο βρετανικό top 10. Nintendo θέλει ο λαός και η Nintendo (πολύ παράξενο) ακούει και τους προσφέρεται.
Τέλος, θεωρώ οτι η επιτυχία του Switch μόνο καλά έχει να προσφέρει στη βιομηχανία και τους gamers. Όσο μεγαλύτερος είναι ο ανταγωνισμός, τόσο καλύτερος προσπαθεί να γίνει κάποιος. Αν βεβαίως θέλει να επιβιώσει.
Δε μπορει να καταλαβει ο Ελληνας στη χωρα του 'πλεηστεσιο' για τι επιτυχια προκειται. Το Switch εβαλε τη νιντεντο παλι σε ολα τα σπιτια σε ολες τις μεγαλες αγορες του πλανητη. Εδω Γερμανια απλα η νιντεντο ζει εποχες ΣΝΕΣ και Gameboy. Ολα τα μαγαζια προιοντα , κουκλακια , ολα τα πιτσιρικια ζητανε Switch. Πραγματικα δεν ξερω τι θα ειχε συμβει στην εταιρια αν δεν πετυχαινε η κονσολα , ισως βλεπαμε μια πορεια αντιστοιχη της Sega.... Παντως ειναι σε καλο δρομο. Η υπηρεσια on-line αργα αλλα σταθερα γινεται καλυτερη (πολυυυυ αργα βεβαια αλλα τουαλχιστον βελτιωνεται....). Υπαρχει μια ικανοποιητικη 'τροφοδοσια' με τιτλους στη κονσολα που προσφερει κατι διαφορετικο απο τον ανταγωνισμο , ανησυχω βεβαια που η Νιντι εχει ηδη για αυτη τη γενια ξεζουμισει τα παραδοσιακα games της (μαριο , μαριο καρτ , παρτυ , σμας κτλπ) . Eρχονται βεβαια μετροιντ πραιμ και το επομενο ζελντα... Μονο καλο ειναι για το gaming το οτι τα καταφερε η νιντεντο. Προσφερει κατι διαφορετικο που εχει αναγκη η αγορα.
Γενικά διαβάζω πολλά άστοχα επιχειρήματα για τις πολύ καλές πωλήσεις της φορητής κονσόλας της Nintendo. Διάβασα μέχρι και για καινοτομία. Καλό κι αυτό. Ακόμα δεν καταλαβαίνετε ότι στοχεύει περισσότερο στα παιδιά και σε εκείνους που ταξιδεύουν συχνά; Έχοντας πλέον μόνο μια κονσόλα, είναι εύκολο να βγάζεις πολλούς τίτλους. Για μένα όμως που δεν με ενδιαφέρουν πολύ τα παιχνίδια της και με τους 3rd party τίτλους να κυκλοφορούν μισοί, είναι χαζό το αν το αγοράσω για να κάθεται. Μία τελευταία ερώτηση ρητορικής φύσεως. Και το laptop μου που συνδέεται με την τηλεόραση είναι home console;
Ποια είναι λοιπόν τα άστοχα επιχειρήματα και για ποιό λόγο; Καλό είναι να γίνεται διάλογος, αλλά δε νοείται απόρριψη δίχως δικαιολογία Όσο για το σε ποιους στοχεύει το Switch, που το στηρίζεις; Δηλαδή, η Sony και η MS που έχουν μόνο μία κονσόλα έχουν περισσότερους 1st party τίτλους; Το αν εσένα δε σε βολεύει το Switch, προφανώς είναι προσωπική σου επιλογή, εννοείται απολύτως σεβαστή, όμως σεβαστή είναι και η άποψη των εκατομμυρίων που το έχουν αγοράσει. Το laptop του ο καθένας μπορεί να το ονομάσει όπως θέλει. Χαρακτηριστικό μιας κονσόλας είναι οτι αγοράζεις ένα παιχνίδι, βάζεις το δισκάκι/ cartridge και παίζεις δίχως να σε νοιάζουν τα specs και οι ρυθμισεις απόδοσης. Στο laptop μπορεις να κανεις το ίδιο;
Δεν το απορρίπτω ως handheld κονσόλα αλλά ως οικιακή κονσόλα. Και με το ρήμα αυτό εννοώ ότι είναι απλά θέμα marketing. Όπως κι αν βαφτίσω μια συσκευή δεν αλλάζει ο χαρακτήρας της. Η Microsoft και η Sony βασίζονται περισσότερο σε 3rd party τίτλους. Συγκριτικά εννοώ. Η Nintendo δεν μπορεί να το κάνει αυτό στην παρούσα φάση. Στατιστικά στοιχεία για το ποιος αγοράζει τις φορητές κονσόλες δεν υπάρχουν. Έγκυρα τουλάχιστον. Αυτό όμως φαίνεται. Εκτός και αν πιστεύεις ότι αγοράζει καποιος ενήλικας άνθρωπος τα mario kart και τα διάφορα remake που βγαίνουν και επίσης τα pokemon. Άλλο φορητή κονσόλα και άλλο home console. Το ότι είναι κνσόλα συμφωνώ.
Σωστά, όπως και αν βαφτίστεί μια συσκευή ο χαρακτήρας τη δεν αλλάζει. Έτσι λοιπόν το Switch εκτός των άλλων είναι ΚΑΙ οικιακή κονσόλα. Με τη λογική τη δικη σου θα έπρεπε να υποστηριξει κάποιος πως ούτε PS4, Xbox One μπορούν να χαρακτηριστούν ως κονσόλες μιας και η αρχιτεκτονική τους/ τρόπος λειτουργίας μοιάζει με αυτή των PC. Όλοι γνωρίζουμε οτι αγοράζοντας κονσόλα της Nintendo, δεν το κάνουμε, πλέον, για να παίξουμε FIFA και Pro, αλλά για το διαφορετικο που δεν μπορείς να βρεις αλλού. Βεβαίως, όλα θέμα πωλήσεων είναι. Μια εποχή έβλεπες Need for Speed στο DS και ας είχαν διαφορά 15 μερόνυχτα. Ποιος πίστευε οτι το port του The Witcher 3 υπήρχε έστω και ως ιδέα το Μάρτιο του '17 που κυκλοφορησε το Switch; Κανείς. Και δεν εξετάζω καν θέμα ποιότητας. Όλοι το θεωρούσαν αδιανόητο. Απλα καποιοι οσμίστηκαν κέρδος. Όπως και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Τέλος, ούτε καν ενδιαφέρει τις εταιρείες ποιος αγοράζει και τι παιζει. Τα νούμερα μετράνε. Είτε τα λεφτά τα δίνει στο ταμείο ένας ενήλικας είτε ένα παιδί 10 ετών. Απλά είναι ένας ακόμα αγοραστής. Λες θα κάτσει πχ η Epic να κολλήσει στο μέσο όρο ηλικίας όσων παίζουν Fortnite. Στα παλαιοτερα των υποδημάτων τους. Αρκεί να ρεει το χρήμα και όλα τα άλλα είναι απλά για να γίνεται κουβέντα.