Μάνος Βέζος
Το λυπηρό σε τέτοιες συζητήσεις και αναζητήσεις είναι πως μπορούμε πολύ εύκολα να χωρίσουμε τους ανθρώπους σε τρεις πρακτικές κατηγορίες. Όχι, η τραγική ειρωνεία του διευκολυντικού ρόλου κατηγοριοποίησης σε στερεότυπα δεν πάει χαμένη στην προκειμένη, κάτι που θα έπρεπε να προβληματίζει από μόνο του.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Υπάρχουν εκείνοι που όντως νοιάζονται για ένα θέμα και επιθυμούν την καλύτερη δυνατή προσέγγισή του η οποία, είθισται, να θεωρείται εκείνη με τις ελάχιστες δυνατές αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο. Όχι στον Α ή στον Β. Στο σύνολο. Τους συμπαθώ όλους αυτούς, σας παρακαλώ, μοιάστε περισσότερο σε αυτούς, είτε είστε αναγνώστες, είτε συνάδελφοι, είτε κι οτιδήποτε άλλο. Είναι χρήσιμο το skill.
Υπάρχουν εκείνοι που δεν νοιάζονται αλλά πολύ θα ήθελαν να νοιάζονται ή, τουλάχιστον, να φαίνεται, να δείχνουν ότι νοιάζονται και κάνουν κάτι στην πράξη. Είναι εκείνοι που προτάσσουν την ενσυναίσθηση ως την αγαπημένη τους λέξη αλλά μπερδεύονται και θεωρούν πως το να κάνεις ότι ξέρεις πώς είναι τα πράγματα από τη σκοπιά ενός άλλου ισοδυναμεί με το να ξέρεις όντως, με το να συμπάσχεις στ’ αλήθεια. Χώρια που είναι ξεχωριστή ικανότητα η ενσυναίσθηση από τη έγνοια. Το πρόβλημα με τους συγκεκριμένους είναι πως δεν τους ενδιαφέρει τόσο η ουσία όσο το θεαθήναι. Όχι απαραίτητα για να κοροϊδέψουν τον κόσμο. Μπορεί όντως να αισθάνονται και λειψοί για το ότι δεν έχουν κάποιο σαφές ιδανικό να κυνηγήσουν, ελπίζουν λοιπόν να καλύψουν το κενό υιοθετώντας κάποιο. Μόνο που τότε οι στόχοι είναι πιο κοντόφθαλμοί, το θέμα δεν είναι η ιδανική λύση όσο το ύψωμα του λαβάρου. Βλέπετε, γίνεται ένα μπέρδεμα κάπου εκεί μεταξύ ενσυναίσθησης και αναισθησίας. Ίδια ρίζα έχουν οι λέξεις σου λέει, το ‘χουμε.
Υπάρχουν επίσης εκείνοι που δεν νοιάζονται για τίποτα πέραν του εαυτού τους και δεν έχουν και σκοπό να αλλάξουν διότι μια χαρά περνούν κι έτσι. Κι όταν δεν δίνεις δεκάρα, εύκολα αναγάγεις το trolling σε αγαπημένο άθλημα.
Και το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων είναι πως όλοι οι παραπάνω μπορούν να γίνουν «δημοσιογράφοι» και «κριτικοί». Μόνο που τέτοια θέματα απαιτούν δημοσιογράφους και κριτικούς. Κανονικούς, όχι γιαλαντζί.
Ο διαχωρισμός των μεν από τους δε είναι δυσκολότερος από ποτέ βέβαια. Παλαιότερα ήταν πολύ δυσκολότερο να μπει κάποιος στο χώρο και έπρεπε να δοκιμαστεί καταλλήλως, να πείσει. Οι δομές που. το εξασφαλίζουν αυτό έχουν ατροφήσει γενικά, αλλά στο κομμάτι που αγγίζει τη δική μας βιομηχανία δεν αναπτύχθηκαν ποτέ στην ουσία. Δύσκολο να παραπονεθούμε πως χάσαμε κάτι που ποτέ δεν είχαμε δηλαδή. Η τεχνολογία κάνει τη δημοσίευση εύκολη (καλά κάνει), ωστόσο η δημοσίευση δεν έκανε ποτέ το δημοσιογράφο. Το περιεχόμενο της δημοσίευσης ήταν αυτό που τον ξεχώριζε πάντα και εξακολουθεί να τον ξεχωρίζει και σήμερα.
Και ποιος ασχολείται τη σήμερον, όταν τα αποτελέσματα των κόπων του καθενός προσφέρονται στο κοινό δωρεάν. Το κοινό ήξερε να πληρώνει για να μάθει, συνήθισε γρήγορα να μη δίνει μία και να απαιτεί να μη δίνει μία. Ειδικά στο δίκτυο κιόλας. Πιο εύκολα πείθεται κάποιος να πληρώσει για εφημερίδα ακόμη και σήμερα παρά για πρόσβαση σε ιστοσελίδα. Αξιολογήστε το αυτό όπως νομίζετε. Με την αγορά να λειτουργεί με τέτοια νοοτροπία, λοιπόν, μαντέψτε ποιοι «δημοσιογράφοι» είναι πιο χρήσιμοι.
Εκείνοι που ανήκουν στην τρίτη από τις παραπάνω κατηγορίες. Διότι το καλύτερο troll κάνει και το καλύτερο clickbaiting, το οποίο φέρνει και το όποιο χρήμα σε τελική ανάλυση. Ένα σκαλί πιο κάτω καταλήγουν εκείνοι της δεύτερης κατηγορίας, διότι μπορούν να είναι το ίδιο χρήσιμοι (και περισσότερο ενίοτε), ανάλογα όμως με το θέμα και τςι συγκυρίες.
Και αυτοί της πρώτης κατηγορίας τι γίνονται; Ε. Μασκότ. Χρειάζεται και κανένας τέτοιος σε κάθε μεριά για να έχει να λέει το Μέσο ότι το νοιάζει (και) η ποιότητα.
Πείτε μου εσείς τώρα αν υπήρχε ποτέ ελπίδα να μάθει αυτός ειδικός Τύπος από τα λάθη άλλων βιομηχανιών, να προφυλαχθεί και να αναπτύξει αξία για να προσφέρει σε ικανές δόσεις και σε ικανή συχνότητα. Πείτε μου εσείς ποιες είναι οι πιθανότητες να γράφονται «πολιτικοποιημένα» άρθρα από «στρατευμένους» game journalists και να γράφονται πρώτα για εσάς και ύστερα για τις μηχανές αναζήτησης.
Ανοίξτε ένα μπουκάλι. Ώρα είναι.
Σταύρος Βέργος
Τα τελευταία χρόνια έχουμε power leveling του wokeness σε όλα τα μέσα. Ο ρατσισμός, η ομοφοβία, ο οποιοσδήποτε προσπαθεί να σωπάσει μια μειονότητα είναι μια ασθένεια όχι σύγχρονη αλλά συγχρόνως της μόδας. Το internet έχει βοηθήσει πολύ στο να βελτιωθεί η κατάσταση αλλά ταυτόχρονα έχει δημιουργήσει και εντάσεις. Γιατί στο internet και ανώνυμα αλλά και επώνυμα μπορεί ο καθένας να λέει το μακρύ του και το κοντό του. Γιατί πολύ απλά, αν μιλάμε για political correctnessμ αν κάποιος θέλει, μπορεί και ρατσιστής να είναι και ομοφοβικός καλυπτόμενος έξυπνα από τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσει.
Τα media των video games πάσχουν από κίτρινο Τύπο και click bait σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι τα πιο παραδοσιακά μέσα. Και ο βασικότερος λόγος είναι πως η πίτα είναι μικρότερη στην αγορά και τα λεφτά πρέπει να βγουν. Συντάκτες και μιντιάρχες του ειδικού Τύπου το ίδιο εύκολα κοροϊδεύουν κάποιο άλλο Μέσο για μια clickbaitική ανάρτηση που έχει γίνει αλλού για να την κάνουν μετά και οι ίδιοι. «Για να πιάσουν το keyword». Το Cyberpunk πουλάει, έχουμε μήνα αφιερωμένο στο Pride και αμέσως αμέσως τραβάμε κοινό. Όσον αφορά στους SJW που κάνουν αυτό το πάντρεμα, καλό είναι να θυμόμαστε κάτι. Υπάρχουν αυτοί που τους νοιάζει ο ρατσισμός και η ομοφοβία, υπάρχουν αυτοί που είναι υπέρ και κατά. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που δεν τους νοιάζει και που ανεμίζουν τα λάβαρα της οποιασδήποτε μεριάς για να χρησιμοποιήσουν το ρεύμα των εποχών για να αποκτήσουν βαρύτητα, να περάσουν τις απόψεις τους. Γιατί στις μέρες μας ένας τίτλος που δεν περιλαμβάνει τη νέα βερσιόν των αρχέτυπων, όπως είναι minorities, strong female characters και χαρακτήρες LGBTQ κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως οπισθοδρομικός. Γι' αυτό εμφανίζεται η Rowling και κάνει retcon πράγματα που δεν είχε αναφέρει μέσα στα βιβλία της. Γι' αυτό εμφανίζεται η Blizzard και με πλάγιο τρόπο βγάζει απ' την ντουλάπα τη σεξουαλικότητα των χαρακτήρων του Overwatch χρόνια μετά την παρουσίασή τους στο κοινό. Από το 2009 τραβάει η Riot, φέτος το League of Legends απέκτησε ήρωα LGBTQ.
Απ' τη μια έστω και έτσι κάποια πράγματα καλά είναι που γίνονται. Από την άλλη, πού ήταν όλες οι εταιρίες και τα media 10 χρόνια πριν; Γιατί δεν μιλάγαμε τότε για τις προφανείς ελλείψεις στην εκπροσώπηση των μειονοτήτων στη βιομηχανία;
Απ' την άλλη βέβαια υπάρχει και η παλιά αγαπημένη Bioware. Που έδινε τη δυνατότητα στον παίκτη να έχει όποια σεξουαλικότητα επιθυμούσε. Στα Mass Effect, στα Dragon Age. Ακόμη και στο Star Wars The Old Republic που ήταν μια μπίζνα με ένα τεράστιο franchise. Και παρουσίαζε την κάθε σεξουαλική διαδρομή το ίδιο ανοιχτά, με τον ίδιο σεβασμό και την ίδια καλογουστιά, άσχετα με το συνδυασμό των φύλων των δύο εμπλεκόμενων. Όχι για τις εντυπώσεις, αλλά γιατί έτσι είναι η πραγματική ζωή. Υπήρχε αυθεντικότητα τότε. Και το Cyberpunk 2077 αυτό θέλει να πετύχει. Να είναι αυθεντικό. Γιατί στην πραγματική ζωή ο περίγυρός μας αποτελείται από ανθρώπους διαφορετικούς και ταυτόχρονα μοναδικούς. Αυθεντικοί όπως και αν γεννήθηκαν, όπως και αν θέλουν να αγαπούν και όπως και αν διαλέγουν να βαδίζουν στη ζωή τους.
Βασίλης Γεωργακόπουλος
Βρίσκω το συγκεκριμένο θέμα (όπως έχει εξελιχθεί τουλάχιστον) αστείο, εξοργιστικό και αχρείαστο την ίδια στιγμή. Δεν αναφέρομαι στο ίδιο το άρθρο που δίνει ζωή στη σημερινή στήλη, αλλά την όλη νοοτροπία περί πολιτικής ορθότητας που μας έφερε ως εδώ. Όσα πλοκάμια και αν καταλήγει να έχει το θέμα, νομίζω καταλήγουμε σε κάτι τόσο απλό δυστυχώς.
Γιατί λοιπόν το θεωρώ αστείο, εξοργιστικό και αχρείαστο; Οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν εξελιχθεί τόσο διαφορετικά και τόσο «αλλοπρόσαλλα» που τα πιστεύω, τα όρια και οι αντοχές κάθε λαού/έθνους/κοινωνικής ομάδας δεν ταυτίζονται. Και δεν χρειάζεται κιόλας. Αυτή είναι η ομορφιά της όλης υπόθεσης και, κακά τα ψέματα, αυτό πρέπει να είναι πλέον αυτονόητο. Όπως ακριβώς οι συζητήσεις περί ομοφυλοφιλίας, που όταν κάποιος μιλά ανοιχτά και χωρίς κανένα πρόβλημα για αυτή, θεωρείται ένας μικρός ήρωας. Ασφαλώς πολύ καλά κάνει αλλά τέτοια ζητήματα έπρεπε πλέον να μην κάνουν καμία εντύπωση όταν γίνονται αντικείμενο συζήτησης, ακριβώς γιατί έπρεπε να είναι αυτονόητα και αναπόσπαστο κομμάτι μιας υγιούς και μη στενόμυαλης κοινωνίας.
Το γιατί ακριβώς οι game journos δείχνουν να έχουν «πολιτικοποιηθεί» για το τι συμβαίνει και τι επιτρέπεται(;) να υπάρχει σε ένα videogame, δεν μου είναι ξεκάθαρο. Μπορεί να είναι η εύκολη λύση για περισσότερα clicks, μπορεί να τους βγαίνει πιο εύκολα η ύλη, μπορεί απλά να έχουν και αυτοί επηρεαστεί από τη μόδα περί πολιτικής ορθότητας και να το κάνουν με κάθε καλή διάθεση. Το να προσπαθούν για κάτι καλύτερο είναι πάντα άξιο λόγου και δεν υπάρχει ζήτημα ασφαλώς. Το πώς γίνεται όμως είναι άλλο καπέλο. Όταν βγαίνει συμπέρασμα από ένα ελάχιστο τμήμα ενός τίτλου και κατακρίνεται το σύνολο από αυτό (είναι δεν είναι σωστό αυτό το τμήμα) ή παραδείγματα όπως η κατακραυγή ενάντια στο The Witcher 3 επειδή «δεν είχε αρκετές διαφορετικές φυλές πλην λευκών», κάνουν κακό γιατί ο όποιος κατήγορος δεν έχει καν σκεφτεί την προέλευση, τα βιώματα, τα πιστεύω των δημιουργών αλλά και το σε τι ηλικίες απευθύνεται κάθε τίτλος. Αλλά και βγάζοντας τα όλα αυτά εκτός, δείχνουν πως δεν λαμβάνουν καν υπόψιν τους το τι θέλει να φτιάξει ο δημιουργός. Και η επιφανειακή τους αντίρρηση για κάτι που νομίζουν πως δεν έχει κανείς δικαίωμα να αγγίξει σε αυτήν τη ζωή, μπορεί να χαντακώσει ένα εξαιρετικό σύνολο για κάτι που δεν το αντιπροσωπεύει καν.
Το τι θέλει να δημιουργήσει ένα studio είναι δική του απόφαση, επιλογή και ρίσκο. Και η κριτική υπάρχει ακριβώς για να δει τι πήγε καλά και τι όχι σε ένα δημιούργημα. Αυτό στο οποίο εγώ καταλήγω είναι πως τα περισσότερα από αυτά τα πλήγματα πολιτικής ορθότητας γίνονται με αγνή καρδιά. Δυστυχώς αυτό δεν τα αθωώνει γιατί κάνουν κακό χωρίς πραγματικό λόγο, επηρεάζοντας δημιουργούς για το μέλλον και κάνοντάς τους ίσως πιο άτολμους για να αποφύγουν ενδεχόμενη κατακραυγή. Και ο κινηματογράφος πέφτει πλέον θύμα αντίστοιχων επιθέσεων. Όμως ως μέσο έχει κάνει εδώ και δεκαετίες αντίστοιχα βήματα για να μπορέσει να εξελιχθεί. Και όπως όλοι βλέπουμε, μόνο σε καλό βγαίνει. Ναι, δεν θα είναι όλοι σύμφωνοι με όλες τις επιλογές στα πάντα. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Και αυτό που «σοκάρει» κάποιον εκεί έξω, πρέπει πρώτα να εξεταστεί με τι τρόπο χρησιμοποιείται πριν βγει συμπέρασμα. Αυτά πρέπει να αναλογιστούν όλοι όσοι θίγονται μπας και δουν καθόλου την ουσία.
Νικήτας Καβουκλής
Όσο και να λέμε ότι έχουμε προχωρήσει ως κοινωνία, ακόμα δεν μπορούμε να αποδεχτούμε το διαφορετικό. Όσο και να δηλώνουμε θαυμαστές της αρχαίας τέχνης, με τα γυμνά κορμιά, όσο και αν θαυμάζουμε ένα όμορφο γυμνό στον κινηματογράφο, όσο και αν κρεμόμαστε από το στήθος ή τα καλλίγραμμα πόδια μιας παρουσιάστριας, όσο και αν περιμένουμε την εναλλαγή ποδιού στο σταυροπόδι μπας και αποκαλυφθεί τίποτα παραπάνω πιπεράτο, όταν έρχεται η ώρα να υπερασπιστούμε τα παραπάνω δημόσια, να πούμε ότι, ναι βρε αδερφέ, γουστάρω να τα βλέπω, στις περισσότερες των περιπτώσεων κάνουμε πίσω. Προφανώς επειδή με κάθε απάντησή μας τύπου «ωραίο», «πολύ γουστάρω» κ.λπ. έρχονται αυτομάτως αποκρίσεις του στιλ, «α ρε σεξιστή», «είσαι ματάκιας», «ανώμαλε» κ.λπ.
Άλλο τόσο η κοινωνία δεν μπορεί να αποδεχτεί φαινόμενα προώθησης της σεξουαλικότητας όταν πρόκειται για video games, έστω και αν αυτά θεωρούνται μορφή τέχνης. Αυτό γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από διαφόρους «δημοσιογράφους» του χώρου, που θέλοντας να προβάλουν τη ζώνη αγνότητας που δήθεν περιτριγυρίζει αυτό που αποκαλούν εγκέφαλό τους, ρίχνουν το ενδιαφέρον τους σε μηδαμινές λεπτομέρειες. Για μια ακόμα φορά, χάνουμε το δάσος για χάρη του δέντρου. Η τέχνη θυσία στο βωμό των κλικ. Ο καθένας προσπαθεί να καλύψει όσα θεωρεί αδυναμίες για τον εαυτό του, αναθεματίζοντας όλα τα αντίθετα. Στο τέλος υπάρχει κανένας νικητής; Όχι. Οι μεν παραμένουν περιχαρακωμένοι σε παλαιολιθικές αντιλήψεις, οι δε, αν δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος της κατακραυγής, απομακρύνονται ακόμα περισσότερο από το κοινωνικό σύνολο. Κατά τα άλλα, άντε να δούμε πόσα ακόμα χρόνια θα ξοδέψουν οι επαΐοντες μέχρι να καταλήξουν 100% στο φύλο του Link.
Κωνσταντίνος Καλκάνης
Το συγκεκριμένο θέμα είναι ναρκοπέδιο, ιδίως όταν σου δίνεται ένα βήμα και λες τη γνώμη σου δημόσια και επώνυμα, όπως εδώ καλή ώρα. Θα προσπαθήσω όμως να μην το πάω «απ’ έξω απ’ έξω», αλλά να σταθώ στα σημεία που πραγματικά έχουν σημασία. Εν προκειμένω, έχουμε μια συζήτηση για ένα άρθρο στο οποίο ο αρθρογράφος στάθηκε σε μια αφίσα in-game, από μια διαφήμιση in-game. Ενός φανταστικού προϊόντος, σε ένα φανταστικό κόσμο, και για να το πάω ένα βήμα παραπάνω, έναν κόσμο που πραγματεύεται την υπερβολή και το πώς το ίδιο το ανθρώπινο σώμα γίνεται κομμάτια και εμπορευματοποιείται, όλα τα παραπάνω σε πλαίσιο όπου ο κυνισμός είναι πρωταγωνιστής. Ένα trans άτομο (υπονοείται πως είναι trans, δε φαίνεται ξεκάθαρα) χρησιμοποιείται για να διαφημίσει ένα αναψυκτικό. Και όλο αυτό κάποιοι το θεωρούν προσβλητικό ή ότι αντικειμενοποιεί το trans άτομο ή ότι το κάνει να φαίνεται «τέρας» στα μάτια αυτών που δεν είναι εξοικειωμένοι. Προσωπικά θεωρώ πως όλο αυτό είναι απλά αφορμή για να προσβληθούν κάποιοι και δη στη συντριπτική τους πλειοψηφία άτομα που δεν τους αγγίζει καν το θέμα. Με αυτό το σκεπτικό θα πρέπει να προσβάλλομαι εγώ σαν άντρας κάθε φορά που βλέπω ένα «χτισμένο» κορμί να διαφημίζει αποσμητικά ή όλες οι γυναίκες όταν βλέπουν καλλίγραμμες καλλονές να διαφημίζουν ξυραφάκια για τα πόδια, αντηλιακά, κρέμες σώματος, αναψυκτικά, χαλβάδες, κυριολεκτικά οτιδήποτε όμως. Και σημειωτέον, στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πραγματικά ερασιτεχνικό επίπεδο σε αυτόν τον τομέα.
Όπως και να ‘χει, το συγκεκριμένο άρθρο είναι απλά και μόνο ένα παράδειγμα της «μόδας» που κυκλοφορεί τον τελευταίο καιρό και μετά την γκρίνια για το καθετί, πλέον επιβάλλει την πολιτικοποίηση του ειδικού Τύπου και την ενασχόληση με θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με το gaming και δεν θα έπρεπε να έχουν καμία σχέση με το gaming. Από άρθρα του πως τα horror games που είναι εμπνευσμένα από τα έργα του Lovecraft είναι πλέον μάπα γιατί ο Lovecraft ήταν ρατσιστής (Προσπαθήστε απλά να κάνετε την σύνδεση. Απλά προσπαθήστε), μέχρι το πόσο λάθος είναι που δεν υπάρχουν μη-λευκοί NPCs σε έναν τίτλο που εξιστορεί μια περιπέτεια ΣΤΗ ΒΟΗΜΙΑ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ. Νόημα; Κανένα. Και ναι, η σύγχρονη σκηνή του gaming και η βιομηχανία εξελίσσεται ταχύτερα από κάθε άλλη και θα έπρεπε να τους αγκαλιάζει όλους, και ναι, δεν πρέπει να μένει κανένας εκτός, σε όλα αυτά συμφωνώ. Μήπως όμως πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε τα πράγματα λίγο πιο ήρεμα; Στην περίπτωση του Cyberpunk 2077, πραγματικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσβληθεί ο οποιοσδήποτε, η εξήγηση έχει δοθεί από τον ίδιο τον καλλιτέχνη και πραγματικά δεν χρειαζόταν κιόλας. Ούτε καν context δε χρειάζεται, αν το καλοσκεφτείς, δεδομένης της ατμόσφαιρας και του setting. Αλλά και πάλι.
Θα το θέσω και αλλιώς. Δεν υπάρχει κανένας αόρατος πόλεμος που παίζεται εις βάρος των gamers. Τουλάχιστον όχι σε αυτόν τον τομέα. Αντιθέτως, η αντιπροσώπευση διαφορετικών κοινωνικών ομάδων είναι πλουσιότερη από ποτέ. Και όπως έγινε και με άλλες μορφές ψυχαγωγίας, χρειάζεται χρόνος για να έρθουν αυτές οι αλλαγές. Ήδη γίνεται γρηγορότερα στο gaming. Απλά πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε αφορμές για να προσβληθούμε από το οτιδήποτε. Μου κάνει τρομερή εντύπωση πώς μια ολόκληρη γενιά που μεγάλωσε με South Park και Beavis & Butthead προσβάλλεται τόσο εύκολα...
Λεωνίδας Μαστέλλος
Δεν θέλω να ασχοληθώ με το θέμα. Έχω βαρεθεί την κατάσταση που επικρατεί τον τελευταίο καιρό. Όλοι παρεξηγούνται με τα πάντα, ακόμα και όταν δεν υπάρχει λόγος. Κάθε άποψη είναι προσβλητική για κάποιον, όλα μπορούν να πάνε στραβά επειδή ψαχνόμαστε υπερβολικά. Ναι, υπάρχουν κατακριτέες απόψεις, ναι δεν ταυτίζονται όλοι με όσα πιστεύει ο καθένας, αλλά αυτή η υπερευαισθητοποίηση με κουράζει. Όπως και η τάση για το πολιτικά ορθό. Δεν έχω πρόβλημα με καμία μειονότητα, δέχομαι όσο μπορώ πράγματα που είναι έξω από μένα, αλλά δεν πρόκειται να προσέχω τα λόγια μου σε κάθε τι, μόνο και μόνο για να μην προσβάλλω κάποιον που απλώς ψάχνεται να προσβληθεί. Φυσικά και πρέπει να προσέχουμε, αλλά μου φαίνεται ότι έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο. Και όταν η υπερευαισθησία αγγίζει τα όρια της λογοκρισίας, εμποδίζοντας κάποιον να εκφραστεί (ακόμα και αν η άποψή του ενοχλεί ή δεν με βρίσκει σύμφωνο), τότε το όλο θέμα με κουράζει ακόμη περισσότερο. Αφήστε που πιστεύω ότι τέτοιου είδους αντιδράσεις έχουν αντίθετα αποτελέσματα για τους θιγόμενους.
Όσον αφορά το gaming ειδικότερα, θέλω να βλέπω απόψεις για όλα τα θέματα, θέλω να κυκλοφορούν videogames που (με) «ενοχλούν». Δεν θέλω να περιορίζονται, απολύονται, αποκλείονται άτομα επειδή τόλμησαν να εκφράσουν μη δημοφιλείς απόψεις ή ακόμα και λανθασμένες ή στρεβλωμένες απόψεις. Θέλω φυσικά να κρίνονται για τις απόψεις τους αυτές, για το έργο τους, αλλά όχι να εμποδίζονται. Και θέλω να κρίνονται με επιχειρήματα και όχι με θεατρινισμούς και υπερβολές και σίγουρα όχι για αυτοπροβολή και φτηνά clickbait.
Πολλά θέλω, οπότε δεν ασχολούμαι άλλο.
Πλάτων Πέππας
Click. Bait. Μόνο αυτές οι δύο λέξεις μού έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που βλέπω “hot tags” τύπου «διεμφυλισμός» και «Cyberpunk 2077» να συνδυάζονται μεταξύ τους σε σχετικά άρθρα δεξιά και αριστερά.
Και τι αστειότερο για πρόφαση από ένα poster διαφήμισης εντός του ψηφιακού κόσμου ενός παιχνιδιού, που χρησιμοποίησε μια εταιρεία που παράγει κάρτες γραφικών για να διαφημίσει μια νέα τεχνολογία. Θεωρώ απίθανο οι αρθρογράφοι συγκεκριμένων κομματιών, όπως αυτό του Rock Paper Shotgun που απασχόλησε τον Ηλία, να έχουν πραγματικά σκοπό να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των καταπιεσμένων ΛΟΑΤ δεξιά και αριστερά. Κανείς δεν θυμήθηκε ξαφνικά το Stonewall και αποφάσισε να γράψει ένα άρθρο, μην τυχόν και επαναληφθεί στον ψηφιακό κόσμο του Cyberpunk 2077. Κανείς δεν είδε ανθρώπους να αποκληρώνονται από τις οικογένειές τους για κάτι τόσο προσωπικό όσο οι σεξουαλικές προτιμήσεις τους και σκέφτηκε ότι το Cyberpunk 2077 προάγει και εγκρίνει τέτοιες -απεχθείς- συμπεριφορές.
Το νόημα είναι τα clicks. Και τα χρήματα που αυτά φέρνουν. Σε συνδυασμό με το θόρυβο που δημιουργεί το γεγονός πως «καταξιωμένα» μέσα ασχολούνται με την απεικόνιση μειονοτήτων σε παιχνίδια. Κρίμα που το νόημα των τελευταίων δεν ήταν ποτέ αυτό.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity