Μη με ρωτήσετε γιατί. Ήταν ένα κλασικό impulse buy, με το πλέον μυθικό του στοιχείο να είναι ότι αγοράστηκε από το θρυλικό πολυκατάστημα Μινιόν που μεγάλωσε όλους μας που είμαστε σήμερα στα 40, 50 κ.λπ. Το παιχνίδι με το οποίο συνόδευσα την αγορά μου ήταν το Columns, μετά πήρα ένα ποδοσφαιράκι που δεν θυμάμαι με καμία δύναμη ποιο ήταν, το Devilish και ένα Sonic που μου είχε δανείσει ένας πολύ καλός φίλος που δεν είναι πια μαζί μας (Γιωργάρα μου λείπεις). Γενικά πέρασα καλά μαζί του, αν και πετυχημένη αγορά δεν το λες, μιας και το παράτησα και λόγω της κατανάλωσης μπαταρίας αλλά και των πανάκριβων παιχνιδιών.
Και, χθες (σήμερα για μένα) η SEGA μετά από απίστευτο hype που έφτασε τους οπαδούς της (γεια σου Σπύρο) να ονειρεύονται από Dreamcast 2, έως ανανεώσεις οποιασδήποτε σειράς μπορείτε να φανταστείτε, ανακοινώνει μετά τυμπανοκρουσιών το Game Gear Micro. Αν βαριέστε να δείτε το link και δεν ξέρετε τι είναι, οι μικροί θεούληδες του μάρκετινγκ και της επιχειρηματικότητας κυκλοφορούν μία κονσόλα με διαστάσεις 8x4x2 εκατοστά (!) με οθόνη 1,15 ιντσών και μάλιστα σε τέσσερα χρώματα, ενώ κάθε μοντέλο θα περιέχει τον τεράστιο αριθμό των 4(!!) παιχνιδιών που θα είναι και διαφορετικά μάλιστα ανάλογα με το χρώμα της κονσόλας (!!!), ενώ όλα αυτά έρχονται στην προνομιακή (χαχα) τιμή των περίπου 50 ευρώ (για την ώρα η ανακοίνωση αφορά μόνο Ιαπωνία). Για να καταλάβετε πόσο έχω κουφαθεί από όλα αυτά, δεν χρησιμοποιώ σχεδόν ποτέ μου θαυμαστικά, ενώ ασπάζομαι την άποψη του μακαρίτη Terry Pratchett ότι η χρήση άνω των 3 θαυμαστικών αποτελεί δείγμα ψυχικής νόσου [σ.α.: ΝΑΙ].
Βέβαια, το πραγματικό έπος ήταν η φωτογραφία της προώθησης του, που ειδικά στη χώρα μας αποτελεί ένα πραγματικά γεμάτο νόημα μήνυμα για τους οπαδούς της ιαπωνικής εταιρείας. Μία ορθάνοικτη ΜΟΥΝΤΖΑ με το Game Gear Micro στο κέντρο της. Πραγματικά ρε παιδιά, τέτοιο έπος έχω χρόνια να δω, μην τους ματιάξω του Ιάπωνες. Σου πουλάνε μια κονσόλα που ελάχιστοι θα ήθελαν, μιας και το Game Gear δημοφιλές δεν το λες, σε ένα μέγεθος που δεν μπορείς να παίξεις εάν δεν είσαι από τα Ταξίδια Του Γκιούλιβερ και με αριθμό παιχνιδιών ανά σύστημα που είναι τουλάχιστον ντροπιαστικός. Αλλά τι να πω. Όπως λέμε πάντα με τον κουμπάρο μου, Ηλία Παππά, ε δεν ξέρουμε εμείς από επιχειρήσεις, τι μιλάμε.
Εν τω μεταξύ η αγορά έχει κάνει σε όλους τους τόνους σαφές ότι πια οι μικροκονσόλες ρετρό δεν τραβάνε, πόσω μάλλον όταν ολόκληρη η Sony έφαγε τρελή νίλα με το PS Classic και άρον-άρον έριξε 40% την τιμή του (α ρε δόλιοι που το πήρατε 100). Αλλά η SEGA είπε να κάνει τα δικά της. Τι κι αν έχω συνεργαστεί για χρόνια επαγγελματικά με Ιάπωνες, δεν θα τους καταλάβω ποτέ. Και όλα αυτά, λέει, για να γιορτάσει τα εξηκοστά γενέθλιά της. Παιδιά, κατά τον Οκτώβρη που θα το βγάλετε, αν το βγάλετε, ετοιμαστείτε για μνημόσυνο όχι για γιορτή, για παξιμάδι και κονιάκ, όχι για τούρτα. Αλλά δεν έχει μόνο η SEGA γενέθλια.
Η Σαύρα αύριο (και ο φίλτατος Λεωνίδας Μαστέλος) πατάει τα 46, εκ των οποίων χαλαρά τα 40 είναι gamer. Σχολεία, πανεπιστήμια, στρατοί, δουλειές, σχέσεις, χωρισμοί, αρραβώνες, γάμοι, παιδιά και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, δεν μου έκοψαν το gaming. Τι να πω, μακάρι να γράψω άλλη μια στήλη σε 46 χρόνια. Είμαι φιλόδοξος, τι να κάνω. Να προσέχετε τους εαυτούς σας και όσους αγαπάτε.
Μετα απο τοσα χρονια που την κλαιμε ως αδικοχαμενη, ατυχη, αδικημενη κτλ η SEGA ερχεται να μας υπενθυμισει τι πραγματικα εφταιξε και εξαφανιστηκε. Οτι αυτοι που σχεδιαζαν το hardware της τοσα χρονια ηταν πανιβλακες. Το mini Game Gear ειναι φορος τιμης σε αυτους.