Ο αφηγητής πάντως δήλωνε ανακούφιση, καθώς είχαν περάσει μέρες και παρέμενε άφαντος ο αιώνιος, πλέον, αντίπαλος. Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη σκέψη του βέβαια αφού μια σφαιρική βόμβα κύλησε νωχελικά πλάι του. Τουλάχιστον είχε το όπλο κοντά του αυτήν τη φορά. Μπαμ. Το ωστικό κύμα διώχνει το όπλο του μακριά και βρίσκεται ξανά στην ίδια, γνωστή κατάσταση. Βλέπει μια κοτρόνα, δεν βλέπει κάποια εναλλακτική, τη σηκώνει πάνω από το κεφάλι του και τρέχει με μίσος προς τον άγνωστο μαχητή. Ο τελευταίος τραυματίζει το Bokoblin με ένα βέλος, αυτό χάνει την ισορροπία του καθώς τρέχει, χάνει τον έλεγχο της κοτρόνας και αυτή πέφτει στο κεφάλι του για να τον αποτελειώσει. Η οργανικότητα του κόσμου, της φυσικής, της τεχνητής νοημοσύνης και άλλων στοιχείων κάνουν δυνατά τέτοια, μη προκαθορισμένα, καταφανώς δυναμικά σενάρια που πείθουν ότι ο κόσμος του παιχνιδιού, παρότι δεν έχει ορδές από NPCs, έχει κάτι πολυτιμότερο: ζωή. Πολλοί έχουν ισχυριστεί ότι η Nintendo είναι κάτι σαν την Apple του gaming και δύσκολα θα βρεθεί καλύτερο επιχείρημα από το The Legend Of Zelda: Breath Of The Wild για τη σκέψη αυτή. Σαν “πρώτη έκδοση” προϊόντος, έχει κάποια τραχιά σημεία, παρά ταύτα είναι καταδικασμένο να ξεχωρίζει. Ειδικά δε από τη στιγμή που καταφέρνει όχι απλά να είναι το πρώτο σύγχρονο εγχείρημα της Nintendo με ανοιχτό, ελεύθερο κόσμο, αλλά προσεγγίζει το είδος με τρόπο που ξεχωρίζει, με ιδιαίτερο σχεδιασμό που πουθενά αλλού δεν μπορεί να βρεθεί.
Ο ήρωας ξυπνά και πάλι σε έναν κόσμο που ελπίζει στον ερχομό του εδώ και 100 χρόνια, μετά από μια ατυχή αναμέτρηση με τον Calamity Ganon που έσπειρε τον τρόμο αλλά περιορίστηκε από τότε, μετά κόπων και βασάνων, το κάστρο της Hyrule.
Ο νέος τίτλος της σειράς σπάει τις παραδόσεις των ίδιων του των προγόνων. Αντί να κρύβονται πίσω από dungeons που προσεγγίζονται με συγκεκριμένη σειρά, όλες οι βασικές ιδιότητες/δυνάμεις που χρειάζεται ο Link γίνονται διαθέσιμες μέσα στο πρώτο μισάωρο, βία μέσα στην πρώτη ώρα, παιχνιδιού. Ο ήρωας ξυπνά και πάλι σε έναν κόσμο που ελπίζει στον ερχομό του εδώ και 100 χρόνια, μετά από μια ατυχή αναμέτρηση με τον Calamity Ganon που έσπειρε τον τρόμο αλλά περιορίστηκε από τότε, μετά κόπων και βασάνων, το κάστρο της Hyrule. Αδύναμος και μετά από χρόνια στην ανάρρωση, ο Link, και κατ’ επέκταση ο παίκτης, έχει την ελευθερία να πάει όπου φτάνει το μάτι του. Δεν έχει πραγματικό νόημα να αγχώνεται κανείς για το σενάριο και την πλοκή. Όχι μόνο επειδή μιλάμε για open world game αλλά, κυρίως, διότι η Nintendo ποτέ δεν πήρε αυτό το άθλημα στα σοβαρά. Υπάρχει για να δίνει μια ώθηση προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Πρωταγωνιστής παραμένει το gameplay.
Γενικότερα, όποιος ξεκινά ταξίδι απροετοίμαστος δεν έχει ελπίδα να σταθεί. Διότι ακόμη και οι πιο αδιάφοροι εχθροί μπορούν να είναι θανατηφόροι, μέχρι το τέλος. Μπορεί μετά από δεκάδες ώρες παιχνιδιού να λυγίζουν κάποιοι με ένα δυο έγκαιρα χτυπήματα από το κατάλληλα ισχυρό όπλο, αλλά έτσι και προλάβουν να ανταποδώσουν θα δείτε τις καρδιές να εξαφανίζονται μαζικά. Για αυτό η μάχη είναι μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις και αλλαγές στο Breath Of The Wild, αφού αναγκάζουν τον παίκτη να έχει πάντα το νου του στις κινήσεις, του ίδιου αλλά και των υπολοίπων. Τα όπλα είναι φθαρτά όμως. Δύσκολα θα μείνει κάποιος χωρίς ένα όπλο της προκοπής ανά πάσα στιγμή, εκτός βέβαια αν πάει γυρεύοντας. Η επίθεση σε μικρά στρατόπεδα εξασφαλίζει μια κάποια ροή όπλων, άρα ο παίκτης έχει κίνητρο να μην αποφεύγει τις διενέξεις όποτε τον φέρνει ο δρόμος του κοντά σε μια παρέα εχθρών. Βέβαια όταν οι εχθροί αυτοί πέσουν, χάνονται μια για πάντα από τον κόσμο, άρα η ροή αυτή είναι καταδικασμένη να αλλοιωθεί από κάποιο σημείο κι έπειτα. Για αυτό κάποια όπλα που παρουσιάζονται ως ανταμοιβές μπορούν να επισκευάζονται, με αρκετά υψηλό κόστος βέβαια. Μια εναλλακτική είναι το Master Sword, η απόκτηση του οποίου είναι προαιρετική ενώ η αναζήτησή του μας οδηγεί στο Korok Forest και στο ομορφότερο μουσικό θέμα του παιχνιδιού. Αυτό φθείρεται μεν, διαλύεται στο τέλος, αλλά επανέρχεται μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα. Η Nintendo όμως δεν παίζει με τέτοια πράγματα, οπότε, από άποψη δύναμης, το κατατάσσει στη μέση της κλίμακας που ισχύει στο παιχνίδι, με εξαίρεση τις μάχες κόντρα σε δημιουργήματα του Ganon, οπότε η ισχύς του διπλασιάζεται και φτάνει στο ταβάνι της κλίμακας.
Είναι παράξενη η εκτενής αναφορά σε όπλα για τίτλο Zelda, δείχνει όμως ότι η Nintendo δεν κάνει βήμα χωρίς να σκεφτεί πώς επηρεάζεται η συνολική ισορροπία του παιχνιδιού. Νοοτροπία που εκτείνεται στο σύνολο του παιχνιδιού. Η προσθήκη δακτυλίου αντοχής είναι μια ακόμη αλλαγή. Αυτός, όπως και ο αριθμός των καρδιών, αυξάνεται με την κατανάλωση Spirit Orbs που βρίσκουμε λύνοντας γρίφους ή μπλέκοντας σε (λίγες σε γενικές γραμμές) μάχες εντός των Shrines που βρίσκουμε διάσπαρτους στο χάρτη. Από τις πιο απλές μέχρι τις πιο παρανοϊκές δοκιμασίες μπορεί να βρει κανείς στα 120 Shrines, που ξέρει ότι δεν είναι φρόνιμο να αγνοεί αφού είναι ο μόνος τρόπος να βελτιώσει τη φυσική κατάσταση του Link.
Η οργανικότητα του κόσμου, της φυσικής, της τεχνητής νοημοσύνης και άλλων στοιχείων κάνουν δυνατά τέτοια, μη προκαθορισμένα, καταφανώς δυναμικά σενάρια που πείθουν ότι ο κόσμος του παιχνιδιού, παρότι δεν έχει ορδές από NPCs, έχει κάτι πολυτιμότερο: ζωή.
Η μεγαλύτερη αντοχή επηρεάζει καθοριστικά την πρόσβαση σε διάφορα σημεία του κόσμου. Ο Link σκαρφαλώνει και αιωρείται. Πολύ. Περισσότερο από όσο χρειάζεται να μετακινείται με άλογο (το οποίο πρέπει να καβαλήσει και να εξημερώσει σταδιακά, χαϊδεύοντάς το όταν και αν αποφασίσει να κάνει ό,τι προστάζει ο παίκτης) ή να κολυμπά. Με την απαραίτητη ανάπτυξη της αντοχής, μια πλαγιά που ήταν απαγορευτική είναι ένας νέος δρόμος. Προς περιοχή, προς θέση εχθρού, προς την ασφάλεια, δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι πως οι ορίζοντες ανοίγουν. Ο ορίζοντας είναι τόσο σημαντική υπόθεση στο Breath Of The Wild που η Nintendo επιτρέπει το pop in εχθρών και αντικειμένων σε τέτοιες αποστάσεις και κρατά μεγάλο μέρος του όχι άμεσου περίγυρου τυλιγμένο σε ομίχλη. Διότι προτιμά να δείχνει σημαντικά σημεία του χάρτη σε τεράστιες αποστάσεις, για να διευκολύνει τον προσανατολισμό του παίκτη, τη στοχοθεσία και την εξερεύνηση. Είναι απόλυτα αλήθεια πως όσο μακριά και αν βρίσκεται αυτό που μπορούμε να δούμε από ένα ψηλό σημείο, μπορούμε να το φτάσουμε.
Μιλώντας για ψηλά σημεία, εδώ βρίσκουμε πύργους με τους οποίους γίνεται συγχρονισμός και εμφανίζεται τελικά ένα μέρος του χάρτη. Πινακίδες νέον με τη λέξη Ubisoft ξεπηδούν στη σκέψη και είναι λογικό. Η διαφορά είναι πως η αποκάλυψη ενός μέρους του χάρτη προσφέρει μόνο γεωλογικές πληροφορίες και μερικά τοπωνύμια. Η εξερεύνηση παραμένει υποχρέωση του παίκτη. Τον ωφελεί μάλιστα αφού Shrines και Towers λειτουργούν και ως προορισμοί για fast travel ενώ φροντίζουν να βρίσκονται συχνά κοντά σε σημεία που αποδεικνύονται σημαντικά για το main quest. Η εξερεύνηση, η σχέση που αναπτύσσει ο Link με τον κόσμο, καταλήγει να τον καθορίζει περισσότερο από την αιώνια σύνδεσή του με την πριγκίπισσα Zelda. Στο περιβάλλον βρίσκει τρόφιμα που αναπληρώνουν την ενέργειά του, διαφορετικά μάλιστα σε κάθε περιοχή, ανάλογα με το κλίμα, ζώα που μπορεί να σκοτώσει για το κρέας τους, να μαγειρέψει με τα υλικά που έχει για ακόμη μεγαλύτερη αναπλήρωση με συμπληρωματικά buffs, ακόμη και προσωρινή αύξηση των καρδιών. Τα καλύτερα πιάτα μπορεί να τα πουλήσει για να εξασφαλίσει χρήματα, το ίδιο μπορεί να κάνει και με πολύτιμους λίθους (αν και αυτοί χρησιμοποιούνται για διαφόρους σκοπούς). Δεν βρίσκονται δεξιά κι αριστερά rupees πλέον και οι διαφορετικές πανοπλίες ή/και τα κατάλληλα ελιξίρια είναι ο μόνος τρόπος να φτάσει σε περιοχές με επιθετικό κλίμα. Υπερβολικό κρύο, ζέστη, καταιγίδες, κεραυνοί, όλα μπορούν να βλάψουν τον Link αν δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένος.
Αργά ή γρήγορα όμως τα σημαντικά αποδεικνύονται ζητήματα οξυδέρκειας και φαντασίας. Τα τέσσερα βασικά questlines που υποκαθιστούν τα κλασικά dungeons, ξεκινούν με λίγη μάχη, λίγη περιπέτεια και τον κατευνασμό των Divine Beasts, τεράστιων, ζωόμορφων μεταλλικών ρομπότ και συνεχίζουν με την είσοδο στο εσωτερικό τους. Εκεί όλα εξαρτώνται από την επίλυση περιβαλλοντικών γρίφων πριν, τελικά, έρθει η ώρα για boss fight. Μπορεί να μην ορίζεται συγκεκριμένη λογική σειρά για αυτά τα quests, αλλά οι απαιτήσεις των boss fights δείχνουν ότι, στην πραγματικότητα, υπάρχει ενδεικνυόμενη σειρά. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο βέβαια, αλλά μπορεί όντως μια μάχη να σας δυσκολέψει πάρα πολύ και η επόμενη να φανεί παιχνιδάκι. Οι περιπέτειες αυτές γίνονται αφορμή για να γνωριστείτε με τους Zora, Gerudo, Rito και Goron, τους απογόνους γνωστών χαρακτήρων, έναν σε κάθε πολιτισμό ουσιαστικά, αλλά και πάρα πολλούς άλλους NPCs που δίνουν γεύση στο σύνολο παρά τη μονομανία τους.
Ένας περιπλανώμενος ηλικιωμένος εμφανίζεται σε κάθε στάβλο και βοηθά τον Link δίνοντάς του οδηγίες για τοποθεσίες που εικονίζονται στο Shiek tablet, μέσω του οποίου αποκτά χάρτες, ιδιότητες κ.λπ. Ένας έμπορος βρίσκεται πραγματικά παντού, γιατί μπορεί, όχι επειδή χρειάζεται (υπάρχουν πολλοί άλλοι άλλωστε). Το fetching δεν λείπει, δυστυχώς, είναι όμως το κόστος για αλληλεπιδράσεις με χαρακτήρες που υποδηλώνουν βάθος μέσα σε λίγες γραπτές ατάκες, κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό όταν σκέφτεται κανείς ότι τα αγγλικά δεν είναι η πρωτότυπη γλώσσα του παιχνιδιού. Με εξαίρεση το έντονο pop in και τις συχνές διακυμάνσεις του frame rate όταν το Switch είναι στο dock και η δράση μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη (σε 900p αντί για 720p που έχουμε στο χέρι), η καλλιτεχνική διεύθυνση υπερτερεί και μαγεύει συστηματικά αλλά, κυρίως, αφήνει το πεδίο ελεύθερο για ανάπτυξη δεσμού με το περιβάλλον, συντονισμό με τις ιδιαιτερότητές του. Σε καταιγίδα ο μεταλλικός οπλισμός και εξοπλισμός απλά προσκαλεί κεραυνούς άρα και αυτόματο θάνατο, ενώ η βροχή κάνει το σκαρφάλωμα δύσκολη υπόθεση.
Η επίθεση σε μικρά στρατόπεδα εξασφαλίζει μια κάποια ροή όπλων, άρα ο παίκτης έχει κίνητρο να μην αποφεύγει τις διενέξεις όποτε τον φέρνει ο δρόμος του κοντά σε μια παρέα εχθρών.
Το μέταλλο είναι μονόδρομος όμως στα λημέρια των Goron αφού οτιδήποτε ξύλινο αναφλέγεται αυτόματα. Στο κρύο τα ρούχα πρέπει να είναι ζεστά για να επιζήσει ο Link. Δίπλα στο ηφαίστειο όλα είναι τόσο ζεματιστά που χρειάζεται, ξανά, ειδική φορεσιά, αλλά, από την άλλη, δεν απαιτείται φωτιά και σκεύος για μαγειρική. Απλά ρίχνουμε τα υλικά στο πάτωμα. Ακόμη και τα όπλα παίζουν ρόλο. Παίρνουν φωτιά όταν αγγίξουν την πυρά. Τότε λαμπαδιάζουν και οι εχθροί που χτυπάμε με το όπλο, το οποίο όμως φθείρεται και σπάει γρηγορότερα, εκτός αν σβήσουμε τη φωτιά. Τα φλεγόμενα βέλη κάνουν το κρέας του ζώου που κυνηγούμε να ψήνεται και να καταλήγει θρεπτικότερο, ενώ τα παγωμένα το καταψύχουν ώστε να βοηθά στη συντήρησή μας στην καυτή έρημο. Απλά βέλη που αστόχησαν μένουν στο έδαφος και μπορούμε να τα πάρουμε, αν αρπάξουν φωτιά υποκαθιστούν μερικώς τα ειδικά φλεγόμενα βέλη αλλά πρέπει να χρησιμοποιηθούν γρήγορα, πριν καταστραφούν από την καύση. Ο πιο απλός τρόπος να φανεί ο ρεαλισμός του κόσμου όμως είναι η συλλογή μήλων. Ένα μήλο σε χαμηλό κλαρί μαζεύεται με το πάτημα ενός πλήκτρου. Αν είναι ψηλά χρειάζεται και λίγο σκαρφάλωμα. Αν είναι σε μέτριο ύψος; Τότε πηδάμε με ένα πλήκτρο για να φτάσουμε στο κατάλληλο ύψος και το αρπάζουμε με ένα άλλο. Δεν θα το βαρεθείτε ποτέ.
Η εξερεύνηση, η σχέση που αναπτύσσει ο Link με τον κόσμο, καταλήγει να τον καθορίζει περισσότερο από την αιώνια σύνδεσή του με την πριγκίπισσα Zelda.
Τα πάντα είναι αλληλένδετα και μαρτυρούν πως το παιχνίδι πέρασε από εκπληκτικό playtesting και η μανία της Nintendo για ισορροπία μηχανισμών, σε έναν κόσμο που λειτουργεί ρεαλιστικότερα από όσο μπορεί ποτέ να υπονοηθεί σε μια επαφή, δεν ικανοποιήθηκε ποτέ. Περιέργως για open world game, η αίσθηση είναι πως τα πάντα είναι φτιαγμένα στο χέρι, όχι προϊόν βολικών αλγορίθμων. Έχουμε ακούσει πολλές φορές ότι ο παίκτης μπορεί να σμιλέψει τη δική του μοναδική περιπέτεια χάρη στην ελευθερία που προσφέρει το design, αλλά συνήθως αυτά είναι λόγια κούφια και η ελευθερία ψεύτικη. Η Nintendo μπορεί να διατυπώσει αλλά και να στηρίξει τον ισχυρισμό αυτόν, χάρη στην εκπληκτική εμπειρία εξερεύνησης που προσφέρει. Το Super Mario 64 είχε να επιδείξει τις δυνατότητες μιας νέας τεχνολογικής πραγματικότητας όχι όμως το καλοζυγισμένο αποτέλεσμα. Η δουλειά που έχει γίνει όμως στο Breath Of The Wild δεν είναι απλά η βάση για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι (ήδη) ώριμο, μεθοδικό βήμα. Κανένα σύστημα δεν έχει κλείσει (στην περίπτωση του Wii U) ή ξεκινήσει (αν μιλάμε για το Switch) τον κύκλο του με εντυπωσιακότερο ή σημαντικότερο τίτλο.
Το The Legend OF Zelda: Breath Of The Wild είναι το yin στο yang του The Witcher 3 και μαζί συνθέτουν μια ματιά στο zen του open world gaming.
Οπότε…Switch on.
Με πάνω από 45 ώρες παιχνιδιού λοιπόν στο Switch να πω τη γνώμη μου και να θέσω ένσταση στο δεκάρι.
Το παιχνίδι είναι έπος, έχει στήσιμο που δεν έχω ξαναδεί σε παιχνίδι, τεχνοτροπίες και τεχνικές που σε αφήνουν άναυδο, Overworld Design που εκπλήσσει και Art Style μοναδικό.
Από οπτικής λοιπόν μεριάς το παιχνίδι παίρνει άριστα, εκεί που δεν αναφέρετε το review είναι στο Soundtrack, και ομολογουμένως είναι το χειρότερο της σειράς, καθόλου memorable και ειρωνικό ότι το έδωσαν και σε CD στη συλλεκτική έκδοση.
Επίσης δεν αναφέρονται τα δύστροπα Controls, ακόμη και μετά από τόσες ώρες παιχνιδιού το μυαλό κολλάει όταν θέλω να αλλάξω ασπίδα/ξίφος/τόξο/βέλος, είναι απίστευτα τραγικός ο τρόπος Hot Swap. Επίσης τραγική η τοποθεσία τρεξίματος σε συνδυασμό με το άλμα, αλλά τα τελευταία συνηθίζονται πολύ πιο εύκολα από τα πλήκτρα αλλαγής οπλοστασίου.
Και τέλος... η ιστορία, η πιο άνοστη άγευστη και άχρωμη που έχουμε δει ποτέ σε Zelda, κάνει περισσότερο για ένα generic reboot παρά να περιμένουμε θέση στο επίσημο Timeline.
Εν κατακλείδι, ως αυτόνομος τίτλος για μένα έχει σφάλματα που δεν του αξίζει η τελειότητα του 10, ως Zelda fan, πέφτει αρκούντως πιο χαμηλά.
Φοβερός τίτλος όμως, όπως και να έχει.
Το παιχνιδι ειχε σχεδιαστει αρχικα μονο για το WIIU. Ο χειρισμος στο wiiu ειναι πολυ ευκολος. Με τα χειρηστηρια του switch ειναι λιγο προβληματικος. Επισης το σεναριο ειναι κατω του μετριου. Για μενα 9.5 βαθμος κυριως λογω βαρετου σεναριου
Λενε οτι το αγαπημενο σου Zelda ειναι το πρωτο που θα παιξεις. Με μενα δεν ισχυει αφου το πρωτο μου ηταν το Zelda II Link's Adventure αλλα οπως και να χει ζηλευω οσους το Breath θα ειναι το πρωτο σας.
Ερωτηση στον Μανο: Παιχνιδι της γενιας?
Ειναι κριμα αυτο το παιχνιδι να το χαρουν μονο οσοι αγορασουν το Switch. Θα επρεπε να ειναι διαθεσιμο σε ολες τις πλατφορμες. Ειναι το μοναδικο παιχνιδι αυτο τον καιρο που μου κεντριζει το ενδιαφερον.
@Jim P
Συμφωνώ σε όλα. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το 10 δεν μπαίνει ως ένδειξη τελειότητας. Αν το 10 συμβόλιζε αυτό ακριβώς, τότε και μόνο που τη σήμερον πρέπει να υπομείνω τέτοια frame drops στη μεγάλη οθόνη, και δη από την Nintendo που δεν κάνει τέτοια, ιστορικά, με τους τίτλους της, θα ήταν αρκετό για να μη βάλω τέτοιο βαθμό.
Ωστόσο η μοναδικότητα του game design υπερτερεί τόσο και σίγουρα ξεχωρίζει, για καλό, από άλλα open world games, που λειτουργεί το δεκάρι. Σκέψου την περίπτωση του Mario 64. Από την πρώτη στιγμή που το έπιασα ήταν φως φανάρι ότι ήταν εμετός η κάμερα. Ήταν τέτοιο το βήμα όμως, που λες, άντε, χαλάλι.
Γενικότερα, σενάριο της προκοπής δεν έχει ποτέ κανένα Zelda. Η μοναδική διαφορά είναι ότι κι εκεί που είχε λίγη ίντριγκα, τώρα δεν έχει καθόλου. Μικρή η μετάπτωση. Τεχνικώς, έτσι κι αλλιώς, το βασικό σενάριο είναι πάντα ίδιο. Και αυτή η επανάληψη είναι και μέρος της ταυτότητας της σειράς.
@Alias
Μεγάλη κουβέντα να πούμε ότι είναι παιχνίδι της γενιάς. Και δεν υπάρχει και λόγος να βιαστούμε πιστεύω. Θα μπορούσε. Από την άλλη, you never know.
@PORTAL
Λογικα στους επομενους μηνες θα γινει emulated απο τον cemu σε ικανοποιητικο βαθμο, ηδη τρεχει αλλα εχει διαφορα θεματα με physics, bugs κτλ.
Δυστηχως η nintendo μαλον κρατησε την τιμη του wii u ψηλα για να σπρωξει τον κοσμο στο switch.
Παρακολουθώ διάφορα streams τον τελευταίο καιρό και η αλήθεια είναι πως περιμένω να πέσει η τίμη του λίγο ακόμα για να το τσιμπήσω στο WiiU . Πάντως τα 10κάρια κάνουν το ντεμπούτο τους από πάρα πολλούς , κυρίως απο ΄΄φανατικούς΄΄ του Zelda και όχι μόνο . Απ'ότι διαβάζω περισσότερο απογοητευμένοι είναι οι σταθεροί fans παρά οι νέοι οπαδοί κυρίως στο κομμάτι των voice overs , soundtracks κλπ και αναφέρουν πως δεν θυμίζει το κλασικό στο είδος του Zelda .
Προσωπικά έχω παίξει μόνο το Wind waker HD στο WiiU το οποίο αγόρασα πριν κανα μήνα και γενικά δεν έχω κάποια εμπειρία στην συγκεκριμένη σειρά αλλά έχω την περιέργεια να δω πόσο θα το βαθμολογούσα ως ένας νέος οπαδός του τίτλου ...
Εντελώς άσχετος με τη σειρά Zelda και γενικότερα με τίτλους της Nintendo, βρίσκω ενδιαφέρον πόσο καλό game θεωρείται το The Legend of Zelda: Breath of Wild. Και όπως φαίνεται ένα μεγάλο μέρος (η πλειοψηφία αν όχι όλη) η Gaming κοινότητα είναι εντυπωσιασμένη με αυτό το τίτλο.
Πάντως θεωρείται από αρκετό κόσμο δεδομένο ότι η Nintendo Μπορεί να κάνει θαύματα αν θελήσει.
Μπράβο της.
@yaponvezos
Εδω που τα λεμε δεν ειναι οτι εχει και πολυ ανταγωνισμο σε αυτη τη γενια, γι'αυτο το λεω. Ειδικα αν σκεφτουμε ποσοι καλοι τιτλοι εχουν βγει αυτα τα 3-4 χρονια σε συγκριση με τα πρωτα 3-4 των Xbox 360 και PS3.
@mariodm22
Η μαγεια του πρωτου Zelda καποιου δυσκολα αναπαραγεται ακομη και απο καποιο αλλο Zelda. Οι περισσοτεροι που ξερω παντα το αγαπημενο ειναι το πρωτο τους, οποιο κι αν ειναι αυτο. Γι'αυτο και η γκρινια των σταθερων με καθε νεο της σειρας. Μια θα φταιει οτι το εκαναν καρτουν, μια οτι δεν ειναι hd, μια θα φταιει ο χειρισμος, τωρα οτι αλλαξανε τη συνταγη.
Προσωπικα παρακαλουσα για ταρακουνημα της σειρας εδω και πολλα χρονια, οσο κι αν μου αρεσαν οι τιτλοι, και θα το ευχαριστηθω στο επακρο
@Alias
Ο μοναδικός ανταγωνισμός είναι το Witcher. Που ουσιαστικά πετυχαίνει πράγματα σε τομείς που δεν ενδιαφέρουν την Nintendo, π.χ. στο σενάριο και στο side questing. Αυτά τα δυο παιχνίδια, μαζί, είναι κάτι σαν το yin και το yang του open world game design στην παρούσα φάση.
Επικό review για ένα επικό παιχνίδι...απίστευτος ο ρεαλισμός και η λεπτομέρεια του κόσμου του και χαίρομαι που επιβεβαιώνονται πανηγυρικά οι σαρωτικές του βαθμολογίες μα κυριότερο το μαγικό feeling που σου αφήνει...system seller κι ένα system seller ποτέ δε μπορείς να το κατηγορήσεις για αποκλειστικότητα παρά μόνο να υποκλιθείς στο μεγαλείο του.
@blackmore
Ah, Minish Cap. Good times. Αλλά Capcom times.
τα framedrops είναι όντως το μόνο πράγμα που δε μου αρέσει στον τίτλο και μιλάω για έκδοση του wiiU..αλλά γίνεται ο κακός χαμός real time και χωρίς κάποιο loading time! Κι είναι τόσο μεγάλος και ενιαίος ο κόσμος και είναι τόσο απελευθερωτική η δυνατότητα του Link να σκαρφαλώσει και να πάει οπουδήποτε, κι είναι τόσο μα τόσο αλληλεπιδραστικός αυτός ο πανέμορφος κόσμος και τόσο αξιοθαύμαστα τα physics του, όλα τα υπόλοιπα 3d adventures rpg μοιάζουν από θέμα αλληλεπίδρασης με tech demos. Μιλάμε για έναν έμβιο ψηφιακό κόσμο όπου μπορούν να γίνουν τα άπειρα σκηνικά και δεν μιλάω για glitches. Από το να βρίσκεσαι σε ξέφωτο και την ώρα που προσπαθείς να πλησιάσεις άλογο αγριο να ξεκινάει μπόρα και να τρέχεις να κρυφτείς κάτω από κάτι για να μη σε κάνει παρανάλωμα ο κεραυνός (μιας και το άλογο που ετοιμαζόσουν να ιππεύσεις κάηκε το άμοιρο, μιας κι ηταν πιο ψηλό και εν κινήση από τον σκυμμένο link), μέχρι του να νικάς σε μάχη έναν Lynel, με stealth και καβάλημα ή με βέλος που το χεις ρίξει σχεδόν κατακόρυφα και έχει πέσει μετά από ώρα την κατάλληλη στιγμή!.
Εμένα εδω και πάρα πολύ καιρο μου έχει κάνει εντύπωση το A Link Between Worlds στο 3DS . Επειδή πριν ξεκινήσω να παίζω Zelda έκανα μία αναζήτηση και το συγκεκριμένο φαίνεται εξαιρετικά καλό ... Αλλά πρεπει να έχεις και 3DS .
@blackmore
Input της Nintendo πάντα υπάρχει, αλλά ήταν παραγωγή της Capcom Flagship.
Άσχετο, αλλά καλή φάση που γράφω δεξιά κι αριστερά την ατάκα περί yin και yang επειδή από το κάψιμο δεν θυμάμαι καθόλου ότι την έχω και το κείμενο.
@blackmore
Πανω σε αυτο που λες, οτι ""Τα υπόλοιπα games στα GameCube / Wii που βγήκαν μετά, ήταν καλά games, άλλα τους έλειπε η ατμόσφαιρα που είχε η σειρά, η αίσθηση της αθωότητας του Link, απέναντι στο κακό"
Ισως η αθωοτητα αυτη που λες απλα ελειπε απο εμας τους ιδιους οταν παιξαμε τα υπολοιπα ωντας ενηλικες πλεον. Ξερω αρκετους μεγαλυτερους απο εμενα που θεωρουν οτι τα Zelda επιασαν κορυφη με το Link to The Past που το επαιξαν στην ηλικια που εγω επαιξα το Ocarina of Time που ειναι και το αγαπημενο μου. Τα Zelda ειναι παιδικες φαντασιωσεις στον πυρηνα τους, σαν παραμυθι. Το παιδι που νικαει το κακο, σωζει την πριγκιπισσα, εξερευναει τον κοσμο. Λογικο να σε αγγιξει πιο πολυ οταν εισαι μικροτερος..
Το gameplay παντως, επειδη με ειχε πιασει μια Zeldiτιδα περισυ και ξαναεπαιξα ολα της σειρας απο Οcarina και υστερα, αντικειμενικα βελτιωνεται τιτλο με τιτλο.
Το breath of the Wild το έχω για την έκδοση του Wii U. Αξιοπρεπέστατη έκδοση αλλά με κάποια προβλήματα. Τα αντικείμενα καθυστερούν να εμφανιστούν (δέντρα – γρασίδι- μήλα και άλλα) αρκετό pop-up δηλαδή και χαμηλό frame –rate στην κίνηση του link και στα spins attacks ή όταν επιτίθεσαι με βαριά όπλα σε διάφορα shrines που καλείσαι να επιβιώσεις σε strength fighting modes. Στην αρχή χάνεις πολύ εύκολα από τα Bokoblins ειδικότερα από τα μπλε που είναι πιο ανθεκτικά στις επιθέσεις και στα χτυπήματα. Τα περισσότερα όπλα μετά από 10-20 χτυπήματα το πολύ σπάνε. Οι αποστάσεις για την ενεργοποίηση των πύργων είναι τεράστιες και χιλιομετρικές και γενικότερα έχεις μια πλήρη ελευθερία κινήσεων και πρωτοβουλιών στην εξερεύνηση και αναβάθμιση πανοπλιών – όπλων- αντοχής και καρδιών. Επίσης είναι πολύ αργό το loading όταν κάνεις transfer σε άλλες περιοχές ή πύργους και στα camps σου επιτίθενται κάπου στα 10 με 12 άτομα είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσεις αν δεν κάνεις καλό back slash – evade. Είναι υπερβολή να πούμε ότι είναι ένα από τα καλύτερα Zelda ή από τα καλύτερα παιχνίδια της γενιάς. Αυτό θα φανεί διαχρονικά αν θα αντέξει ή αν θα ξεπεραστεί. Είναι πολύ νωρίς για να βγάζουμε συμπεράσματα. Κατά την γνώμη μου με το Ocarina Of Time το μόνο που κατάφερε να σηκώσει το βάρος επάξια και να σταθεί ίσα δίπλα του με αρκετές καινοτομίες ήταν το Twilight Princess που προσέδιδε αρκετό ρεαλισμό στα γραφικά ειδικά στο Temple Of Time με τους κύωνες αρχιτεκτονικής περιόδου. Ανεπανάληπτα γραφικά και τοπία και δράση από τις καλύτερες.
Έχοντας παίξει μέχρι στιγμής το καινούριο Zelda 65 ώρες μου έχει αφήσει ανάμικτα συναισθήματα. Την Κυριακή μου κόλλησε στο Goron City και έτσι το έκλεισα από το power button μετά από 12 ώρες gaming. Ωραίο αλλά πολύ μοναχικό σαν παιχνίδι με crafting και πολλά στοιχεία από action rpg (πχ darksiders 2 – witcher 3 etch). Θέλω να πιστεύω ότι στο Switch δεν θα έχει τα θέματα των pop ups & loading.
Blackmore άρχισε το!!! Είναι ανεπανάληπτη εμπειρία και αν έχεις και τα amiibo με τον link καβάλα στο άλογο ψάξε να βρεις την Epona και σώσε την σε ένα στάβλο να την καλείς από οπουδήποτε θέλεις!!!
πως γινεται να παιρνει δεκα και να εχει κ 3 αρνητικα δν μπορω να το καταλαβω, ειναι αντιφατικο...
Αρπαχτη της νιτεντο ! Το The Last Guardian ειναι καλυτερο !
@samcro η αίσθηση του ξεχωριστού και του μοναδικού δεν βαθμολογείται...κι αν βαθμολογείται παίρνει 10 κι ας έχει τα ψεγάδια του.
majorfox δεν έχεις δίκιο. Επειδή έχω τερματίσει το Last Guardian δεν έχει καμιά σχέση με το breath of the wild. Το Last Guardian έχει τα ίδια τοπία πχ συνέχεια ναούς και γκρεμούς και χαράδρες για να πετάς με το τέρας. Εκτός από το να λύνεις γρίφους-μηχανισμούς δεν έχει stealth στοιχεία ή crafting ούτε καν εξερεύνησης. Κινείτε σε ένα routing περιβάλλον που δεν αλλάζει σχεδόν ποτέ. Στο καινούριο Zelda έχεις να κάνεις πολύ παραπάνω ενδιαφέροντα πράγματα από ότι στο μονότονο Last Guardian το οποίο η κάμερα του πάει αλλού γιαλού. Ούτε καν hack & slash στοιχεία δεν έχει για να αμυνθείς ή να επιτεθείς ούτε ένα όπλο να πολεμήσεις. 'Άλλωστε γνωρίζεις κανένα καινούριο παιχνίδι που να μην έχει προβλήματα και ατέλειες ειδικά open world; Αν ναι πες το μας να το μάθουμε και εμείς. Συνεπώς πρώτα παίζεις το παιχνίδι και μετά σχηματίζεις άποψη για αρπαχτές και τα υποφαινόμενα.
Είμαι μεγάλος zelda fan και προσωπικά ένιωσα από το Twilight Princess και μετά η σειρά κούρασε. Το Skyward Sword δεν μπόρεσα καν να το τερματίσω. Ε λοιπόν το Breath of the Wild είναι το καλύτερο Zelda που έπαιξα ποτέ. Μοιάζει τόσο φρέσκο που νιώθω σαν να παίζω Zelda για πρώτη φορά. Υποκλίνομαι στη Nintendo απλά και της εύχομαι να μπορέσει κάποια στιγμή να το ξεπεράσει!
@powerslave34 μπράβο για το μοίρασμα των εμπειριών σου στο παιχνίδι :)
Φιλε powerslave34 χω διαβασει διακοσια αρθρα και σε μια παραγραφο σου εχω παρει πιο πολλες πληροφοριες που θελω. Μακαρι να δοκιμασεις και την εκδοση για switch. Εγω λεω να αγορασω την εκδοση wiiu γιατι εχω το pro pad τζαμπε. Τοswitch εχει μαπα χειριστηρια καθως τα δοκιμασα και πρεπει να παρω κ εκει pro pad.θα το αντεξω λες το pop up k loading...εχω πλ θεμα μεloading
To παιχνίδι είναι ΕΠΟΣ το παίζω στο wii u και λιώνω.
Kάποια κολλήματα είναι θέμα φαγητού του πέφτει βαρύ του link και κολλάει.
Μεγάλο + που βγήκε και στο wii u και έγινε απο τις αγαπημένες μου κονσόλες αν και games ήταν/είναι super.
Μεγάλο - που δεν εκμεταλέυτηκε την οθόνη του gamepad για χάρτη,menu κτλ.
Και σίγουρα μεγάλο - στη ΔΕΗ που περιμένω και με απέτρεψε στην αγορά του Switch.
Φανταστείτε το The Legend of zelda να κάνει παιδί με το The Witcher 3
mysterious η αίσθηση του ξεχωριστού που λες είναι κάτι το υποκειμενικό.. το review όμως πρέπει να έχει την αίσθηση του αντικειμενικου, να παίρνει 10 κ να εχει κ 3 αρνητικά δν είναι αντικειμενικο.. το 10 μπαίνει σε κατι αψεγάδιαστο, κάτι το τέλειο με 0 αρνητικά σημεία.. το 10 παρ'οτι εχει αρνητικά δν μου δείχνει ένα αντικειμενίκο review, αλλα ένα review απο fanboy
@samcro(τιμή και δόξα στο SOA ;) )αψεγάδιαστο παιχνίδι απλά δεν υπάρχει και με αυτή τη λογική ποτέ κανένα δεν θα μπορούσε να βαθμολογηθεί με 10.Πέρα από τις εκπληκτικές βαθμολογίες που έχει πάρει το Zelda οι πάντες το εξυμνούν για τη μοναδική εμπειρία που προσφέρει οπότε μόνο παράλογο δε μου φαίνεται το 10.
joehok η έκδοση του Switch σίγουρα θα είναι πολύ καλύτερη στην τηλεόραση και όχι τόσο στο docking το οποίο για φορητό κουράζει μετά από αρκετή ώρα. Το δοκίμασα 15 λεπτά στο πλαίσιο ωραία ανάλυση σε 720p αλλά οπτικά κουράζει αρκετά μετά από πολύωρη ενασχόληση. Το θέμα των pop ups & loading για όση ώρα έπαιξα δεν παρατήρησα πρόβλημα. Με το προβληματικό αριστερό joy-con που εμφανίζεται σε περιστασιακούς χρήστες ενδέχεται να είναι σχεδιαστικό-εργοστασιακό και έτσι προτρέπουν τους περισσότερους που δεν θα βολεύονται να προβούν στην αγορά του pro- controler η οποία καθίσταται αναγκαία αλλά είναι αρκετά ακριβή σαν εναλλακτική λύση.
Το Switch θα το πάρω μετά από ένα χρόνο όταν θα έχει βγάλει αρκετούς τίτλους να δείξει. Εκτός αν με κερδίσει νωρίτερα μετά την Ε17 τον Ιούνιο.
@samcro τοτε ολοι οι reviewers του πλανητη ειναι fanboys δηλαδη με τοσα 10ρια. Δεν κρινεται ενα game ή μια ταινία ή ενα τραγούδι ή ενας πινακας με bullet points και θετικα και αρνητικα. Αρνητικο και -1 βαθμος.
Με αυτο τον κλινικο τροπο μπορεις να κρινεις μονο hardware, συσκευες, καρτες γραφικων κλπ.
Ενα game κρινεται σφαιρικα με βαση την εμπειρια που προσφερει και τι καινουριο εχει να δωσει στο ειδος που υπηρετει.
Το 10 το αξίζει ,πέρασε καιρός που να ένιωσα τόσο ωραία παίζοντας ένα παιχνίδι .
samcro τότε είναι υποκειμενικό και αντικειμενικό αυτές τις έννοιες τις μαθαίναμε όταν πηγαίναμε δημοτικό. Μην μπαίνεις στο τρυπάκι κατηγοριοποίησης στο τι βαθμολογία παίρνει ένα παιχνίδι αλλιώς έτσι θα χάσεις το feeling του παιχνιδιού. Άλλωστε κάθε καινούριο παιχνίδι που βγαίνει έχει τα θετικά/αρνητικά του. Κανένα παιχνίδι ειδικά open world δεν είναι αψεγάδιαστο. Εγώ και μηδέν να του βάζανε θα το έπαιρνα για την δική μου εμπειρία & ευχαρίστηση και όχι για το γράφει -κρίνει & λέει ο καθένας. Μάθε να μην επηρεάζεσαι από βαθμολογίες και κριτικές. Αν δεν θες να το αγοράσεις μπες στο youtube δες το gameplay και μετά αποφάσισε αν θα το αγοράσεις ή όχι. Εγώ οποιοδήποτε παιχνίδι και να παίξω στο τέλος θα το κρίνω αν άξιζε και όχι από την αρχή γιατί το παιχνίδι μεταλλάσσεται συνέχεια με το σενάριο του μέχρι να το τερματίσει κάποιος ώστε να βγάλει ολοκληρωμένη άποψη.
Άλλωστε μην ξεχνάς ότι reviewers του eternity προέρχονται από παλιά περιοδικά και εταιρείες και ξέρουν κάτι παραπάνω σε κάθε review που δημοσιεύουν. Τώρα αν δεν συμφωνείς ή όχι αυτό αφορά εσένα και μόνο. Φαντάσου να είχες κάνει εσύ το review πόσα άτομα να μην τους άρεσε ο τρόπος κρίσης & σκέψης σου;!; Μην γίνεσαι κυνικός με ορισμούς "fan boy" και προσπάθησε να βλέπεις πιο ορθολογικά τα πράγματα σε ένα παιχνίδι. Παίζουμε όλες τις αποκλειστικότητες σε όλες τις κονσόλες όχι για τα γραφικά τους τόσο αλλά πιο πολύ για την εμπειρία και την διασκέδαση που μας προσφέρουν για το αίσθημα που προσπαθούν να μας μεταδώσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ανάλογα και με το πως το αντιλαμβάνεται ο καθένας με την περίσταση. Εάν είναι να επηρεάζεσαι με το καθετί έτσι τότε μην παίζεις τίποτα από το να χαλιέσαι. Δεν πας να δώσεις εξετάσεις ή να βαθμολογήσεις πίνακα ζωγραφικής αλλά παιχνίδι πας να παίξεις βιώνοντας το σωστά χωρίς φραγμούς και μη. Μάθε να να ευχαριστιέσαι κάθε παιχνίδι με τον τρόπο σου χωρίς να επηρεάζεσαι από κριτικές και σχόλια τρίτων πχ το πήρα ήταν μέτριο και άλλες παρεμφερείς βλακείες που θα ακούσεις από τον οποιοδήποτε.
Η σκέψη “μα έχει τρία αρνητικά, πώς γίνεται να παίρνει 10" είναι σαν αξιολογούμε μπροστά σε ζυγαριά. Αν ήταν αρκετή μια λίστα με θετικά και αρνητικά, δεν θα γράφαμε κείμενο για να φαίνεται το σκεπτικό. Ο Ναπολέων, ο Αλέξανδρος και λοιποί ήταν βαθύτατα προβληματικοί άνθρωποι. Δεν χρησιμοποιούμε όμως τα ελαττώματά τους για να υποβαθμίσουμε την εκπληκτική ικανότητα που επέδειξαν σε τομείς που κατέληξαν να αλλάζουν τον κόσμο γύρω τους.
Πρωτίσως όμως, αγαπητέ @samcro, δεν ευθύνεται κανείς reviewer εδώ για το ότι πιστεύεις πως το 10 συμβολίζει την τελειότητα. Υπάρχει λόγος που δίνουμε άλλον ορισμό στο 10 και κρατάμε τη λογική αυτή εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από πριν καν εμφανιστεί το ίδιο το Enternity.
Επιπλέον, με αναγκάζεις να χρησιμοποιήσω το αιώνιο κλισέ, ότι η τελειότητα δεν υπάρχει και, πάνω από όλα, δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει με σιγουριά αντιληπτή η τελειότητα, ακόμη και αν μας χτυπήσει στο κεφάλι με βαριά. Για την ακρίβεια, είναι ύβρις να υποθέσει ο οποιοσδήποτε ότι είναι σε θέση να αναγνωρίσει, πέρα από κάθε αμφιβολία την τελειότητα. Είναι ύβρις από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Με αυτό ως δεδομένο θα καταλήγαμε σαν δάσκαλοι του 1950. “Το 10 είναι για το Θεό, το 9 για το δάσκαλο και για τα άλλα βλέπουμε”.
Τέλος, η αίσθηση του ξεχωριστού, στην προκειμένη, έχει να κάνει με το gameplay design, δεν είναι ένας τυχαίος χαρακτηρισμός. Και εξηγείται στο κείμενο. Αν ο κριτικός δεν κοπιάσει να την αντιληφθεί όταν υφίσταται, να την αποδώσει και να την εξηγήσει, τότε ποια ακριβώς η χρησιμότητά του; Να βάζει ένα βαθμό στο τέλος και να γεμίζει τη σελίδα με lorem ipsum;
Βεζο ασε τον Witcher έχεις ξεφτγλησει τους χαρακτήρες . Ειναι σαν να μιλάς σε ριβιου της βοσκοπουλας του διαστήματος και βάζεις δίπλα τον Big Boss απο το metal gear . Γελάνε και τα τσιμέντα .
ανάξια σχολιασμού τα κατεβατά των αβανταδορων σαν τον powerslave34. Τώρα yaponvezos που είσαι κ ο reviewer του παιχνιδιού εξήγησε μου για ποιο λόγο μπαίνει η λίστα με + κ - κ όχι μόνο το κείμενο? Εξήγησε μου το παράδειγμα γιατί λίαν επιεικώς το θεωρώ άκυρο, γτ εγώ δν υποβάθμισα το παιχνίδι, άλλα την βαθμολογία που εσύ έβαλες σ'αυτο, άρα μου δείχνεις ότι το πήρες προσωπικά, εξήγησε μου αφού δεν είναι το δέκα η τελειότητα στα review σας τότε γιατί δν έχω δει πότε ένα 11 ένα 17 ένα 50,η γιατί βλέπω λέξεις του τύπου τέλειο, ανεπανάληπτο κλπ κάτω από την ''βαθμολογία''. Εξήγησε μου πως αυτό το αιώνιο κλισέ βρίσκει εφαρμογή σ'αυτο που εγώ λέω, από την στιγμή που εσύ βαθμολογείς το τέλειο , άρα για να το βαθμολογείς σημαίνει ότι για σένα υπάρχει κάτι, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο βαθμός που βάζεις, που ορίζει την τελειότητα, γτ αλλιώς διαπρατεις ύβρη με τον να θεωρείς ότι μπορείς να αναγνωρίσεις το τέλειο. Αφού λοιπόν ο κριτικός κοπιάζει να αντιληφθεί την αίσθηση του ξεχωριστού να την αποδώσει και να την εξηγήσει, ο βαθμός στο τέλος είναι περιττός μια κ όπως λέει κ ένα αιώνιο κλισέ...............
samcro γιστί τα θεωρείς ανάξια σχολιασμού τα κατεβατά των αβανταδορων; Αν έχεις να πεις κάτι ευθέως πες το επιχειρηματολογώντας και όχι απλά για τα μάτια του κόσμου. Οι περισσότεροι χρήστες σε αυτό το forum σε κράζουν για αυτά που γράφεις. Τα δικά μου σχόλια σε χαλάσανε δηλαδή; Όταν γράφεις κάτι να ξέρεις να το υποστηρίξεις αλλιώς καλύτερα να μην το αναφέρεις καθόλου. Στην τελική αν έχεις κάποιο πρόβλημα με τα γραφόμενα μου μπορείς να μου το πεις στα ίσια να δούμε τι σε χαλάει τόσο.
ΥΓ : Ξέρεις καμιά φορά τα κατεβατά περιέχουν και κάποιες αλήθειες για να μην εθελοτυφλείς για πράγματα που βλέπεις και ακούς.
Blackmore το 10 το παίρνει από τον reviewer για το Switch όχι για το Wii u. Κανονικά το παιχνίδι ήταν port μόνο για το Wii u άλλα το κάνανε cross platform ώστε να πουλήσει το Switch στο launch με ανταγωνιστικό τίτλο και έτσι ρίξανε - θάψανε την έκδοση του Wii u. Ουσιαστικά το digital foundry που είχε κάνει σύγκριση μεταξύ των δυο εκδόσεων δεν βρήκε ουσιαστικές - σημαντικές διαφορές σε γραφικά - ήχο και άλλα. Με το Twilight Princess έτσι είχε γίνει. Στο Gamecube Νοέμβρη 2006 και Δεκέμβρη 2006 στο Wii.
Blackmorre επειδή έχω και τις τρεις εκδόσεις του Twilight Princess για μένα η καλύτερη με διαφορά είναι του Gamecube. Στο Wii ανέβηκε αρκετά λόγο χειρισμού που έλυσε τα χέρια σε πολλούς παίχτες εν συγκρίσει με τον μαγγανισιτκό –περίπλοκο χειρισμό του GC. Στο Wii U δεν είδα και τρομερές βελτιώσεις εκτός από κάποια βλετιωμένα bap-maping και λιγότερες θολούρες και μπαγικάσματα. Ότι το Breath of the Willd στην έκδοση του Wii u το ρίξανε ειδικά στο Gamepad ναι σε αυτό έχεις δίκιο. Αλλά σαν σύνολο δεν είναι υποδεέστερη σαν έκδοση έναντι του Switch. Το έχει ένας φίλος μου και το βάλαμε τις δυο εκδόσεις μαζί. Πίστεψε με δεν δα δεις και τρομερές διαφορές μην σου και ανύπαρκτες και αμελητέες. Δεν διακρίνονται εύκολα με ανθρώπινο μάτι και δεν μιλάω για τα χρώματα στους χαρακτήρες αλλά για όλο τo περιβάλλον και το gameplay συνολικά.
@blackmore
Υπήρξε εσωτερικό debate ως προς αυτό το ζήτημα. Κατά πόσο δηλαδή η πρόοδος στο design δικαιολογεί το βαθμό παρά τις λοιπές αδυναμίες. Η αρχική μου πρόθεση ήταν να κόψω μονάδα. Το πρόβλημά μου είναι πως η μεγάλη πρόοδος σε επίπεδο game design είναι σπάνιο πράγμα και αν τη βάλω δίπλα σε τεχνική αδυναμία, είναι λογικό να τα ζυγίσω τα ίδιο; Γενικά για αυτό το λόγο είναι δύσκολη υπόθεση τα δεκάρια γιατί, στην πραγματικότητα, πάντα μπορούμε να βρούμε επιχειρήματα για να τα αποτρέψουμε. Ανάλογα με την περίπτωση, άλλοτε αξίζει τον κόπο και άλλοτε όχι.
Για αυτό ανέφερα και πιο πάνω το Mario 64. Ποτέ δεν ανέχτηκα την κάμερά του. Ποτέ. Ούτε όταν πρωτοκυκλοφόρησε και έφερε τα πάνω κάτω, ούτε όταν έγινε αποδεκτό ως σημείο καμπής για τη βιομηχανία.
Βάζοντας λοιπόν στη μια στήλη το “σημείο καμπής για τη βιομηχανία και το design” και στην άλλη το “κάμερα επιπέδου De Sade”, πού θα πέσει το βάρος για να κριθεί τελικά το δεκάρι;
Σε μια συζήτηση που είχα πριν τη δημοσίευση έλεγα ότι μπορώ να αιτιολογήσω στο κείμενο, στα σοβαρά, οποιοδήποτε βαθμό από 7 έως 10. Είναι θέμα ρητορικής ουσιαστικά. Ταυτόχρονα έπρεπε να διαλέξω τι είναι δικαιότερο για την τέχνη του πράγματος και πιο εύστοχο για τη θέση του παιχνιδιού στη μεγάλη εικόνα.
Μπορεί να ακούγονται κουφές θεωρίες όλα αυτά, αλλά αυτό είναι το θέμα στην κριτική. Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από την πολύ υψηλή βαθμολογία για κάποιον που θέλει όντως να κάνει εύστοχη κριτική.
Επί GamePro όταν έλεγε κάποιος “αυτό που παίζω μπορεί να αξίζει για 10”, η πρώτη αντίδραση ήταν μάζωξη, συζήτηση, παρακολούθηση, επιχειρηματολογία και αντιεπιχειρηματολογία μέχρι δακρύων ώστε φτάσουμε όσο πιο κοντά γίνεται στο “σωστό”, όποιο κι αν αποδεικνυόταν αυτό στο τέλος. Διότι το 10 δεν είναι απλά βαθμός αλλά και statement.
(Έχω πολύ υλικό για Reviewer Blues όπως πιθανώς να φαντάζεσαι.)
Για το θέμα του Wii U που λες, έχεις να κάνεις με business decision. Αυτή όμως δεν αφορά την κριτική του παιχνιδιού (ειδικά από τη στιγμή που εδώ είδαμε την έκδοση του Switch), επηρεάζει την κριτική της εταιρείας της ίδιας.
ρε Powerslave34 φυσικά κ έχω πρόβλημα με αυτά που γράφεις δλδ τι να σχολιάσω την δηθενια σου, την ειρωνια σου η το γλύψιμο κ επανέρχεσαι με απειλή?σε είπα αβανταδορο ναι, so what? δν είσαι δλδ όταν μου λες πχ να προσέχω γτ όσοι γράφουν review είναι από παλιά περιοδικά κ εταιρίες, άρα οτι λένε είναι ευαγγέλιο? μου λες να βλέπω ορθολογικά τα πράγματα ενω με έχεις χαρακτηρίσει αρνητικά ως κυνικό.. δλδ ένας κυνικός πως τα βλεπει τα πράγματα, με περισια φαντασια, για πες μας μεγάλε γκουρου.. γράφεις ''Παίζουμε όλες τις αποκλειστικότητες σε όλες τις κονσόλες όχι για τα γραφικά τους τόσο αλλά πιο πολύ για την εμπειρία και την διασκέδαση που μας προσφέρουν για το αίσθημα που προσπαθούν να μας μεταδώσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ανάλογα και με το πως το αντιλαμβάνεται ο καθένας με την περίσταση. Εάν είναι να επηρεάζεσαι με το καθετί έτσι τότε μην παίζεις τίποτα από το να χαλιέσαι. Δεν πας να δώσεις εξετάσεις ή να βαθμολογήσεις πίνακα ζωγραφικής αλλά παιχνίδι πας να παίξεις βιώνοντας το σωστά χωρίς φραγμούς και μη. Μάθε να να ευχαριστιέσαι κάθε παιχνίδι με τον τρόπο σου χωρίς να επηρεάζεσαι από κριτικές και σχόλια τρίτων πχ το πήρα ήταν μέτριο και άλλες παρεμφερείς βλακείες που θα ακούσεις από τον οποιοδήποτε'' . αυτά λοιπόν να τα πεις σε κανα ξεδερφακι σου σε κάνα ανιψάκι σου λέγοντας ρετρό ιστορίες παράλληλα κ να νιώθεις μεγάλος κ τρανός... επισης με το να λες ότι με κράζουν όλοι, που δν είδα κάποιον να κράζει, άπλα σε κάνει πιο γραφικό κ από κάρτα γραφικών... οποτε θα σεβεσαι κ μαθηματακια στους φιλους σου...
samcro καταρχήν ηρέμησε και μην είσαι επιθετικός. Δεν έχω ανάγκη ούτε να σε καλοπιάσω αλλά ούτε να σε φοβηθώ κιόλας για αυτό καλμάρισε. Είδα πως έριξες το επίπεδο της συζήτησης κατηγορώντας με στο forum με έννοιες αβανταδορο. Εγώ σου παρέθεσα κάποια επιχειρήματα και απόψεις χωρίς να έχω κάτι προσωπικά εναντίον σου. Ούτε σε ξέρω ούτε και με ξέρεις. Όχι δεν είναι ευαγγέλιο αλλά σίγουρα βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από ότι εσύ και εγώ και ο καθένας μέσα από αυτό το forum. Σε αυτά που σου έγραψα πιο πάνω δεν σε προσβάλω πουθενά. Τώρα που θα κάνω εγώ μαθήματα και σε ποιον αυτό είναι δικαίωμα μου και αν νομίζεις ότι επειδή κάποιος έχει διαφορετική άποψη από εσένα μπορείς να του τι λες έτσι, τότε το επίπεδο σου παλικάρι μου αγγίζει το πάτωμα και την αφάνεια ούτε καν στα παιχνίδια που παίζουμε. αυτά λοιπόν να τα πεις σε κανα ξεδερφακι σου σε κάνα ανιψάκι σου λέγοντας ρετρό ιστορίες παράλληλα κ να νιώθεις μεγάλος κ τρανός... επισης με το να λες ότι με κράζουν όλοι, που δν είδα κάποιον να κράζει, άπλα σε κάνει πιο γραφικό κ από κάρτα γραφικών... οποτε θα σεβεσαι κ μαθηματακια στους φιλους σου. Αυτό είναι το επίπεδο σου; Με αυτά που γράφεις πιο πάνω για εμένα να το χαίρεσαι και να το κρατήσεις για τον εαυτό σου και τις μαγκίστικες εκφράσεις σου και το ειρωνικό ύφος σου κράτα το κατά μέρος για το για τους φίλους σου και το άτομο σου. Δεν έχω κανένα λόγο να σου κάνω μαθήματα αν είσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως….. αλλά ούτε έχω σκοπό και να χαλάω την ζαχαρένια μου για εσένα..
ανάξια σχολιασμού τα κατεβατά των αβανταδορων σαν τον powerslave34.
Είσαι πολύ λίγος για να μου κάνεις εσύ μαθήματα ηθικής και λογικής όταν εσύ μέσα στο forum κατηγορώντας και εκθέτοντας με, όταν δεν έχεις καν την βασική ειλικρίνεια να απευθυνθείς άμεσα σε εμένα. Αυτό και μόνο δείχνει το ποιόν σου και κατά πόσο κατώτερος είσαι έτσι όπως εκφράζεσαι και συμπεριφέρεσαι……
Προς το παρόν ένα από τα πιο ωραία Zelda που έπαιξα στη ζωή μου.
Να επισημάνω επίσης κάτι που δεν έχει αναφερθεί από κανέναν.
Το learning curve στον τίτλο είναι εκπληκτικά ομαλό. Είναι και η πρώτη φορά επίσης που δεν "απαιτείται" από το χρήστη να "υπομένει" να περάσει το κουραστικό πρώτο μέρος των Zelda για να "ξεκινήσει πραγματικά" το παιχνίδι. Κάτι που σωστά εισήγαγε η Nintendo στο Ocarina of Time γιατι μιλούσαμε για μια νέα τεχνολογία τότε (3d) που ο κόσμος δεν ήταν εξοικειωμένος αλλά που μας έπρηξε τα αυτά μας σε ΟΛΑ τα επόμενα Zelda χωρίς λόγο.
Ο τρόπος που διαχειρίζεται το κομμάτι της εκμάθησης είναι για σεμινάριο και δεν κουράζει καθόλου!
Δεν θέλω να εμπλακώ σε λεπτομέρειες γιατι θα είναι και λίγο spoiler αλλά πραγματικά μιλάμε για κάτι υπέροχο.
Βρε συ φιλε blackmore οχι οτι διαφωνω στα τεχνικα ζητηματα που θετεις,δεν εχω ουτε wiiu ουτε switch εξαλλου για να κρινω, αλλα μου φαινεται οτι μπαινεις λιγο προκατειλημμενος στο νεο Zelda και ψαχνεις λιγο υπερβολικα να βρεις/αναφερεις ψεγαδια και ελλειψεις γενικα. Οκ το καταλαβαινω να μη σου αρεσε το SS και να σαι σπασμενος αλλα δωσε και μια ευκαιρια στο καινουριο παιχνιδι.
Στα πιο πανω μηνυματα σου λες λιγο το επαιξες στη αρχη και δεν σου δινει την αισθηση και την ατμοσφαιρα των παλιων τιτλων. Ε ποτε προλαβες να καταλαβεις, παιξε το πρωτα και αποφασιζεις. Οταν ψαχνεις να βρεις ελαττωματα σε κατι, κυριως (ή και μονο) ελαττωματα θα βρισκεις γιατι σε αυτα εστιαζεις. Αυτα φιλικα τα λεω, γιατι μου φαινεται οτι χαλιεσαι αδικα
@blackmore
Αντε καλο λιωσιμο! :-)
REVIEWER writes: "Βέβαια όταν οι εχθροί αυτοί πέσουν, χάνονται μια για πάντα από τον κόσμο, άρα η ροή αυτή είναι καταδικασμένη να αλλοιωθεί από κάποιο σημείο κι έπειτα"
Οφείλω να διορθώσω τον Reviewer στην δήλωσή του ότι οι εχθροί πεθαίνουν μία και για πάντα και δεν επανέρχονται (respawn)
Αυτό δεν είναι αλήθεια. Κάθε λίγες ώρες στο Bread of the Wild, συμβαίνει ένα γεγονός γνωστό ως Blood Moon, "Ματωμένο Φεγγάρι", όπου το φεγγάρι στον ουρανό του παιχνιδιού αλλάζει χρώμα και από λευκό γίνεται κατακόκκινο σαν αίμα. Αυτή την στιγμή, κάθε εχθρός που σκοτώσατε επανέρχεται στην ζωή. Μέρη τα οποία καθαρίσατε την προηγούμενη φορά που περάσατε από εκεί, δυστηχώς δεν μένουν για πάντα άδεια. Επίσης, το Blood Moon κάνει reset και τα μεγάλα Bosses και επαναφέρει το HP τους στο full, γιαυτό και έχετε τον νού σας αν την στιγμή που πολεμάτε το Final Boss του παιχνιδιού εμφανιστεί το Blood Moon, διότι τότε όλη η ζωή του boss θα αναπληρωθεί με ότι αυτό συνεπάγεται για την εξέλιξη της μάχης ειδικά εάν είστε ήδη εξαντλημένοι ή αδύναμοι..
REVIEWER writes: "το Master Sword, ... [...] φθείρεται μεν, διαλύεται στο τέλος, αλλά επανέρχεται μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα."
Οφείλω να τονίσω ότι αυτό δεν ισχύει ακριβώς, κι όχι για κάθε περίπτωση μάλιστα.
1) Το Master Sword σε αντίθεση με τα άλλα σπαθιά του παιχνιδιού, δεν καταστρέφεται ούτε διαλύεται ποτέ. Αν το χρησιμοποιήσεις όμως ενάντια σε αδύναμα πλασματάκια, κοινούς εχθρούς και συνηθισμένα τέρατα, χάνει "ενέργεια" (Durability) και μετά από αρκετή χρήση "αποσύρεται" (δεν καταστρέφεται, απλώς αποσύρεται) προσωρινά στο Inventory σου και για 10 λεπτά θα "επιδιορθωθεί" (Repair) από μόνο του και μετά γίνεται ολοκαίνουριο και διαθέσιμο ξανά για χρήση.
2) Όμως, τα πράγματα αλλάζουν αν σε μάχη αντιμετωπίζεις έναν πολύ ισχυρό εχθρό κι όχι τα συνηθισμένα μικρά τερατάκια: αν το Master Sword διαισθανθεί την παρουσία ενός πολύ ισχυρού εχθρού κοντά σας, όπως Bosses, Big Bosses, ή Final Bosses, τότε το σπαθί αυτόματα αποκτά μια όμορφη λάμψη, μια γαλάζια αύρα πάνω στην μαγική λεπίδα του και τότε είναι που το σπαθί αποκαλύπτει τον πραγματικό του εαυτό: η ζημιά που κάνει στον εχθρό διπλασιάζεται (από τα 30 Damage Points στα 60 Damage Points), και το Durability του δεν πέφτει ποτέ. Δηλαδή για όλη την διάρκεια της μάχης με Bosses, δεν θα "σπάσει, δεν θα "καταστραφεί", ούτε καν θα "αποσυρθεί" στο Inventory σου! Πραγματικά εντυπωσιακό.
3) Τέλος, για όσους δεν γνωρίζουν, το Master Sword μπορεί να εκτοξεύει Sword Beams στον εχθρό, δηλαδή όταν πατάτε το πλήκτρο "TOSS" στο χειριστήριό σας και στοχεύετε με τον κέρσορά σας έναν οποιοδήποτε εχθρό, το σπαθί αντί να εκσφεδονιστεί σαν σκουπίδι ή σαν Throwing Daggers όπως συμβαίνει με όλα τα άλλα όπλα στο παιχνίδι, παραμένει στην λαβή σας και εκτοξεύει μαγικά λέιζερ στον εχρθό ο οποίος και παθαίνει σοβαρή ζημιά. Με απλά λόγια αυτό το σπαθί γίνεται και ranged weapon όπως τα τόξα. Αλλά δυστηχώς το Master Sword μπορεί να εκτοξεύει Sword Beams μόνο όσο ο μετρητής ενέργειάς σας (Health Meter) είναι full. Αν έχετε χάσει καρδιές, έστω και μισή καρδιά στον Health Meter σας, τότε το Master Sword δεν θα εkτοξεύει Sword Beams.
Αυτά. Ελπίζω να βοήθησα.
@SilentResident
Το Blood Moon δεν είναι λύση, δεν μπορεί να το προκαλέσει ο παίκτης, ούτε και να κάνει πλάνο βάσει αυτού. Για αυτό και μένω στη μεγάλη εικόνα. Αν ο παίκτης ξεμείνει από όπλα της προκοπής μέρα μεσημέρι, δεν έχει χρήματα για να επισκευάσει τα κειμήλια από τους champions, ούτε και το Master Sword, απλά κάνει rest από βράδυ σε βράδυ και εύχεται να εμφανιστεί Blood Moon και να πάει με χίλια σε enemy camp για να πιάσει τόπο. Όχι η καλύτερη λύση στα πράγματα.
Στην παράθεση που έχεις κάνει, άλλωστε, λέω για το σπάσιμο της ροής στη λούπα που περιγράφω. Και η ροή αυτή σπάει όντως και δεν αποκαθίσταται από το Blood Moon που είναι δεκανίκι στην πραγματικότητα.
Για το Master Sword, αν το θέμα είναι η διαφορά μεταξύ “καταστρέφεται” και “αποσύρεται” πριν επανέλθει, τότε για κάποιο λόγο μένεις στη λέξη και όχι στο αποτέλεσμα: στο ότι μένεις χωρίς το όπλο. Και η πραγματική διαφορά δεν είναι η εξαφάνιση αλλά η επανεμφάνιση.
Επίσης ο διπλασιασμός του attack power και η αφθαρσία ισχύουν απέναντι σε πλάσματα corrupted by Ganon, κυρίως σε boss fights δηλαδή. Αυτός είναι ο τρόπος που παιχνιδιού να μην εκνευρίσει όποιον έκανε τον κόπο να πάρει το Master Sword, που έχει ειδική βαρύτητα σαν όπλο και πρέπει να ξεχωρίζει στα δύσκολα ειδικά σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο. Στη γενική εξερεύνηση του κόσμου όμως, κόντρα στη συντριπτική πλειοψηφία των εχθρών, Guardian συμπεριλαμβανόμενων, η απλή πραγματικότητα είναι ότι το attack power θα μείνει στο 30 και το durability θα είναι αυτό που είναι. Γεγονός που επηρεάζει τον παίκτη για πολύ περισσότερο χρόνο από ό,τι ένα boss fight.
Αυτό που προσπαθώ να πω, εν πολλοίς, είναι πως ισχύουν όλα αυτά που γράφεις, ωστόσο η δική μου δουλειά είναι αποτυπώσω ροή, feedback loops και ισορροπίες, όχι να σταθώ στο, ας πούμε, εθιμοτυπικό, δηλαδή στο αν κατά το παιχνίδι το Master Sword φθείρεται ή χάνει ενέργεια. Το ζουμί είναι ότι εξαφανίζεται από τα χέρια του παίκτη αλλά όχι για πάντα.
@yaponvezos:
Ο λόγος που το παιχνίδι δεν σου χαρίζει ένα άφθαρτο σπαθί, ο λόγος που ακόμα και το Master Sword έχει durability σε μάχες με κανονικά τέρατα, είναι ακριβώς επειδή το παιχνίδι δεν θέλει να χάσεις το ενδιαφέρον σου για μάχες με μικρά τέρατα που αποτελούν την πλειοψηφία των πολεμικών εμπειριών στο παιχνίδι.
Υποθέτω ότι το παιχνίδι δεν θέλει να αρκεστείς σε ένα και ίδιο σπαθί για το υπόλοιπο της περιπέτειάς σου. Έστω και ότι έχεις ολοκληρώσει μεγάλο μέρος του παιχνιδιού και δίκαια απέκτησες το Master Sword, προφανώς δεν πρέπει να ευφησυχαστείς με το σκεπτικό "ΟΚ, τώρα που το πήρα, τα άλλα όπλα μου είναι άχρηστα πλέον (εκτός ίσως από την χρήση τους σαν throwing)." και προφανώς το παιχνίδι θέλει πάντα να είσαι σε εγρήγορση στις μάχες και να εξακολουθείς, παρα το αναβαθμισμένο σου οπλοστάσιο, να υοθετείς διαφορετικές στρατηγικές και τακτικές ανά μάχη, συνδυάζοντας διαφορετικά όπλα κάθε φορά, αλλά και αξιοποιώντας το περιβάλλον. Η άγρια φύση, τα τοπία και οι περιοχές με τέρατα πάντα θα αποτελούν μια πρόκληση για σένα, ασχέτως της προόδου σου στο παιχνίδι, ακριβώς χάρη στο "breakable" Master Sword.
Στο κάτω-κάτω, Breath of the WILD λέγεται. Η άγρια φύση ποτέ δεν δαμάζεται και πρέπει πάντα να είσαι σε επιφυλακή. Κάτι που δεν είναι δυνατόν στην περίπτωση που το Master Sword ήταν εντελώς άφθαρτο. Πιστεύω ότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή η φιλοσοφία είναι που κάνει το BotW να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα games του είδους του αλλά και σε σειρές όπως το Final Fantasy όπου αφού αποκτήσεις το αγαπημένο σου όπλο, χάνεις ενδιαφέρον για τα κοινά τέρατα και για την λεία τους καθώς πλέον δεν έχουν τίποτα αξιόλογο να σου προσφέρουν εκτός από λίγα matterials εδώ κι εκεί. Αυτό το Durability του Master Sword είναι ο λόγος που κάνει το παιχνίδι Zelda πιο απαιτητικό και δύσκολο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της κατηγορίας, από την αρχή ως το τέλος του παιχνιδιού (εξαιρώντας τα Bosses βέβαια). Ίσως και για αυτό η Nintendo, αν και σου δίνει ένα σπαθί που δεν καταστρέφεται όταν αντιμετωπίζεις μια μικρή κατηγορία πανίσχυρων εχθρών, δεν είναι game-changer και ο Link θα πρέπει πάντα να είναι σε εγρήγορση στις περιπέτιές του στην άγρια φύση.
Υποθετικά μιλώντας, φαντάζομαι πως στην περίπτωση που το Master Sword ήταν άφθαρτο όπως οι φανς θα ήλπιζαν και δεν "έσπαγε" μετά από χρήση του σε κοινούς εχθρούς, το παιχνίδι θα αντιμετώπιζε το ίδιο σοβαρότατο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί τίτλοι του είδους του, και πιθανότατα τα βασικά aspects του gameplay, όπως physics, dynamics και interactions, using environment και making strategic planning, θα γίνονταν γρήγορα αδιάφορα και άρχηστα, όπως τo 90% του συνόλου των όπλων. Ακόμα και τα inventory Upgrades θα γίνονταν εν μέρει άχρηστα, μιας και σχεδιάστηκαν βάσει του συστήματως πολλαπλών όπλων που εναλλάσονται ανά τακτά διαστήματα.
Και φαίνεται πως το durability στο Master Sword πράγματι δουλεύει, είτε μας αρέσει είτε όχι. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι, χάρη στο Master Sword, έγινε πλέον ο αφέντης του άγριου κόσμου της Hyrule.
@yaponvezos:
Όσο για το Blood Moon, να υπενθυμίσω ότι στόχος το παιχνιδιού δεν είναι να επανέρχονται τα τέρατα αμέσως αφού αφήσεις την τοποθεσία και πάς κάπου αλλού. Στόχος της μη-χρονισμένης νεκρανάστασης των τεράτων είναι να μην μπορείς να προβλέψεις πότε θα επιστρέψουν τα τέρατα. Χάρη σε αυτό δεν ξέρεις ποτέ αν θα βρείς τέρατα όταν ξαναεπιστρέψεις αργότερα σε παλαιότερες τοποθεσίες, δεν ξέρεις ποτέ πότε θα ξαναγίνει ματωμένο το φεγγάρι, δεν έχεις ιδέα διότι είναι τυχαίο γεγονός και κάλλιστα μπορεί να σου διαφύγει ειδικά αν δεν κοιτάς ψηλά στον ουρανό την κατάλληλη στιγμή, κάνοντας το παιχνίδι λίγο πιο απρόβλεπτο.
Πραγματικά θεωρώ το Blood Moon event έξυπνη ιδέα επειδή με αυτόν τον τρόπο, τα σημάδια των πράξεών σου, όπως ο καθαρισμός ενός Bokoblin Camp, χαράζουν και παραμένουν στον άγριο κόσμο της Hyrule για ένα εύλογο διάστημα και δεν αναιρούνται αμέσως με το που φεύγεις από αυτή την τοποθεσία αλα Final-Fantasy ή Zelda-Ocarina of Time. Τι πιο όμορφο πράγμα από το να αφήσεις κάποια αντικείμενά σου (λόγω γεμάτου inventory) στο Bokoblin camp που μόλις καθάρισες, και να πεταχτείς μια στιγμή στο γειτονικό χωριό να τα πουλήσεις, και μετά να επιστρέψεις να μαζέψεις τα υπόλοιπα? Συναρπαστικό συναίσθημα. Διότι το παιχνίδι με σέβεται, θυμάται ότι πέρασα από εκεί πριν από λίγο και δεν σου λέει "Τα σκότωσες ήδη πριν ένα λεπτό? Δεν με νοιάζει, ξανασκότωσέ τα".
To bokoblin camp παρέμεινε άδειο αφότου γύρισα από το χωριό Κακαρίκο, και ειλικρινά χαίρομαι, επειδή το παιχνίδι σέβεται και αφήνει το αποτύπωμά μου στην τοποθεσία αυτή, έστω για λίγο, μόνο μέχρι να έρθει το επόμενο ματωμένο φεγγάρι.
Κακά τα ψέμματα, ποιός δεν θυμάται πόσες φορές απογοητευτήκαμε επειδή τα περισσότερα παιχνίδια (εξαιρουμένου των πιο πρόσφατων όπως Skyrim όπου τα τέρατα μένουν νεκρά για 3 μέρες προτού γίνει reset) δεν απομνημονεύανε την πέρασή μας από τον τόπο, ή παρίσταναν πως δεν έχουμε καν περάσει από το σημείο αυτό ποτέ και επανέφεραν (respawn) τα τέρατα με το που φεύγαμε από εκεί?
Πιστεύω ότι το Blood Moon λύνει το πρόβλημα που δυστηχώς παρατηρήθηκε σε όλους τους προηγούμενους τίτλους Zelda, όπως το Zelda Ocarina of Time, όπου ο Link άφηνε για μια στιγμή ένα μέρος και τα τέρατα επέστρεφαν σε αυτό ως δια μαγείας, αναγκάζοντάς τον να τα ξαναπολεμήσει, έστω κι αν τα σκότωσε ήδη μόλις λίγα λεπτά πριν.
@SilentResident
Έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να αρκεστείς σε ένα σπαθί διότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων το Master Sword μένει στο μέσο της κλίμακας ζημιάς. Σχεδόν σταθερά έχω ισχυρότερα όπλα από αυτό. Πράγμα που σημαίνει ότι καταλήγω να το χρησιμοποιώ μέχρι να εξαφανιστεί, χάριν οικονομίας, και στο ενδιάμεσο μόνο χρησιμοποιώ άλλα, ισχυρότερα όπλα που έχω στην κατοχή μου.
"Υποθετικά μιλώντας, φαντάζομαι πως στην περίπτωση που το Master Sword ήταν άφθαρτο όπως οι φανς θα ήλπιζαν και δεν "έσπαγε" μετά από χρήση του σε κοινούς εχθρούς, το παιχνίδι θα αντιμετώπιζε το ίδιο σοβαρότατο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί τίτλοι του είδους του, και πιθανότατα τα βασικά aspects του gameplay, όπως physics, dynamics και interactions, using environment και making strategic planning, θα γίνονταν γρήγορα αδιάφορα και άρχηστα, όπως τo 90% του συνόλου των όπλων.”
Αυτή σου η σκέψη δεν είναι ο λόγος που φθείρεται το Master Sword αλλά ο λόγος για τον οποίο φθείρονται τα όπλα γενικά στο παιχνίδι.
Για το δεύτερο θέμα που θέτεις, το πρώτο Assassin’s Creed ακόμη, κρατούσε τους θανάτους των εχθρών. Λύση υπάρχει εδώ και χρόνια. Και στην περίπτωση του Zelda, με τόσο μεγαλύτερη έμφαση σε εξερεύνηση και γρίφους, δεν θα πείραζε να ξεμείνουμε τελείως από εχθρούς. Τώρα όμως, που οι εχθροί αυτοί και δη στην περίπτωση του Blood Moon που κακώς δεν μπορεί να προκληθεί από τον παίκτη, πρέπει να έχουμε με κάποιο τρόπο πρόσβαση σε εχθρούς, πρώτα για να μην ξεμένουμε από όπλα ή από χρήματα επισκευάζοντας συγκεκριμένα όπλα από το main quest και πολύ λιγότερο για να μη νιώθουμε μοναξιά.
Blackmore το Twilight Princess hd από άποψη χειρισμού και γραφικών είναι μέχρι στιγμής το καλύτερο όσο αναφορά το gamepad του Wii u το οποίο επιτέλους αξιοποιείται - χρησιμοποιείται τις μέχρι τώρα περίφημες δυνατότητες του. H αλήθεια είναι ότι η έκδοση του TP στο Wii μου έλυσε τα χέρια στον τρόπο παιξίματος εν αντιθέσει με τον περίπλοκο χειρισμό του GC. Το Skyward είχε δύστροπο χειρισμό στο calibration & handing του παιχνιδιού. Το τερμάτισα μετά κόπου & μόχθου, πολύ ιδιαίτερο και απαιτητικό σε ακρίβεια κινήσεων. Δεν ήταν από τα καλύτερα Zelda σε storyline & gameplay. Δυστυχώς το Skyward & το Metroid Other M αμαύρωσαν και απαξίωσαν τις φήμες των προκατόχων τους. Δεν νομίζω η Nintendo να αισθανότανε ιδιαίτερα περίφημη & ικανοποίηση για τις τότε πωλήσεις των δυο francize και σε γενικές γραμμές ούτε ο κόσμος τα προσέγγισε με την πολυπλοκότητα τους. Αυτό που μου ενόχλησε στο Breath Of the Wild ήταν ότι στην έκδοση του Wii U το gamepad παραμένει εντελώς μη εκμεταλλεύσιμο, ούτε τον χάρτη δείχνει για zoom in & ούτε καν όπλα δεν μπορείς να επιλέξεις. Γενικά σαν έκδοση το Breath Of the Wild μια χαρά είναι απλά σαν πρωταρχικό port θα μπορούσαν να το προσέξουνε καλύτερα μετά από 4 χρόνια που το ετοιμάζανε. Αυτό το ρίξιμο της έκδοσης του Wii u δεν δικαιολογείται σε καμία των περιπτώσεων. Δεν θυμάμαι όταν είχε κυκλοφορήσει το Twilight Princess για GC & Wii να είχανε ρίξει τέτοιο θάψιμο.
blackmore η καινοτομία του Wii remote & nunchuks από το 2006 μέχρι και το 2010 ήτανε μια από τις καλύτερες για την εποχή του. Εμένα με εξυπηρετήσανε αρκετά και ήτανε βολικά στα χέρια μου. Ανεξάρτητα πως θα βολέψει τον καθένα. Εγώ που ακόμη παίζω παιχνίδια στο Wii ο χειρισμός του δεν μου φαίνεται δύσκολος. Όλα είναι θέμα συνήθειας και εξοικείωσης αγαπητέ Blackmore. Practice make us perfect ή όπως λέγανε οι αρχαίοι υμών πρόγονοι μας η επανάληψης είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως. Μακάρι και τα joy-cons να μην βγούνε δύσχρηστα και ελαττωματικά και η λύση του pro-controller να μην είναι αγοραστικός μονόδρομος. Το breath of the wild μπορεί να μην έχει την πρωταρχική μαγεία & πρωτοτυπία του ocarina of time αλλά σίγουρα έχει άλλες καινοτομίες σε γραφικά με λιγότερα θολά textures και νέο ρεπερτόριο κινήσεων - όπλων και τοπίων. Τώρα όσο αφορά τα γραφικά του Switch στο καινούριο Zelda αλλά και σε άλλα μελλοντικά παιχνίδια που θα βγούνε επειδή η αγαπητή Nintendo δεν έχει βάλει ακόμη Unreal Engine 4 μην περιμένεις ούτε στα πιο τρελά όνειρα σου να δεις βελτιωμένα γραφικά και ατέλειες διορθωμένες και αναβαθμισμένες. Αυτό που πληρώνεις αυτό παίρνεις πάντα και η Nintendo προτιμάει τις φτηνές και μπακαλίστικες λύσεις εξ ου και τα μεμονωμένα περιστατικά καμένων pixels & τον ελαττωματικών αριστερών joy-cons.
Έχω γράψει αρκετές ώρες στο παιχνίδι και θα πω κάτι το οποίο δεν το έχω διαβάσει πουθενά και με εκπλήσσει που είμαι ο μόνος άνθρωπος που το γράφει.
Το παιχνίδι ΔΕΝ είναι zelda. Δεν υπάρχουν dungeons ,δεν κάνει roll ο link, έχει jump button?, το game over είναι καθημερινή υπόθεση, δαπανεις χρόνο για να μαγειρεύεις? μπας και καταφέρεις να κάνεις τίποτα, farming farming farming μέχρι θανάτου.
Έχω λατρέψει την σειρά Zelda, άρχισα από το a link to the past, και με απόλυτη απορία σας λέω ότι δεν ξέρω γιατί αυτό το παιχνίδι παίρνει τα δεκαρια, όσο εύκολα είναι υποψήφια η Meryl Streep για τα Oscar.
Λυπάμαι που δεν θα γίνω αρεστός αλλά αυτή είναι η άποψή μου.Αν ήθελα να παίξω skyrim ή dark douls να είστε βέβαιοι πως μπορω να τα παίξω.Δεν χρειάζεται να καταστρέφουμε μία πολύ πετυχημένη συνταγή.
5/10 από μένα.
Tormentor δεν ανάφερε κανείς ότι είναι τέλειο ειδικά αν έχεις διαβάσει τα σχόλια μου και τις επισημάνσεις μου. Ειδικά για open world 'έχει αρκετά προβλήματα με την κάμερα όταν καβαλάς την Epona που πάει αλλού γιαλού. Και οι δυο εκδόσεις του καινούριου Zelda στα 20 fps κλειδώνουν. Το πιο άσχημο όμως είναι τα συνεχόμενα pop ups σε ανοιχτές περιοχές που αργούν να εμφανιστούν τα δέντρα το γρασίδι και άλλα αντικείμενα και το πολύ αργό loading όταν χάνεις και κάνεις continue ή τηλεμεταφέρεσε σε rowers & shrines τουλάχιστον για την έκδοση του Wii u. Τώρα όσο αφορά τα Dungeons είναι πολύ μικρά αλλά επειδή μιλάμε για open wolrd τίτλο με full εξερεύνηση και πειραματισμό και ελευθερία κινήσεων δεν μπορείς να έχεις μεγάλα dungeons διότι πχ στο twilight princess & ocarina of time δεν είχες να κάνεις και πολλά πράγματα εκτός των dungeons που καλύπτανε το 80 % του τίτλου. Μην κοιτάς την βαθμολογία κοίτα απλά να ευχαριστηθείς το παιχνίδι με τον τρόπο σου. Οι βαθμολογίες που βάζουν τα sites-forums & τα ξένα περιοδικά δεν αντικατοπτρίζουν ούτε στο μισό στο τι εμπειρία μεταδίδει ένα παιχνίδι και ανάλογα το πώς θα «κάτσει» το game σε κάθε παίχτη δεν είναι όλοι οι τίτλοι για όλα τα γούστα του κάθε gamer και για αυτό υπάρχουν κατηγορίες παιχνιδιών (racing-rpg.action rpg – fighting – action/adventure) ώστε ο καθένας να μπορεί να διαλέξει αυτό που του αρέσει και του ταιριάζει. Tormentor ποια έκδοση παίζεις του breath of the wild? Του Wii u ή του Switch? Στο Wii u το jump είναι το χ. To rolling μπροστά ή πίσω είναι με τον αναλογικό μοχλό πατώντας το Y. Πρέπει να πειραματιστείς και να εξοικειωθείς περισσότερο με τις κινήσεις και τα κουμπιά ώστε να σου γίνουνε δεύτερη φύση.
Το breath of the wild σε καμία των περιπτώσεων δεν ξεπερνάει το Ocarina of time & Twilight Princess απλά παραμένει ένα πολύ καλό Zelda με πλούσια και επαρκή στοιχεία open world & action rpg (crafting etch).
63,6 % nintendo haters στο poll. No worries guys , ξυδι τοπ...
blackmore οι δημιουργοί του breath of the wild το φτιάξανε με το gameplay & και την δομή που είχανε τα πρώτα 2 Zelda στο NES. Αυτά είχανε την λογική του open world και της απόλυτης ελευθερίας και εξερεύνησης. Αυτό με τα dungeons άρχισε να εδραιώνεται στην σειρά από το Link to the past στο snes. Το φτιάξανε με την λογική του open world για να ξεφύγουν από το βαρετό και επαναλαμβανόμενο κλισέ dungeons & bosses & final boss & end of the game. Μην ξεχνάς ότι στο ocarina of time & twilight princess δεν είχες και πολλά πράγματα να κάνεις πριν ή μετά τον τερματισμό του παιχνιδιού. Κάτι Side quests των 15-20 λεπτών. Επιτέλους η σειρά επέστρεψε στις πρωταρχικές ρίζες της. Έχεις να κάνεις με ανοιχτό κόσμο συνεπώς πρέπει να έχεις πλήρη ελευθερία κινήσεων γιατί με τα dungeons που αναφέρεις μόνο συγκεκριμένες ενέργειές & πράγματα μπορείς να κάνεις και να λύσεις κάποιους γρίφους ώστε να πας να βρεις το boss του dungeon που θα σου δώσει κάποιο ability.
blackmore μην κολλάς στα μπουντρούμια και στα dungeons. Το breath of the wild με την δομή του ανοιχτού κόσμου μέχρι τώρα δείχνει ότι τα πηγαίνει αρκετά καλά και σε παλιούς & νέους παίχτες. Σου εξήγησα και πιο πάνω ότι τα πρώτα 2 Zelda του nes δεν είχανε μπουντρούμια και dungeons γιατί είχανε την δομή του open world. Από το 1994 με τo Link to the past στο snes άρχισαν να υπάρχουν τα dungeons. Τώρα δεν ξέρω με τα dlc που λες αν θα βάλουν περιοχές με dungeons ή όχι και δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να το κάνουν. Άλλωστε κανένα παιχνίδι με την λογική του open world δεν είναι σωστά δομημένο και αναπτυγμένο ώστε να είναι τέλειο. Πάρε το dark souls 3 & horizon zero dawn ωραίοι κόσμοι και γραφικά αλλά κινείσαι συνέχεια σε βουνά και δάση και σκοτώνεις ρομπότ με τόξα και τεχνολογία που είναι ως επί το πλείστον επηρεασμένα από το Tomb raider.
δεν μπορει καποιος να πει οτι δεν θυμιζει ζελντα λογο μουντρουμιων...ειναι περιπου οπως τα λεει ο powerslave... θυμιζει τα πρωτα ζελντα που ειχαν αλλο στυλ μπουντρουμιων απο αυτο που εχουμε συνηθισει. και νομιζω καλα καναν και δεν βαλαν θεματικα και τεραστια μπουντρουμια σαν οκαρινα. δεν μπορεις να τα εχεις ολα και να υπολογισεις και την αναλογια. προσωπικα θεωρω το καλυτερα μπουντρουμια στο links awakening αλλα εκτος απο τα ds zelda μαρεσαν πολυ και του twlight k skyward. καποια τεχνικα θεματα και η ελλειψη επαναστατισμου ειναι τα θεματα του breath of the wild αλλα δεν θα μπορουσα ποτε να το κατηγορησω οτι δεν ειναι ή μοιαζει για ζελντα.
καλα ναι και μενα μου φενεται περιεργο που μου αρεσαν τα μπουντρουμια σε skyward k twilight ....αλλα νταξ το breath δεν ειναι ουτε κανονικο zelda οπως τα εχουμε συνηθισει ουτε spin off . πανω απολα ειναι καλο παιχνιδι .
Πανω απο ολα ειναι το καλυτερο παιχνιδι και χαλαρα η καλυτερη σειρα με βαση το συνολο των παιχνιδιων που εχουν βγει βγει , ολων των εποχων..
Ελπίζω να είναι αντάξιο των προγενέστερων τίτλων της σειράς, όπως και καθε αλλος, εφόσον λανσαρίστηκε σε διαφορετικό τύπο κονσόλας ο καθένας!!!
Βασικά επειδή χθες ασχολήθηκα λίγο με το 3ds μου ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΑ ΛΕΕΙ Ο BLACKMORE. Είναι νερόβραστη πατατόσουπα το BoTW σε ΟΛΑ. Καμία σχέση με τα προηγούμενα ΕΠΙΚΑ ZELDA. Είναι ένα Skyrim με Zelda mod.. Καλό ? Σίγουρα. ZELDA? Σίγουρα όχι.
Στην παρούσα μορφή του δηλαδή.. Ήθελε χρόνο ακόμα αλλά από εκεί που τα leaks λέγανε ότι δεν θα βγει με το switch τελικά βγήκε και παραβγήκε ... Και φανταστείτε να ΜΗΝ έβγαινε...