Την εβδομάδα που πέρασε ένα θέμα τράβηξε το ενδιαφέρον των μελών του Enternity Game Room και αυτό ήταν το τάξιμο 14 τίτλων από τα Xbox Game Studios. Δεν γίνονται κάθε μέρα τέτοιες δηλώσεις και σίγουρα δεν γίνονται εδώ και 20 σχεδόν χρόνια από την Microsoft. Οπότε η συντακτική ομάδα του Enternity είπε να μοιραστεί τις σκέψεις της για το θέμα.
Έκτωρ Αποστολόπουλος
Την παρουσίαση της Microsoft την περιμένω φέτος με περισσότερο ενδιαφέρον από άλλες φορές και μάλιστα σε μια σεζόν που η προσμονή που έχω για την Ε3 κινείται γενικότερα σε άκρως χαμηλά επίπεδα. Από τη στιγμή που η Nintendo και η Sony το ‘χουν ρίξει στα direct, η ψηφιακή εποχή δεν αλλάζει μόνο τον τρόπο με τον οποίο θα απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας παιχνίδια, αλλά και αυτόν της ρομαντικής προσμονής για τις ζωντανές παρουσιάσεις και τα παραδοσιακά ξενύχτια.
Έστω και μέσα σε αυτήν το πιο χλιαρό κλίμα, η Microsoft συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη φετινή Ε3. Όχι μόνο επειδή έχει τάξει αποκλειστικά παιχνίδια και ενδεχομένως νέα IP, αλλά γενικότερα επειδή θα πρέπει να παίξει επίθεση σε περισσότερα «γήπεδα» και να αποδείξει ότι φέτος θα δώσει το κάτι παραπάνω, πέρα από το καινούριο hardware και τα exclusives.
Θεωρώ ότι η ανακοίνωση για τα 14 first party games είναι προεκλογική κίνηση για να κερδίσει το hardcore κοινό με τις ανάλογες υποσχέσεις. Οι υποσχέσεις αυτές όμως χτίζουν ένα απλό και μικρό σε διάρκεια hype για το κοινό που θα κάτσει να το παρακολουθήσει ζωντανά. Οι υπόλοιποι παρατηρητές, από τον μέσο καταναλωτή μέχρι τα media και τον σκληρό πυρήνα των gaming fans, θα εστιάσουν σε περισσότερο ενδιαφέρουσες καταστάσεις. Τα 14 ολοκαίνουρια first party games κουβαλούν το βάρος όλων των προεκλογικών υποσχέσεων που έχουν δοθεί το προηγούμενο το διάστημα, ξεκινώντας από πέρσι. Πρόκειται για τη βιτρίνα της νέας στρατηγικής που συζήτησε η Microsoft στο πρόσφατο παρελθόν και η οποία βασίζεται στην εξαγορά σημαντικών και πολλά υποσχόμενων studio. Την εταιρεία δεν την παίρνει επικοινωνιακά να μας δείξει άλλη μία σεζόν της σειράς «Rare Studio: η απόλυτη καταστροφή» με άλλο πρωταγωνιστή, οπότε, πέρα από τον εντυπωσιασμό για τα μάτια, πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη ουσία.
Βέβαια, το Xbox One συνεχίζει και αποτελεί την προσωποποίηση του επικοινωνιακού Βατερλό, οπότε θέλω να πιστεύω ότι το λανσάρισμα αυτής της κονσόλας τούς έγινε μάθημα σε ό,τι αφορά στα φάουλ και τις γκάφες. Από την άλλη, έχει την πλάκα του, αν σκεφτούμε το μακρινό 2013, το κράξιμο για το always online, τα troll σποτάκια της Sony περί δανεισμού χέρι με χέρι, όταν φέτος έχουμε ξεκινήσει την Ε3 με τη παρουσίαση του Google Stadia. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η Microsoft έχει να δώσει στο φετινό media briefing και έναν άλλον αγώνα, στο χώρο του online streaming και με όπλο το Project xCloud. Της δίνεται η δυνατότητα, ουσιαστικά, να κερδίσει φέτος τις εντυπώσεις όχι μόνο με τις ανακοινώσεις διάφορων αποκλειστικών τίτλων και καθαρού hardware, αλλά με υπηρεσίες, συνδρομές και όλα αυτά σε μία βάση που θα «πατάει» στο επόμενο επίπεδο του Xbox Game Pass. Δηλαδή με υπηρεσίες και δυνατότητες που προφανώς και θα χρειάζονται μια always online κατάσταση και πάρα πολύ καλό δίκτυο. Μία τέτοια εξέλιξη, σκεπτόμενος την Ε3 του 2013, τη χαρακτηρίζεις εύκολα ως ειρωνική.
Μάνος Βέζος
Είναι ξεκάθαρο ότι η Microsoft σκοπεύει να κινηθεί σε πολλαπλά μέτωπα. Θα κάνει υποσχέσεις για νέο hardware. Θα κάνει υποσχέσεις για το Project xCloud. Θα σπρώξει κι άλλος υπηρεσίες όπως το Xbox Games Pass, σε δυο πλατφόρμες πλέον και, λογικά, θα αρχίσει και ο χορός για το Xbox Game Pass Ultimate. Όλα έχουν ειδική βαρύτητα πλέον. Με τη διαφορά ότι ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε την ικανότητα της εταιρείας να παρέχει καλές υπηρεσίες και πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που αμφισβητήθηκε η ικανότητά της να σχεδιάζει hardware. Μπορεί το Xbox One (και Xbox One S) να μην πήραν τα πρωτεία από κανέναν, ωστόσο έσβησαν το ζημιάρικη προϊστορία, με σχεδιαστικές κινήσεις που προφανώς και έγιναν εκ τους ασφαλούς αλλά, ευτυχώς, είχαν και αποτέλεσμα στο οποίο μπορούσε να στηρίζεται ο καθένας χωρίς άγχος.
Μία ανοιχτή πληγή έχει εδώ και πολλά χρόνια η εταιρεία και έχουμε κουραστεί να το λέμε: δεν έχει αρκετούς δικούς της τίτλους. Οι ανταγωνιστές της έδειχναν ξανά και ξανά πως χωρίς εσωτερικές παραγωγές δουλειά δεν γίνεται την ώρα που η Microsoft φανταζόταν ότι θα στηριχθεί ξανά στην αιώνια στρατηγική των Windows, ότι θα φτιάξει το κατάλληλο περιβάλλον και όλοι οι developers θα αρχίσουν να την προτιμούν. Το σκεπτικό δεν είναι παράλογο, τουλάχιστον όχι μέχρι να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι δεν συνυπολογίζει τους καταναλωτές.
Όση αυτοπεποίθηση κι αν είχε ποτέ η Microsoft για τη στρατηγική της αυτή, όσο και να πίστευε ότι η βιομηχανία αυτή θα μιμηθεί εκείνη των υπολογιστών και του κινηματογράφου, η απλή αλήθεια είναι πως εμφανίστηκε η Netflix και έδειξε ακόμη και στον πιο δύσπιστο αυτό που ξέρουν και στα «Βλάχικα». Χωρίς «κράχτες» δεν πας πουθενά. Ιδίως όταν οι αποκλειστικότητες τρίτων είναι πια όνειρο απατηλό. Για να καταλάβετε, περισσότερα timed exclusives θα έχει το Apple Arcade όταν ξεκινήσει, από οποιαδήποτε κονσόλα τα τελευταία πέντε χρόνια μαζί. Και η Apple είναι εταιρεία που θεωρεί το gaming ευχάριστο αγκάθι. Αγκάθι επειδή δεν το έχει σε εκτίμηση, ευχάριστο επειδή φέρνει χρήμα έστω κι έμμεσα.
Αυτοί οι 14 τίτλοι, λοιπόν, που φυσικά θα είναι «τίτλοι» αφού θα περιλαμβάνουν και expansions κι ενδεχομένως timed exclusives, όχι πάντα νέες αυτόνομες και οπωσδήποτε εσωτερικές παραγωγές, είναι που πρέπει να πείσουν. Όχι απλά να εμφανιστούν. Να πείσουν ότι η Microsoft έχει πλέον πλάνο εκτός από βαθιές τσέπες και άπειρα data centers. Αν πείσουν, υπηρεσίες, hardware και οτιδήποτε άλλο ακολουθούν είτε θέλουν είτε όχι. Το αντίστροφο είναι που δεν γίνεται.
Πάντως, αναρωτιέμαι για το ζύγισμα της παρουσίασης. Χωρίς τη Sony στην έκθεση, οι λοιποί publishers έχουν ένα λόγο παραπάνω να θέλουν να φανούν οι μεγάλες τους παραγωγές στην παρουσίαση της Microsoft. Αν η τελευταία παρακάνει χατίρια, αν δώσει πάρα πολύ χρόνο σε τρίτους, όπως έκανες προηγούμενες χρονιές (από ανάγκη τότε βέβαια), μπορεί να καταλήξει να αφήνει τη λάθος εντύπωση, ακόμη και αν έχει αρκετούς νέους και εμφανώς ενδιαφέροντες τίτλους.
Για το γενικό κλίμα δεν ανησυχώ πάντως. Από τη στιγμή που εμφανίζεται ο Phil Spencer με το χαλαρό στιλ που λέει «στον ελεύθερό μου χρόνου μασάω ευκάλυπτο», εμείς καλά θα περάσουμε. Κι από εκεί και πέρα θα δούμε πώς θα περάσουν και όλοι οι άλλοι.
Βασίλης Γεωργακόπουλος
Η εντυπωσιακά καταστροφική παρουσίαση του Xbox One το 2013 άφησε κληρονομιά στην Microsoft ένα καρό προβλήματα για να συμμαζέψει. Όχι πως πριν από αυτό δεν είχε. Το ζήτημα των λίγων first party games της, για παράδειγμα, ήταν ήδη εμφανές και από εκεί και πέρα εντάθηκε. Στην παρούσα φάση η Microsoft μόλις που καταφέρνει να αφήσει όλα αυτά τα λάθη και τις κακοδαιμονίες πίσω της και να δείξει ότι πλέον έχει αλλάξει μυαλά προς το καλύτερο, για εκείνη και για όλους.
Η τοποθέτηση του Phill Spencer στην ηγεσία του τμήματος (του ανθρώπου με το πιο ψαρωτικό στιλάκι στη βιομηχανία), κινήσεις όπως αυτή του Xbox Game Pass, της αγοράς 5 studios πέρυσι για να εμπλουτιστεί η δική της βιβλιοθήκη και η κυκλοφορία του Xbox One X (για να δείξει πως «πλέον δεν παίζουμε εμείς εδώ παιδάκια») είναι κινήσεις που η ίδια σίγουρα χρειάζεται και για το φαίνεσθαι, αλλά και για την ουσία. Sony και Nintendo πάνε πρακτικά μονότερα την Microsoft όσον αφορά στα first party exclusives και ο αμερικανικός ογκόλιθος δείχνει πως πάει να πάρει λίγο από το αίμα του πίσω σε αυτόν το χώρο.
Τόσα χρόνια όμως που είναι τρίτη στη σειρά σε αυτόν τον τομέα ίσως να μην της επιτραπεί να φτάσει ποτέ στο σημείο που θέλει, όσο και αν οι κινήσεις της είναι πλέον σωστές. Αυτό που μπορεί να την κάνει πραγματικά να ξεχωρίσει είναι το xCloud. Όχι γιατί είναι κάτι τόσο ρηξικέλευθο, αλλά διότι είναι η μόνη εταιρεία στη βιομηχανία αυτήν τη στιγμή που έχει ελπίδα να το υποστηρίξει τεχνικά στην κλίμακα που θέλει, με σεβαστή βιβλιοθήκη τίτλων για την περίσταση και το τελικό αποτέλεσμα να μην καταρρεύσει από το ίδιο του το βάρος. Η Microsoft φτιάχνει πρόσωπο για την κοινωνία με όλες τις άλλες τις κινήσεις για το Xbox και την ίδια στιγμή στήνει κάτι που μπορεί να την καταστήσει ξεχωριστή, αλλά σε τομέα που όντως ξέρει να κινηθεί με το xCloud. Και ο συνδυασμός αυτός μπορεί να είναι πολύ καλός.
Αν το πάρουμε τελείως ρομαντικά, μπορούμε να το πούμε και σύνδρομο Nintendo: «Μόνο εγώ το κάνω αυτό, φίλε».
Νικήτας Καβουκλής
Μόνο θετικό μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι η Microsoft έχει επικεντρωθεί γενικώς στο gaming, αφήνοντας στο πλάι όλα εκείνα τα δευτερεύοντα που την έκαναν να μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου την τελευταία πενταετία. Οι εξαγορές νέων studios, αν μη τι άλλο, θα διευρύνουν την ποικιλία των first party games της. Καλά και άγια τα Gears και τα Halo αλλά, προσωπικά, δεν τα συμπάθησα ποτέ. Όχι λόγω ποιότητας. Ίσα ίσα. Απλά δεν είναι το είδος που γουστάρω. Θα προτιμούσα περισσότερα σε στιλ Quantum Break, κάτι σε hack and slash, ένα FPS σε στιλ Bioshock, μια περιπέτεια αλά Uncharted και πολλά άλλα για τα οποία δεν θα σας ζαλίσω. Για την ώρα τουλάχιστον. Δικαιολογημένα η Microsoft προσπαθεί να δημιουργήσει hype με ανακοινώσεις ότι θα παρουσιάσει 14 first party games στην Ε3 2019. Ήδη βρίσκεται πολύ μπροστά από τον ανταγωνισμό στον τομέα των υπηρεσιών με το Xbox Game Pass. Αν κλείσει και την πληγή με τις αποκλειστικότητες, τότε θα έχει κάνει ένα ακόμα σημαντικό βήμα για να κερδίσει και πάλι τους gamers. Εκτός αν τελευταία στιγμή, εκεί που θα ανακοινώνει το νέο Xbox, βάλει μόνη της τα χέρια της και βγάλει πάλι τα μάτια της με τίποτα Kinect 3 και TV, TV, TV. Ας ελπίσουμε πως όχι.
Κωνσταντίνος Καλκάνης
Όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο, ο χορός έχει αρχίσει και φυσικά αυτό που μετράει για τους μεγάλους «παίκτες» στην Ε3, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το επίπεδο των καταναλωτών και του τι αυτοί θα αποκομίσουν, δεν είναι τίποτε άλλο από τις εντυπώσεις. Με την Sony να είναι εκτός φέτος, για λόγους για τους οποίους μπορούμε σε ένα βαθμό να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα, η Microsoft πάει «all guns blazing» (που λένε και στην Ημαθία), για να κλέψει τις εντυπώσεις και με τον, αν μη τι άλλο, συμπαθέστατο Phil Spencer να κάνει λόγο για 14 τίτλους first party. Ναι, αναμενόμενο, αφού πέρσι ανακοίνωσε πως αγόρασε την Άρτα και τα Γιάννενα [σ.α.: Ε τι; Μόνη θα άφηνε την Ημαθία;]. Τώρα θα μου πεις «αρκετά από αυτά τα ξέρουμε κι άλλα μπορούμε να τα μαντέψουμε», αλλά σίγουρα θα υπάρχουν τίτλοι που δεν έχουμε ακούσει μέχρι τώρα. Τώρα, το τι ακριβώς θα δούμε, λίγες ώρες έμειναν μέχρι τότε. Αυτό που κρατάω πάντως προσωπικά είναι πως η Microsoft εδώ και χρόνια δείχνει πως τα παθήματα των πρώτων χρόνων του Xbox One τής έγιναν μαθήματα (μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον) και πως η εταιρεία του Redmond φαίνεται πιο αποφασισμένη από ποτέ να κάνει το brand του Xbox πρωταγωνιστή. Αν αναλογιστεί κανείς τις κινήσεις που έχουν γίνει εδώ και χρόνια, ακόμα και αν δεν συμφωνεί με όλες τις πτυχές της στρατηγικής που ακολουθείται, είναι εύκολο να αναγνωρίσεις το χρήμα και τον κόπο που έχει πέσει για να αντιστραφεί το κλίμα αλλά και να τεθούν οι βάσεις για το μέλλον. Xbox Game Pass, xCloud, διαφορετικές εκδόσεις συστημάτων, ενοποίηση των συσκευών σε μια, ας το πούμε, «πλατφόρμα» κάτω από το όνομα του Xbox, τίποτα δεν θυμίζει τη σκηνή με τον Don Mattrick και το cringe που είχε πάει σύννεφο, με ανακοινώσεις που έκαναν τους πάντες να αναρωτιούνται «τι ακριβώς εννοεί ο ποιητής», περισσότερο γιατί κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η Microsoft πυροβόλησε τον εαυτό της στο πόδι με τέτοιο τρόπο. Τώρα, το τι θα γίνει από εδώ και πέρα μένει να το δούμε. Πάντως το «πράσινο» στρατόπεδο φαίνεται πως εδώ και καιρό ακονίζει τα μαχαίρια και το «μπλε» στρατόπεδο τηρεί σιγή ασυρμάτου, αφήνοντας ελεγχόμενα πληροφορίες να διαρρεύσουν, πληροφορίες που κάθε άλλο παρά βαρετές μπορείς να τις πεις. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι πως από την παραπάνω μάχη κερδισμένος στο τέλος θα βγει ο καταναλωτής. Κλισέ, το ξέρω, αλλά δεν παύει να είναι μια πέρα για πέρα valid ελπίδα.
Υ.Γ. Τώρα, ποιος σκέφτηκε ότι ο μέσος άνθρωπος ξυπνούσε και έλεγε «Ξέρεις τι θα τα έσπαγε; Ένα shower gel με το brand του Xbox επάνω. ΠΡΑΣΙΝΟ. Γιατί έτσι.», δεν ξέρω ποιο ακριβώς μπορεί να ήταν το σκεπτικό του. Ούτε νομίζω πως θέλω να μάθω.
Λεωνίδας Μαστέλλος
Καλώς την και ας άργησε. Η ανακοίνωση του Phil Spencer για 14 τίτλους first party στην Ε3 σίγουρα προκαλεί εντύπωση, αν και η αλήθεια είναι ότι αποτελεί μια απλή λογική κίνηση, μια ένδειξη ότι η εταιρεία έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Το έλεγα και παλιότερα, το στοίχημα για μια κονσόλα δεν είναι τόσο οι κυκλοφορίες των 3rd party (που είναι πολύ σημαντικές), όσο οι αποκλειστικότητες που θα αναγκάσουν έναν πελάτη να αποφασίσει ποια από όλες τις κονσόλες τού ταιριάζει. Και επειδή οι αποκλειστικότητες σε τίτλους τρίτων σπανίζουν τα τελευταία χρόνια, το βάρος πέφτει στην ίδια την εταιρεία.
Για κάποιο λόγο η Microsoft τα τελευταία χρόνια φάνηκε να αγνοεί αυτήν την πραγματικότητα. Οι δικοί της τίτλοι είναι ελάχιστοι (σε σχέση με τον ανταγωνισμό), με αποτέλεσμα πολλοί να μη βρίσκουν ιδιαίτερο λόγο να προτιμήσουν τις κονσόλες της. Ακόμα και με το πολύ ισχυρό Χ, η Microsoft ναι μεν έδωσε ένα εξαιρετικό hardware, ξέχασε όμως να δικαιολογήσει την αγορά του σε επίπεδο τίτλων. Ή τουλάχιστον σε επίπεδο τίτλων που να μην μπορεί να βρει κάποιος αλλού.
Η Sony έπαιξε έξυπνα. Επένδυσε σε δικές της παραγωγές, σε τίτλους που κατάφεραν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να κλέψουν τα φώτα της δημοσιότητας, να δημιουργήσουν hype, πολύ πριν από την κυκλοφορία τους. Αυτό είναι δύναμη για μια κονσόλα. Αν η Microsoft τηρήσει τις υποσχέσεις της και μας δείξει -έστω και τώρα- 14 δικούς της τίτλους, που θέλω να ελπίζω ότι θα είναι αποκλειστικοί για το μηχάνημα (εντάξει και για PC), τότε ίσως να αποδείξει ότι κάτι έχει αλλάξει στο εσωτερικό της. Ναι, δεν μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση σε αυτήν τη γενιά, αλλά σίγουρα μπορεί να θέσει τις σωστές βάσεις για την επόμενη.
Πλάτων Πέππας
Καιρός είναι. Το μονοπώλιο ποτέ δεν κάνει καλό και η Sony έχει μονοπωλήσει αρκετά σε αυτήν τη γενιά μηχανημάτων. Θέλετε η καταστροφική γνωριμία μας με το Xbox One ως σύγχρονη πλατφόρμα παροχής ψηφιακού περιεχομένου στην οποία θα παίζουμε και παιχνίδια; Θέλετε με την αναιμική παρουσία αποκλειστικών τίτλων στην εν λόγω πλατφόρμα; Όποιος και να ήταν ο λόγος, ο Phil Spencer χρόνια τώρα προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και, σε συνδυασμό με τη δυναμική παρουσία της εταιρείας πέρυσι στην E3, φέτος έχει πραγματικά την ευκαιρία να ξεχωρίσει. Στο πλαίσιο και της απουσίας της Sony βέβαια.
Δεν θέλει κόπο. Ούτε ντροπή είναι, ούτε άγνωστο στο κοινό. Μια πλατφόρμα χαρακτηρίζεται από τις αποκλειστικότητες. Καλώς ή κακώς. Αυτές έκαναν τον Crash Bandicoot σχεδόν μασκότ της Sony και της φίρμας PlayStation στο τέλος της δεκαετίας του 1990. Για να μην αναφερθούμε στην επίδραση του Master Chief στη συνολική εικόνα μιας ολόκληρης πλατφόρμας μέχρι το 2007 και την έλευση του Gears Of War. Πριν λίγες ώρες η Google έκανε ολόκληρη παρουσίαση για την επερχόμενη πλατφόρμα της, το Stadia, ανακοινώνοντας έναν μόλις αποκλειστικό τίτλο. Η Google έχει όμως το ελαφρυντικό του «νέου» στον τομέα. Η Microsoft εδώ και καιρό έπρεπε να ξέρει καλύτερα. Λίγες ώρες μένουν για να μάθουμε αν όντως θα προσφέρει το περιεχόμενο που οφείλει. Ή αν όλο αυτό το hype θα πάει «άκλαυτο».
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity